Last year, my family and I
decided to go to the Taj Mahal.
The journey was great,
and it's always fun
to go somewhere with your family.
And especially when family
don't get together that often -
we live in different parts of the world.
We passed through a lot of forts
and old buildings, and it was great.
We stopped by some of them,
and we took in the atmosphere,
enjoyed the beautiful surroundings.
It was like a gradual build-up.
And finally when we reached the Taj Mahal,
we were very excited to go in.
So we quickly queued up,
and when we reached the counter,
the guy quoted a price
which didn't seem right to me.
When questioned,
he just pointed at the rate card.
And then, I said to him,
(Hindi) "Brother, I am an Indian.
Why are you overcharging me,
thinking I am a foreigner?"
(Laughter)
Good afternoon ladies and gentlemen,
my name is Sylvia, and I am Indian.
I'm here to tell you a couple
of stories about my childhood,
and how it was for me growing up in India.
These are my stories.
These are stories of, maybe,
another 12,000 people like me -
Chinese Indian, growing up in India.
Chinatown, where I grew up, is in India,
is not like any other
Chinatown that you will find
because that, yes, it has its own share
of restaurants and little Chinese shops,
but predominantly,
it is [an] industrial town.
Lots of tanneries everywhere,
and if you've been to a tannery,
you would know that the smell
of salt-preserved rawhide
is not the greatest,
but that stench is home to me.
Tangra, that's the name of my Chinatown.
It not only processes rawhide,
but also manufactures leather
for shoes, belts, jackets, aprons.
So
someday, if you see me in some shoe shop,
carrying a shoe, holding it close to me,
caressing it, and smelling it,
it simply means that I'm home safe
and nothing else.
(Laughter)
Okay, growing up in India,
the Chinatown had a school inside.
That's where I studied.
So most of the students
in the school were Chinese.
So most of my friends were Chinese.
Well, actually I only had
Chinese as friends
until I passed out -
finished my junior college.
Then came university, and I had
to travel out of my Chinatown,
out of my protective bubble.
And that's where I made a lot
of friends, non-Chinese friends.
And, there was this girl
who became a very good friend of mine,
my best buddy,
my first non-Chinese friend.
So she invited me to her house.
She sent a car to pick me up.
When I reached her house,
which was like on the other
side of Calcutta,
she took me to the living room,
sat me down, gave me a glass of juice,
and ran away.
I found it really strange that - okay I'm
here alone, what am I supposed to do?
Then I could hear some commotion outside,
and I heard her
speaking in Bengali saying,
"Hey aunts, hurry up! There is
a Chinese girl in the living room.
You have to see her."
(Laughter)
And very soon, there
were these three aunts,
big, formidable, came into the room.
I was a bit scared,
but they came, sat next to me,
started to caress me arms,
and then they said to each other,
"Oh, she's like a porcelain doll."
(Laughter)
I don't know exactly how I felt back then.
It was kind of interesting
because I enjoyed the attention,
so I was really happy.
But at the same time,
I felt a little bit disappointed
because I realized
that I was just a trophy friend for her.
So, but it's not that bad.
I have my share of perks
being Chinese in India:
People mistake me
for foreigner all the time,
so I can stand in a shorter queue
at post office, train station,
and sometimes even
at the immigration checkpoint.
They just hurry me past
because I'm a foreigner.
But it's not that bad.
I am Chinese, I'm Indian, I'm a person,
so I can't really be reduced to a label:
Chinese, Indian, Chindian, Rojak.
I'm Sylvia.
And hey! Between my Hindi
and my Mandarin,
I can speak to half
the population of this world.
(Laughter)
Thank you so much.
(Applause)
في العام الماضي،
قررت أنا وعائلتي الذهاب إلى تاج محل.
كانت الرحلة رائعة،
وكم هو ممتع أن تذهب
إلى مكانٍ ما مع عائلتك.
خاصةً عندما لا تجتمع العائلة عادة
فنحن نعيش في أماكن مختلفة في العالم.
لقد مررنا بالعديد من الحصون
والمباني القديمة، وكان هذا رائعًا.
فقد توقفنا عند بعضهم،
واستقبلنا بيئتها،
واستمتعنا بمحيطاتها الجميلة.
كان هذا كالإنشاء التدريجي.
