Musimy śledzić wodę na świecie podobnie, jak śledzimy pogodę

Potrzebujemy globalnego serwisu pogodowego dla wody, mówi przedsiębiorca i stypendysta TED Sonaar Luthra. W prelekcji na temat odpowiedzialności za środowisko Luthra pokazuje, w jaki sposób możemy prognozować niedobory i zagrożenia związane z wodą za pomocą globalnego gromadzenia danych, podobnie jak monitorujemy systemy burzowe i lepiej odczytujemy to, co Ziemia ma nam do przekazania.

Musimy stworzyć
wodną służbę meteorologiczną.

Dopóki wspólnie
nie zażądamy odpowiedzialności,

nie będzie zachęty
do finansowania takiej inwestycji.

Po raz pierwszy przemawiałem
na konferencji na TED osiem lat temu.

Świeżo po studiach nie wiedziałem,

że w ciągu kilku minut na scenie

formułowałem pytania,
o które miałem być pytany

przez następną dekadę.

Jak zbyt wielu 20-latków,

oczekiwałem, że rozwiążę
problemy na świecie.

Szczególnie światowe problemy z wodą

przy użyciu mojej technologii.

Musiałem się wiele nauczyć.

Uwiodło mnie przekonanie,

że nasze największe
problemy z jakością wody

utrzymują się,
bo są trudne do zidentyfikowania.

Przypuszczałem, że potrzebowaliśmy

tylko prostszych, szybszych i bardziej
przystępnych cenowo czujników.

Myliłem się.

Prawdą jest, że zarządzanie
jutrzejszym ryzykiem związanym z wodą

będzie wymagać lepszych danych
i lepszej technologii.

Dziś korzystamy z niewielkiej
ilości danych o wodzie.

Nasze największe problemy z wodą
utrzymują się z powodu tego,

czego nie robimy i problemów,
które ignorujemy.

Właściwie nie ma wątpliwości,

co dzisiejsze dane mówią
naszemu gatunkowi, aby zrobić:

musimy więcej oszczędzać,

musimy mniej zanieczyszczać.

Dzisiejsze dane nie pomogą nam
w prognozowaniu pojawiającego się ryzyka,

z którym borykają się firmy i rynki.

Szybko stają się do tego bezużyteczne.

Kiedyś miały większą wartość,

ale nigdy nie pokazały nam
z prawdziwą dokładnością,

ile mamy wody

lub co w niej jest.

Rozważmy ostatnią dekadę
statystyk zużycia wody

z każdego z narodów z grupy G20.

Czego te liczby nam nie mówią

jest to, że żaden z tych krajów nie mierzy
bezpośrednio ilości zużywanej wody.

To tylko dane szacunkowe,

i są oparte na nieaktualnych modelach,

które nie uwzględniają
kryzysu klimatycznego,

nie biorą też pod uwagę
jego wpływu na wodę.

W 2015 roku Chennai,
szóste co do wielkości miasto Indii,

zostało dotknięte największymi
powodziami od stulecia.

Dziś jego zbiorniki wodne są prawie suche.

Zajęło to trzy lata,

trzy lata skąpych opadów.

Jest to jeden z najszybciej zestawiających
dane dotyczące wody narodów,

włączając USA.

Mimo że były prognozy

przewidujące poważne
niedobory wody w Chennai,

żadne z nich nie mogły
pomóc określić, kiedy i gdzie

to się stanie.

To jest nowy problem związany z wodą,

bo tempo zmieniających się
aspektów cyklu wodnego przyspiesza.

Jak ujawniono w ostatnim ostrzeżeniu ONZ,

obecnie co tydzień dotyka nas nowa
klimatyczna sytuacja kryzysowa.

Przed nami jeszcze większe
niepewności związane z jakością wody.

Większość krajów corocznie
testuje swoje zbiorniki wodne

na jedynie garstkę różnych zanieczyszczeń.

Zamiast testowania, używamy
tak zwanego ''modelu rozcieńczeni'',

aby kontrolować zanieczyszczenie.

Wyobraźcie sobie, że do napełnionego
świeżą wodą basenu olimpijskiego

dodaję jedną kroplę rtęci.

To się rozcieńczy
do jednej miliardowej części,

co mieści się w bezpiecznych
granicach przyjętych

przez Światową
Organizację Zdrowia.

Ale jeśli nastąpiłby nieprzewidziany
spadek ilości dostępnej wody,

mniej wody gruntowej,
mniej wody powierzchniowej

rozcieńczenie byłoby o wiele mniejsze,

a woda byłaby bardziej skażona.

W ten sposób większość krajów
radzi sobie z zanieczyszczeniami.

