Yogi Berra, a US baseball player
and philosopher, said,
"If we don't know where we're going,
we might not get there."
Accumulating scientific knowledge
is giving us greater insights,
greater clarity, into what our future
might look like in a changing climate
and what that could mean for our health.
I'm here to talk about a related aspect,
on how our emissions of greenhouse gases
from burning of fossil fuels
is reducing the nutritional
quality of our food.
We'll start with the food pyramid.
You all know the food pyramid.
We all need to eat a balanced diet.
We need to get proteins,
we need to get micronutrients,
we need to get vitamins.
And so, this is a way
for us to think about
how to make sure we get
what we need every day
so we can grow and thrive.
But we eat not just because we need to,
we also eat for enjoyment.
Bread, pasta, pizza --
there's a whole range of foods
that are culturally important.
We enjoy eating these.
And so they're important for our diet,
but they're also important
for our cultures.
Carbon dioxide has been increasing since
the start of the Industrial Revolution,
increasing from about
280 parts per million to over 410 today,
and it continues to increase.
The carbon that plants need to grow
comes from this carbon dioxide.
They bring it into the plant,
they break it apart
into the carbon itself,
and they use that to grow.
They also need nutrients from the soil.
And so yes, carbon dioxide is plant food.
And this should be good news,
of rising carbon dioxide concentrations,
for food security around the world,
making sure that people
get enough to eat every day.
About 820 million people in the world
don't get enough to eat every day.
So there's a fair amount written
about how higher CO2
is going to help with
our food security problem.
We need to accelerate our progress
in agricultural productivity
to feed the nine to 10 billion people
who will be alive in 2050
and to achieve the Sustainable
Development Goals,
particularly the Goal Number 2,
that is on reducing food insecurity,
increasing nutrition,
increasing access to the foods
that we need for everyone.
We know that climate change
is affecting agricultural productivity.
The earth has warmed
about one degree centigrade
since preindustrial times.
That is changing local temperature
and precipitation patterns,
and that has consequences
for the agricultural productivity
in many parts of the world.
And it's not just local changes
in temperature and precipitation,
it's the extremes.
Extremes in terms of heat waves,
floods and droughts
are significantly affecting productivity.
And that carbon dioxide,
besides making plants grow,
has other consequences as well,
that plants, when they have
higher carbon dioxide,
increase the synthesis of carbohydrates,
sugars and starches,
and they decrease the concentrations
of protein and critical nutrients.
And this is very important for how we
think about food security going forward.
A couple of nights ago
in the table talks on climate change,
someone said that they're
a five-sevenths optimist:
that they're an optimist
five days of the week,
and this is a topic
for the other two days.
When we think about micronutrients,
almost all of them are affected
by higher CO2 concentrations.
Two in particular are iron and zinc.
When you don't have enough iron,
you can develop iron deficiency anemia.
It's associated with fatigue,
shortness of breath
and some fairly serious
consequences as well.
When you don't have enough zinc,
you can have a loss of appetite.
It is a significant
problem around the world.
There's about one billion people
who are zinc deficient.
It's very important
for maternal and child health.
It affects development.
The B vitamins are critical
for a whole range of reasons.
They help convert our food into energy.
They're important for the functions
of many of the physiologic
activities in our bodies.
And when you have
higher carbon in a plant,
you have less nitrogen,
and you have less B vitamins.
And it's not just us.
Cattle are already being affected
because the quality
of their forage is declining.
In fact, this affects
every consumer of plants.
And give a thought to, for example,
our pet cats and dogs.
If you look on the label
of most of the pet and dog food,
there's a significant amount
of grain in those foods.
So this affects everyone.
How do we know that this is a problem?
We know from field studies
and we know from experimental
studies in laboratories.
In the field studies --
and I'll focus primarily
on wheat and on rice --
there's fields, for example, of rice
that are divided into different plots.
And the plots are all the same:
the soil's the same,
the precipitation's the same --
everything's the same.
Except carbon dioxide
is blown over some of the plots.
And so you can compare
what it looks like
under today's conditions
and under carbon dioxide conditions
later in the century.
I was part of one of the few studies
that have done this.
We looked at 18 rice lines
in China and in Japan
and grew them under conditions
that you would expect
later in the century.
And when you look at the results,
the white bar is today's conditions,
the red bar is conditions
later in the century.
So protein declines about 10 percent,
iron about eight percent,
zinc about five percent.
These don't sound like really big changes,
but when you start thinking
about the poor in every country
who primarily eat starch,
that this will put people
who are on the edge
over the edge into frank deficiencies,
creating all kinds of health problems.
The situation is more significant
for the B vitamins.
When you look at
vitamin B1 and vitamin B2,
there's about a 17 percent decline.
Pantothenic acid, vitamin B5,
is about a 13 percent decline.
Folate is about a 30 percent decline.
And these are averages over
the various experiments that were done.
Folate is critical for child development.
Pregnant women who don't get enough folate
are at much higher risk
of having babies with birth defects.
So these are very serious
potential consequences for our health
as CO2 continues to rise.
In another example,
this is modeling work that was done
by Chris Weyant and his colleagues,
taking a look at this chain
from higher CO2 to lower iron and zinc --
and they only looked at iron and zinc --
to various health outcomes.
They looked at malaria,
diarrheal disease, pneumonia,
iron deficiency anemia,
and looked at what
the consequences could be in 2050.
And the darker the color in this,
the larger the consequences.
So you can see the major impacts
in Asia and in Africa,
but also note that in countries
such as the United States
and countries in Europe,
the populations also could be affected.
They estimated about
125 million people could be affected.
They also modeled what would be
the most effective interventions,
and their conclusion was
reducing our greenhouse gases:
getting our greenhouse gas emissions
down by mid-century
so we don't have to worry so much
about these consequences
later in the century.
These experiments, these modeling studies
did not take climate change
itself into account.
They just focused on
the carbon dioxide component.
So when you put the two together,
it's expected the impact is much larger
than what I've told you.
I'd love to be able to tell you right now
how much the food you had for breakfast,
the food you're going to have for lunch,
has shifted from what
your grandparents ate
in terms of its nutritional quality.
But I can't.
We don't have the research on that.
I'd love to tell you how much
current food insecurity
is affected by these changes.
But I can't.
We don't have the research
on that, either.
There's a lot that needs
to be known in this area,
including what the possible
solutions could be.
We don't know exactly
what those solutions are,
but we've got a range of options.
We've got advancements in technologies.
We've got plant breeding.
We've got biofortification.
Soils could make a difference.
And, of course, it will be
very helpful to know
how these changes could affect
our future health
and the health of our children
and the health of our grandchildren.
And these investments take time.
It will take time to sort
all of these issues out.
There is no national entity
or business group
that is funding this research.
We need these investments critically
so that we do know where we're going.
In the meantime, what we can do
is ensure that all people
have access to a complete diet,
not just those in the wealthy parts
of the world but everywhere in the world.
We also individually and collectively need
to reduce our greenhouse gas emissions
to reduce the challenges
that will come later in the century.
It's been said that if you think
education is expensive, try ignorance.
Let's not.
Let's invest in ourselves,
in our children
and in our planet.
Thank you.
(Applause)
Yogi Berra, um jogador norte-americano
de basquete e filósofo, disse:
"Se não souber para onde está indo,
pode não chegar lá".
A acumulação de conhecimento científico
está nos dando maiores percepções
e claridade de como o nosso futuro
poderia ser com a mudança climática
e o possível significado
disso para a nossa saúde.
Estou aqui para falar
sobre um aspecto relacionado a isso,
de como as emissões
de gases de efeito estufa,
derivadas de queima
de combustíveis fósseis
estão reduzindo a qualidade
nutricional de nossos alimentos.
Começaremos pela pirâmide alimentar,
que vocês todos conhecem.
Todos precisamos ter uma dieta balanceada.
Precisamos de proteínas,
micronutrientes e vitaminas.
Portanto, é um meio para pensarmos
sobre como garantir que teremos
o que necessitamos todos os dias
para crescermos e prosperarmos.
Mas não comemos somente
porque precisamos,
mas também comemos por prazer.
Pães, macarrão, pizza,
há uma gama de comidas
que são culturalmente importantes.
Adoramos comê-las.
São importantes para nossa dieta,
bem como para nossas culturas.
O dióxido de carbono tem aumentado
desde o início da Revolução Industrial,
de 280 partes por milhão
para mais de 410 atualmente,
e continua a aumentar.
O carbono necessário ao crescimento
das plantas vem desse dióxido de carbono.
Ele é absorvido pelas plantas,
que decompõem o carbono em si
e o utilizam para se desenvolverem.
As plantas também precisam
de nutrientes do solo.
E sim, o dióxido de carbono
é alimento das plantas.
E o aumento das concentrações de dióxido
de carbono deveria ser uma boa notícia
para a segurança alimentar mundial,
para garantir que as pessoas
tenham comida suficiente todos os dias,
mas cerca de 820 milhões
delas no mundo todo não têm.
Portanto, há uma quantidade razoável
de artigos sobre como o aumento de CO2
vai nos ajudar com o nosso problema
de segurança alimentar.
Precisamos acelerar o progresso
da produtividade agrícola
para alimentar uma população
de 9 a 10 bilhões em 2050,
e atingir os "Objetivos
do Desenvolvimento Sustentável",
em especial a meta número 2,
que trata da redução da insegurança
alimentar, do aumento da nutrição
e do acesso aos alimentos
necessários a todos.
Sabemos que a mudança climática
está afetando a produtividade agrícola.
A temperatura da Terra aumentou
cerca de 1° C desde a era pré-industrial.
Isso tem mudado a temperatura local
e os padrões de precipitações,
o que gera consequências
para a produtividade agrícola
em muitas partes do mundo.
Não se trata apenas de mudanças locais
de temperatura e de precipitações,
mas dos casos extremos,
como as ondas de calor, inundações e secas
que estão afetando a produtividade
consideravelmente.
E o dióxido de carbono,
além de fazer com que as plantas cresçam,
tem outras consequências também.
Quando as plantas têm maiores
concentrações de dióxido de carbono,
aumentam a síntese
de carboidratos, açúcares e amido,
e diminuem as concentrações de proteína
e de nutrientes essenciais.
Isso é muito importante para que pensemos
sobre o avanço da segurança alimentar.
Há algumas noites, em conversas
sobre a mudança climática,
alguém disse ser cinco sétimos otimista:
é otimista durante cinco dias da semana,
e que este é um assunto
para os outros dois dias.
Quando pensamos sobre os micronutrientes,
quase todos eles são afetados
por maiores concentrações de CO2.
Dois deles são o ferro e o zinco.
Quando não temos ferro o bastante,
podemos desenvolver anemia;
está associado à fadiga,
dificuldade para respirar
e a outras consequências
muito sérias também.
Quando não temos zinco o suficiente,
podemos sofrer de falta de apetite.
É um problema significativo
no mundo inteiro.
Há cerca de 1 bilhão de pessoas
com deficiência de zinco,
que é essencial à saúde
da mãe e da criança,
pois afeta o desenvolvimento.
As vitaminas do complexo B
são essenciais por várias razões:
ajudam a converter o alimento em energia
e são importantes para a realização
de muitas atividades
fisiológicas do nosso corpo.
E quando há mais carbono em uma planta,
há menos nitrogênio e menos vitamina B.
E não é um problema apenas nosso,
mas o gado já tem sido afetado
por causa da diminuição
da qualidade da forragem.
De fato, isso afeta
cada consumidor de plantas.
Por exemplo, pensem
em nossos cães e gatos.
Se olharmos para os rótulos
da maioria das comidas de animais,
verificaremos que elas contêm
uma quantidade significativa de grãos.
Portanto, todos são afetados.
Como sabemos que isso é um problema?
Sabemos por estudos de campo
e de experimentos em laboratórios.
Nos estudos de campo, destacarei
principalmente o arroz e o trigo.
Por exemplo, há campos de arroz
que são divididos em diferentes lotes.
Eles são todos iguais: com os mesmos
solos e quantidade de precipitação,
tudo é o mesmo.
Porém, o dióxido de carbono
é soprado sobre alguns dos lotes.
E podemos comparar
como é sob as condições atuais
e sob as condições de dióxido
de carbono no final do século.
Participei de um dos poucos
estudos nesse sentido.
Procuramos por 18 linhagens
de arroz na China e no Japão
e as cultivamos sob as condições
esperadas para o final do século.
Quanto aos resultados, a barra branca
refere-se às condições atuais,
e a vermelha, às condições
para o final do século.
Houve redução de cerca de 10% da proteína.
de 8% do ferro e de 5% do zinco.
Não parecem grandes mudanças,
mas quando começamos a pensar
sobre os pobres de cada país,
que consomem principalmente amido,
isso colocará essas pessoas
que já vivem no limite
em condições piores de deficiência,
causando todos os tipos
de problemas de saúde.
A situação é mais grave
quanto às vitaminas do complexo B.
Quando examinamos as vitaminas B1 e B2,
houve uma queda de cerca de 17%.
O ácido pantotênico e a vitamina B5
tiveram queda de cerca de 13%.
O ácido fólico teve queda de cerca de 30%.
Essas foram as médias obtidas
com vários experimentos realizados.
O ácido fólico é essencial
para o desenvolvimento infantil.
A gestantes que não recebem ácido fólico
suficiente correm maiores riscos
de terem bebês com problemas congênitos.
Portanto, essas consequências são
muito graves para a nossa saúde
conforme os níveis de CO2
continuarem subindo.
Em outro exemplo,
este é um modelo de estudo realizado
por Chris Weyant e pelos parceiros dele,
observando esta cadeia de aumento de CO2
e de diminuição de ferro e zinco,
e apenas consideraram o ferro e o zinco
quanto aos vários resultados para a saúde.
Analisaram a malária, diarreia, pneumonia,
a anemia por deficiência de ferro
e prováveis consequências em 2050.
Quanto mais escura for a cor no mapa,
mais graves são as consequências.
Podem ver os maiores impactos
na Ásia e na África,
mas percebam também que nos EUA
e em países da Europa
as populações poderiam ser afetadas.
Estimaram que cerca de 150 milhões
de pessoas poderiam ser afetadas.
Também demonstraram qual seria
a intervenção mais eficaz
e concluíram que seria a redução
das emissões dos gases de efeito estufa.
Devemos reduzi-las até 2050
para que não nos preocupemos tanto
com essas consequências
no final do século.
Esses experimentos e estudos não
consideraram a mudança climática em si;
apenas enfatizaram o componente
do dióxido de carbono.
Quando combinarmos os dois,
esperamos que o impacto seja
muito maior do que eu lhes disse.
Adoraria poder dizer-lhes agora mesmo
o quanto a comida que comeram
no café da manhã e que comerão no almoço
é diferente do que seus avós comiam,
em termos de qualidade nutricional.
Mas não posso.
Não temos pesquisa sobre isso.
Adoraria dizer-lhes o quanto a atual
insegurança alimentar
é afetada por essas mudanças.
Mas não posso.
Tampouco temos pesquisa sobre isso.
Há muito o que precisa
ser estudado nesta área,
sobretudo quais seriam
as possíveis soluções.
Não sabemos exatamente
quais são essas soluções,
mas temos uma gama de opções.
Temos avanços tecnológicos,
o melhoramento vegetal
e a biofortificação de alimentos.
Os solos podem fazer a diferença.
E é óbvio que seria muito útil saber
como essas mudanças poderiam
afetar nossa saúde no futuro,
a dos nossos filhos e netos.
Esses investimentos levam tempo.
Demorará para solucionar essas questões.
Não existe uma entidade nacional
ou grupo empresarial
que esteja financiando esta pesquisa.
Precisamos desses investimentos essenciais
para que saibamos que caminho tomar.
Enquanto isso, o que podemos fazer
é garantir que todas as pessoas
tenham acesso a uma dieta completa,
não apenas nas partes ricas do mundo,
mas em todos os lugares.
Precisamos reduzir todas as emissões
dos gases de efeito estufa
para atenuar os desafios que virão
até o fim do século.
Como dizem: "Se você pensa que a educação
é cara, experimente a ignorância".
Não vamos experimentar!
Vamos investir em nós mesmos,
em nossas crianças e em nosso planeta.
Obrigada.
(Aplausos)
Yogi Berra, un beisbolista
y filósofo estadounidense dijo;
"Si no sabemos hacia donde vamos,
quizás no lleguemos allí."
Acumular el conocimiento científico
nos está dando mayores perspectivas,
mayor claridad sobre cómo nuestro futuro
podría verse en un cambio climático.
y lo que esto podría significar
para nuestra salud.
Vine a hablar acerca de un aspecto
relacionado con esta pregunta:
cómo nuestras emisiones
de gases de efecto invernadero
provenientes de los combustibles fósiles
están reduciendo la calidad
nutricional de nuestra comida.
Empecemos con la pirámide alimenticia.
Todos Uds. conocen
la pirámide alimenticia.
Todos nosotros necesitamos
tener una dieta balanceada.
Necesitamos proteínas,
necesitamos micronutrientes,
necesitamos vitaminas.
Eta es una manera para pensar en
cómo nos estamos asegurando
de conseguir lo que necesitamos cada día
para poder crecer y desarrollarnos.
Pero, comemos no sólo porque
lo necesitamos,
sino también comemos por placer.
Pan, pasta, pizza...
hay una gama completa de alimentos
que son culturalmente importantes.
Disfrutamos de comerlos.
Y así son importantes para nuestra dieta,
pero también son importantes
para nuestras culturas.
El dióxido de carbono ha estado aumentado
desde el inicio
de la Revolución Industrial,
de aproximadamente de 280 partes
por millón a más de 410 hoy,
y sigue creciendo.
El carbón que las plantas necesitan
para crecer viene del dióxido de carbono.
Ellas lo llevan a la planta,
lo convierten en carbón,
y lo usan para crecer.
Ellas también necesitan
nutrientes del suelo.
Y sí, el dióxido de carbono
es un alimento para las plantas.
Y esto debería ser una buena noticia;
el aumento de la concentración
de dióxido de carbono,
para la seguridad alimentaria
alrededor del mundo,
asegurándonos que la gente tenga
la comida suficiente para comer cada día.
Cerca de 820 millones
de personas en el mundo,
no tienen comida suficiente
para comer cada día.
Hay muchos estudios
acerca de cómo el aumento del CO2
nos ayudará con nuestro problema
de seguridad alimentaria.
Necesitamos acelerar nuestro progreso
en la productividad agrícola
para alimentar de 9 a 10 mil millones
de personas que estarán vivas en el 2050.
Y para alcanzar los Objetivos
de Desarrollo Sostenible,
particularmente el objetivo número 2,
que trata sobre reducir
la inseguridad alimentaria,
y el incremento de la nutrición,
incrementando el acceso a la comida
que necesitamos para todos.
Sabemos que el cambio climático está
afectando la productividad agrícola.
El planeta se ha calentado
cerca de 1 º C.
desde la época preindustrial.
Este es un cambio de temperatura local
y de los patrones de precipitación,
que tiene consecuencias
para la productividad agricultural
en muchas partes del mundo.
Y no son sólo los cambios locales
en temperatura y precipitación,
son los extremos.
Los extremos en términos de
olas de calor, inundaciones y sequías
están significativamente
afectando la productividad.
Y el dióxido de carbono,
además de hacer crecer las plantas,
conlleva otras consecuencias;
que las plantas, cuando tienen altas
concentraciones de dióxido de carbono,
incrementan la síntesis de carbohidratos,
azúcares y almidones,
y estos disminuyen las concentraciones
de proteína y de nutrientes claves.