وعندما وصلنا أخيرًا إلى تاج محل،
كُنا متحمسين جدًا لأن نُكمل.
لذلك اصطففنا سريعًا،
وعندما وصلنا إلي شباك الدفع،
ذكر الرجل سعرًا لم يبدُ لي صحيحًا.
وعندما تساءلنا،
أشار الرجل إلى قائمة الأسعار.
وعندها، قُلت له
(هندي) " يا أخي، أنا هندية.
لماذا تزيد السعر علي كأنني أجنبيٌ؟"
(ضحك)
مساء الخير سيداتي وسادتي،
اسمي سيلڤيا، وأنا هندية.
أنا هنا لأخبركم بضع قصصٍ عن طفولتي.
وكيف سار الأمر بأن أنشأ في الهند.
هذه هي قصصي.
وربما هي قصص 12.000 شخصًا مثلي
هنودٍ صينيين قد نشؤوا في الهند
فالحي الصيني -حيث نشأت- في الهند،
ليس كأي حي صينيٍ قد تجده
لأنه -بالفعل- له نصيبه الخاص
من المطاعم والمتاجر الصينية الصغيرة،
ولكن بشكل أساسي، فهو مدينة صناعية.
الكثير من المدابغ في كل مكان،
وإذا كنت قد ذهبت إلى مدبغة،
ستعرف أن رائحة الجلود الخام
المحفوظة بالملح
ليست الأعظم،
ولكن هذه الرائحة الكريهة هي موطني.
تانغرا هو اسم حيي الصيني.
فهي لا تعالج الجلد غير المدبوغ فحسب
ولكنها تصنع الجلود أيضًا
للأحذية والأحزمة والسترات والمآزر.
لذلك
إذا رأيتني يومًا ما في متجرٍ للأحذية،
أحمل حذاءً، وأمسكه بالقرب مني،
أضغط عليه وأشمه،
فهذا يعني ببساطة أنني في موطني آمنة
ولا شيء غير ذلك.
(ضحك)
حسنًا، النشأة في الهند،
كان في الحي الصيني مدرسةٌ.
هذا هو المكان الذي درست فيه.
وكان أغلب الطلاب في المدرسة صينيين.
لذلك معظم أصدقائي كانوا صينيين.
حسنًا، في الواقع
كان الصينيون هم كل ما لدي من أصدقاء
حتى نجحت وأنهيت مدرستي الإعدادية
ومن ثم جاءت الجامعة
وكان علي أن أسافر خارج حيي الصيني،
خارج فقاعتي الآمنة.
وحينها اكتسبت العديد من الأصدقاء
أصدقاء غير صينيين.
وكانت هناك تلك الفتاة
التي أصبحت من أفضل أصدقائي،
صديقتي العزيزة،
أول صديقة غير صينية.
فقد دعتني إلى منزلها.
أرسلت لي سيارة لتُقلني.
وعنما وصلت لمنزلها،
-والذي كان بالجانب الآخر من مدينة كالكوتا-
أخذتني إلي غرفة المعيشة، وأجلستني،
وأعطتني كوبًا من العصير،
ومن ثم ذهبت.
لقد وجدت هذا غريبًا أن أكون وحدي،
فماذا علي أن أفعل؟
ثم سمعت بعض الضجيج في الخارج،
وسمعت صديقتي
تتحدث باللغة البنغالية قائلةً،
"يا خالاتي، أسرعن!
فهناك فتاة صينية في غرفة المعيشة.
عليكن رؤيتها."
(ضحك)
وبعد وقت قصير جدًا،
ظهرن الثلاث خالات،
كبارًا، ضخامًا، آتيين إلى الغرفة.
كنت خائفة قليلًا،
ومن ثم فقد جِئنّ، وجلسنّ بجانبي،
وبدأنّ في الضغط على ذراعي،
وبعدها قالوا لبعضهنّ البعض،
"اوه، إنها مثل دُمية الخزف."
(ضحك)
لا أعرف تمامًا ما شعرت به حينذاك.
كان هذا مُمتعًا نوعًا ما،
فقد استمتعت بالاهتمام،
وكنت سعيدةً حقًا.
ولكن في نفس الوقت،
شعرت بالقليل من الإحباط
لأنني أدركت
أني لم أكن سوى صديقة تذكارٍ لها.
ولكنه ليس بهذا السوء.
