Na czym polega chemioterapia? - Hyunsoo Joshua No

Zobacz całą lekcję: https://ed.ted.com/lessons/how-does-chemotherapy-work-hyunsoo-joshua-no

Podczas I wojny światowej naukowcy desperacko próbowali opracować antidotum na trującą żółtą chmurę zwaną gazem musztardowym. Odkryli, że gaz nieodwracalnie uszkadza szpik kostny żołnierzy. Dało to naukowcom do myślenia: komórki rakowe i komórki szpiku kostnego szybko się replikują. Czy można wykorzystać gaz musztardowy do walki z rakiem? Hyunsoo No opowiada w szczegółach o odkryciu i rozwoju chemioterapii.

Lekcja: Hyunsoo Joshua No, reżyseria: Artrake Studio.

Podczas I wojny światowej
jednym z koszmarów wojny w okopach

była trująca żółta chmura
zwana gazem musztardowym.

Dla tych, którzy mieli
pecha na nią trafić,

powietrze stawało się niezdatne
do oddychania, paliło w oczy

a na skórze pojawiały się
ogromne pęcherze.

Naukowcy desperacko próbowali opracować
antidotum na tę okrutną broń.

W trakcie tego procesu odkryli,

że gaz nieodwracalnie uszkadza
szpik kostny żołnierzy,

hamując jego zdolność
do wytwarzania krwinek.

Mimo tych okropnych efektów
dało to naukowcom do myślenia.

Komórki rakowe mają wspólną cechę
ze szpikiem: szybko się replikują.

Czy więc jedno z okrucieństw wojny

mogłoby zatriumfować w walce z rakiem?

Naukowcy w latach 30. XX wieku
badali ten pomysł,

wstrzykując związki pochodzące
z gazu musztardowego

do żył pacjentów chorych na raka.

Wynalezienie leczenia, które przynosi
więcej korzyści niż szkód,

wymagało czasu, prób i błędów,
ale pod koniec II wojny światowej

odkryto coś, co znamy jako
pierwsze leki chemioterapeutyczne.

Dziś jest ich ponad 100.

Leki chemioterapeutyczne
dostarcza się przez pigułki i zastrzyki.

Wykorzystują "środki cytotoksyczne",

czyli związki toksyczne
dla żywych komórek.

Zasadniczo leki te szkodzą
w pewnym stopniu

wszystkim komórkom w ciele,

nawet tym zdrowym.

Ale zastrzegają swoje
najsilniejsze działanie

dla szybko dzielących się komórek,

co jest właśnie cechą raka.

Weźmy przykładowo pierwsze leki
stosowane w chemioterapii,

których się nadal używa
i nazywa się środkami alkilującymi.

Wstrzykuje się je do krwiobiegu,

który dostarcza je
do komórek całego ciała.

Gdy znajdą się w środku, a komórki
odsłonią DNA w celu skopiowania go,

uszkadzają elementy budulcowe
struktury podwójnej helisy DNA,

co może doprowadzić do śmierci komórki,
chyba że uszkodzenie będzie naprawione.

Ponieważ komórki rakowe mnożą się szybko,

przyjmują wysokie stężenie
czynników alkilujących,

a ich DNA jest często narażone
na ich skutki i rzadko naprawiane.

Dlatego umierają częściej
niż większość innych komórek,

które mają czas na naprawę
uszkodzonego DNA

i nie gromadzą takich samych stężeń
czynników alkilujących.

Inna forma chemioterapii obejmuje związki
zwane stabilizatorami mikrotubul.

Komórki mają małe rurki, które łączą się,
żeby pomóc w podziale komórek

i replikacji DNA,
a następnie rozpadają się.

Kiedy stabilizatory mikrotubul
dostają się do komórki,

zapobiegają rozkładaniu się
tych małych rurek.

To uniemożliwia komórce
zakończenie replikacji,

co prowadzi do jej śmierci.

To tylko dwa przykłady

z sześciu klas leków
chemioterapeutycznych,

które stosujemy obecnie w leczeniu raka.

Ale mimo ogromnych korzyści
chemioterapia ma jedną wielką wadę:

wpływa na inne zdrowe komórki organizmu,

które z natury muszą się szybko odnawiać.

Mieszki włosowe, komórki jamy ustnej,
wyściółka przewodu pokarmowego,

układ rozrodczy i szpik kostny
są bombardowane prawie tak mocno jak rak.

Podobnie jak w przypadku komórek rakowych,

szybka produkcja
normalnych komórek oznacza,

że częściej sięgają po zasoby

i dlatego są bardziej narażone
na działanie leków chemioterapeutycznych.

Prowadzi to do kilku typowych
skutków ubocznych chemioterapii,

w tym utraty włosów, zmęczenia,
bezpłodności, nudności i wymiotów.

Lekarze często przepisują środki
przeciwko działaniom niepożądanym,

takie jak silne leki przeciw nudnościom.

W przypadku wypadania włosów,
specjalne czepki mogą obniżyć temperaturę

i zwęzić naczynia krwionośne wokół głowy,

ograniczając ilość leków
chemioterapeutycznych

docierających do mieszków włosowych.

Po zakończeniu chemioterapii

zdrowe tkanki, które poważnie
naruszył lek, wyzdrowieją

i zaczną się odnawiać jak zwykle.

W samym 2018 roku

u ponad 17 milionów ludzi
na całym świecie zdiagnozowano raka.

Ale chemioterapia i inne metody leczenia
zmieniły perspektywę wielu osób.

Wystarczy wziąć pod uwagę fakt,
że nawet 95% osób z rakiem jąder

przeżywa dzięki postępom w leczeniu.

Nawet u osób z ostrą białaczką szpikową,
czyli agresywnym rakiem krwi,

chemioterapia powoduje,

że u około 60% pacjentów
poniżej 60. roku życia

następuje remisja
po pierwszej fazie leczenia.

Naukowcy wciąż opracowują
bardziej precyzyjne leczenie

ukierunkowane tylko na komórki rakowe.

Pomoże to poprawić wskaźniki przeżycia,

mniej szkodząc zdrowym tkankom,

i sprawiając, że jedno z najlepszych
narzędzi do walki z rakiem

będzie jeszcze lepsze.