Y esto es muy importante
para la manera en que
pensamos en la seguridad
alimentaria en el futuro.
Hace unas noches, en las conversaciones
sobre el cambio climático,
alguien dijo que eran optimistas
cinco de siete días:
que son optimistas
cinco días de la semana,
y este es un tema para los otros dos días.
Cuando pensamos en micronutrientes,
la mayoría de ellos son afectados
por altas concentraciones de CO2.
Dos en particular
que son el hierro y el zinc.
Cuando no se tiene suficiente hierro,
se puede desarrollar anemia
por deficiencia de hierro.
Lo que se asocia con fatiga,
falta de aliento
y también con otras cosas bastante serias.
Cuando no se tiene suficiente zinc,
se puede perder el apetito.
Es un problema significativo
alrededor del mundo.
Hay cerca de mil millones de personas
con deficiencia de zinc.
Es muy importante
para la salud maternal e infantil.
Afecta el desarrollo.
Las vitaminas B son críticas
por diversas razones.
Ellas ayudan a convertir
nuestra comida en energía.
Ellas son importantes para las funciones
de muchas de las actividades
fisiológicas en nuestro cuerpo.
Y cuando hay más carbón en una planta,
hay menos nitrógeno,
y menos vitamina B.
Y no somos sólo nosotros.
El ganado ya está viéndose afectado
debido a que la calidad
de su forraje está en descenso.
De hecho, esto afecta
a cada consumidor de plantas.
Piensen en, por ejemplo,
nuestras mascotas; perros y gatos.
Si miran en la etiqueta de la mayoría
de la comida de mascotas y de perros,
hay una cantidad significativa
de granos en esas comidas.
Por lo tanto, esto afecta a todos.
¿Cómo sabemos que esto es un problema?
Lo sabemos por los estudios de campo
y por los estudios
experimentales en laboratorios.
En los estudios de campo
y me enfocaré principalmente
en el trigo y en el arroz
hay campos, por ejemplo, de arroz
que son divididos en diferentes parcelas.
Y estas parcelas son todas iguales:
el suelo es el mismo,
la precipitación es la misma,
todo es igual.
Excepto a que el dióxido de carbono
se dispersa sobre algunas de las parcelas.
Y así pueden comparar
cómo luce bajo las condiciones de hoy
y bajo las condiciones del dióxido
de carbono durante el siglo.
Formé parte de uno de los pocos
estudios que se han hecho.
Observamos 18 líneas de arroz
en China y en Japón
y las cultivamos
bajo condiciones pronosticadas
a lo largo del siglo.
Y cuando miramos los resultados,
la barra blanca representa
las condiciones de hoy,
la barra roja representa
las condiciones a lo largo del siglo.
Así, la proteína disminuye cerca del 10 %,
el hierro cerca del 8 %,
el zinc cerca del 5 %.
No parecen ser grandes cambios,
pero cuando empiezan a pensar
en los pobres en cada país
quienes principalmente comen almidón,
esto pondrá a las personas
quienes están al borde
bajo el borde de francas deficiencias,
esto crea entonces
todo tipo de problemas de salud.
Está situación es aún más significativa
en relación a las vitaminas B.
Al examinar la vitamina B1 y la B2,
se observa una disminución del 17 %.
El ácido pantoténico,
la vitamina B5, cae un 13 %.
El ácido fólico un 30 %.
Y estos son los promedios de
los diversos experimentos realizados.
El folato es crucial
para el desarrollo infantil.
La mujeres embarazadas
que no reciben suficiente folato
tienen mayor riesgo de tener hijos
con defectos congénitos.
Estas son las potenciales y serias
consecuencias para nuestra salud
con el continuo aumento de CO2.
En otro ejemplo,
este es un modelo desarrollado
por Chris Weyant y sus colegas,
echando un vistazo a esta cadena
de más CO2 a menos hierro y zinc
—y ellos sólo se centraron
en el hierro y el zinc—
en relación a varios resultados médicos.
Ellos investigaron la malaria,
la enfermedad diarreica, neumonía,
anemia por deficiencia de hierro,
y vieron qué consecuencias
podrían tener en el 2050.
Y cuanto más oscuro es el color,
mayores son las consecuencias.
Así pueden ver los mayores impactos
en Asía y en África,
pero también tengan en cuenta
que en los países como EE. UU.
y en países de Europa,
las poblaciones también
podrían verse afectadas.
Ellos estimaron que cerca de 125 millones
de personas pueden verse afectadas.
Ellos también modelaron las que podrían
ser las más efectivas intervenciones,
y su conclusión fue reducir
nuestros gases de efecto invernadero,
logrando que estas emisiones
se reduzcan a mediados del siglo
para que no tengamos que preocuparnos
mucho por estas consecuencias
a lo largo del siglo.
Estos experimentos, estos estudios modelo
no tienen en cuenta
el cambio climático en sí.
Ellos sólo se enfocaron
en el componente del dióxido de carbono.
Así que si los colocamos los dos juntos,
se espera que el impacto sea
mucho más grande de lo que les he dicho.
Me encantaría poder
decirles en este momento
cuánto ha cambiado la comida
que comieron al desayuno,
la comida que comerán al almuerzo,
en relación con la que
sus abuelos comieron
en términos de su calidad nutricional.
Pero no puedo.
No hay investigaciónes al respecto.
Me gustaría decirles cuánto se ve
afectada
nuestra inseguridad alimentaria actual
por estos cambios.
Pero no puedo.
Tampoco hay investigaciones al respecto.
Hay mucho que se debe saber en esta área,
incluyendo cuáles podrían ser
las posibles soluciones.
No sabemos exactamente
cuales son las soluciones,
pero tenemos una serie de opciones.
Hemos tenido avances en la tecnología.
Tenemos fitomejoramiento.
Tenemos biofortificación.
El suelo podría marcar una diferencia.
Y, por supuesto, sería muy útil saber
cómo estos cambios podrían afectar
nuestra salud en el futuro
y la salud de nuestros niños
y la salud de nuestro nietos.
Y estas inversiones toman tiempo.
Tomará tiempo resolver
estas problemáticas.
No hay entidades nacionales
o grupos de negocios
que financien esta investigación.
Estas inversiones son cruciales
para saber hacia dónde nos dirigimos.
Por el momento, lo que podemos hacer
es asegurarnos de que toda la gente
tenga acceso a una dieta completa,
no sólo en las zonas ricas del mundo
sino en todo el mundo.
También necesitamos
individualmente y colectivamente
reducir nuestras emisiones
de gas de efecto invernadero
para reducir los desafíos
que vendrán a lo largo del siglo.
Hay un dicho: si cree que la educación
es cara, pruebe con la ignorancia.
No lo hagamos.
Inviertan en Uds. mismos,
en sus hijos
y en nuestro planeta.
Gracias.
(Aplausos)
Американский бейсболист
и «философ» Йоги Берра говорил:
«Если не знать, куда идти,
то можно туда и не дойти».
Накопление научных знаний
даёт нам лучшее представление
и более ясное понимание того, каким
может быть будущее в меняющемся климате
и что это может значить
для нашего здоровья.
Мне хотелось бы обсудить одну
из сторон этого вопроса, а именно
как выделение парниковых газов
от сжигания ископаемых видов топлива
снижает пищевую ценность нашей еды.
Начнем с пищевой пирамиды.
Вы прекрасно знаете, что это такое.
Нам всем необходимо
сбалансированное питание.
Нам нужно получать белки,
микроэлементы
и витамины.
Что в каком-то смысле
даёт представление о том,
как можно получать необходимое
на ежедневной основе
для обеспечения роста и процветания.
Но мы едим не только потому,
что нам это нужно,
но и ради удовольствия.
Хлеб, макаронные изделия, пицца —
всё это примеры обширного ряда продуктов,
имеющих культурную ценность.
Мы любим их есть.
Они важны как для нашего рациона,
так и для нашей культурной принадлежности.
Содержание углекислого газа в атмосфере
росло с начала промышленной революции,
увеличившись с 280 до 410
миллионных долей,
и эта тенденция сохраняется
на сегодняшний день.
Растения получают необходимый для роста
углерод из углекислого газа.
Сначала они поглощают углекислый газ,
который потом расщепляют,
вычленяя из него углерод,
используемый для роста.
Помимо этого им нужны
питательные вещества из почвы.
Поэтому углекислый газ является
пищей для растений.
Увеличение концентрации углекислого
газа должно быть хорошей новостью
для продовольственной безопасности
по всему миру,
обеспечивая достаточное количество
питания на каждый день.
Около 820 млн людей в мире ежедневно
не получают достаточного количества пищи.
Довольно много было написано о том,
как высокое содержание углекислого газа
поможет проблеме нашей
продовольственной безопасности.
Нам необходимо ускорить прогресс
сельскохозяйственного производства,
чтобы прокормить 9–10 миллиардов человек,
которые будут жить в 2050 году,
и достичь Целей устойчивого развития ООН,
в частности, цели номер два —
обеспечения продовольственной
безопасности,
повышения питательности,
увеличения доступа к продуктам,
которые нужны всем.
Мы знаем, что изменение климата отражается
на продуктивности сельского хозяйства.
С начала индустриальной эпохи
температура земного шара увеличилась
на один градус Цельсия.
Это меняет температуру и характер
осадков во многих регионах,
что несёт негативные последствия
для сельскохозяйственного производства.
И дело не только в региональных
изменениях температуры и осадков.
Дело в крайностях.
Крайности в виде аномальной жары,
наводнений и засух
значительно влияют на продуктивность.
Увеличение объёмов углекислого газа,
помимо способствования росту растений,
имеет и другие последствия:
рост содержания углекислого
газа в растениях
ведёт к увеличению синтеза
углеводов, сахара и крахмала,
снижая концентрацию белков и жизненно
необходимых питательных веществ.
Это очень важно учитывать в плане
продовольственной безопасности.
Пару дней назад во время
обсуждения изменения климата
кто-то сказал, что является
оптимистом на пять седьмых:
пять дней в неделю — оптимист,
а эта тема — на два оставшихся дня.
Почти что все микроэлементы
подвержены влиянию высокой
концентрации углекислого газа.
Особо стоит отметить железо и цинк.
Недостаток железа может вызвать
железодефицитную анемию.
С ней связывают усталость, одышку
и другие достаточно серьёзные последствия.
Нехватка цинка
может вызвать потерю аппетита.
Это существенная проблема во всем мире.
Около миллиарда человек
испытывают недостаток цинка.
Он очень важен для здоровья
матери и ребёнка.
Он способствует развитию.
Витамины группы B жизненно важны
по многочисленным причинам.
Они помогают превращать
нашу еду в энергию.
Они играют важную роль
в функционировании
многих физиологических
процессов в организме.
Увеличение дозы углерода в растениях
ведёт к уменьшению содержания азота
и витаминов группы B.
Страдают не только люди.
Домашний скот уже испытывает это на себе
из-за ухудшения качества кормов.
Это отражается на каждом,
кто потребляет растения.
Задумайтесь, например, о наших
домашних питомцах: кошках и собаках.
Присмотритесь к этикетке корма
для домашних животных —
скорее всего, в нём содержится
значительное количество зерна.
Поэтому страдают все.
Почему мы считаем, что это проблема?
Благодаря полевым
и лабораторным исследованиям.
В полевых исследованиях —
я сейчас уделю основное
внимание пшенице и рису —
возьмём, например, разделённые на участки
рисовые поля.
Все участки одинаковые:
одна и та же почва,
одно и то же количество осадков,
всё одинаковое.
Вот только некоторые участки
обдуваются углекислым газом.
Это позволяет сравнить,
как обстоят дела в текущих условиях
с ожидаемой впоследствии ситуацией
повышенного содержания углекислого газа.
Я принимала участие в одном
из таких исследований.
Мы взяли 18 рисовых полей в Китае и Японии
и выращивали урожай в условиях,
ожидаемых позже в этом столетии.
Сравните результаты:
белый столбец — это текущие условия,
красный — условия позже в этом столетии.
Белок уменьшается примерно на 10%,
железо — на 8%, цинк — на 5%.
Кажется, что это не так уж и много,
но если задуматься
о бедных в любой стране,
которые в основном едят
крахмалосодержащую пищу,
то люди, которые уже на грани,
окажутся за чертой,
что создаст всевозможные
проблемы со здоровьем.
С витаминами группы B ситуация
гораздо более серьёзная.
Для витаминов B1 и B2
снижение составляет порядка 17%.
Пантотеновая кислота и витамин B5
снижаются примерно на 13%.
Фолиевая кислота — на 30%.
И это средние показатели по различным
проведённым экспериментам.
Фолиевая кислота жизненно важна
для развития ребёнка.
Беременные, недополучающие
фолиевую кислоту,
намного больше подвержены риску
рождения детей с пороком развития.
Всё это может вести к очень серьёзным
последствиям для нашего здоровья
по мере увеличения содержания
углекислого газа.
Другой пример —
это модель, созданная
Крисом Виянтом с коллегами,
рассматривающая ту же цепочку
от углекислого газа до железа с цинком —
они рассматривали только железо и цинк —
и её влияние на различные
проблемы со здоровьем.
Были рассмотрены малярия,
острая кишечная инфекция, пневмония,
железодефицитная анемия
и какими могут быть
последствия в 2050 году.
Чем темнее цвет,
тем серьёзнее последствия.
Как видите, это очень сильно сказывается
на Азии и Африке,
но обратите внимание,
что в Соединённых Штатах
и странах Европы
население тоже может пострадать.
По их оценкам, это может затронуть
125 миллионов человек.
Помимо этого, они построили модель
наиболее эффективных предупредительных мер
и пришли к выводу, что необходимо
сократить парниковые газы, —
сократить выбросы парниковых
газов к середине века, —
чтобы в дальнейшем в этом столетии
не пришлось ломать голову
из-за упомянутых мной последствий.
Эти эксперименты и исследования
по разработке моделей
не принимали во внимание
изменение климата.
Они рассматривали только
влияние углекислого газа.
При учёте обоих факторов
ожидаемое воздействие будет намного
сильнее того, о чём я говорила.
Хотела бы я сейчас рассказать,
как сильно завтрак и обед
изменились в отношении пищевой ценности
по сравнению с тем,
что ели ваши бабушки и дедушки.
Но не могу.
Нет у нас данных таких исследований.
Хотела бы я рассказать,
как сильно эти изменения влияют
на текущие проблемы
с продовольственной безопасностью.
Но не могу.
Данных подобных
исследований у нас тоже нет.
В этой области надо ещё
много всего изучить
и найти возможные потенциальные решения.
Мы точно не знаем, какие именно,
но существует набор вариантов.
Есть успехи в технологическом плане.
Есть селекция растений.
Есть биофортификация.
Почва может быть важным фактором.
Конечно, будет очень полезно узнать,
как эти перемены могут отразиться
на нашем будущем здоровье,
на здоровье наших детей и внуков.
Эти инвестиции требуют времени.
Уйдёт время на то, чтобы
разобраться со всеми этими вопросами.
Это исследование не финансируется
никаким управлением или организацией.
Мы очень нуждаемся в этих инвестициях,
чтобы знать, к чему идём.
Тем временем мы можем обеспечить
доступ к полноценному питанию
не только жителям богатых стран,
но и людям во всём мире.
Нам нужно вместе и по отдельности
уменьшить выбросы парниковых газов,
чтобы сократить количество проблем,
которые возникнут позже в этом столетии.
Говорят, что если думаете, что образование
очень дорого, попробуйте цену невежества.
Давайте не будем так делать.
Давайте инвестировать в себя,
в своих детей
и в свою планету.
Спасибо.
(Аплодисменты)
Yogi Berra, de Amerikaanse
honkballer en filosoof, heeft gezegd:
"Zonder doel komen we
misschien wel helemaal nergens uit."
Wetenschappelijk onderzoek
geeft ons meer inzicht,
meer helderheid over hoe de toekomst
eruit zal zien in een veranderend klimaat
en wat dat betekent voor onze gezondheid.
Ik ga het hebben over een aspect
dat daar mee te maken heeft:
hoe de uitstoot van broeikasgassen
door het verbranden
van fossiele brandstoffen
de voedingswaarde
van ons voedsel vermindert.
Laten we beginnen met de voedselpiramide.
Jullie kennen allemaal de voedselpiramide.
We hebben allemaal
uitgebalanceerde voeding nodig.
We hebben eiwitten nodig,
we hebben mineralen nodig,
we hebben vitamines nodig.
Dit is dus een manier om te bedenken
hoe we kunnen zorgen
dat we elke dag voldoende binnenkrijgen
zodat we groeien en gezond blijven.
Maar we eten niet alleen omdat het moet,
we eten ook voor ons plezier.
Brood, pasta, pizza --
er zijn talloze voedingsmiddelen
die belangrijk zijn in een cultuur.
Die eten we graag.
En die zijn belangrijk voor onze voeding,
maar ook voor onze cultuur.
Kooldioxide-uitstoot is gestegen sinds
het begin van de industriële revolutie,
van zo'n 280 deeltjes per miljoen
tot meer dan 410 nu.
En het blijft stijgen.
Planten halen de koolstof
voor de groei uit deze kooldioxide.
Het gaat de plant in,
wordt afgebroken
en de koolstof
wordt gebruikt voor de groei.
Ze hebben ook voedingsstoffen
nodig uit de grond.
En dus is kooldioxide plantenvoedsel.
Het zou goed nieuws moeten zijn
dat stijgende kooldioxideconcentraties
zorgen voor voedselzekerheid
over de hele wereld,
zodat iedereen elke dag
genoeg te eten heeft.
Ongeveer 820 miljoen mensen in de wereld
hebben niet elke dag genoeg te eten.
Er is dus nogal wat geschreven
over hoe hogere CO2-concentraties
kunnen bijdragen aan voedselzekerheid.
We moeten de vooruitgang
in voedselproductie versnellen
om een wereldbevolking van negen
à tien miljard te kunnen voeden in 2050
en om de doelstellingen te halen
voor Duurzame Ontwikkeling,
en dan vooral doelstelling nummer 2,
over het verminderen
van voedselonzekerheid,
het verhogen van de voedingswaarde
en het beschikbaar maken
van voedsel voor iedereen.
We weten inmiddels dat klimaatverandering
de landbouwproductiviteit beïnvloedt.
De aarde is al één graad Celsius opgewarmd
sinds het pré-industriële tijdperk.
Daardoor veranderen lokale
temperaturen en neerslagpatronen,
en dat beïnvloedt
de landbouwproductiviteit
overal in de wereld.
En het zijn niet alleen lokale
temperatuurs- en neerslagveranderingen,
het zijn de extremen.
Extremen zoals hittegolven,
overstromingen en droogtes
hebben grote invloed op de productiviteit.
En dat kooldioxide,
behalve dat het plantengroei bevordert,
ook andere gevolgen heeft:
namelijk dat planten
door een hogere kooldioxideconcentratie
meer koolhydraten,
suiker en zetmeel produceren,
maar dat concentraties van eiwitten
en essentiële voedingsstoffen verminderen.
Dit is cruciaal voor hoe we nadenken
over de ontwikkeling van voedselzekerheid.
Een paar avonden terug,
tijdens de tafelgesprekken
over klimaatverandering,
zei iemand dat hij
voor vijf zevende optimistisch was:
vijf dagen per week was hij een optimist
en dit onderwerp is
voor de overige twee dagen.
Wanneer we het
hebben over micronutriënten
zijn die vrijwel allemaal aangetast
door hogere CO2-concentraties.
Twee in het bijzonder zijn ijzer en zink.
Wanneer je niet genoeg ijzer binnenkrijgt,
kun je bloedarmoede ontwikkelen.