فلدي نصيبي من الامتيازات
كوني صينيةً في الهند:
فالناس يخطئون بظني أجنبيةٌ طوال الوقت،
حتى أتمكن من الوقوف في قائمة انتظار أقصر
في مكتب البريد، أو محطة القطار،
وحتى في بعض الأحيان
عند نقطة التفتيش التابعة لإدارة الهجرة.
فهم يسرّعون مروري لأنني أجنبية
ولكنه ليس بهذا السوء.
أنا صينية، أنا هندية، أنا إنسان،
لذلك، لا يمكنني اختزالها حقًا
في تسمية واحدة:
صينية، هندية، هندية صينية، روچاكية.
أنا سلڤيا.
وهاي! بلغتيّ الهندية والمندراين الصينية
يمكنني التحدث إلى نصف
سكان هذا العالم.
(ضحك)
شكرًا جزيلًا لكم.
(تصفيق)
El año pasado, mi familia y yo
decidimos ir al Taj Mahal.
El viaje fue genial,
siempre es divertido
ir en algún lugar con la familia.
Especialmente cuando la familia
no se reúne tan a menudo,
vivimos en diferentes partes del mundo.
Visitamos muchas fortalezas
y edificios antiguos, fue genial.
Nos detuvimos en algunos de ellos,
asimilamos la atmósfera,
disfrutamos los hermosos alrededores.
Fue com un preparativo gradual.
Y finalmente llegamos al Taj Mahal,
estábamos muy emocionados por entrar.
Así que rápidamente formamos la fila
y cuando alcanzamos el mostrador,
el chico dio un precio
que no me parecía correcto.
Al ser cuestionado,
él solo señaló la lista de tarifas.
Luego le dije,
(Hindi) "Hermano, soy india.
¿Por qué me cobras de más,
pensando que soy extranjera? "
(Risas)
Buenas tardes damas y caballeros,
mi nombre es Sylvia y soy india.
Estoy aquí para contarles
algunas historias sobre mi infancia,
y cómo fue para mí crecer en India.
Estas son mis historias.
Son historias de, tal vez,
otras 12 000 personas como yo,
indios chinos, creciendo en la India.
El barrio chino donde crecí,
se encuentra en la India
y no es como ningún otro
Barrio chino que encontrarán
porque, sí, una buena parte son
restaurantes y pequeñas tiendas chinas,
pero predominantemente,
es un pueblo industrial.
Muchas curtidurías por todos lados,
y si alguna vez han estado
en una curtiduría,
sabrán que el olor
del cuero crudo conservado en sal
no es el mejor,
pero ese hedor es hogar para mí.
Tangra, ese es el nombre
de mi Barrio chino.
No solo procesa cuero crudo,
pero también fabrica cuero para zapatos,
cinturones, chaquetas, delantales.
Entonces,
algún día, si me ven
en alguna tienda de zapatos,
tomando un zapato, sosteniéndolo
cerca de mí, acariciándolo y oliéndolo,
simplemente significa
que estoy en casa y nada más.
(Risas)
Bien, al crecer en India,
el Barrio Chino contaba con una escuela.
Ahí es donde estudié.
La mayoría de los estudiantes
en la escuela eran chinos.
Por lo que la mayoría de mis amigos
eran chinos.
Bueno, realmente solo tenía
amigos chinos
hasta que me gradué
y terminé el colegio universitario.
Luego vino la universidad, y tuve
que viajar fuera de mi Barrio Chino,
fuera de mi burbuja de protección.
Y fue allí donde hice muchos amigos,
amigos no chinos.
Había una chica que se en convirtió
en una buena amiga mía,
mi mejor amiga,
mi primera amiga no china.
Ella me invitó a su casa.
Envió un auto para recogerme.
Cuando llego a su casa,
que estaba al otro lado de Calcuta,
me llevó a la sala, me sentó,
me dio un vaso de jugo,
y huyó.
Me pareció muy extraño. Estoy aquí sola,
¿Qué se supone que debo hacer?
Luego, pude oír un alboroto afuera,
y la escuché hablar en Bengalí diciendo,
"¡Vamos, apúrense! Hay una chica
China en la sala.
Tienen que verla."
(Risas)
Y muy pronto, tres tías
grandes, formidables, vinieron a la sala.
