Dünyanın antik harikalarının mimari sırları

Antik medeniyetler nasıl oldu da Stonehenge, Piramitler ve Paskalya Adası'nın inşasında devasa taşları taşıyabildiler? Bu kısa ve eğlenceli konuşmada TED Fellow Brandon Clifford geçmişin mimari sırlarını bize açıklıyor ve bu dahiyane teknikleri gelecekte inşa etmek adına nasıl kullanacağımızı gösteriyor.
"İçinde yaşadığımız çağda 30, belki 60 yıl dayanacak binalar tasarlıyoruz," diyor Clifford, "ben ise sonsuza kadar var olacak bir şeyler yaratmayı öğrenmek istiyorum."

Sizce bugün inşa ettiğimiz tüm bu şeyler

geleceğin harikaları olacak mı?

Stonehenge'i düşünün.

Piramitler'i,

Machu Picchu'yu ve Paskalya Adası'nı.

Bugün yaptıklarımızdan oldukça farklılar,

o devasa taşlar,

Karmaşık ama görünüşte
mantıksız yollarla bir araya getirilmiş.

Yapımlarına dair her şey ise...

silinmiş,

yerini gizeme bırakmış.

Bunları, insanların inşa etmiş olması
imkânsız görünüyor

çünkü insanlar yapmadı.

İlkel bir devler ırkı tarafından
özenle işlendiler,

namıdiğer Kikloplar tarafından.

(Kahkahalar)

Bu dev taşları nasıl taşıdıkları
sırrını öğrenmek için

bu canavarlarla iş birliği içindeyim.

Anlaşılan Kikloplar
o kadar güçlü değiller.

Eldeki materyalden faydalanma
konusunda çok zekiler sadece.

Arkamda gördüğünüz videoda büyük,
taş benzeri, eğri büğrü şeyler var,

Bunlar iş birliğinin sonuçları.

Tamam, Kikloplar efsane olabilir

ama bu mucizeler hâlâ gerçek.

Onları insanlar yarattı.

Tıpkı onları çevreleyen efsaneler gibi.

Harikalara gelirsek...
mitoloji ve gerçeklik arasında

çok kalın bir bağlantı var.

Örneğin Paskalya Adası.

Hollandalı kaşifler
adaya ilk ayak bastıklarında

Rapa Nui halkına

atalarının bu devasa taşları
nasıl oynatabildiğini sordular.

Rapa Nuililer şöyle dedi:

"Atalarımız taşları oynatmadı,

taşlar kendi kendine yürüdü."

Yüzyıllarca bu ciddiye alınmadı
ama aslında doğruydu.

Moai olarak bilinen taşlar
ayakta taşındı,

kendi ekseninde iki yana oynatılarak.

Tamam mı?

Moai bugün ziyaretçilerin
ne kadar ilgisini çekse de

o zamanlar orada olmayı hayal etmelisiniz,

ada boyunca taşınan
devasa moai taşlarını.

Çünkü asıl hatırlanması gereken
bu nesnelerin kendisi değil,

bir taşı hayata geçirmek için
gerçekleştirilen kültürel ritüel.

Ben de bir mimar olarak
bu hayalin peşindeyim.

İnşaat fikrimizi bu efsanevi yönle
uyumlu hâle nasıl getirebiliriz?

Ben de bu konuda kendime meydan okuyorum,

bu antik ama oldukça net göreve ilişkin

kendime bir dizi görev tanıyarak

büyük ve ağır nesneleri ayakta
hareket ettiriyorum;

örneğin zeminde yürümek
ve dikey durmak için tasarlanmış

yaklaşık beş metrelik bu megalit

veya sahnede dans etmek için
hareket eden

yaklaşık iki tonluk bu dev taş.

Bulduğum şey ise,

mimariyi tasarımdan tamamlamaya kadar

bir nihai ürün olarak değil de
bir performans olarak düşündüğümüzde

bir şeyler inşa etmek için gerçekten
zekice yolları yeniden keşfediyoruz.

Geleceğimiz hakkındaki tartışmaların
büyük bir bölümü

teknoloji, etkinlik ve hız üzerine odaklı.

Ama Kikloplardan bir şey öğrendiysem

o da şu ki bu harikalar
kütleleri ve gizemleri sayesinde

zekice tasarlanmış, büyüleyici
ve sürdürülebilir olabilir.

İnsanlar hâlâ bu antik harikaların
nasıl yapıldığını merak ederken

onların bunları sorgulamasını sağlayan

o gizemi nasıl yaratacağımızı
Kikloplara soruyorum.

Çünkü 30, belki de 60 yıl kadar
dayanabilen binalar yaptığımız bu çağda

sonsuza dek büyüleyiciliğini
koruyacak bir şeyin

nasıl yaratılacağını
öğrenmeyi çok istiyorum.

Teşekkürler.

(Alkışlar)