Dat kan resulteren
in vermoeidheid, kortademigheid
en verder nog een aantal
vrij ernstige gevolgen.
Als je niet genoeg zink opneemt,
kun je een gebrek aan eetlust ontwikkelen.
Dat is overal een wezenlijk probleem.
Ongeveer een miljard
mensen heeft een tekort aan zink.
Het is erg belangrijk voor
de gezondheid van moeder en kind.
Het heeft invloed op de ontwikkeling.
De B-vitamines zijn
essentieel om talloze redenen.
Ze helpen ons voedsel
om te zetten in energie.
Ze zijn belangrijk voor diverse
fysiologische processen in ons lichaam.
Als er meer koolstof in een plant zit,
zit er minder stikstof in
en minder vitamine B.
En het gaat niet alleen over ons.
Het vee is al aangetast,
want de kwaliteit
van hun voedsel gaat achteruit.
In feite heeft dit
gevolgen voor elke planteneter.
Denk bijvoorbeeld ook eens
aan onze huisdieren,
onze katten en honden.
Als je de etiketten leest
van de meest gangbare huisdierenvoeding,
zie je dat ze voor een groot deel
bestaan uit granen.
Dit raakt dus iedereen.
Hoe weten we dat dit een probleem is?
We hebben het gezien in veldonderzoek
en bij experimenten in het laboratorium.
Bij het veldonderzoek --
en ik zal me hier met name
richten op tarwe en rijst --
zijn er velden met bijvoorbeeld rijst
die zijn onderverdeeld
in verschillende percelen.
De percelen zijn allemaal gelijk:
de grond is hetzelfde,
de neerslag is gelijk --
alles is hetzelfde.
Alleen wordt er kooldioxide geblazen
over sommige percelen.
Zo kun je vergelijken
wat de effecten zijn
onder de huidige condities
en onder toekomstige
condities met meer kooldioxide.
Ik heb meegewerkt
aan een van deze onderzoeken.
We hebben 18 rijstsoorten
onderzocht in China en Japan
en die gekweekt onder condities
die zijn te verwachten later deze eeuw.
Als we naar de uitkomsten kijken:
de witte balk laat
de huidige condities zien
en de rode balk die later deze eeuw.
Proteïne neemt af
met ongeveer tien procent,
ijzer zo'n acht procent,
zink ongeveer vijf procent.
Dit klinkt niet
als een dramatische daling,
maar als je kijkt naar
de allerarmsten in elk land,
die voornamelijk zetmeel eten,
dan zie je dat dit bij de mensen
die toch al op het randje leven
tot regelrechte tekorten zal leiden
met als gevolg
allerlei gezondheidsproblemen.
De bevindingen zijn een stuk
aanmerkelijker bij de B-vitamines.
Als je kijkt naar vitamine B1 en B2,
zie je een afname van 17 procent.
Panthotheenzuur, vitamine B5,
vermindert met 13 procent.
Foliumzuur neemt met zo'n 30 procent af.
Dit zijn gemiddelden
van de diverse experimenten.
Foliumzuur is essentieel
voor de ontwikkeling van kinderen.
Zwangeren die te weinig foliumzuur krijgen
hebben een veel grotere kans
op een kind met geboorteafwijkingen.
Dit zijn dus ernstige potentiële
gevolgen voor onze gezondheid
wanneer de hoeveelheid CO2
blijft toenemen.
In een ander voorbeeld
in modellen die zijn gemaakt
door Chris Weyant en zijn collega's,
zien we hoe meer CO2
leidt tot minder ijzer en zink --
er werd alleen gekeken
naar ijzer en zink --
met allerlei gevolgen voor de gezondheid.
Ze keken naar malaria,
aandoeningen met diarree, longontsteking,
bloedarmoede door ijzertekort,
en ze keken naar
de mogelijke gevolgen in 2050.
Hoe donkerder de kleur hier,
hoe groter de gevolgen.
Je ziet de enorme impact
in Azië en Afrika,
maar vergeet niet dat
in landen als de Verenigde Staten
en landen in Europa,
de bevolking ook getroffen kan worden.
Volgens hun berekeningen kunnen
wel 125 miljoen mensen worden getroffen.
Ze hebben ook modellen gemaakt
van de meest effectieve maatregelen
en hun conclusie was
het reduceren van broeikasgassen:
de uitstoot van broeikasgassen
moet naar beneden vóór 2050,
zodat we ons niet zoveel zorgen
hoeven te maken over deze effecten
later deze eeuw.
Deze experimenten, deze onderzoeksmodellen
lieten klimaatverandering zelf
buiten beschouwing.
Ze richtten zich alleen
op de factor kooldioxide.
Dus als je ze combineert,
verwacht men dat de impact
veel groter zal zijn dan wat ik nu vertel.
Ik zou jullie hier nu het liefst
willen kunnen vertellen
hoezeer het voedsel
dat jullie aten als ontbijt,
dat jullie straks bij de lunch gaan eten,
is veranderd ten opzichte van
dat wat jullie grootouders aten
gelet op de voedzaamheid ervan.
Maar dat kan ik niet.
Dat hebben we nooit onderzocht.
Ik zou jullie graag vertellen
hoe de huidige voedselonzekerheid
wordt beïnvloed door die veranderingen.
Maar dat kan ik niet.
Ook dat hebben we nooit onderzocht.
Er is veel dat we
nog niet weten op dit gebied.
Onder andere wat mogelijke
oplossingen kunnen zijn.
We weten niet precies
wat die oplossingen zijn,
maar we hebben een heleboel opties.
Er zijn technologische ontwikkelingen.
Er is plantenveredeling.
Er is biofortificatie.
De bodem kan verschil maken.
Natuurlijk is het ook
erg nuttig om te weten
hoe deze aanpassingen in de toekomst
onze gezondheid zullen beïnvloeden
en die van onze kinderen
en die van onze kleinkinderen.
Dit soort investeringen kost tijd.
Het kost tijd
om al deze kwesties uit te zoeken.
Er is geen nationale instelling of concern
die dit onderzoek financiert.
We hebben deze investeringen hard nodig
om te onderzoeken welke kant het op gaat.
Wat we ondertussen wel kunnen doen,
is ervoor zorgen dat iedereen
toegang heeft tot een volwaardig dieet,
niet alleen degenen in de welvarende delen
van de wereld, maar overal.
We moeten ook individueel en gezamenlijk
de uitstoot van broeikasgassen verminderen
om de uitdagingen van
de nabije toekomst te verkleinen.
Ze zeggen: als je onderwijs te duur vindt,
kijk dan maar eens wat onwetendheid kost.
Toch maar niet ...
Laten we investeren in onszelf,
in onze kinderen
en in onze planeet.
Dank u wel.
(Applaus)
Yogi Berra, um jogador de basebol
dos EUA, e filósofo, disse:
"Se não sabemos para onde
vamos, podemos não chegar lá."
O progresso no conhecimento científico
está a dar-nos uma maior compreensão,
maior clareza, sobre como poderá ser
o nosso futuro num clima em mudança
e o que isso pode significar
para a nossa saúde.
Estou aqui para falar
sobre um aspeto relacionado,
de como as emissões de gases
com efeitos de estufa
derivados da queima
de combustíveis fósseis
estão a reduzir a qualidade
nutritiva dos alimentos.
Vamos começar com a pirâmide alimentar.
Todos vocês conhecem
a pirâmide alimentar.
Todos precisamos de comer
uma dieta equilibrada.
Precisamos de proteínas,
precisamos de micronutrientes,
precisamos de vitaminas.
E assim, esta é uma maneira
para pensarmos
em como ter a certeza de obter
o que precisamos, todos os dias,
para crescer e prosperar.
Mas não comemos
só porque precisamos,
também comemos por prazer.
Pão, massas, "pizzas",
há toda uma gama de alimentos
que são culturalmente importantes.
Gostamos de comer isso.
Portanto, eles são importantes
para a nossa dieta,
mas também são importantes
para as nossas culturas.
O dióxido de carbono vem aumentando
desde o início da Revolução Industrial,
de cerca de 280 partes por milhão
para mais de 410, atualmente,
e continua a aumentar.
O carbono de que as plantas necessitam
vem deste dióxido de carbono.
As plantas absorvem-no,
separam o carbono,
e usam-no para crescer.
Necessitam também dos nutrientes do solo.
E assim sim, o dióxido de carbono
é alimento para as plantas.
O aumento da concentração do CO2
devia ser uma boa notícia
para a segurança alimentar
em todo o mundo,
garantindo que as pessoas tivessem
o suficiente para comer, todos os dias.
Cerca de 820 milhões de pessoas
não comem o suficiente, todos os dias.
Portanto, há muitas coisas escritas
sobre como um CO2 mais alto
vai ajudar o nosso problema
de segurança alimentar.
Precisamos de acelerar o nosso progresso
na produtividade agrícola
para alimentar os 9 a 10 mil milhões
de pessoas que estarão vivos em 2050
e alcançar os Objetivos
de Desenvolvimento Sustentável,
particularmente o Objetivo nº. 2,
sobre a redução da insegurança alimentar,
o aumento da nutrição,
e o aumento do acesso aos alimentos
de que precisamos para todos.
Sabemos que a alteração climática
está a afetar a produtividade agrícola.
A terra tem aquecido
cerca de um grau centígrado
desde os tempos pré-industriais.
Isso está a mudar a temperatura local
e os padrões de precipitação,
e tem consequências
para a produtividade agrícola
em muitas partes do mundo.
Não são apenas mudanças locais
na temperatura e na precipitação,
são os extremos.
Os extremos em termos
de ondas de calor, inundações e secas
estão a afetar significativamente
a produtividade.
Esse dióxido de carbono,
além de fazer crescer as plantas,
também tem outras consequências.
As plantas, quando têm
dióxido de carbono mais alto,
aumentam a síntese de carboidratos,
açúcares e amidos,
e diminuem as concentrações
de proteínas e de nutrientes essenciais.
Isso é significativo para como pensamos
na segurança alimentar daqui para frente.
Algumas noites atrás,
em conversas sobre a alteração climática,
alguém disse que era
um otimista de cinco sétimos:
era otimista cinco dias da semana
e este era um tema
para os outros dois dias.
Quando pensamos nos micronutrientes,
quase todos são afetados
por concentrações mais altas de CO2.
Dois em particular são o ferro e o zinco.
Quando não temos ferro suficiente,
podemos desenvolver uma anemia.
Está associada a fadiga, a falta de ar
e também a algumas consequências
bastante graves.
Quando não temos zinco suficiente,
podemos perder o apetite.
É um problema significativo
em todo o mundo.
Há cerca de mil milhões de pessoas
que são deficientes em zinco.
É muito importante
para a saúde materna e infantil
Isso afeta o desenvolvimento.
As vitaminas B são essenciais
por várias razões.
Ajudam a converter
os nossos alimentos em energia.
São importantes para as funções
de muitas das atividades fisiológicas
do nosso corpo.
Quando temos mais carbono numa planta,
temos menos azoto
e menos vitaminas B.
Mas não somos apenas nós.
O gado já está a ser afetado
porque a qualidade
da forragem está em declínio.
De facto, isso afeta
todos os que consomem plantas.
Pensem, por exemplo,
nos cães e gatos de estimação.
Se olharmos para a etiqueta
da maioria dos alimentos para animais,
há uma quantidade significativa
de cereais nesses alimentos.
Isso afeta todos.
Como sabemos que
isso é um problema?
Sabemos por estudos de campo
e sabemos por estudos
experimentais em laboratórios.
Nos estudos de campo
— e vou-me concentrar
principalmente no trigo e no arroz —
há campos, por exemplo, de arroz
que são divididos
em diversas parcelas.
As parcelas são todas iguais:
o solo é o mesmo,
a precipitação é a mesma,
tudo é igual.
Exceto que sopram o dióxido de carbono
só sobre algumas das parcelas.
Assim, podemos comparar
como resulta nas condições de hoje
e nas condições de dióxido de carbono
mais tarde no século.
Eu fiz parte de um dos poucos estudos
que fizeram isto.
Observámos 18 linhas de arroz
na China e no Japão
e cultivámo-los sob condições
que serão de esperar
mais tarde no século.
Quando olhamos para os resultados,
a barra branca mostra
as condições de hoje,
e a barra vermelha mostra
as condições mais tarde no século.
A proteína diminui cerca de 10%,
o ferro cerca de 8%,
o zinco cerca de 5%.
Não parecem grandes mudanças,
mas quando começamos a pensar
nos pobres em cada país
que comem principalmente amidos,
isso porá as pessoas
que já estão no limite
numa franca deficiência,
criando todos os tipos
de problemas de saúde.
A situação é mais significativa
para as vitaminas B.
Quando olhamos para
a vitamina B1 e a vitamina B2,
há um declínio de cerca de 17%.
o ácido pantoténico, a vitamina B5,
tem um declínio de 13%.
o ácido fólico tem um declínio de 30%.
Estas são médias das experiências
que foram feitas.
O ácido fólico é fundamental
para o desenvolvimento infantil.
As mulheres grávidas
sem suficiente ácido fólico
correm um risco muito maior
de ter bebés com defeitos congénitos.
Estas são consequências potenciais
muito graves para a nossa saúde
à medida que o CO2 continua a subir.
Num outro exemplo,
este é um trabalho que foi feito
por Chris Weyant e seus colegas,
observando esta sequência
de CO2 mais alto
para ferro e zinco mais baixos
— e eles só olharam
para o ferro e o zinco —
em relação aos vários resultados da saúde.
Observaram a malária,
a diarreia, a pneumonia,
a anemia por deficiência de ferro
e observaram quais seriam
as consequências em 2050.
Quanto mais escura é a cor,
maiores são as consequências.
Então, podemos ver
os principais impactos
na Ásia e na África,
mas também observamos que,
em países como os EUA
e países na Europa,
as populações
também poderão ser afetadas.
Estimaram que cerca de 125 milhões
de pessoas poderão ser afetadas.
Modelaram também quais seriam
as intervenções mais eficazes,
e a conclusão deles foi reduzir
os gases com efeito de estufa,
reduzindo as emissões desses gases
até meados do século
para não termos de nos preocupar tanto
com essas consequências
mais tarde no século.
Essas experiências e estudos de modelos
não levaram em conta
a alteração do clima.
Só se concentraram na componente
do dióxido de carbono.
Então, quando juntamos os dois,
o impacto deve ser muito maior
do que o que eu disse.
Eu adorava poder dizer agora
quanto o que comeram ao pequeno almoço
o que vocês vão almoçar,
é diferente do que os vossos avós comeram
em termos de qualidade nutritiva.
Mas não posso.
Não temos investigação sobre isso.
Eu adorava dizer quanto
a insegurança alimentar atual
é afetada por essas mudanças.
Mas não posso.
Também não temos investigações sobre isso.
Há muita coisa que necessita
de ser conhecido nesta área,
incluindo quais podem ser
as possíveis soluções.
Não sabemos exatamente
quais são essas soluções,
mas temos várias opções.
Temos avanços nas tecnologias.
Temos o cruzamento de plantas.
Temos a fortificação biológica.
Os solos podem fazer a diferença.
E, claro, será muito útil saber
como essas mudanças podem afetar
a nossa saúde futura,
a saúde dos nossos filhos
e a saúde dos nossos netos.
Esses investimentos levam tempo.
Vai demorar a resolver
todas estas questões.
Não há nenhuma entidade nacional
ou grupo de empresa
que esteja a financiar esta investigação.
Precisamos imenso desses investimentos
para sabermos para onde estamos a ir.
Entretanto, o que podemos fazer
é garantir que todas as pessoas
tenham acesso a uma dieta completa,
não apenas nas partes ricas
do mundo, mas em todo o mundo.
Precisamos individual e coletivamente
de reduzir as emissões de gases
com efeitos de estufa
para reduzir os desafios
que virão mais tarde no século.
Já foi dito que, se pensamos
que a educação é cara,
tentemos a ignorância.
Não façamos isso.
Vamos investir em nós mesmos,
nas nossas crianças
e no nosso planeta.