Estaba un poco asustada,
pero vinieron, se sentaron a mi lado,
comenzaron a acariciar mis brazos,
y decían entre ellas, "Oh,
ella es como una muñeca de porcelana."
(Risas)
No sé como me sentí
exactamente en ese momento.
Fue algo interesante
porque disfruté la antención,
así que estaba feliz.
Pero al mismo tiempo,
me sentí un poco decepcionada
porque me di cuenta
de que solo era
una amiga trofeo para ella.
Pero no es tan malo.
Tengo ciertas ventajas
por ser china en India:
La gente me confunde
con una extranjera todo el tiempo,
por lo que puedo pararme
en una fila más corta
en la oficina de correo,
estación de tren
y a veces incluso en el
puesto de control de inmigración.
Ellos solo me adelantan
porque soy extranjera.
Pero no estan malo.
Soy china, soy india, soy una persona,
así que no puedo
ser reducida a una etiqueta:
china, india, india-china, Rojak.
Soy Sylvia.
Y, ¡Oye! Entre mi hindi y mandarín,
puedo hablar con la mitad
de la población de este mundo.
(Risas)
Muchas gracias.
(Aplausos)
L'année dernière, nous avons décidé,
en famille, d'aller au Taj Mahal.
Le voyage était super,
et c'est toujours amusant de se rendre
quelque part en famille.
Surtout lorsque la famille
ne se réunit pas souvent
car nous habitons
à différents endroits du globe.
Nous sommes passés devant plein de forts
et de monuments anciens, et c'était super.
On s'est arrêté plusieurs fois
et on s'est imprégné de l'atmosphère,
on a profité du cadre splendide.
C'était comme une montée en pression
graduelle.
Et quand nous sommes enfin arrivés
au Taj Mahal, nous avions hâte d'y entrer.
Nous avons rapidement fait la queue,
et lorsque nous sommes arrivés au guichet,
la personne nous donné un prix
qui ne me semblait pas être correct.
Lorsqu'on lui a posé la question,
il a pointé du doigt les tarifs.
Et puis je lui ai dit :
(En hindi) « Mon frère, je suis indienne.
Pourquoi tu me fais payer plus cher,
tu crois que je suis étrangère ? »
(Rires)
Bonjour mesdames et messieurs,
je m'appelle Sylvia, et je suis indienne.
Je suis ici pour vous raconter
quelques histoires de mon enfance,
comment c'était pour moi
de grandir en Inde.
Ce sont mes récits.
Ce sont les récits, peut-être,
de 12 000 autres personnes comme moi,
sino-indiennes, ayant grandit en Inde.
J'ai grandi à Chinatown, en Inde,
et ça ne ressemble
à aucun autre Chinatown du monde,
car, oui, il y a des restaurants
et des boutiques chinoises,
mais surtout, c'est une ville
industrielle.
Il y a des tanneries partout, et si vous
êtes déjà allés dans une tannerie,
vous savez que l'odeur de peau de bête
préservée dans du sel
n'est pas la meilleure,
mais cette odeur me rappelle mon chez-moi.
Le nom de mon Chinatown est Tangra.
On n'y transforme pas seulement
des peaux,
mais on y fabrique aussi du cuir pour
chaussures, ceintures, vestes, tabliers.
Alors,
si un jour vous me voyez
dans une boutique,
avec une chaussure, la tenant près de moi,
la caressant, la sentant,
ça veut simplement dire que je suis
chez-moi et rien d'autre.
(Rires)
Mon Chinatown en Inde avait une école.
C'est là que j'ai étudié.
La plupart des élèves à l'école
étaient chinois.
Donc la plupart de mes amis
étaient chinois.
En fait, je n'ai toujours eu
que des amis chinois,
jusqu'à mon bac,
lorsque j'ai terminé le lycée.
Puis il était temps d'aller à la fac,
et j'ai dû quitter mon Chinatown,
ma bulle protectrice.
Et c'est là que je me suis faite
beaucoup d'amis, des amis non-chinois.
Et il y avait cette fille, qui est devenue
une très bonne amie,
ma meilleure amie, ma première amie
non-chinoise.
Elle m'a donc invité chez elle.
Elle a envoyé une voiture
venir me chercher.