Używają tego modelu,
aby określić bezpieczne poziomy.

Ma to wyraźne wady,

ale działało dosyć dobrze,
gdy mieliśmy dużo wody

i stałe warunki pogodowe.

Teraz sytuacja jest inna
i będziemy musieli inwestować

i opracować nowe
strategie gromadzenia danych.

Ale zanim to zrobimy, musimy działać
na podstawie danych, które już mamy.

To jest pożar paliwa odrzutowego.

Wielu z was zdaje sobie sprawę,

że emisje z silników odrzutowych
mają duży wpływ na zmiany klimatu.

Być może nie wiecie o tym,
że amerykański Departament Obrony

jest największym
konsumentem paliwa lotniczego.

Kiedy zużywają paliwo lotnicze,

każą używać pianki przeciwpożarowej,
takiej jak widać tutaj,

która zawiera chemikalia o nazwie PFAS.

Nikt nie używa więcej tej pianki
od amerykańskiego Departamentu Obrony,

a za każdym razem, gdy
jest użyta, PFAS trafiają do wody.

Od lat 70. wojsko używa
tej pianki na całym świecie.

Wiemy, że PFAS powodują
raka, wady wrodzone,

i są teraz tak wszechobecne w środowisku,

że znajdujemy je w prawie każdej
żywej istocie, którą testujemy,

w tym w nas samych.

Jak dotąd amerykański Departament
Obrony nie został uznany za winnego

za zanieczyszczenia PFAS,

ani nie poniósł za to
odpowiedzialności.

Pomimo trwających starań,
aby wycofać te pianki przeciwpożarowe,

nie ma bezpieczniejszych,
skutecznych alternatyw.

W rzeczywistości używane są
inne związki PFAS,

które mogą mieć gorsze
konsekwencje zdrowotne.

Obecnie obserwujemy
zmniejszającą się odpowiedzialność rządu,

a ryzyko odpowiedzialności
za zanieczyszczenie wody zanika.

Czy to zachęca do powstawania inwestycji
związanych z wodą w przyszłości?

W ciągu ostatniej dekady średnia
globalnych inwestycji na wczesnym etapie

we wczesnych stadiach technologii wodnych

osiąga rocznie mniej niż
30 milionów dolarów.

Jest to 0,12% światowego kapitału
wysokiego ryzyka dla początkujących firm.

A wydatki publiczne
nie rosną wystarczająco szybko.

Bliższe spojrzenie na to pokazuje,
że woda nie jest priorytetem.

Na jednego obywatela, w 2014 roku
rząd USA wydał 11 dolarów

na infrastrukturę wodną,

w porównaniu do 251 dolarów
na infrastrukturę informatyczną.

Kiedy więc nie wykorzystujemy
posiadanych danych

nie zachęcamy do inwestowania
w nowe technologie,

nie zachęcamy do gromadzenia danych

i nie zachęcamy do inwestowania,
w zabezpieczenie przyszłości wody.

Czy czeka nas zagłada?

Wciąż się uczę,

jak balansować świadomość
zagłady z tym, co można zrobić,

bo Greta Thunberg i Extinction Rebellion

nie chcą nadziei, ale działania.

Więc, co możemy zrobić?

Trudno wyobrazić sobie
życie bez serwisu pogodowego,

Jednak przed prognozowaniem pogody,

nie mieliśmy komercyjnych lotów,

statki często ginęły na morzu,

a przez pojedynczą burzę
mogło zabraknąć żywności.

Gdy mieliśmy sieci
radiowe i telegraficzne,

rozwiązywanie takich problemów

było oparte na śledzeniu ruchu burz.

To było decydującym bodźcem
do globalnego gromadzenia danych,

od których obecnie zależy każde
gospodarstwo domowe i firma.

Było to wynikiem zarówno stałego
i skoordynowanego gromadzenia danych,

jak i zachowań ceniących

bardziej otwartą ocenę
i udostępnianie wszystkich danych

o dotykających nas zagrożeniach.

Globalna służba meteorologiczna dla wody
mogłaby pomóc przewidzieć jej niedobory.

Wprowadzić racjonowanie
zanim wyczerpią się zbiorniki.

Pomóc w wykryciu zanieczyszczenia,
zanim się rozprzestrzeni.

Chronić nasze łańcuchy dostaw,

zabezpieczyć nasze zapasy żywności.

Co najważniejsze,

umożliwiłoby to precyzyjne
oszacowanie ryzyka

konieczne, aby temu zapobiec.

Uda się, bo z pogodą już się to udało.

Ale będzie to wymagało środków.

Musimy zachęcać do większych
inwestycji związanych z wodą.