Obrigada
(Aplausos)
美國棒球球員及哲學家
尤吉·貝拉說過：
「若我們不知道要去哪裡
就可能到不了那裡。」
累積的科學知識讓我們
有更深入更清楚的洞見，
了解在變遷的氣候之下
我們的未來可能會變成什麼樣子，
及氣候變遷對我們健康意味著什麼。
我來這裡是要談一個相關的面向，
談燃燒化石燃料造成的溫室氣體排放
會如何讓我們食物的營養品質下降。
我們先從食物金字塔開始。
大家都知道食物金字塔。
我們都需要均衡的飲食。
我們需要取得蛋白質，
需要取得微量營養素，
需要取得維生素。所以，
我們可以用這種方式來思考
我們要如何確保我們
能夠得到每日所需，
讓我們成長茁壯。
但，我們不只是因為
我們需要吃而吃，
我們了為了享受而吃。
麵包、義大利麵、比薩——
有一大堆食物在文化上
有很高的重要性。
我們享受吃這些食物。
所以，它們對我們的飲食很重要，
但它們也對我們的文化很重要。
從工業革命之後
二氧化碳濃度就一直在上升，
從 280 ppm 上升到
現在的 410 ppm 以上，
且還在持續上升。
植物生長需要的碳
來自這種二氧化碳。
空氣中的二氧化碳進入植物中分解，
然後植物會靠那碳來生長。
植物也需要來自土壤的營養。
所以，二氧化碳確是植物的食物。
對於確保世界的糧食來說，
二氧化碳濃度增加應該是好消息，
因為能確保大家每天
有足夠的食物可吃。
全世界大約有八億兩千萬人
每天沒有足夠的食物可吃。
所以，更高濃度的二氧化碳的確可以
協助我們解決糧食安全問題。
我們需要加速我們
在農業生產力的進展，
才能在 2050 年的時候
讓九十到一百億人有食物可吃，
且能達成永續發展目標，
特別是第二個目標，
也就是降低糧食的不安全系數，
增加糧食營養，
增加人人所需要的食物的可攝取性。
我們知道氣候變遷
會影響農業生產力。
和工業革命之前相比，
地球溫度已經變暖了約攝氏一度。
那意味著地方溫度
和降雨模式會改變，
就會對農業生產力造成影響，
在世界許多地方皆是如此。
問題並不只是在地方的
溫度和降雨改變，
還有極端氣候。
比如熱浪、洪水、乾旱，
都會顯著影響農業生產力。
且二氧化碳
除了讓植物生長之外，
還有其他後果，
當植物有比較高的二氧化碳時，
碳水化合物、糖、
澱粉的合成會增加，
它們會減少蛋白質
和重要營養物的合成。
這點對於糧食安全的
前景十分重要。
幾天前的晚上，在關於
氣候變遷的座談會中，
有人說他屬於
七分之五的樂觀主義者：
一週七天中有五天是樂觀主義者，
而氣候變遷這個主題，
是針對剩下的那兩天的。
想想看微量營養素，
它們幾乎全部都會被
上升的二氧化碳濃度給影響。
特別會被影響的是鐵和鋅。
當你的鐵不夠時，就可能
會發展出缺鐵性貧血。
它也可能會造成疲勞、呼吸短促，
以及一些很嚴重的後果。
當你的鋅不夠時，
你可能會失去食慾。
這是全世界都存在的重大問題。
大約有十億人的鋅不足。
鋅對於母親和孩子的健康
也有很大的影響。
它會影響成長。
維生素 B 群很重要，理由很多。
它們能協助將我們的
食物轉換為能量。
它們會影響到
我們身體中的許多生理活動功能。
當植物中的碳比較高時，
氮就會比較少，
維生素 B 群就會比較少。
不只是我們人類。
牛已經因為其糧草的品質下降
而受到影響。
事實上，所有草食動物
都會受到影響。
比如，想想我們的寵物貓和狗。
如果你去看大部分
寵物食物和狗食的標籤，
會看到成份包括有
大量的穀物含量。
所以大家都會受到影響。
我們如何知道這是個問題？
從實地研究可以得知，
從實驗室中的
實驗研究也可以得知。
在實地研究中——
我把焦點主要放在小麥和稻米——
比如，有一些稻米田
被分割為不同的小區塊。
這些小區塊完全相同：
土壤相同、
降雨相同——
一切條件都相同。
只差在研究者將二氧化碳
釋放在某些小區塊上。
這樣就可以比較
在現今的條件之下
以及在下半世紀的二氧化碳
條件下會有什麼差別。
有少數幾個這類的研究，
我參與了其中一個。
我們去研究中國
和日本的十八種稻米，
在預期下半世紀的二氧化碳條件之下
種植它們。
來看看結果，
白色長條是現今的條件，
紅色長條是下半世紀的條件。
蛋白質下降了大約 10%，
鐵下降大約 8%，鋅下降大約 5%。
聽起來改變並不大，
但，想想看每個國家的窮人，
他們吃的主要就是澱粉，
這會讓已經在營養缺乏邊緣的人
跨過這條線，真的缺乏營養，
導致各種健康問題。
維生素 B 群的狀況比較嚴重。
看看維生素 B1 和 B2，
下降了約 17%。
泛酸，也就是維生素 B5，
下降了約 13%。
葉酸下降了約 30%。
這些數字是各項實驗
得到的平均值。
葉酸對孩童發展很重要。
懷孕的女性若沒有足夠的葉酸，
會有更高的風險
生出有缺陷的寶寶。
如果二氧化碳持續上升，
這些都是很嚴重的潛在健康後果。
再舉一個例子，
這是克里斯·韋揚
和他的同事所建的模型，
看的是二氧化碳的提升
如何連結到鐵及鋅的下降——
他們只研究了鐵和鋅——
再如何連結到健康結果。
他們觀察到的疾病有
瘧疾、腹瀉、肺炎、
缺鐵性貧血，
並去研究在 2050 年
會有什麼後果。
圖上比較深的顏色
表示後果比較嚴重。
這樣各位就可以看出
亞洲和非洲的衝擊最大，
但也請注意一下像美國這類國家，
還有歐洲的國家，
這些地方的居民也可能被影響。
他們估計會有大約
一億兩千五百萬人被影響。
他們也建模來研究
最有效的干預方式是什麼，
他們的結論是，
減少我們的溫室氣體：
在這個世紀中時要將
我們的溫室氣體排放降低，
這樣在下半世紀
我們才不用太擔心這些後果。
這些實驗，這些建模研究，
並沒有把氣候變遷納入考量。
它們只把焦點放在
二氧化碳這個元素。
如果把這兩者拼湊起來，
衝擊會比我剛才告訴
各位的還要大很多。
我很希望現在能告訴大家，
你們在早餐時吃了多少食物，
等下在午餐要吃多少食物，
和你們的祖父母所吃的
在營養品質上有什麼不同。
但我沒辦法。
我們沒有那方面的研究。
我很想告訴各位，目前的糧食安全
受到這些改變的影響有多大。
但我沒辦法。
我們也沒有那方面的研究。
在這個領域中，
還有很多需要探究的，
包括有什麼可能的解決方案。
我們不清楚那些解決方案是什麼，
但我們有許多選項。
我們有科技的進步。
我們有植物育種。
我們有生物營養強化。
土壤也能造成不同。
當然，最好能夠知道
這些改變會如何影響
我們未來的健康、
我們孩子的健康，
及我們孫子孫女的健康。
這些投資都要花時間。
要理清這些議題都要花時間。
沒有國家實體或者企業集團
在資助這項研究。
我們迫切需要這些投資，
這樣我們才能知道
我們未來的方向。
在這期間，我們能做的就是
確保所有人都能攝取全面的飲食，
不僅是在世界上富裕地區的人，
而是全世界的人。
我們個人以及集體都需要
減少我們的溫室氣體排放，
減輕下半世紀會出現的挑戰。
有人說過，如果你覺得教育
很昂貴，試試無知的代價吧。
咱們別試吧。
咱們要投資我們自己，
投資我們的孩子，
投資我們的星球。
謝謝。
（掌聲）
Amerikalı beyzbol oyuncusu
ve filozof Yogi Berra şöyle söylüyor:
"Nereye gittiğimizi bilmiyorsak
oraya ulaşamayabiliriz."
Bilimsel bilgi toplamak, değişen
bir iklimde geleceğimizin nasıl görüneceği
ve bunun sağlımız için
ne anlama geldiği konusunda
bize daha geniş
bir kavrayış ve netlik sağlıyor.
İlgili bir bakış açısı hakkında
konuşmak için buradayım,
fosil yakıt yakmaktan oluşan
sera gazı emisyonlarının
yiyeceklerimizin besin kalitesini
nasıl azalttığı hakkında konuşacağım.
Besin piramidiyle başlayalım.
Hepiniz besin piramidini biliyordur.
Hepimizin dengeli beslenmesi gerekiyor.
Protein almamız gerekiyor,
mikro besin almamız gerekiyor,
vitamin almamız gerekiyor.
Dolayısıyla bu, her gün
ihtiyacımız olan şeyleri aldığımızdan
nasıl emin olacağımız
konusunda düşünmemiz için bir yol
ki böylece büyüyüp gelişebilelim.
Ancak sadece ihtiyacımız
olduğu için yemek yemiyoruz,
aynı zamanda zevk için de yemek yiyoruz.
Ekmek, makarna, pizza --
kültürel olarak önemli olan
birçok yiyecek var.
Bunları yemeyi seviyoruz.
Bu yüzden diyetimiz için önemliler
ancak aynı zamanda
kültürlerimiz için de önemliler.
Karbondioksit, Sanayi Devrimi'nin
başından beri artıyor,
günümüzde yaklaşık olarak milyonda
280'den 410 birimin üzerine artış gösterdi
ve artmaya da devam ediyor.
Bitkilerin büyümesi için gerekli olan
karbon, bu karbondioksitten geliyor.
Onu bitkiye getiriyorlar,
karbonun kendisini ayırıyorlar
ve onu büyümek için kullanıyorlar.
Aynı zamanda topraktaki
besinlere de ihtiyaçları var.
Bu yüzden evet,
karbondioksit bir gübre.
Bu; artan karbondioksit yoğunluğu,
dünya genelindeki gıda güvenliği
ve insanların her gün yeteri kadar
yediklerinden emin olmak açısından
sevindirici bir haber olmalı.
Dünyada yaklaşık olarak 820 milyon insan
her gün yeteri kadar yemek yiyemiyor.
Dolayısıyla yüksek karbondioksitin
gıda güvenliği sorunumuza
nasıl yardımcı olacağı hakkında
makul sayıda yayın var.
Tarımsal verimlilik sürecimizi
hızlandırmamız gerekiyor,
böylece 2050'de hayatta olacak
9 ile 10 milyar insana besin sağlayabilir
ve Sürdürülebilir Kalkınma
Hedefleri'ne ulaşabiliriz,
özellikle de iki numaralı hedefe;
besin güvensizliğini azaltmak,
besin değerini artırmak,
herkesin ihtiyaç duyduğu
yiyeceklere erişimi artırmak.
İklim değişikliğinin tarımsal
verimliliği etkilediğini biliyoruz.
Dünya, sanayi öncesi zamandan bu yana
bir santigrat derece kadar ısındı.
Bu ısınma, yerel sıcaklıkları
ve yağış dağılımlarını değiştiriyor
ve bunun dünyanın birçok kısmında
tarımsal verimlilik açısından
sonuçlar doğuruyor.
Sorun sadece sıcaklık ve yağıştaki
yerel değişiklikler değil,
aşırı derecede olması.
Sıcak hava dalgası,
seller ve kuraklık açısından aşırılık
önemli derecede verimliliği etkiliyor.
Bitkilerin büyümesini sağlamak dışında
bu karbondioksit
başka sonuçlar da doğuruyor,
yüksek oranda karbondioksit olduğunda
bitkiler; karbonhidratların, şekerlerin
ve nişastaların sentezini arttırıyor
ve protein ile önemli besinlerin
yoğunluğunu azaltıyor
ve bu, gıda güvenliğinin gelişimini
nasıl düşündüğümüz açısından çok önemli.
Birkaç gece önce, iklim değişikliği
hakkındaki bir masa sohbetinde
biri 7'de 5 oranında
iyimser olduklarını söyledi:
Haftanın 5 günü iyimserler
ve bu diğer iki günde
konuşulacak bir konu.
Mikro besinleri düşündüğümüzde
neredeyse hepsi yüksek karbondioksit
yoğunluklarından etkileniyor.
Özellikle de ikisi, demir ve çinko.
Yeteri kadar demire sahip değilseniz
demir eksikliği anemisi olabilirsiniz.
Yorgunluk, nefes darlığı ve bazı oldukça
ciddi sonuçlarla da ilişkilendiriliyor.
Yeteri kadar çinkoya sahip değilseniz ise
iştahsızlık yaşayabilirsiniz.
Dünya genelinde çok önemli bir sorun.
Çinko eksikliği olan
neredeyse bir milyar insan var.
Anne ve çocuk sağlığı
açısından çok önemli.
Gelişimi etkiliyor.
B vitaminleri de
pek çok nedenden ötürü çok önemli.
Yiyecekleri enerjiye
çevirmemizde yardımcı oluyorlar.
Vücudumuzun birçok fizyolojik faaliyetinin
işlevi açısından çok önemliler
ve bir bitkide yüksek oranda
karbon olduğunda
daha az azot ve B vitaminleri alıyorsunuz.
Sadece biz etkilenmiyoruz.
Sığırlar çoktan etkilendi
çünkü yemlerinin kalitesi düşüyor.
Aslında bu, bitkilerin
her tüketicisini etkiliyor.
Örneğin evcil kedi
ve köpeklerimizi düşünelim.
Birçok evcil hayvan ve köpek
mamalarındaki etiketlere bakarsanız
bu mamalarda kayda değer miktarda
tahıl olduğunu fark edeceksiniz.
Dolayısıyla bu herkesi etkiliyor.
Peki, bunun bir sorun
olduğunu nasıl biliyoruz?
Saha araştırmalarından
ve laboratuvarlardaki
deneysel çalışmalardan biliyoruz.
Saha araştırmalarında --
ilk olarak buğdaya
ve pirince odaklanacağım --
örneğin farklı arazilere
ayrılan pirinç tarlaları var.
Arazilerin hepsi aynı:
Toprak aynı,
yağış aynı --
her şey aynı.
Bunların haricinde bazı araziler
üzerine karbondioksit atılıyor.
Dolayısıyla günümüzün koşulları
ve yüzyılın ilerleyen zamanlarındaki
karbondioksit koşulları altında
nasıl görüneceğini karşılaştırabilirsiniz.
Bunu yapan birkaç çalışmadan
birinin bir parçasıydım.
Çin ve Japonya'daki
18 pirinç sahasını inceledik
ve yüzyılın ilerleyen zamanlarında
beklediğimiz koşullar
altında onları yetiştirdik.
Sonuçlara baktığımızda
beyaz sütun günümüz koşulları,
kırmızı sütun ise yüzyılın ilerleyen
zamanlarındaki koşullar.
Protein, yaklaşık olarak yüzde 10,
demir yüzde 8, çinko yüzde 5 azalıyor.
Bunlar, çok büyük bir değişim
olarak görünmüyor olabilir
fakat her ülkedeki
ağırlıklı olarak nişasta yiyen
yoksul kesimi düşünmeye başladığınızda
bunun sınırda olan insanları
ciddi eksikliklerin sınırına taşıyacağını
ve her tür sağlık sorunları
yaratacağını fark ediyorsunuz.
Durum, B vitaminleri için daha da ciddi.
B1 ve B2 vitaminlerine baktığınızda
yaklaşık yüzde 17'lik bir düşüş var.
Pantotenik asitte, yani B5 vitamininde,
yaklaşık yüzde 13'lük bir düşüş var.
Folik asitte yaklaşık
yüzde 30'luk bir düşüş var.
Bunlar, yapılan çeşitli deneylerin
üstünde ortalamalar.
Folik asit çocuk gelişimi için çok önemli.
Yeteri kadar folik asit
almayan hamile kadınlar
doğum kusurlarıyla bebek sahibi
olmakta daha yüksek riske sahipler.
Dolayısıyla bunlar, karbondioksit
yükselmeye devam ettikçe
sağlığımız için oldukça
ciddi olası sonuçlar.
Diğer bir örnek ise
Chris Weyant ve meslektaşları tarafından
yapılan bu modelleme işi,
yüksek karbondioksitten
düşük demir ve çinkoya --
sadece demir ve çinkoya baktılar --
çeşitli sağlık sonuçlarına kadar
olan bu zincere baktılar.
Sıtmaya, ishalli hastalıklara, zatürreye,
demir eksikliği anemisine
ve 2050'de sonuçlarının
ne olabileceğine baktılar.
Burada renk ne kadar koyuysa
sonuçlar da o kadar büyük.
En büyük etkilerin Asya ve Afrika'da
olduğunu görebilirsiniz
ancak aynı zamanda ABD
ve Avrupa'daki ülkelerde de
nüfuslar bundan etkilenebilir.
Yaklaşık olarak 125 milyon insanın
etkilenebileceğini tahmin ediyorlar.
Aynı zamanda en etkili müdahalenin
ne olacağını da modellediler
ve nihai kararları
sera gazlarını azaltmaktı:
Yüzyılın ortasına kadar
sera gazı emisyonlarını azaltmak
ki böylece yüzyılın ilerleyen zamanlarında
bu sonuçlar hakkında
endişelenmemize gerek kalmasın.
Bu deneyler, bu modelleme çalışmaları
iklim değişikliğinin kendisini
hesaba katmadı.
Sadece karbondioksit
bileşenine odaklandılar.
Dolayısıyla ikisini birleştirince
etkinin size söylediğimden
daha büyük olması bekleniyor.
Kahvaltı için yediğiniz yemeğin,
öğle yemeği için yiyeceğiniz yemeğin
besin kalitesi açısından büyükanne
ve büyükbabanızın yediklerinden
ne kadar değiştiğini
size şimdi anlatabilmek isterdim.
Ama anlatamam.
Bu konu hakkında bir araştırmamız yok.
Şu anki gıda güvensizliğinin
bu değişimler tarafından
ne kadar etkilendiğini anlatmak isterdim.
Ama anlatamam.
Bu konu hakkında da bir araştırmamız yok.
Olası çözümlerin ne olabileceği de
dahil olmak üzere
bu alanda bilinmesi gereken çok şey var.
Bu çözümlerin ne olduğunu
tam olarak bilmiyoruz
fakat birçok seçeneğimiz var.
Teknolojide ilerleme kaydettik.
Bitki ıslahımız var.
Biyolojik arıtmamız var.
Toprak bir fark yaratabilir
ve tabii bu değişimlerin
gelecekteki sağlığımızı,
çocuklarımız sağlığını
ve torunlarımızın sağlığını
nasıl etkileyebileceğini bilmenin
çok yararı olacaktır.
Bu yatırımlar zaman alır.
Tüm bu sorunları çözmek zaman alacak.
Bu araştırmaya yatırım yapan herhangi bir
ulusal bir kuruluş veya iş grubu yok.
Nereye gittiğimizi bilmemiz için
bu yatırımlara son derece ihtiyacımız var.
Bu süre içerisinde yapabileceğimiz şey
tüm insanların tam bir beslenmeye
erişimi olduğundan emin olmak,
sadece dünyanın zengin kısımlarında değil
dünyanın her yerinde.
Ayrıca yüzyılın ilerleyen zamanlarında
gelecek olan zorlukları azaltmak için
sera gazı emisyonlarını teker teker
ve toplu olarak düşürmemiz gerekiyor.
Eğitimin pahalı olduğunu düşünüyorsan
cahilliği dene diye bir söz vardır.
Denemeyelim.
Kendimize yatırım yapalım;
çocuklarımıza
ve de gezegenimize.
Teşekkür ederim.
(Alkış)
美国棒球运动员兼哲学家
Yogi Berra 说过：
“如果不知道哪是我们的目的地，
我们就无法到达。”
不断累积的科学知识
带给我们更深刻的见解，
更大的清晰度，让我意识到我们的
未来在气候的变化下会是什么样子
以及对我们的健康意味着什么。
我今天在这里要讲解的
是与之相关的一个方面，
就是我们通过燃烧化石燃料
产生的温室气体，
正在降低我们食物的营养质量。
让我们从食物金字塔开始说起。
我们都知道食物金字塔。
我们都需要均衡饮食。
我们需要摄入蛋白质，
我们需要摄入微量元素，
我们需要摄入维他命。
所以，这是我们思考如何保证
我们每天所需的方法，
这样我们可以茁壮成长。
但是我们不仅因为身体需要而吃，
我们也为了享受而吃。
面包，意大利面，披萨等等，
有很大一部分的食物
在文化层面上非常重要。
我们非常喜欢吃这些。
所以它们不只对我们的饮食很重要，
对我们的文化也非常重要。
自从工业革命的开始，
二氧化碳排放量就在逐渐增加，
从开始的 280 ppm (浓度单位)
到现在的 410 ppm，
而且还在继续增长。
植物生长所需的碳
来自于这些二氧化碳。
它们吸收二氧化碳，
分解成碳本身，
然后利用其来生长。
它们也需要从土壤里摄入营养。
所以，是的，
二氧化碳是植物的食物。
提升二氧化碳的浓度，
对于全世界的食品安全
都应该是好消息，
可以保证人们每天有足够的食物。
世界上有8亿2千万的人
没有足够的食物。
所以对于还要多高的二氧化碳
可以帮助解决我们的食品安全问题，
人们进行过很多讨论。
我们需要加快农业生产进度，
来养活到2050年，地球上
将出现的90到100亿人口，
以实现可持续发展目标，
特别是目标2，
让食品更加安全，
增加营养，
让每个人得到所需的食物。
我们知道气候变化
正在改变着农业生产力。
自工业化时代以来，
地球的温度已经升高了1摄氏度。
这正改变着局部的温度和降水模式，
这对世界很多地方的农业生产力
有着重大的影响。
而且这并不只是
对局部气温和降水的影响，
而是非常极端的影响。
严重的热浪，洪水和干旱
正在严重影响着生产力。
而二氧化碳，
除了帮助植物生长以外，
也有其它副作用，
当植物摄入过高的二氧化碳，
提高了碳水化合物，
糖和淀粉的合成，
而降低了蛋白质和
关键营养物质的浓度。
而这对我们思考
未来的食品安全非常重要。
在几天前的一个
关于气候变化的谈话中，
有人提到他们是
七分之五乐观主义者：
意思是每周有五天他们是乐观的，
而另外两天不是。
当我们想到微量元素时，
基本上所有微量元素
都受到更高浓度的二氧化碳影响。
特别是铁和锌。
当你没有摄入足够的铁时，
会触发缺铁性贫血，
导致疲劳，呼吸急促，
和其它一些非常严重的症状。
而当你摄入锌不足的时候，
可能会导致没有胃口。
这是全球范围内的严重问题。
有大约10亿人缺锌。
这对于母亲和孩子的健康尤为重要。
它影响着孩子的生长。
维他命B在很多方面都非常关键。
B族维他命帮助把我们
的食物转化为能量。
对于我们身体中很多
的生理活动机能
都非常重要。
而且当在植物中有过高的碳，
氮含量就会减少，
维他命B也会减少。
而这不只会影响我们。
由于草饲料质量的下降，
牛也已经受到了影响。
实际上，它影响着
所有植物的消耗者。
想一下，比如我们的宠物猫狗。
如果你仔细看狗粮，猫粮产品的标签，
这些食物里包含大量的谷物。
它影响着每个生物。
我们是如何知道这是个问题的呢?