Quand je suis arrivée chez elle,
de l'autre côté de Calcutta,
elle m'a emmené au salon, m'asseoir,
et m'a donné un verre de jus de fruits,
puis s'est enfuie.
J'ai trouvé ça étrange - ok, je suis
seule, qu'est-ce que je dois faire ?
Puis j'ai entendu du bruit dehors,
et je l'ai entendu dire en Bengali :
« Hé les tantes, venez vite ! Il y a une
chinoise dans le salon.
Vous devez la voir. »
(Rires)
Et très vite, il y avait ces trois tantes,
grandes, formidables, dans le salon.
J'avais un peu peur,
mais elles se sont assises près de moi,
m'ont caressé les bras,
et elles ont dit : « oh, elle est comme
une poupée de porcelaine. »
(Rires)
Je ne suis pas certaine de mon ressenti
sur le moment.
C'était intéressant,
car j'aimais l'attention,
et donc j'étais heureuse.
Mais à la fois, j'étais un peu déçue
car j'ai réalisé que
j'étais juste amie "trophée" pour elle.
Mais bon, ce n'est pas si mal.
Il y a des avantages à être chinoise
en Inde :
les gens pensent que je suis étrangère
tout le temps
et donc je peux aller dans des plus
petites queues à la poste, à la gare,
et parfois même au guichet
de l'immigration.
Ils me font passer vite car
je suis juste une étrangère.
Mais ce n'est pas si mal.
Je suis chinoise, je suis indienne,
je suis une personne,
donc je ne peux pas être réduite
à une simple étiquette :
chinoise, indienne, chindienne, métissée.
Je suis Sylvia.
Et puis avec l'hindi et le mandarin,
je peux parler à la moitié de
la population mondiale.
(Rires)
Merci beaucoup.
(Applaudissements)
去年 私たち家族は
タージ・マハルに行くことにしました
素晴らしい旅行でしたし
いつだって 家族とどこかに行くのは
楽しいものです
家族がそれほど頻繫に
集まれない場合は特に なぜなら
私たちは 世界各地に
住んでいるからです
沢山の城砦や古い建物のそばを歩き
それは素晴らしいものでした
時には立ち止まり
雰囲気を味わい
辺りの美しさを満喫しました
興奮が徐々に
高まっていくのを感じました
ついにタージ・マハルに着いたとき
私たちは中に入りたくて興奮していました
ですので 早く列に並び
カウンターにたどり着いたのですが
言われた値段が
間違っているように思えたのです
私がそのことを訊いても
料金表を指さすだけでした
そこで その人にこう言いました
(ヒンディー語)
「お兄さん 私インド人なの
どうして 外国人だと思って
ぼったくろうとしているの?」
(笑)
皆さんこんにちは シルヴィアと申します
私はインド人です
私の子どもの頃の話と
インドで育つとは
どういうことかをお話しします
これは 私の話です
おそらく 私のような1万2千人の
インドで育った
中国系インド人の話ともいえます
私が育った
インドのチャイナタウンは
皆さんが ほかで見かける
チャイナタウンとは違い
レストランや
小さな中国物産店とかはありますが
主に工業都市なので
あちこちに
皮なめし工場が沢山あります
行ったことある人ならわかりますよね
塩漬けにした生皮の匂いがしてー
良い匂いとは言い難いですけど
そんなツンとする匂いが
私の故郷なんです
故郷のチャイナタウンは
タングラと呼ばれています
そこでは生皮を
加工するだけではなく
靴 ベルト ジャケット エプロンに使う革も
製造しています
ですから
いつか 私を靴屋さんで見かけて
靴を持って 自分に近づけたり
撫でたり匂いをかいだりしていても
それは故郷を
懐かしんでるだけですからね
(笑)
それで インドで育ったわけですが
チャイナタウンの中には学校があり
そこで 私は学びました
生徒のほとんどが中国人だったので
友達のほとんども中国人でした
実を言うと
中国人の友達しかいなかったんです
短期大学を出るまでは
それから大学に行くことになって
チャイナタウンを出ました
自分を守ってくれる
安全な場所からです
そして そこでたくさんの友達がー
中国人以外の友達ができました
すごく仲の良かった
女友達がいたんですが
私の親友で
最初の中国人以外の友達です
その子が私を家に招いてくれたんです
車で迎えにきてくれて
家に着くと
カルカッタの反対側にあるような
家だったんですが
私をリビングに招き入れて 座らせて
ジュースを持ってくると
走っていってしまいました
すごく変だなと思いました
ここに一人で 一体何をすればいいの?