Inwestorów z kapitałem
podwyższonego ryzyka,

część funduszy powinna być przeznaczona
na inwestycje związane z wodą.

Nie ma nic bardziej cennego.

firmy będą musiały zrozumieć
ryzyko związane z wodą,

aby pozostać konkurencyjnymi
w zmieniającym się świecie.

Oprócz kapitału wysokiego ryzyka

jest też dużo obiecujących
programów rządowych

promujących rozwój gospodarczy
poprzez zachęty podatkowe.

Nowa opcja w USA,
z której korzysta moja firma,

nazywa się ''strefami możliwości''.

Oferują korzystne ulgi podatkowe
przy inwestowaniu zysków kapitałowych

na obszarach zagrożonych
i o niskich dochodach.

Te obszary są również narażone

na ogromne ryzyko związane z wodą,

tworzy to więc kluczowe bodźce
do współpracy ze społecznościami,

które najbardziej potrzebują pomocy.

Jeśli nie chcecie inwestować
w tego typu przedsięwzięcia,

ale posiadacie ziemię w USA,

czy wiecie, że możecie
wykorzystać swoją ziemię

w celu trwałego zachowania jakości wody

ze udogodnieniem środowiskowym?

Możesz przypisać prawo wieczyste
lokalnemu funduszowi powierniczemu,

aby ocalić waszą ziemię

i wyznaczyć cele dotyczące jakości wody.

A jeśli osiągniesz te cele,

możesz otrzymywać co roku
znaczną ulgę podatkową.

Ile obszarów możemy chronić

dzięki takim oraz innym inicjatywom?

Są one potężną siłą,
bo oferują dostęp do nieruchomości,

co jest konieczne, aby stworzyć podstawy
dla globalnej służby pogodowej dla wody.

Aby to działało, inicjatywy te muszą być
używane zgodnie z ich przeznaczeniem,

a nie jako zwykłe narzędzia
do unikania podatków.

Kiedy ustanowiono służebność ochronną,

nie przewidziano, jak głęboko
korporacje emitujące zanieczyszczenia,

mogą zakorzenić się w ruchy ekologiczne.

Przyzwyczailiśmy się do firm
mówiących o kryzysie klimatycznym

i nie robiących niczego z tym problemem.

Osłabiło to spuściznę
i skuteczność tych inicjatyw,

ale uczyniło je też
gotowymi do regeneracji.

Używajmy udogodnień
zgodnie z ich przeznaczeniem,

aby wyznaczyć i osiągnąć
ambitne cele ochrony środowiska?

Stwórzmy takie możliwości
w strefach, które na to pozwalają?

Bo bezpieczeństwo wodne
wymaga odpowiedzialności.

Odpowiedzialnością nie jest sponsorowanie
grup ekologicznych i muzeów przez firmy

emitujące zanieczyszczenia.

To jest konflikt interesów.

(Brawa)

Odpowiedzialność to

zbyt wysokie ryzyko odpowiedzialności,

aby nadal zanieczyszczać
i marnować naszą wodę.

Nie możemy zadowalać się
słowami. Czas działać.

Najlepiej zacząć od
największych trucicieli,

szczególnie od Departamentu Obrony USA,`
finansowanego przez podatników.

Kogo i co chronimy, gdy
żołnierze amerykańscy, ich rodziny

i wszyscy w pobliżu amerykańskich
baz wojskowych za granicą,

piją toksyczną wodę?

Globalne bezpieczeństwo nie może dłużej
być sprzeczne z ochroną naszej planety

lub naszym wspólnym zdrowiem.

Nasze przetrwanie od tego zależy.

Podobnie,

rolnictwo zależy od dopłat
finansowanych przez podatników

wypłacanych rolnikom, aby zabezpieczyć
i unormować dostawy żywności.

Takie zachęty są kluczowe,

bo rolnictwo odpowiada za konsumpcję 70%

całej wody używanej każdego roku.

Spływy nawozów i pestycydów

są dwoma największymi
źródłami zanieczyszczenia wody.

Zmieńmy te dotacje, aby wymagać
wydajniejszego zużycia wody

i mniej zanieczyszczeń.

(Brawa)

I na koniec,

nie możemy oczekiwać postępu

bez stawiania czoła konfliktom interesów,

które tłumią naukę,

szkodzą innowacjom

i zniechęcają do bycia transparentnym.

W interesie publicznym leży,

aby mierzyć i dzielić się wszystkim,
czego możemy się nauczyć i odkryć

o dotykających nas zagrożeniach
związanych z wodą.

Rzeczywistość nie istnieje
dopóki jej nie zmierzymy.

Nie tylko za pomocą technologii.

Ale za pomocą naszej wspólnej woli.

Dziękuję.

(Brawa)