我们从一些实地考察，
从实验室的实验研究得知这些。
在实地考察中——
我会主要关注小麦和水稻 ——
例如，水稻田
会被分成不同的地块。
这些地块完全一样：
一样的土壤，
一样的灌溉方式——
所有条件都一样，
除了吹到田里的二氧化碳。
所以你可以比较
在现在的二氧化碳情况
和本世纪后期二氧化碳的
情况下对作物的影响。
我参与了这些实地考察中的一部分。
我们查看了在中国和日本的
18条水稻生产线，
它们是在我们预期中的本世纪后期的
二氧化碳情况下生长。
现在让我们来看结果，
白柱是现在的情况，
红柱是本世纪后期的情况。
可见蛋白质含量降低了10%，
铁8%，锌大约5%。
听起来这些不是什么大变化，
但是当你想到每个国家
主要以吃淀粉为生的穷人时，
这会把那些生存在贫穷边缘的人
推向营养严重不足的一边，
导致各种安全健康问题。
情况对于维他命B族更加严重。
我们看维他命B1和B2，
都大约降低了17%。
泛酸，维他命B5
下降了大约13%。
叶酸降低了30%。
而这些是我们所做的
各种实验的平均值。
叶酸对于胚胎的成长非常关键。
孕妇如果不能摄入足够叶酸
会有更高风险造成婴儿缺陷。
所以这些都是二氧化碳持续增长
会对我们的健康带来的
潜在严重后果。
接下来的例子，
是由Chris Weyant和
他的同事做的建模工作，
来看这个从高二氧化碳
到低锌低铁的链条，
他们研究了铁和锌与
各种健康状况的关系。
他们研究了疟疾，腹泻，肺炎，
缺铁性贫血，
研究了2050年结果会是什么样，
在图里颜色越深，
代表造成的后果越大。
你可以看见在亚洲和非洲
的主要影响，
但是要注意，在美国
和欧洲各国，
人们也受到了影响。
他们估计大约1亿2千500万人会受影响。
他们同样模拟了
哪种是最有效的干预措施，
而结论就是要减少温室气体：
在本世纪中期减少温室气体的释放
我们就不需要担心那些
对本世纪后期产生的影响。
这些实验，模型的研究
没有把气候变化考虑在内。
他们只是专注于二氧化碳部分。
所以当你把这两部分放在一起，
可以预期那些影响将比
我之前所说的还要严重。
此时我非常想告诉你们，
我们早餐和午餐吃的食物
从营养质量的角度跟
我们祖父母所吃的
有什么不同。
但是我不能。
我们没有那方面的研究。
我非常想告诉你们
有多少食品的安全性
被这些变化影响。
但是我不能。
我们也没有这方面的研究。
在这个领域还有很多需要探索的东西，
包括可能的解决方案是什么。
我们不知道确切的解决方案，
但是我们有一系列选择。
我们有技术的进步。
我们有植物育种。
我们有生物强化。
土壤可以带来变化。
而且当然，它有助于我们知道
这些变化如何影响人们未来的健康，
和我们子孙的健康。
这些投入都需要时间。
需要时间来把问题整理清楚。
没有国家实体或者商业机构
在资助这些研究。
我们非常需要这些投资，
这样就可以知道我们的方向。
同时，我们可以做的事情
是确保所有人能够得到
完整的饮食结构，
不只是那些富裕的地方，
而是世界上所有地方。
我们从个人和集体的角度都要
减少温室气体的排放，
这样才能减少本世纪后期
会出现的那些挑战。
有人说过，如果你认为教育很昂贵，
那么试一试无知的代价。
但是我们不能这样。
让我们为自己投资，
为我们的孩子和
地球投资吧。
谢谢大家。
（掌声）
Yogi Berra, un jucător de baseball
și filosof american, a spus:
„Dacă nu știm unde mergem,
s-ar putea să nu ajungem unde trebuie.”
Acumularea de cunoștințe științifice
ne oferă perspective mai largi,
o claritate sporită despre cum
s-ar putea să arate viitorul nostru
într-un climat diferit și ce ar putea
însemna pentru sănătatea noastră.
Astăzi voi vorbi despre un aspect asociat,
despre cum emisiile de gaze
cu efect de seră,
cauzate de arderea combustibililor fosili,
reduc calitatea nutrițională
a alimentelor noastre.
Vom începe cu piramida alimentelor.
Cu toții cunoaștem piramida alimentelor.
Cu toții avem nevoie
de o dietă echilibrată.
Avem nevoie de proteine,
micronutrienți, vitamine.
Prin urmare, asta ne duce cu gândul
la cum să ne asigurăm
că vom obține ce avem nevoie în fiecare zi
pentru a crește și prospera.
Dar nu mâncăm doar pentru că trebuie,
mâncăm și din plăcere.
Pâine, paste, pizza...
sunt o mulțime de alimente
care sunt importante, cultural vorbind.
Ne place să le mâncăm.
Așadar, ele sunt importante
pentru dieta noastră,
dar și pentru cultura noastră.
Nivelul dioxidul de carbon a crescut
de la începutul revoluției industriale,
crescând de la 280 părți dintr-un milion
la 410 în ziua de azi,
și continuă să crească.
Carbonul folosit de plante pentru a crește
provine din acest dioxid de carbon.
E absorbit în plantă,
e separat în carbonul propriu-zis
și e folosit de plantă pentru a crește.
De asemenea, au nevoie
de nutrienți din pământ.
Așa că, da, dioxidul de carbon
e hrană pentru plante.
Și ar trebui să fie o veste bună
creșterea concentrațiilor de CO2
pentru securitatea alimentară
de pe Pământ,
asigurându-ne că lumea are
suficientă mâncare în fiecare zi.
Circa 820 milioane oameni din lume
nu au suficientă mâncare în fiecare zi.
Așadar, sunt multe lucrări
despre cum creșterea CO2
va fi de ajutor pentru problema
securității alimentelor.
Trebuie să accelerăm progresul
în productivitatea agricolă
pentru a alimenta cei 9-10 miliarde oameni
care vor trăi în 2050
și să atingem
Obiectivele de Dezvoltare Durabilă,
în particular Obiectivul numărul 2,
și anume reducerea foametei,
îmbunătățirea nutriției,
promovarea accesului către
alimentele necesare tuturor.
Știm că schimbările climatice afectează
productivitatea agricolă.
Pământul s-a încălzit cu aproape 1ºC
din perioada preindustrială.
Asta duce la schimbări locale
de temperatură și precipitații,
ceea ce are consecințe
pentru productivitatea agricolă
în multe părți ale lumii.
Și nu e vorba doar de schimbări locale
de temperatură și precipitații,
vorbim despre situații extreme.
Situații extreme ca valuri de căldură,
inundații și secete
care afectează
semnificativ productivitatea.
Și dioxidul de carbon,
care ajută la creșterea plantelor,
are, de asemenea, și alte consecințe.
Plantele când au mai mult dioxid de carbon
sporesc sinteza de carbohidrați,
zaharuri și amidon
și scad acumularea de proteine
și nutrienți indispensabili.
Asta e important atunci când ne gândim
la securitatea alimentară de acum înainte.
Acum câteva seri,
vorbind despre schimbarea climatică,
cineva a spus că nivelul său
de optimism e 5 din 7:
că e optimist cinci zile pe săptămână,
și e o problemă în celelalte două zile.
Atunci când ne gândim la micronutrienți,
aproape toți sunt afectați
de concentrațiile mari de CO2.
Cu precădere fierul și zincul.
Atunci când ai carență de fier,
poți face anemie cu deficit de fier.
Este asociată cu oboseala,
dificultăți de respirație,
precum și unele consecințe mai grave.
Atunci când ai carență de zinc,
poți să îți pierzi pofta de mâncare.
Este o problemă semnificativă în lume.
Există aproape un miliard de oameni
care au carență de zinc.
Este foarte important pentru
sănătatea maternă și a copilului.
Afectează dezvoltarea.
Vitaminele B sunt importante
din mai multe motive.
Ele ajută la transformarea
alimentelor în energie.
Sunt importante pentru funcțiile
multor activități fiziologice
din corpul nostru.
Și când ai mult carbon într-o plantă,
ai mai puțin nitrogen,
ceea ce duce la mai puține vitamine B.
Și nu e vorba doar despre noi.
Bovinele sunt deja afectate
pentru că a scăzut calitatea furajelor.
De fapt, asta afectează
toți consumatorii de plante.
Și gândiți-vă, de exemplu,
la câini și pisici.
Dacă vă uitați la etichetele de pe hrana
pentru animalele de companie,
este o cantitate semnificativă
de cereale în această mâncare.
Așadar, asta afectează pe toată lumea.
Cum știm că asta e o problemă?
Reiese din studiile de teren
și din studiile experimentale
realizate în laboratoare.
În studiile de teren —
și mă voi concentra în primul rând
pe grâu și pe orez —
de exemplu, sunt terenuri de orez
care sunt separate în parcele.
Și parcelele sunt toate la fel:
pământul e același,
precipitațiile sunt aceleași,
totul este la fel.
Cu excepția că e împrăștiat
dioxid de carbon peste câteva parcele.
În acest fel se poate compara
cum arată terenurile în condițiile actuale
și cum ar arăta sub influența
dioxidului de carbon în viitor.
Am fost implicată în unul
dintre puținele studii de acest tip.
Am examinat 18 parcele de orez
în China și Japonia
și le-am cultivat
în condițiile preconizate să apară
mai târziu în acest secol.
Și când priviți rezultatele,
coloana albă arată condițiile actuale,
pe când coloana roșie
arată condițiile în viitor.
Așadar, proteinele scad cu circa 10%,
fierul cu 8% și zincul cu 5%.
Nu par să fie schimbări majore,
dar când te gândești
la oamenii săraci din fiecare țară
care de obicei mănâncă amidon,
realizăm că asta va duce persoanele
care sunt la limită,
să depășească acea limită,
rezultând în deficiențe reale,
creând diferite probleme de sănătate.
Situația vitaminelor B e și mai însemnată.
Atunci când observăm vitaminele B1 și B2,
acestea sunt diminuate cu circa 17%.
Acidul pantotenic, vitamina B5,
scade cu aproape 13%.
Acidul folic cu aproape 30%.
Și aceste rezultate sunt doar medii
ale multor cercetări pe care le-am făcut.
Acidul folic este indispensabil
pentru dezvoltarea copiilor.
Femeile însărcinate
care nu au îndeajuns acid folic
au un risc mai mare de a avea copii
cu defecte din naștere.
Prin urmare, acestea sunt potențiale
efecte serioase pentru sănătatea noastră,
în timp ce CO2 continuă să crească.
Un alt exemplu,
munca realizată
de Chris Weyant și colegii lui,
observând relația dintre creșterea CO2
și declinul fierului și al zincului —
lăsând deoparte alte substanțe —
și legătura cu diferite
aspecte de sănătate.
Au examinat boli precum
malaria, diareea, pneumonia,
anemia cu deficit de fier,
și au cercetat care ar putea fi
consecințele în 2050.
Cu cât e mai închisă culoarea pe hartă,
cu atât sunt mai multe consecințe.
Așa că puteți vedea un impact major
în Asia și Africa,
dar priviți cum și în țări
precum Statele Unite,
și unele țări din Europa,
populația ar putea fi afectată.
Au estimat că aproape 125 milioane
oameni ar putea fi afectați.
De asemenea, au reprodus care ar fi
cele mai eficiente intervenții,
și concluzia e reducerea
gazelor cu efect de seră:
să reducem emisiile
până la jumătatea secolului
pentru a evita să ne preocupăm
de aceste consecințe
spre sfârșitul secolului.
Aceste experimente, aceste studii
nu au luat în considerare
schimbarea climatică.
S-au axat doar pe componenta
dioxidului de carbon.
Așa că atunci când aduni cele două părți,
e de așteptat ca impactul să fie
și mai mare decât credem.
Aș vrea să pot să vă spun acum
cât de mult s-a schimbat mâncarea
pe care o mâncați la micul dejun sau prânz
față de ceea ce mâncau bunicii voștri
din punct de vedere
al calității nutriționale.
Dar nu pot.
Nu avem cercetări în acest sens.
Mi-ar plăcea să vă spun cât de mult
e afectată securitatea alimentară
de aceste schimbări.
Dar nu pot.
Nu avem cercetări nici în acest sens.
Sunt multe aspecte care trebuie
să fie cunoscute în acest domeniu,
inclusiv care ar fi posibilele soluții.
Nu știm cu exactitate care sunt soluțiile,
dar avem o varietate de opțiuni.
Tehnologia a avansat.
Se folosesc tehnici de creștere
și întărire a plantelor.
Pământul ar putea face o diferență.
Și, bineînțeles,
ar fi de ajutor dacă am ști
cum ne-ar putea afecta sănătatea
aceste schimbări
și sănătatea copiilor și nepoților noștri.
Și aceste investiții necesită timp.
Ne va lua timp
să clarificăm toate problemele.
Nu există nicio entitate națională
sau grup comercial
care să investească în această cercetare.
Avem nevoie de aceste investiții
pentru a vedea unde ne îndreptăm.
Între timp, ceea ce putem face
este să ne asigurăm că toată lumea
are acces la o dietă completă,
și nu doar în părțile bogate ale lumii,
ci în întreaga lume.
De asemenea, individual și colectiv,
trebuie să reducem emisiile,
să reducem problemele
pe care le vom avea în viitor.
Se spune că dacă crezi că educația
e scumpă, să încerci ignoranța.
Haideți să nu încercăm.
Haideți să investim în noi,
în copiii noștri
și în planeta noastră.
Vă mulțumesc!
(Aplauze)
Yogi Berra, un joueur de baseball
et philosophe américain a déclaré :
« Si nous ne savons pas où nous allons,
nous pourrions ne pas y arriver. »
Accumuler des connaissances scientifiques
nous donne un meilleur aperçu,
une meilleure visibilité, de ce que serait
notre avenir dans un climat en évolution
et ce que cela signifie pour notre santé.
Je suis ici pour parler
d'un aspect lié à cette question :
comment nos émissions de gaz à effet
de serre issues de combustibles fossiles
réduisent la qualité
nutritionnelle de nos aliments.
Commençons par la pyramide alimentaire.
Vous la connaissez tous.
Nous avons tous besoin
d'une alimentation équilibrée.
Nous avons besoin de protéines,
de micro-éléments
et de vitamines.
C'est une façon de réfléchir
à comment recevoir tous les jours
ce dont nous avons besoin
pour nous développer
et être en bonne santé.
Mais nos besoins ne guident pas
seuls notre alimentation,
nous mangeons aussi pour le plaisir.
Du pain, des pâtes, de la pizza –
toute une gamme d'aliments ont
une grande importance culturelle.
Nous aimons manger ces aliments.
Ils sont importants pour
notre régime alimentaire,
ainsi que pour notre culture.
Le dioxyde de carbone a augmenté depuis
le début de la révolution industrielle,
passant d'environ 280 ppm
à plus de 410 aujourd'hui,
et son niveau continue de grimper.
Le carbone qu'utilise la plante
pour pousser vient du dioxyde de carbone.
Il s'introduit dans la plante,
il se divise en deux
pour former du carbone
et la plante l'utilise pour pousser.
Une plante a aussi besoin
de nutriments venant du sol.
Oui, le dioxyde de carbone est
un aliment pour les plantes.
L'augmentation de la part de dioxyde de
carbone devrait être une bonne nouvelle
pour la sécurité alimentaire mondiale,
en garantissant que les gens aient
assez à manger tous les jours.
Dans le monde, 820 millions de personnes
ne peuvent pas manger tous les jours.
Beaucoup de recherches ont été menées
sur la façon dont l'augmentation du CO2
va aider à résoudre l'enjeu
de la sécurité alimentaire.
Nous devons accélérer nos progrès
en matière de productivité agricole
pour nourrir les 9 à 10 milliards
d'humains sur Terre en 2050
et remplir les Objectifs
de développement durable,
notamment le deuxième objectif,
qui vise à réduire
la précarité alimentaire,
une meilleure nutrition,
un accès élargi aux aliments de base.
Nous savons que le changement climatique
affecte la productivité agricole.
La Terre s'est réchauffée
d'environ 1 degré Celsius
depuis la période préindustrielle.
Ce qui modifie les différents types
de climat et de précipitations,
avec des conséquences
pour la productivité agricole
dans de nombreuses régions du monde.
Il n'y a pas que des changements locaux
du climat et des précipitations,
il y a plus d'extrêmes.
Des extrêmes comme des vagues de chaleur,
des inondations et des sécheresses
qui affectent tout particulièrement
la productivité agricole.
Le dioxyde de carbone,
en plus de faire pousser les plantes,
a aussi d'autres effets.
Les plantes recevant plus
de dioxyde de carbone
augmentent leur production de glucides,
de sucres et d'amidon :
elles ont une teneur plus faible
en protéines et en nutriments essentiels.
C'est très important pour notre réflexion
sur l'avenir de la sécurité alimentaire.
Il y a deux ou trois soirs, au dîner-débat
sur le changement climatique,
quelqu'un a dit qu'il était
optimiste aux cinq septièmes :
il était optimiste cinq jours par semaine
et voici un sujet
pour les deux autres jours.
En parlant de micro-nutriments,
presque tous sont affectés par
la hausse du niveau de CO2.
Deux en particulier : le fer et le zinc.
Quand vous êtes en manque de fer, vous
pouvez développer une anémie ferriprive.
Ses effets associés sont
la fatigue, l'essoufflement
et d'autres conséquences
importantes pour la santé.
Quand vous êtes en manque de zinc,
vous pouvez perdre l'appétit.
C'est un problème majeur
dans le monde entier.
Près d'un milliard de personnes
présentent une carence en zinc.
Le zinc est crucial pour la santé
de la mère et de l'enfant.
Il affecte le développement.
La vitamine B est essentielle
pour de multiples raisons.
Elle contribue à convertir
notre nourriture en énergie.
Elle permet le fonctionnement
d'une grande part de l'activité
physiologique de notre organisme.
Quand le niveau de carbone
d'une plante est plus élevé,
le niveau d'azote diminue,
tout comme le niveau de vitamines B.
Il ne s'agit pas seulement de nous.
Le bétail est déjà touché
car la qualité de son fourrage diminue.
En fait, tous les consommateurs
de végétaux sont concernés.
Et pensez, par exemple, à nos animaux
domestiques les chats et les chiens.
Si vous regardez les étiquettes de la
plupart des aliments pour animaux,
vous verrez qu'ils contiennent
beaucoup de céréales.
Nous sommes donc tous concernés.
Comment savons-nous
qu'il y a un problème ?
Des études de terrain
et des expériences en
laboratoire l'ont démontré.
Dans les études de terrain –
et je me concentrerai principalement
sur le blé et le riz –
des champs de riz, par exemple,
sont divisés en différentes parcelles.
Ces parcelles sont toutes semblables :
le même sol,
le même niveau de précipitations –
tout est pareil.