すると外が騒がしくて
その子がベンガル語で
こう言ってるのが聞こえました
「ねえおばさん 急いで!
リビングに中国人の子がいるの
絶対会ってね」
(笑)
まもなく 大柄で貫禄がある
3人のおばさんが部屋に入ってきました
まもなく 大柄で貫禄がある
3人のおばさんが部屋に入ってきました
少し怖かったのですが
おばさんたちは私の隣に座ると
私の腕を撫ではじめて
互いにこう言ったんです
「まあ 陶磁器のお人形みたいね!」
(笑)
そのときの気持ちは
あまり覚えていません
注目されるのが楽しくて
ある種 面白かったです
ですので とても嬉しかったです
でも同時に 少しがっかりしました
なぜなら 気がついたからです
その子にとって
私はお飾りの友達だったのだと
でも まんざらでもなかったんです
インドで 中国人でいることの
特権を味わっているのでー
私はいつも 外国人に間違われます
ですので 郵便局や駅で
長い行列に並ばなくて済みます
時には入国審査でも
私はインド系ではないので
先に行かせてくれます
まんざらでもないですね
私は中国人で インド人で
一人の人間でもあるので
レッテルを貼られたくないんです
中国人 インド人
中国系インド人 ロジャック
私はシルヴィア
それにほら!ヒンディー語と
標準中国語が話せるので
私は世界人口の半分と
話せることになりますね
(笑)
ご清聴ありがとうございました
(拍手)
W zeszłym roku postanowiliśmy z rodziną
odwiedzić Tadż Mahal.
Podróż była wspaniała,
to jest zawsze świetna zabawa,
wybrać się gdzieś z rodziną.
Szczególnie gdy ta rodzina
rzadko się spotyka
- mieszkamy w różnych częściach świata.
Obejrzeliśmy wiele fortów
i zabytków, to było wspaniałe.
Zatrzymywaliśmy się przy niektórych
i chłonęliśmy atmosferę,
cieszyliśmy się pięknym otoczeniem.
Stopniowo odkrywaliśmy więcej i więcej.
Kiedy w końcu dotarliśmy do Tadż Mahal,
byliśmy bardzo podekscytowani.
Szybko ustawiliśmy się w kolejce
i kiedy doszliśmy do okienka,
kasjer wymienił cenę,
z którą coś mi się nie zgadzało.
Zapytany, wskazał nam cennik.
Wtedy powiedziałam do niego:
(Hindi) "Bracie, jestem Hinduską.
Dlaczego mi liczysz jak cudzoziemce?".
(Śmiech)
Dzień dobry państwu,
mam na imię Sylvia i jestem Hinduską.
Jestem tu, aby opowiedzieć
kilka historii z mojego dzieciństwa,
o dorastaniu w Indiach.
Oto są moje historie.
Dotyczą one prawdopodobnie
12 000 ludzi podobnych do mnie
- chińskich Hindusów
dorastających w Indiach.
Chińska dzielnica w Indiach,
gdzie dorastałam,
nie jest podobna do innych dzielnic,
bo choć znajdziecie tu
restauracje i chińskie sklepiki,
to głównie miasto przemysłowe.
Wszędzie jest pełno garbarni
i jeśli ktoś był w garbarni, to wie,
że zapach konserwowanej solą skóry
nie jest najwspanialszy,
ale mnie ten odór kojarzy się z domem.
Tangra to nazwa mojej chińskiej dzielnicy,
Nie tylko przetwarza się surowe skóry,
ale też produkuje skórę
na buty, paski, kurtki, fartuchy.
Więc
jeśli kiedyś zobaczysz,
jak w obuwniczym niosę but,
przytulam, pieszczę go i wącham,
to znaczy, że czuję się jak w domu,
bezpiecznie i nic więcej.
(Śmiech)
Kiedy dorastałam,
w naszej dzielnicy była szkoła.
Tam się uczyłam.
Większość uczniów w szkole
to byli Chińczycy,
jak też większość moich przyjaciół.
Nie miałam przyjaciół prócz Chińczyków,
dopóki nie skończyłam college'u.