Excepté le niveau de dioxyde de carbone
répandu sur certaines parcelles.
On peut donc comparer
la situation dans les conditions actuelles
et la situation avec un niveau de dioxyde
de carbone de la fin du 21ème siècle.
J'ai participé à l'une des rares études
menées sur ce sujet.
Nous avons étudié 18 types de riz
en Chine et au Japon,
en les cultivant dans
les conditions des prévisions
de la fin du 21ème siècle.
Quand vous regardez les résultats,
la barre blanche correspond à aujourd'hui,
la barre rouge à la fin du 21ème siècle.
Le niveau de protéines diminue de 10%,
le niveau de fer de 8%
et le niveau de zinc de 5%.
Ça n'a pas l'air d'un grand changement,
mais si on se met à penser
aux pauvres de tous les pays
qui consomment principalement de l'amidon,
des gens qui sont presque
carencés vont se retrouver
bien au-delà avec de graves déficiences,
à l'origine de toutes sortes
de problèmes de santé.
C'est encore plus prégnant
pour les vitamines B.
Quand on regarde les niveaux
de vitamines B1 et B2,
on observe une diminution de 17%.
Le niveau d'acide pantothénique,
ou vitamine B5, baisse de 13%.
Le niveau d'acide folique chute de 30%.
Et ce ne sont que des moyennes
sur les différentes expériences menées.
L'acide folique est essentiel
au développement de l'enfant.
Les femmes enceintes
en manque d'acide folique
ont des bébés avec un risque bien
plus élevé de malformations congénitales.
Ce sont plusieurs effets
potentiellement graves sur notre santé
si le niveau de CO2 continue d'augmenter.
Voici un autre exemple
avec un travail de modélisation mené
par Christ Weyant et ses collègues
qui ont observé cet enchaînement entre
plus de CO2 et moins de fer et de zinc –
et ils se sont concentrés
sur le fer et le zinc –
sur divers problèmes de santé.
Ils ont examiné la malaria,
les maladies diarrhéiques, la pneumonie,
l'anémie ferriprive
et quelles en seraient
les conséquences en 2050.
Plus la couleur est foncée
sur cette carte,
plus les conséquences sont importantes.
Comme vous pouvez le voir,
les répercussions majeures
concernent l'Asie et l'Afrique,
mais notez également que
dans des pays comme les États-Unis
ou en Europe,
les populations pourraient
aussi être touchées.
Ils ont estimé que 125 millions
de personnes pourraient être touchées.
Ils ont aussi modélisé quelles seraient
les réponses les plus efficaces
et la conclusion a été la réduction
de nos émissions de gaz à effet de serre :
les diminuer d'ici
le milieu du 21ème siècle,
afin de ne plus avoir trop d'inquiétudes
sur les conséquences prévues
plus tard au 21ème siècle.
Ces expériences,
ces travaux de modélisation,
n'intègrent pas le changement
climatique dans son ensemble.
Elles se sont seulement concentrées
sur le dioxyde de carbone.
Lorsque vous associez les deux,
on s'attend à ce que l'effet soit
bien plus fort que ce que j'ai décrit.
J'aimerais être capable
de vous dire maintenant
à quel point la nourriture de votre
petit déjeuner et de votre déjeuner
a changé par rapport à ce que
vos grands-parents mangeaient
sur le plan de la qualité nutritionnelle.
Mais j'en suis incapable.
Nous n'avons pas mené
de recherches là-dessus.
J'aimerais vous dire à quel point
l'insécurité alimentaire actuelle
est affectée par ces changements.
Mais j'en suis incapable.
Nous n'avons pas non plus
de recherches là-dessus.
Il y a beaucoup de choses
à découvrir dans ce domaine,
y compris les solutions envisageables.
Nous ne savons pas précisément
quelles sont les solutions,
mais nous avons toute
une gamme de possibilités.
Des avancées technologiques
comme la culture sélective
des plantes, la biofortification.
Les sols pourraient être déterminants.
Et, bien sûr, ce sera très utile de savoir
en quoi ces changements peuvent
atteindre notre santé future,
celle de nos enfants
et de nos petits-enfants.
Ces investissements prennent du temps.
Il faudra du temps
pour régler toutes ces questions.
Aucun État, aucune entreprise
ne finance cette recherche.
Nous avons absolument besoin de ces
investissements pour savoir vers où aller.
D'ici là, nous pouvons
faire en sorte que tout le monde ait accès
à un régime alimentaire complet,
pas seulement dans les pays riches,
mais partout dans le monde.
Nous devons également tous réduire
nos émissions de gaz à effet de serre
pour atténuer les défis qui
surgiront plus tard au cours du siècle.
Il a été dit : « Essayer l'ignorance, si
vous pensez que l'éducation coûte cher. »
Ne l'essayez pas.
Investissons en nous-mêmes,
dans nos enfants
et dans notre planète.
Merci.
(Applaudissements)
Yogi Berra, ein US-Baseballspieler
und Philosoph, sagte:
"Wenn wir nicht wissen, wohin wir gehen,
könnten wir dort nicht ankommen."
Zunehmende wissenschaftliche Erkenntnisse
geben uns eine größere Einsicht,
mehr Klarheit darüber, wie unsere Zukunft
mit dem Klimawandel aussehen könnte,
und was das für unsere
Gesundheit bedeuten könnte.
Ich bin hier, um über
einen ähnlichen Aspekt zu reden,
darüber, wie unsere
Emissionen von Treibhausgasen
bei der Verbrennung fossiler Brennstoffe
die Nährstoffqualität unserer
Lebensmitten reduziert.
Lassen Sie uns mit der
Nahrungspyramide beginnen.
Sie kennen sie alle.
Wir müssen uns alle ausgewogen ernähren.
Wir brauchen Proteine,
wir brauchen Spurenelemente,
wir brauchen Vitamine.
Dies ist eine Möglichkeit für uns,
darüber nachzudenken,
wie wir sichergehen können,
was wir täglich brauchen
um wachsen und gedeihen zu können.
Aber wir essen nicht nur, weil wir müssen,
wir essen auch um zu genießen.
Brot, Pasta, Pizza --
es gibt eine Palette an Lebensmitteln,
die kulturell relevant sind.
Wir essen diese gerne.
Sie sind also wichtig
für unsere Ernährung,
aber auch wichtig für unsere Kulturen.
Der Kohlenstoffdioxidgehalt ist
seit dem Beginn der
industriellen Revolution gestiegen,
von etwa 280 ppm auf über 410 ppm heute,
und er steigt weiter an.
Der Kohlenstoff, den Pflanzen
zum wachsen brauchen,
kommt von diesem Kohlenstoffdioxid.
Sie bringen ihn in die Pflanze,
zersetzen es in reinen Kohlenstoff
und benutzen diesen, um zu wachsen.
Sie brauchen auch Nährstoffe
aus dem Boden.
Also ja, Kohlenstoffdioxid
ist Pflanzenfutter.
Und es sollten gute Nachrichten sein,
dass die Kohlenstoffdioxid-
Konzentration steigt,
für die Nahrungssicherung weltweit,
um sicherzustellen, dass Menschen
jeden Tag genug zu essen haben.
Etwa 820 Millionen Leute weltweit
haben täglich nicht genug zu essen.
Es gibt also ausreichend Belege dafür,
wie höhere CO2-Level
dem Problem der
Nahrungssicherung helfen wird.
Wir müssen unseren Fortschritt
in der Agrarproduktivität vorantreiben,
um die 9 bis 10 Milliarden Menschen,
die 2050 am Leben sein werden, zu ernähren
und um die nachhaltigen
Entwicklungsziele zu erreichen,
insbesondere das zweite Ziel,
die Nahrungsunsicherheit zu reduzieren,
Ernährung zu verbessern,
den Zugang zu Lebensmitteln,
die wir alle brauchen zu erleichtern.
Wir wissen, dass der Klimawandel
die Agrarproduktivität beeinflusst.
Die Erde hat sich um
circa ein Grad erwärmt,
seit der vorindustriellen Zeit.
Das ändert lokale Temperaturen
und Niederschlagsmuster
und es hat Konsequenzen
für die Agrarproduktivität
in vielen Teilen der Welt.
Und es gibt nicht nur lokale Veränderungen
bei Temperatur und Niederschlägen,
es sind Extremwerte.
Extremwerte hinsichtlich Hitzewellen,
Überschwemmungen und Dürren
beeinflussen die Produktivität erheblich.
Und dass Kohlenstoffdioxid,
abgesehen von der Förderung
des Pflanzenwachstums,
auch andere Konsequenzen hat,
dass Pflanzen mit höherem
Kohlenstoffdioxid-Gehalt
die Synthese von Kohlenhydraten,
Zuckern und Stärke vermehren
und die Konzentration von Proteinen
und wesentlichen Nährstoffen verringern.
Das ist sehr wichtig, wenn wir an die
Entwicklung von Nahrungssicherheit denken.
Und vor ein paar Tagen, bei den
Tischgesprächen zum Klimawandel,
sagte jemand, dass sie
5/7-Optimistinnen seien:
Sie sind Optimistinnen
an fünf Tagen der Woche
und dies sei ein Thema
für die anderen zwei Tage.
Wenn wir die Spurenelemente betrachten,
sind fast alle von ihnen von der
höheren CO2-Konzentration betroffen.
Zwei davon sind Eisen und Zink.
Wenn man nicht genug Eisen hat, kann sich
eine Eisenmangelanämie entwickeln.
Sie wird mit Erschöpfung
assoziiert, mit Atemnot
und anderen mittelschweren Konsequenzen.
Wenn man nicht genug Zink hat,
kann man seinen Appetit verlieren.
Es ist ein erhebliches Problem weltweit.
Etwa eine Milliarde Menschen
leiden an einem Zinkmangel.
Es ist wichtig für die Gesundheit
von Müttern und Kindern.
Es beeinflusst die Entwicklung.
Die B-Vitamine sind wesentlich
für eine Palette an Dingen.
Sie helfen dabei, unser Essen
in Energie zu wandeln.
Sie sind wichtig für die Funktionen
vieler physiologischer Aktivitäten
in unserem Körper.
Und wenn höhere Kohlenstoff-Level
in Pflanzen vorhanden sind,
gibt es weniger Stickstoff
und weniger Vitamin B.
Und es betrifft nicht nur uns.
Rinder sind bereits betroffen,
weil die Qualität ihres Futters abnimmt.
In der Tat betrifft es alle
Konsumentinnen von Pflanzen.
Und denken Sie, zum Beispiel, auch an
unsere Haustiere, Katzen und Hunde.
Wenn man die Etiketten der meisten
Tier- und Hundenahrung betrachtet,
entdeckt man einen erheblichen Anteil
an Getreide in den Produkten.
Es betrifft also alle.
Wie wissen wir, dass das ein Problem ist?
Wir wissen es aus Feldstudien
und aus experimentellen
Studien in Laboren.
In den Feldstudien --
ich beziehe mich hauptsächlich
auf Weizen und Reis --
es gibt Felder, zum Beispiel Reisfelder,
die in verschiedene
Parzellen unterteilt sind.
Und alle Parzellen sind gleich:
die Erde ist die gleiche,
der Niederschlag ist gleich --
alles ist identisch.
Außer, dass einige Parzellen mit
Kohlenstoffdioxid angeblasen werden.
Also kann man vergleichen,
wie es unter heutigen Umständen aussieht
und unter CO2-Einfluss
später im Jahrhundert.
Ich war Teil einer der wenigen Studien,
die sich damit befassen.
Wir haben 18 Reislinien in
China und Japan betrachtet
und sie unter Konditionen angebaut,
die man erwarten kann,
später im Jahrhundert.
Und wenn man sich die Ergebnisse anschaut,
der weiße Balken zeigt
die heutigen Konditionen,
der rote Balken die später im Jahrhundert.
Protein geht um 10 Prozent zurück,
Eisen um etwa 8 Prozent,
Zink um etwa 5 Prozent.
Das klingt nicht nach
großen Veränderungen,
aber wenn man an die arme
Bevölkerung in jedem Land denkt,
die hauptsächlich Stärke zu sich nimmt,
dann wird es Menschen,
die sich am Limit befinden
den Rest geben, ihnen einen
ehrlichen Mangel bereiten
und alle möglichen gesundheitlichen
Probleme verursachen.
Die Situation ist noch deutlicher
bei den B-Vitaminen.
Wenn man das Level von
Vitamin B1 und B2 betrachtet,
ging es um etwa 17 Prozent zurück.
Pantothensäure, Vitamin B5,
gingen um etwa 13 Prozent zurück.
Folsäure um etwa 30 Prozent.
Und dies sind Mittelwerte aus
verschiedenen Experimenten,
die wir durchgeführt haben.
Folsäure ist wesentlich für
die kindliche Entwicklung.
Schwangere Frauen, die nicht
genug Folsäure bekommen,
haben ein erheblich größeres Risiko
Babys mit Geburtsfehlern zu gebären.
Das sind also sehr ernst zu nehmende
potentielle Konsequenzen
für unsere Gesundheit,
bei fortschreitendem Anstieg
des CO2-Levels.
Ein anderes Beispiel,
das ist eine Modellarbeit von
Chris Weyant und Kolleginnen,
betrachtet diese Entwicklung von höherem
CO2 zu niedrigerem Eisen und Zink --
und sie betrachteten nur Eisen und Zink --
zu diversen gesundheitlichen Auswirkungen.
Sie betrachteten Durchfallerkrankungen,
Malaria, Lungenentzündung,
Eisenmangelanämie,
und untersuchten, was die Auswirkungen
in 2050 sein könnten.
Und je dunkler die Farbe ist,
umso größer ist die Konsequenz.
Man kann also die wesentliche
Auswirkung sehen,
in Asien und Afrika
aber beachten Sie auch,
dass in Ländern wie den USA
und Ländern in Europa
die Population betroffen sein könnte.
Sie schätzten, dass etwa 125 Millionen
Menschen betroffen sein könnten.
Sie modellierten außerdem,
was die effektivsten Maßnahmen wären,
und ihr Fazit war die Reduzierung
unserer Treibhausgase:
unsere Treibhausgas-Emissionen
zur Mitte des Jahrhunderts zu senken,
um sich nicht so viele Sorgen um
diese Konsequenzen machen zu müssen,
später im Jahrhundert.
Diese Experimente, diese Modellierungen
haben nicht den Klimawandel
selbst berücksichtigt.
Sie haben sich nur auf
Kohlenstiffdioxid bezogen.
Wenn man also beides zusammen nimmt,
kann davon ausgegangen werden,
dass die Auswirkungen viel größer sind.
Ich wünschte, ich könnte
Ihnen jetzt sagen,
wie viel sich Ihr Frühstück und
was Sie zu mittag essen werden,
gewandelt hat,
seit Zeiten Ihrer Großeltern,
bezüglich der Qualität der Nährwerte.
Aber das kann ich nicht.
Es gibt keine Untersuchungen dazu.
Ich würde Ihnen gerne sagen,
wie sehr die aktuelle Nahrungsunsicherheit
von diesen Veränderungen betroffen ist.
Aber das kann ich nicht.
Auch hierzu gibt es keine Untersuchungen.
Es gibt noch vieles herauszufinden
in diesem Bereich,
einschließlich möglicher Lösungsansätze.
Wir wissen nicht genau,
wie diese Lösungen aussehen,
aber wir haben eine Reihe an Optionen.
Wir haben technologische Fortschritte.
Wir haben Pflanzenzüchtung.
Wir haben Biofortifikation.
Böden könnten den Unterschied ausmachen.
Und natürlich wäre es hilfreich zu wissen,
wie diese Veränderungen unsere
zukünftige Gesundheit beeinflussen,
und die Gesundheit unserer Kinder
und die unserer Enkelkinder.
Diese Investitionen brauchen Zeit.
Es wird Zeit brauchen,
all diese Fragen zu klären.
Es gibt keine nationale Einheit
oder Unternehmensgruppe,
die diese Forschung finanziert.
Wir brauchen diese
Investitionen dringend,
um herauszufinden wohin wir gehen.
Was wir währenddessen tun können,
ist sicher zu stellen,
dass alle Menschen Zugang zu einer
ausgewogenen Ernährung haben,
nicht nur diejenigen in wohlhabenden
Bereichen der Welt, sondern überall.
Wir müssen außerdem,
individuell und gemeinsam,
unsere Treibhausgasemissionen reduzieren,
um die Herausforderungen
später im Jahrhundert zu reduzieren.
Es wird gesagt, dass wenn
man denkt, Bildung sei teuer,
sollte man nur einmal Ignoranz betrachten.
Lassen Sie uns das nicht tun.
Lassen Sie uns in uns selbst investieren,
in unsere Kinder,
und in unseren Planeten.
Danke schön.
(Applaus)
Yogi Berra amerikai baseballjátékos,
modern korunk bölcse mondta egyszer:
"Ha nem tudjuk, hova megyünk,
előfordulhat, hogy sosem érkezünk meg."
Tudományos ismereteink segítségével
ma jobban értjük és világosabban látjuk,
milyen jövő elé nézünk
a klímaváltozás korában,
és milyen hatása lehet
ennek az egészségünkre.
Ma arról szeretnék beszélni,
mik a következményei annak,
hogy a fosszilis üzemanyagok elégetése
során keletkezett üvegházhatású gázok
csökkentik élelmiszereink tápanyagértékét.
Kezdjük a táplálkozási piramissal.
Ezt mindannyian jól ismerjük.
Kiegyensúlyozott étrendre
mindenkinek szüksége van.
Szükségünk van fehérjékre,
szükségünk van mikrotápanyagokra,
és szükségünk van vitaminokra.
Ez tehát egy lehetőség arra,
hogy átgondoljuk,
hogyan juthatunk hozzá
napi szükségleteinkhez
egészségünk fenntartása érdekében.
De nem csak azért eszünk, mert kell.
Azért is eszünk, mert enni jó.
Itt van a kenyér, a tészta, a pizza
és még jó pár élelmiszer, ami fontos
szerepet tölt be emberi kultúránkban.
Imádunk ilyesmit enni.
Ezek tehát táplálkozási
és kulturális szempontból is fontosak.
A szén-dioxid szintje az ipari forradalom
óta folyamatosan nő.
Koncentrációja 280 ppm (rész/millió)
értékről napjainkra 410 ppm-re növekedett,
és tovább nő.
A növények a növekedéshez szükséges
szénmennyiséget szén-dioxidból nyerik.
Magukba szívják
és lebontják,
hogy kivonják belőle a szenet.
A talajból is vesznek fel tápanyagokat.
A szén-dioxid tehát
a növények élelmiszere,
és ha azt nézzük, hogy a szén-dioxid
koncentráció nő,
élelmiszerellátási szempontból ez akár
az egész világ számára jó hír is lehetne,
hiszen lehetővé teszi, hogy minden nap
mindenkinek elegendő élelem jusson.
Ma 820 millió ember számára
szerte a világon nincs elég táplálék.
Sokan írtak már arról,
hogy a megnövekedett CO2-koncentráció
hogyan segíti a szükséges
táplálékmennyiség biztosítását.
Ahhoz, hogy 2050-ben elegendő
élelmiszer jusson 9-10 milliárd embernek,
növelnünk kell a mezőgazdasági
termelés hatékonyságát,
és el kell érnünk a kitűzött
Fenntartható Fejlődési Célokat,
különösen a kettes számút,
mely szerint fel kell
számolnunk az éhezést,
javítanunk kell az élelmiszerek
tápanyagértékét,
és biztosítanunk kell, hogy mindenki
hozzájuthasson a szükséges élelemhez.