Potem poszłam na uniwersytet
i wyjechałam z chińskiej dzielnicy,
z mojej bezpiecznej bańki.
Tam zaprzyjaźniłam się z wieloma
osobami nie-chińskiego pochodzenia.
Poznałam dziewczynę,
która została moją przyjaciółką,
moją pierwszą, najlepszą
nie-chińską kumpelką.
Zaprosiła mnie do domu.
Wysłała po mnie auto.
Kiedy dotarłam do jej domu,
który był w innej części Kalkuty,
zaprosiła mnie do salonu,
posadziła, dała szklankę soku
i uciekła.
Wydało mi się to dziwne,
zostałam sama, co miałam robić?
Potem usłyszałam jakieś głosy,
i tę dziewczynę,
która w Bengali mówiła:
"Hej, ciocie, pośpieszcie się!
W pokoju jest Chinka.
Musicie ją zobaczyć".
(Śmiech)
I wtedy te trzy ciocie,
duże, potężne, weszły do pokoju.
Byłam przestraszona,
ale kiedy weszły, usiadły koło mnie,
zaczęły mnie głaskać po rękach
i mówiły między sobą:
"Ona wygląda jak porcelanowa lalka".
(Śmiech)
Sama nie wiem, co wtedy czułam.
To było nawet interesujące,
bo cieszyło mnie ich zainteresowanie,
więc byłam szczęśliwa.
Ale równocześnie czułam rozczarowanie,
ponieważ zrozumiałam,
że byłam czymś w rodzaju trofeum.
Ale nie jest to takie złe.
Bycie Chinką w Indiach ma swoje zalety.
Ludzie myślą, że jestem cudzoziemką,
więc mogę stanąć w krótszej kolejce
na poczcie, stacji
i czasem nawet na przejściu granicznym.
Przepuszczają mnie, bo jestem cudzoziemką.
Ale to nie jest takie złe.
Jestem Chinką, Hinduską, jestem osobą,
więc trudno mnie zaszufladkować.
Chinka, Hinduska, Chino-Hinduską, Rojak.
Jestem Sylivia.
I hej! Znając hindi i mandaryński,
mogę rozmawiać
z połową światowej populacji.
(Śmiech)
Dziękuję bardzo.
(Brawa)
No ano passado minha família e eu
decidimos ir para o Taj Mahal.
A viagem foi incrível.
É sempre divertido ir em algum lugar
com a sua família.
E especialmente quando a família
não se reúne com frequência.
Vivemos em diferentes partes do mundo.
Passamos por muitos fortes
e prédios antigos, e foi incrível.
Paramos em alguns deles,
absorvemos a atmosfera
e apreciamos a bela paisagem.
Foi uma intensificação gradual.
Finalmente, quando chegamos ao Taj Mahal,
ficamos animados para entrar.
Então entramos na fila
e quando chegamos à bilheteria,
o rapaz me disse um preço do ingresso
que não me pareceu correto.
Quando questionamos, ele apenas
apontou para a tabela de preços.
E então eu disse a ele:
(Hindu) "Irmão, eu sou indiana.
Está cobrando esse valor achando
que sou estrangeira?"
(Risos)
Boa tarde, senhoras e senhores,
meu nome é Sylvia e sou indiana.
Estou aqui para contar algumas
histórias da minha infância
e como foi crescer na Índia.
Essas são as minhas histórias.
Essas são as histórias de talvez
outras 12 mil pessoas como eu,
chineses indianos, crescidos na Índia.
Chinatown, onde eu cresci, na Índia,
não é como qualquer outra Chinatown
que vocês encontrarão,
porque ela tem restaurantes
e pequenas lojas chinesas,
mas, predominantemente,
é uma cidade industrial.
Há muitos curtumes em todos os lugares.
Se já estiveram num curtume,
sabem que o cheiro de couro cru
preservado em sal não é agradável,
mas esse fedor é muito familiar para mim.
Tangra, o nome da minha Chinatown,
não apenas processa o couro cru,
mas também fabrica couro para sapatos,
cintos, jaquetas, aventais.
Então,
se um dia me virem
em alguma loja de calçados,
segurando um sapato perto de mim,
acariciando-o e cheirando-o,
simplesmente significa que me sinto
em casa, segura e nada mais.
(Risos)
Na minha infância na Índia,
havia uma escola dentro de Chinatown.