Tudjuk, hogy a klímaváltozás
befolyásolja a mezőgazdasági termelést.
Tudjuk, hogy a Föld ma
kb. egy fokkal melegebb,
mint az iparosodás előtti korban.
Ez pedig a világ számos pontján kihat
a hőmérsékletre és a csapadékmennyiségre,
ami befolyásolja
a mezőgazdaság termelékenységét.
És nemcsak hőmérséklet-
és csapadékváltozással kell számolnunk,
hanem az extrém időjárással is.
Olyasmire gondolok, mint a hőséghullámok,
az árvizek és az aszályok,
melyek komoly hatással vannak
a termelékenységre.
A megnövekedett szén-dioxid mennyiség
azon túl, hogy segíti
a növények fejlődését,
más következményekkel is jár.
Ha ugyanis a növények
több szén-dioxidhoz jutnak,
több szénhidrátot, cukrot
és keményítőt állítanak elő,
és ezzel csökken bennük a fehérjék
és egyéb fontos tápanyagok koncentrációja.
És ez élelmiszerbiztonsági szempontból
nagyon fontos lehet a jövőben.
Néhány napja egy klímaváltozásról szóló
kerekasztal-beszélgetésen elhangzott,
hogy a szakértők
ötheted részben optimisták:
derűlátóak ugyanis a hét öt napján,
a másik két napon pedig ezt beszélik meg.
Ha a mikrotápanyagokra gondolunk,
ezeknek szinte mindegyikét érinti
a magas CO2-koncentráció.
Különösen kettőt: a vasat és a cinket.
Ha nem jutunk elég vashoz,
vashiányos vérszegénység alakulhat ki.
Ennek tünetei például
a fáradékonyság és a nehéz légzés,
de néhány igen súlyos következménye is
lehet ennek a hiánybetegségnek.
Ha nem jutunk elég cinkhez,
nem lesz étvágyunk.
Ez is komoly probléma ma a világban.
Körülbelül egymilliárd ember
szenved cinkhiányban.
A cink nagyon fontos az anyák
és gyermekek egészségvédelmében.
Hatással van a növekedésre.
B-vitaminokra több okból is
szükségünk van.
Ezek segítenek abban, hogy az élelmet
energiává alakítsuk át.
Nagyon fontosak
a test különböző fiziológiai
feladatainak ellátásához.
Ha a növényekben több a szén-dioxid,
kevesebb bennük a nitrogén,
és így kevesebb a B-vitamin is.
És nem csak rólunk, emberekről van szó.
Érinti ez például
a szarvasmarha-állományt is,
hiszen a legelők minősége is romlik.
Valójában érint mindenkit,
aki növényi táplálékot fogyaszt.
És gondoljuk kis kedvenceinkre:
a cicákra és a kutyákra is.
Ha megnézik a nekik készült
eledelek címkéit, látják,
ezekben is jelentős mennyiségű gabona van.
Tehát mindenkit érint ez a probléma.
Honnan tudjuk, hogy gond van?
Alátámasztják ezt terepkutatások,
valamint laboratóriumi
vizsgálatokra épülő kutatások is.
Mit is takarnak a terepkutatások?
És itt hadd korlátozzam a kérdést
a búzára és a rizsre.
Ebben az esetben
például rizsföldeket vizsgálnak,
melyeket parcellákra osztanak:
mindig ugyanazokat a parcellákat nézik,
ahol ugyanaz a talaj,
ugyanaz a csapadékmennyiség,
minden ugyanaz.
Annyi a különbség, hogy egyes parcellák
légkörébe több szén-dioxidot juttatnak.
Így össze tudják hasonlítani
a mai körülményeket azzal,
ami az emelkedő szén-dioxid szint
mellett a jövőben várható.
Magam is részt vettem
az egyik ilyen kutatásban.
18 rizstáblát tanulmányoztunk
Kínában és Japánban.
A termesztés ebben az esetben is
olyan körülmények közt történt,
amely az évszázad későbbi
időszakában várható.
Mutatom az eredményeket.
A fehér oszlop a mai helyzetet mutatja,
a piros pedig a jövőbelit.
Ahogy látjuk, itt 10%-kal
kevesebb a fehérjetartalom,
kb. 8%-kal kevesebb a vas,
és kb. 5%-kal kevesebb a cink.
Ez nem tűnik nagy különbségnek,
de ha belegondolunk
a szegényebb rétegek helyzetébe,
akik elsősorban keményítőtartalmú
élelmiszereket fogyasztanak,
ez a helyzet a már ma is nélkülözőnek
még több nélkülözést jelent,
és ez egyidejűleg sokféle
egészségügyi problémát is okoz majd.
A helyzet még súlyosabb
a B-vitaminok esetében.
Ha megnézzük a B1- és B2-vitamin szintjét,
látjuk, hogy ez kb. 17%-kal kevesebb.
A pantoténsav, vagyis a B5-vitamin
szintje 13%-kal csökkent.
A folsav 30%-kal.
És itt most a kutatási mérések
átlagáról beszélünk.
A folsav fontos szerepet játszik
a terhesség korai szakaszaiban.
Azoknak a várandós nőknek,
akik nem jutnak elég folsavhoz,
nagyobb valószínűséggel születik
gyermeke rendellenességgel.
Ezek tehát nagyon komoly
lehetséges egészségügyi következmények,
ha a CO2-szintje tovább nő.
Egy másik példa.
Chris Weyant és kollégái azt modellezték,
milyen következményei vannak a CO2
emelkedésének a vas és cink szintjére –
ők csak a vasat és a cinket nézték –,
és hogy mik a lehetséges
egészségügyi kockázatok.
Nézték a maláriát, a hasmenéses
betegségeket, a tüdőgyulladást,
a vashiányos vérszegénységet,
és azt, mire számíthatunk 2050-re.
Minél sötétebb egy adott szín,
annál súlyosabbak a következmények.
Láthatjuk tehát, hogy ez elsősorban
Ázsiát és Afrikát érinti,
de ne feledkezzünk meg arról sem,
hogy például az Egyesült Államokban,
vagy az európai országokban,
szintén érintett a lakosság –
becslések szerint
mintegy 125 millió ember.
A kutatók modellezték azt is,
mi lenne a leghatékonyabb ellenlépés.
Arra jutottak, hogy a megoldás az lenne,
ha az évszázad közepéig
csökkentenénk az üvegházhatású
gázok kibocsátását,
így az évszázad második felében
már nem kellene aggódnunk
a következmények miatt.
Ezek a kísérletek, vagyis a modellezés
magát a klímaváltozást
nem vette figyelembe.
Csak a szén-dioxidra koncentráltak.
Ha viszont a két hatást összeadjuk,
a várható következmények sokkal
súlyosabbak, mint ahogy eddig bemutattam.
Nagyon szeretném elmondani önöknek,
hogyan változott meg nagyszüleink kora óta
a reggelink és az ebédünk
tápanyagtartalom tekintetében.
De nem tudom.
Ezzel kapcsolatban nincsenek még
kutatási eredményeink.
Szeretnék választ adni arra is,
hogy az élelmiszerellátás biztonságát
hogyan befolyásolják ezek a tényezők,
de erről sem tudok beszámolni.
Ezzel kapcsolatban sincsenek eredményeink.
Sok mindennek kell még
utánajárnunk ezen a területen,
ide értve azt is, hogy mik
a lehetséges megoldások.
Ma ugyanis nem tudjuk még pontosan,
de egy sor lehetőségünk van.
Fejlett technológia áll rendelkezésünkre.
Aztán itt a növénynemesítés,
a táplálék-összetétel biztosítás.
A talajminőség is sokat jelenthet.
És természetesen jó lenne tudni,
hogy ezek a változások
hogyan hatnak majd az egészségünkre,
valamint gyermekeink
és unokáink egészségére.
Mindehhez viszont időre
és pénzre van szükség.
Sok időbe telik, míg minden
kérdésünkre választ kapunk.
Nincs olyan országos testület
vagy üzleti csoport,
aki az ilyen kutatásokat finanszírozná.
Nagy szükségünk van pedig forrásokra,
hogy meg tudjuk határozni az irányt.
Addig annyit tehetünk,
hogy biztosítjuk, hogy mindenki teljes
értékű élelmiszerekhez jusson hozzá –
és nemcsak a föld gazdagabb részein,
hanem mindenhol.
Az is fontos, hogy egyénileg
és társadalmi szinten is csökkentsük
az üvegházhatású gázok kibocsátását
és így a ránk váró kihívásokat.
Szoktuk mondani:
"Ha az oktatás szerinted drága,
gondolj bele, milyen drága a tudatlanság!"
Ne jussunk el idáig.
Vállaljunk anyagi áldozatot önmagunkért,
a gyermekeinkért
és a bolygónkért.
Köszönöm.
(Taps)
Jogi Bera, američki igrač bejzbola
i filozof, rekao je:
„Ako ne znamo kuda idemo,
možda tamo nećemo stići.“
Prikupljanje naučnog znanja
nam daje bolji uvid
i jasniju sliku o tome kako bi izgledala
naša budućnost dok se klima menja
i šta to može značiti za naše zdravlje.
Ovde sam da pričam u vezi s tim,
o tome kako gasovi staklene bašte
nastali sagorevanjem fosilnih goriva
smanjuju hranljivu vrednost
hrane koju jedemo.
Počnimo od piramide ishrane.
Svima vam je poznata piramida ishrane.
Svi treba da se zdravo hranimo.
Moramo da unosimo proteine,
mikronutrijente,
vitamine.
Ovo je jedan način razmišljanja o tome
kako da se postaramo da dobijemo
šta nam je potrebno svakog dana
da rastemo i razvijamo se.
Ne hranimo se samo iz potrebe,
već i uživamo u tome.
Hleb, pasta, pica -
postoji toliko vrsta hrane
koje su od kulturološke važnosti.
Uživamo da ih jedemo.
Važne su za našu ishranu,
ali i za našu kulturu.
Nivo ugljen-dioksida raste
od početka industrijske revolucije,
od 280 milionitih delova do 410,
koliko ih ima danas,
i nastavlja da raste.
Ugljenik potreban biljkama da rastu
dolazi od ovog ugljen-dioksida.
On dolazi do biljke,
raspada se na samo ugljenik,
a biljke ga koriste za rast.
Takođe su im potrebne
hranljive materije iz zemljišta.
Dakle, ugljen-dioksid je hrana za biljke.
Trebalo bi da su ovo dobre vesti,
da koncentracija ugljen-dioksida raste,
čime se obezbeđuje hrana širom sveta
i pruža mogućnost ljudima
da imaju dovoljno hrane svakog dana.
Oko 820 miliona ljudi na svetu
nema dovoljno hrane svakog dana.
Postoji mnogo zapisa
o tome kako će viši nivo ugljen-dioksida
pomoći u obezbeđivanju hrane.
Potrebno je da ubrzamo napredak
u produktivnosti u poljoprivredi
kako bi se nahranilo 9 do 10 milijardi
ljudi, koliko će ih biti 2050. godine,
i kako bi se postigli
ciljevi održivog razvoja,
naročito cilj broj 2,
koji se tiče problema obezbeđivanja hrane,
poboljšanja ishrane,
povećanja dostupnosti hrane
koja je potrebna svima.
Znamo da klimatske promene utiču
na produktivnost u poljoprivredi.
Temperatura Zemlje je viša za 1 stepen
u odnosu na preindustrijsko doba.
Ovime se menjaju lokalne temperature
i količine padavina,
što utiče na produktivnost u poljoprivredi
u mnogim delovima sveta.
A ne radi se samo o lokalnim promenama
u temperaturi i padavinama,
već i o ekstremnim slučajevima.
Esktremni su u vidu
toplotnih talasa, poplava i suša,
a koji umnogome utiču na produktivnost.
I taj ugljen-dioksid,
osim što pomaže biljkama da rastu,
takođe ima druge posledice po biljke,
a to je da one, kada dobijaju
više ugljen-dioksida,
povećavaju sintezu
ugljenih hidrata, šećera i skroba,
a smanjuju koncentraciju proteina
i vrlo bitnih hranljivih materija.
Ovo je vrlo važno za naš dalji plan
u vezi sa obezbeđivanjem hrane.
Pre par večeri povela se priča
o klimatskim promenama,
i neko je rekao da je optimista 5/7:
optimista 5 dana u nedelji,
a ovo je tema za preostala dva dana.
Kada se radi o mikronutrijentima,
skoro na sve njih utiče povećana
koncentracija ugljen-dioksida.
Posebno na gvožđe i cink.
Kada nemate dovoljno gvožđa,
može se razviti anemija.
Dovodi se u vezu sa umorom,
teškoćama u disanju,
kao i nekim ozbiljnijim posledicama.
Kada nemate dovoljno cinka,
možete da izgubite apetit.
Ovo je vrlo ozbiljan problem širom sveta.
Oko milijardu ljudi na svetu
ima nedostatak cinka.
Veoma je važan za zdravlje majke i deteta.
Utiče na razvoj.
Vitamini B su vrlo bitni iz mnogo razloga.
Oni pretvaraju hranu
koju jedemo u energiju.
Važni su za funkcije
mnogih fizioloških aktivnosti
u našim organizmima.
A kada biljka ima više ugljenika,
imamo manje azota
i manje vitamina B.
I ne utiče samo na nas.
Utiče i na stoku
jer kvalitet stočne hrane opada.
Zapravo, ovo utiče na svakog
ko konzumira biljnu hranu.
Uzmimo naše ljubimce
mačke i pse, na primer.
Ako bacimo pogled
na etiketu njihove hrane,
videćemo da u njoj postoji
velika količina žitarica.
Stoga ovo utiče na sve.
Kako znamo da je ovo problem?
Znamo na osnovu terenskih istraživanja
i eksperimentalnih studija
u laboratorijama.
U terenskim istraživanjima -
a fokusiraću se prvenstveno
na pšenicu i pirinač -
postoje polja, recimo, pirinča,
koja su izdeljena na različite parcele.
Parcele su sve iste:
zemljište je isto,
količina padavina je ista –
sve je isto.
Osim što iznad nekih parcela
ima više ugljen-dioksida.
Tako možete uporediti
situaciju u uslovima danas
i onu u uslovima sa više ugljen-dioksida
kasnije tokom ovog veka.
Bila sam deo jedne od nekoliko studija
koje se ovim bave.
Istraživali smo 18 zasada
pirinča u Kini i Japanu
i gajili ih u uslovima
koje biste očekivali
kasnije u ovom veku.
Kada pogledate rezultate,
beli stubac označava uslove danas,
a crveni uslove kasnije u ovom veku.
Nivo proteina se smanjuje za oko 10%,
gvožđa oko 8%, cinka oko 5%.
To ne zvuči kao prevelika promena,
ali ako pomislite na ljude
koji žive u siromaštvu u svakoj zemlji
i prvenstveno jedu skrob,
onda će ovo dovesti ljude
koji se nalaze na samoj ivici
do toga da pređu tu ivicu
u ozbiljan nedostatak,
što će izazvati
razne zdravstvene probleme.
Situacija je malo drastičnija
za vitamin B.
Ako pogledate vitamine B1 i B2,
videćete pad od oko 17%.
Pantotenska kiselina, vitamin B5,
beleži pad od oko 13%.
Nivo folata se smanjuje za oko 30%.
Ove cifre predstavljaju prosečne vrednosti
raznih eksperimenata.
Folat je od velikog značaja
za razvoj dece.
Kod trudnica koje ne dobijaju
dovoljno folata
postoji veći rizik da bebe
budu rođene sa nekim defektom.
Ovo su vrlo ozbiljne potencijalne
posledice po naše zdravlje
ako nivo ugljen-dioksida nastavi da raste.
U drugom primeru,
koji su modelovali Kris Vejant
i njegove kolege,
vidimo povezanost povišenog nivoa CO2
i smanjenog nivoa gvožđa i cinka -
a proučavali su samo gvožđe i cink -
sa raznim zdravstvenim ishodima.
Uzimali su u obzir malariju,
dijarejske bolesti, upalu pluća,
anemiju usled nedostatka gvožđa,
i razmatrali moguće posledice
u 2050. godini.
Tamnija boja
označava veće posledice.
Možete da vidite veliki uticaj
u Aziji i Africi,
ali obratite pažnju
na to da i zemlje poput SAD-a
i zemalja Evrope
mogu biti pogođene.
Procenjuje se da bi oko 125 miliona ljudi
moglo biti pogođeno.
Takođe su prikazali
najefikasnije moguće intervencije
i došli do zaključka da treba smanjiti
emisiju gasova staklene bašte:
smanjiti emisiju gasova
do polovine ovog veka
kako ne bismo brinuli toliko
o ovim posledicama kasnije.
Ovi eksperimenti i prikazi
nisu uzeli u obzir same klimatske promene.
Fokusirali su se isključivo
na ugljen-dioksid.
Stoga, kada uzmete sve u obzir,
očekuje se da je ovaj uticaj mnogo veći
od ovoga što vam pričam.
Volela bih da mogu da vam kažem sada
koliko je hrana koju ste jeli za doručak
i ona koju ćete jesti za ručak
drugačija od hrane koju su vaši preci jeli
u pogledu kvaliteta hranljivosti.
Ali ne mogu.
Nema istraživanja o tome.
Volela bih da vam kažem
koliko na pitanje obezbeđenosti hrane
utiču ove promene.
Ali ne mogu.
Nema istraživanja ni o tome.
Treba znati dosta o ovom problemu,
uključujući moguća rešenja.
Ne znamo tačno koja rešenja postoje,
ali imamo dosta opcija.
Imamo napredak u tehnologiji.
Imamo uzgoj biljaka.
Imamo biofortifikaciju.
Zemljišta mogu biti od pomoći.
I naravno, bilo bi vrlo korisno da znamo
kako ove promene mogu da utiču
na budućnost našeg zdravlja
i zdravlja naše dece i unuka.
A za takve investicije je potrebno vreme.
Biće potrebno dosta vremena
da se pozabavimo svim ovim pitanjima.
Ne postoji nijedan državni entitet
ili poslovna organizacija
koja finansira istraživanje ovoga.
Hitno su nam potrebne investicije
kako bismo stvarno znali kako dalje.
U međuvremenu, ono što možemo
je da osiguramo da svim ljudima
bude dostupna potpuna ishrana,
ne samo onima iz bogatijih krajeva sveta,
već svima na planeti.
Takođe moramo da pojedinačno i kolektivno
smanjimo emisije gasova staklene bašte
kako bismo smanjili izazove
koji nas čekaju kasnije.
Kaže se ako mislite da je obrazovanje
skupo, probajte sa neznanjem.
Ali nemojmo to.
Hajde da uložimo u sebe,
u našu decu
i u našu planetu.
Hvala.
(Aplauz)
미국 야구 선수이자 철학자인
요기 베라는 이렇게 말했습니다.
"우리가 어디로 가고 있는지 모른다면
거기에 도달하지 못 할 것이다."
과학적 지식을 쌓는 것은
기후 변화에 따른 우리의 미래와
그것이 우리의 건강에
시사하는 바가 무엇인지
더욱 통찰력과 확실성을 갖고
볼 수 있게 합니다.
이러한 측면에서
제가 말씀드리고자 하는 것은
화석연료를 태울 때 발생하는
온실 가스 배출이
우리가 먹는 음식의 영양가를
어떻게 감소시키는가에 관한 것입니다.
음식 피라미드를 먼저 살펴 보겠습니다.
모두 잘 알고 계실텐데요.
우리는 모두 균형 잡힌
식사를 해야 합니다.
단백질을 섭취해야 하고,
미량 영양소와
비타민도 섭취해야 합니다.
우리는 이 음식 피라미드를 통해
매일 필요한 것을 제대로
섭취하고 있는지 확인함으로써
건강을 유지할 수 있습니다.
하지만 우리는 단지
필요에 의해서 뿐만 아니라
즐거움을 위해 먹기도 합니다.
빵, 파스타, 피자처럼
문화적으로 중요한 음식들이
다양하게 있습니다.
우린 이런 것들을 즐겨 먹습니다.
그것들이 우리 식습관에 중요한 것처럼
우리 문화에도 중요합니다.
산업 혁명이 시작된 이래로
이산화탄소는 계속해서 증가해 왔고
그 농도는 280ppm에서
오늘날 410ppm까지 증가했습니다.
그리고 계속해서 증가하고 있습니다.
식물이 자라는 데 필요한 탄소는
이산화탄소에서 나옵니다.
식물은 이산화탄소를 흡수하여
탄소로 분해한 뒤
이를 사용해 성장합니다.
식물은 토양으로부터의
영양분도 필요로 합니다.
맞습니다, 이산화탄소는 비료입니다.
이산화탄소 농도가 증가하는 것은
세계 식량 안보 문제에 있어서
좋은 소식일 수도 있습니다.
사람들이 매일 충분히 먹을 수 있게
된다는 뜻이기 때문이죠.
전세계 약 8억 2천만의 사람들이
매일 충분히 먹지 못하고 있습니다.
그래서 높은 이산화탄소 농도가
우리의 식량 안보 문제를
어떻게 도울 수 있는지에 관한
문서도 상당수 존재합니다.
우리는 농업 생산성에 관한
추진을 가속화해야 합니다.
그래야 2050년경 생존해 있을
90~100억명을 먹여 살릴 수 있고
지속가능개발목표를 달성할 수 있습니다.
특히 2대 목표인
식량 공급의 불안정을 감소시키고
영양을 개선하며
모두에게 식량 접근성을
높이는 것 말입니다.
우리는 기후 변화가 농업 생산성에
영향을 미친다는 것을 알고 있습니다.
지구의 온도는 산업화 이전보다
약 섭씨 1도 더 상승했습니다.
이는 국지기후와 강수유형을
변화시키고 있고
전세계 많은 지역의 농업 생산성에
영향을 미치고 있습니다.
그리고 기후와 강수의
국지적 변화 뿐만이 아닙니다.
극한기상도 있습니다.
폭염, 홍수, 가뭄 같은 극한 기상은
생산성에 막대한 영향을 미칩니다.
그리고 이산화탄소는
식물을 자라게 하는 것 외에
다른 것에도 영향을 미치는데
식물의 이산화탄소가 고농도일 경우
탄수화물과 당류, 녹말의 합성은 높이고
단백질과 중요한 영양소의
농도는 낮추게 됩니다.
이것은 우리가 앞으로 식량 안보에 대해
생각할 때 매우 중요한 쟁점입니다.
며칠 전 기후 변화에 관한 좌담에서
어떤 분들이 자신들은
7분의 5는 낙관론자라고 하시더군요.
일주일에 5일은 낙관론자로 지내다가
남은 이틀은 이 문제로
고민한다는 것 이었습니다.
미량 영양소에 대해 살펴보면
거의 대부분이 높은 농도의
이산화탄소에 영향을 받습니다.
특히 철분과 아연이 그렇습니다.
우리에게 철분이 부족하게 되면
철 결핍성 빈혈이 발생하게 됩니다.
이는 피로와 호흡 곤란,
그리고 몇 가지 꽤 심각한
부작용을 유발합니다.
우리에게 아연이 부족하면
우리는 입맛을 잃습니다.
이것은 전세계적으로
상당한 문제입니다.
약 10억의 사람들이
아연 결핍을 겪고 있습니다.
이는 모자보건에 상당히 중요합니다.
이것은 성장에 영향을 미칩니다.
비타민 B는 다양한 이유에서
중요합니다.
이는 우리가 음식을 에너지로
바꾸는 데 도움을 주고
우리 몸의 다양한 생리활동기능에
중요한 역할을 합니다.
식물에 많은 양의 탄소가 있을 경우
질소는 적어지고
비타민 B도 적어집니다.
이는 우리의 문제만이 아닙니다.
소들은 이미 영향을 받고 있습니다.
사료의 질이 이미
낮아지고 있기 때문입니다.
사실 식물을 섭취하는
모든 동물에 영향을 미칩니다.
예를 들어서 애완묘나 애완견에
대해 생각해 보세요.
대부분의 애완동물용 식품의
라벨을 살펴보면
상당한 양의 곡물이 들어가 있습니다.
이렇게 모두에게 영향을 끼칩니다.
이게 문제인지 어떻게 알게 됐을까요?
우리는 이것을 현장 연구와
실험실에서의 실험적 연구를 통해
알아 냈습니다.
현장 연구에서는,
주로 밀과 쌀에 한해 말씀드리자면,
쌀을 키우는 논이 있고
이 논을 여러 구획으로 나눕니다.
이 구획들은 전부
같은 환경 아래에 있죠.
토양도 같고
강수량도 같고
모든 것이 같습니다.
이 중 몇 구획에만
이산화탄소를 흘러 보냅니다.
이렇게 해서 우리는
오늘날 환경에서의 결과와
한 세기 후 이산화탄소 환경에서의
결과를 비교할 수 있습니다.
저는 이러한 연구 중
하나에 참여했었습니다.
우리는 중국과 일본에서 생산한
18종의 쌀에 대해 조사하고
그것들을 우리가 예측한
한 세기 후의 환경에서
이들을 재배해 봤습니다.
결과를 보면
하얀 막대기는 오늘날의 환경,
빨간 막대기는
한 세기 후의 환경입니다.
단백질은 10% 감소했고
철은 8%, 아연은 5% 감소했습니다.
그다지 큰 변화처럼 보이지 않지만
모든 국가의 빈곤층에 대해 생각해 보면
그들은 곡물 가루를 주식으로 먹기에
이는 이미 사지에 몰린 그들을
심각한 결핍으로 더욱 내몰아
모든 종류의 건강 문제를
만들어 내는 것입니다.
비타민 B의 경우
상황이 더 심각합니다.
비타민 B1과 B2를 보면
약 17%가 감소했습니다.
판토텐산과 비타민 B5는
약 13% 감소했습니다.
엽산은 약 30% 감소했습니다.
그리고 이건 다양한 실험 결과의
평균치입니다.
엽산은 아동 발달에 필수적입니다.
충분한 양의 엽산을
섭취하지 않은 임산부는
기형아를 출산할 위험이 훨씬 높습니다.
그렇기 때문에
이산화탄소가 증가하는 것은
우리의 건강에 상당히 심각한
잠재적 영향을 미치는 것입니다.
다른 예로,
크리스 와이언트와 그의 동료들이
모형화 작업을 한 것인데
높은 이산화탄소와 낮은 철, 아연의
연결고리를 조사하고
철과 아연에 한해서
다양한 건강상 결과도 살펴 봤습니다.
말라리아, 설사병, 폐렴,
철 결핍성 빈혈을 조사했고
2050년에는 어떤 결과가 있을지
살펴 보았습니다.
색깔이 어두울수록
더 큰 영향을 받은 것입니다.
보시다시피 아시아와 아프리카에
큰 영향을 미칩니다.
하지만 또한 미국이나
유럽의 몇몇 국가들도
인구수 면에서 영향을 받을 수 있다는
사실에 주목해야 합니다.
그들은 약 1억 2천 5백만의 사람들이
영향을 받을 거라 예측했습니다.
그들은 또한 가장 효과적인 해결책이
무엇일지 예측해 봤는데
결론은 우리의 온실가스를
줄이는 것이었습니다.
우리의 온실가스 배출을
반 세기까지 줄임으로써
한 세기 후 일어날 결과에 대해
크게 걱정하지 않아도 된다는 것입니다.
이러한 실험들과 모형화 연구는
기후변화는 고려하지 않은 것입니다.
단지 이산화탄소 부분에만
초점을 맞춘 것입니다.
따라서 이 두 가지를 합친다면
앞서 말씀드린 것보다
영향은 훨씬 클 것이라 예상됩니다.
저는 여러분께 지금 당장
여러분이 드신 아침 식사와
곧 드실 점심 식사가
여러분의 조부모님께서 드시던
음식들에 비해 영양가 면에서
얼마나 달라졌는지 말씀드리고 싶지만,
그럴 수가 없습니다.
그에 대한 연구가 없기 때문입니다.
근래 식량 공급의 불안정에
이러한 변화가 얼마나 영향을 주었는지
말씀드리고 싶은데,
그럴 수가 없습니다.
그에 대한 연구도 없기 때문입니다.
이 분야에서 밝혀내야 할 것들이
너무나도 많습니다.
가능한 해결책이 무엇인지를
포함해서 말입니다.
우리는 그 해결책이 정확히
무엇인지는 알지 못하지만
다양한 선택권을 가지고 있습니다.
기술 분야에서 발전이 있었고
식물 품종을 개량하고
생합성영양을 개발했습니다.
토양도 차이를 만들 수 있습니다.
그리고 당연히 이러한 변화들이
미래 우리의 건강에,
우리의 아이들과 손주들의 건강에
어떻게 영향을 미치는지 아는 것은
크게 도움이 됩니다.
이러한 투자는 시간이 걸립니다.
이런 문제들을 분류하는데
시간이 걸릴 것입니다.
어떠한 국가 기관이나 사업 단체도
이 연구에 지원하지 않습니다.
투자가 너무나 절실하고 그것이 있어야
우리가 나아갈 길을 알 수 있습니다.
그 사이에 우리가 할 수 있는 것은
모든 사람들이 완전한 식사를
할 수 있도록 보장하되
세계의 몇 부유한 지역에서 뿐만 아니라
모든 곳에서 가능하도록 하는 것입니다.
또한 우리는 개인적으로도 집단적으로도
온실가스 배출을 감소시켜서
한 세기 후에 찾아올 문제들을
줄이도록 해야 합니다.
교육이 비싸다고 생각한다면 무지함은
오죽하겠는가 라는 말이 있습니다.
무지하게 있지 맙시다.
우리 스스로에게 투자하고
아이들에게 투자하고
우리의 지구에 투자합시다.
감사합니다.
(박수)
Yogi Berra, en amerikansk
baseballspelare och filosof, sa:
"Om vi inte vet var vi ska,
kanske vi inte kommer fram."
Samlingen av vetenskaplig forskning
ger oss bättre inblick,
bättre klarhet, i hur vår framtid
kan se ut i ett förändrat klimat
och vad det kan betyda för vår hälsa.
Jag är här för att prata
om en besläktad aspekt,
om hur våra utsläpp av växthusgaser
från förbränningen av fossila bränslen
minskar näringsinnehållet i vår mat.
Vi börjar med kostpyramiden.
Ni känner alla till kostpyramiden.
Vi behöver alla äta en varierad kost.
Vi behöver proteiner,
vi behöver mineraler,
vi behöver vitaminer.
Och det här är ett sätt
för oss att se till
att vi får i oss allt vi behöver varje dag
så att vi kan växa och må bra.
Men vi äter inte bara
för att vi behöver det,
vi äter också för nöjes skull.
Bröd, pasta, pizza –
det finns en massa mat
som har kulturell betydelse.
Vi tycker om att äta den.
Så maten är viktig för vår kost,
men den är också viktig för våra kulturer.
Koldioxiden har ökat i mängd
sedan den industriella
revolutionens början,
en ökning från 280 ppm, eller miljondelar,
till över 410 ppm i dag,
och den fortsätter öka.
Kolet som växter behöver för att växa
kommer från koldioxiden.
Växterna tar upp den,
och de bryter ner den
så att de kan använda kolet för att växa.
De behöver också näring från jorden.
Så ja, koldioxid är växternas mat.
Att koldioxidhalten ökar
borde vara goda nyheter
för livsmedelsförsörjningen i världen,
som ska se till att alla
har tillräckligt att äta varje dag.
Ungefär 820 miljoner människor i världen
får inte tillräckligt att äta varje dag.
Så det finns en hel del skrivet
om hur högre koldioxidhalter
ska hjälpa till med
livsmedelsförsörjningsproblemen.
Vi behöver skynda på utvecklingen
när det gäller jordbruksproduktiviteten
för att livnära de nio till tio miljarder
personer som kommer finnas år 2050
och för att uppfylla de Globala målen
för hållbar utveckling, särskilt Mål 2,
som rör tryggare livsmedelsförsörjning,
bättre näring,
och ökad tillgång för alla
till den mat vi behöver.
Vi vet att klimatförändringarna
påverkar jordbruksproduktiviteten.
Jorden har blivit ungefär en grad varmare
sedan tiden före industrialiseringen.
Det förändrar lokala temperatur-
och nederbördsmönster,
och det får konsekvenser
för produktiviteten i jordbruket
i många delar av världen.
Och det är inte bara förändringarna
i temperatur och nederbörd,
det är extremerna.
Extremer i form av värmeböljor,
översvämningar och torka
påverkar produktiviteten avsevärt.
Och koldioxiden,
förutom att den får växter att växa,
har även andra följder,
som att växter,
när koldioxidhalten är högre,
ökar produktionen av kolhydrater –
socker och stärkelse –
och minskar koncentrationen av proteiner
och nödvändiga näringsämnen.
Det här är väldigt viktigt för hur vi ser
på livsmedelsförsörjningen i framtiden.
För några kvällar sedan, i diskussionerna
om klimatförändringarna,
var det någon som sa
att hen var fem sjundedels optimist:
att hen är optimist fem dagar i veckan,
och det här är ett ämne
för de övriga två dagarna.
Om vi tänker på mineraler
påverkas nästan alla av dem
av högre koldioxidhalter.
Järn och zink påverkas särskilt mycket.
Om du inte får tillräckligt
med järn kan du få blodbrist.
Det kan orsaka trötthet, andnöd,
och ytterligare några
ganska allvarliga åkommor.
Om du inte får tillräckligt med zink
kan du tappa matlusten.
Det är ett betydande problem i världen.
Ungefär en miljard människor
har zinkbrist.
Zink är väldigt viktigt
för mödrar och barns hälsa.
Det påverkar utvecklingen.
B-vitaminer är nödvändiga
av en mängd anledningar.
De hjälper till att omvandla
vår mat till energi.
De är viktiga för många
fysiologiska processer i vår kropp.
Och när en växt har högre kolhalt
får den mindre kväve
och mindre B-vitaminer.
Det påverkar inte bara oss.
Boskap påverkas redan
eftersom kvaliteten
på deras bete försämras.
Det här påverkar faktiskt alla
som äter växter.
Tänk till exempel på våra husdjur,
som katter och hundar.
Om du tittar på innehållsdeklarationen
för maten för sällskapsdjur och hundar
så finns det en stor andel
spannmål i den maten.
Så det här påverkar alla.
Hur vet vi att det är ett problem?
Vi känner till det från fältstudier
och från experimentella studier
gjorda i laboratorium.
I fältstudierna –
och jag kommer främst fokusera
på vete och ris –
finns det fält med till exempel ris
som har delats in i olika jordlotter.
Och lotterna är precis likadana:
Jorden är densamma,
nederbörden är densamma –
allt är likadant.
Förutom att man blåser ut koldioxid
över några av jordlotterna.
Så man kan jämföra
hur det ser ut under de villkor vi har nu
med de ökade koldioxidhalterna
i framtiden.
Jag deltog i en av de få studier
som har undersökt det här.
Vi tittade på 18 risfält i Kina och Japan
och odlade dem under de omständigheter
man kan förvänta sig
senare under det här århundradet.
När man tittar på slutsatserna
är den vita stapeln hur det ser ut i dag,
och den röda stapeln hur det kommer
att se ut senare under 2000-talet.
Proteinet minskar med ungefär tio procent,
järn med ungefär åtta procent,
zink med ungefär fem procent.
Det låter inte
som jättestora förändringar,
men tänk på fattiga människor
i alla länder,
som främst lever på stärkelse,
och att det här kommer att knuffa
alla som är på gränsen
över gränsen in i direkt näringsbrist
och skapa alla möjliga hälsoproblem.
Situationen är tydligare
när det gäller B-vitaminer.
För vitamin B1 och B2
är minskningen 17 procent.
Pantotensyra, vitamin B5,
minskar ungefär 13 procent.
Folsyra minskar med 30 procent.
Det här är medelvärden
för de olika experimenten som har gjorts.
Folsyra är nödvändigt
för barns utveckling.
Gravida kvinnor som inte får
tillräckligt med folsyra
löper mycket högre risk
att föda barn med missbildningar.
Så det här är väldigt allvarliga
potentiella följder för vår hälsa
av den fortsatta koldioxidökningen.
I ett annat exempel,
modelleringsarbetet här gjordes
av Chris Weyant och hans kolleger,
undersöktes den här kedjan
från mer koldioxid
till mindre järn och zink –
de tittade bara på järn och zink –
till olika hälsoeffekter.
De undersökte malaria,
diarrésjukdomar, lunginflammation,
blodbrist,
och undersökte vad följderna
kunde bli år 2050.
Ju mörkare färgen är här,
desto större är följderna.
Man kan se den största effekten
i Asien och Afrika,
men observera att i länder som USA
och i länder i Europa
kan befolkningen också drabbas.
De uppskattade att 125 miljoner
människor kunde påverkas.
De skapade också modeller
för vilka åtgärder
som skulle vara mest effektiva,
och deras slutsats var att det skulle vara
att minska utsläppen av växthusgaser:
Se till att växthusgaserna minskade
till mitten av århundradet
så att vi inte behöver oroa oss
så mycket för följderna
längre fram i framtiden.
De här experimenten, de här modellerna,
tog inte hänsyn
till själva klimatförändringarna.
De tittade bara på den ökade koldioxiden.
Så när man lägger ihop dem,
blir effekten mycket större
än vad jag har visat er.
Jag skulle nu vilja berätta för er
hur mycket den mat ni åt till frukost,
och den mat ni kommer att äta till lunch,
har förändrats från den
som era mor- och farföräldrar åt
när det gäller näringsvärdet.
Men det kan jag inte.
Vi har ingen forskning på det.
Jag skulle vilja berätta för er
hur mycket bristen på mat i dag
påverkas av förändringarna.
Men det kan jag inte.
Vi har ingen forskning på det heller.
Det är mycket som vi behöver
ta reda på om det här,
även vad de möjliga lösningarna kan vara.
Vi vet inte exakt vilka lösningarna är,
men vi har en mängd alternativ.
Vi har tekniska framsteg.
Vi har växtförädling.
Vi har bioberikning.
Typen av jord kan påverka.
Och, det skulle naturligtvis
vara bra att veta
hur de här förändringarna
kan påverka vår framtida hälsa
och våra barn och barnbarns hälsa.
Den här sortens investeringar tar tid.
Det kommer att ta tid
att lösa alla de här problemen.
Det finns inte någon nationell enhet
eller företagsgrupp
som bekostar den här forskningen.
Vi behöver de här investeringarna
för att ta reda på vart vi är på väg.
Vad vi kan göra under tiden
är att se till att alla människor
får tillgång till en allsidig kost,
inte bara i de rika delarna
av världen, utan överallt.
Vi måste, individuellt och kollektivt,
minska utsläppen av växthusgaser
för att minska utmaningarna
som kommer att dyka upp i framtiden.
Det har sagts att om du tycker
att det är dyrt med utbildning,
testa okunskap.
Låt oss inte göra det.
Låt oss investera i oss själva,
i våra barn,
och i vår planet.
Tack.
(Applåder)