Foi lá que estudei.
A maioria dos alunos da escola era chinês.
Muitos dos meus amigos eram chineses.
Eu apenas tive amigos chineses
até terminar o ensino médio.
Então, quando fui para a universidade,
eu tive que sair da minha Chinatown,
da minha bolha protetora.
E foi aí que fiz muitos amigos
que não eram chineses.
Uma garota se tornou
a minha melhor amiga,
minha primeira amiga que não era chinesa.
Ela me convidou para ir à casa dela.
Ela enviou o carro para me buscar.
Quando cheguei à casa dela,
que ficava do outro lado de Calcutá,
ela me levou até a sala, me convidou
para sentar, me deu um copo com suco,
e foi embora.
Achei aquilo estranho e pensei:
"Estou aqui sozinha, o que devo fazer?"
Então, ouvi uma conversa vindo de fora
e a ouvi falando em Bengali:
"Tias, vamos! A menina chinesa
está na sala e vocês têm que vê-la".
(Risos)
E, de repente, as três tias grandes
e formidáveis dela entraram na sala.
Eu estava muito assustada,
mas elas chegaram, sentaram perto de mim,
começaram a acariciar meus braços,
e disseram umas para as outras:
"Oh, ela é como uma boneca de porcelana".
(Risos)
Não sei exatamente
como me senti naquela época.
Foi um pouco interessante,
pois gostei da atenção
então, estava realmente feliz,
mas ao mesmo tempo estava
um pouco desapontada,
porque percebi que eu era apenas
uma amiga troféu para ela.
Mas não é tão ruim assim.
Tenho uma certa vantagem
em ser chinesa na Índia.
Pessoas acham que eu sou
estrangeira o tempo todo,
então posso ficar numa fila
mais curta nos correios,
na estação de trem, e algumas vezes
até no guichê da imigração.
Eles me deixam passar
porque sou estrangeira,
mas isso não é tão ruim.
Eu sou chinesa, sou indiana
eu sou uma pessoa.
Então, realmente não posso ser rotulada.
Chinesa, indiana, chinindiana e rojak.
Eu sou Sylvia.
E entre meu hindu e meu mandarim,
eu consigo conversar com metade
da população desse mundo.
(Risos)
Muito obrigada.
(Aplausos)
В прошлом году я вместе с семьёй
посетила Тадж-Махал.
Это путешествие было замечательным,
и ездить с семьёй всегда весело.
Особенно когда семья
редко собирается вместе —
мы живём в разных частях мира.
Мы осмотрели множество фортов
и старых зданий — это было прекрасно.
Мы останавливались у некоторых из них,
погружались в местную атмосферу,
наслаждались живописными окрестностями.
Это было похоже на постепенное
накопление эмоций.
Когда мы наконец дошли до Тадж-Махала,
нам не терпелось войти внутрь.
Мы быстро встали в очередь,
и, когда мы добрались до окошка,
сотрудник назвал цену,
показавшуюся мне неправильной.
Когда я поставила её по сомнение,
он просто показал на прейскурант.
Тогда я сказала ему:
(Хинди) «Брат, я местная.
Почему ты завышаешь цену?
Думаешь, я иностранка?»
(Смех)
Добрый день, дамы и господа!
Меня зовут Сильвия, и я из Индии.
Я расскажу вам
пару историй из моего детства
и о том, каково мне было расти в Индии.
Это мои истории.
Это истории ещё примерно
12 000 людей вроде меня —
индийцев китайского происхождения,
выросших в Индии.
Китайский квартал,
в котором я выросла в Индии,
не похож ни на какой другой
китайский квартал,
так как, хоть там и есть свои рестораны
и небольшие китайские магазины,
но в основном это промышленный город.
Везде много кожевенных заводов,
и, если вы бывали на кожевенном заводе,
вы знаете, что запах сыромятной кожи,
обрабатываемой в солёной воде,
не из самых приятных.
Но для меня этот запах
ассоциируется с домом.
Мой китайский квартал называется Тангра.
Там не только обрабатывают
сыромятную кожу,
но также производят кожу
для обуви, ремней, курток, фартуков.
Поэтому
если вы когда-нибудь увидите меня
в каком-то обувном магазине,
обнимающую туфлю,
гладящую и нюхающую её,
это просто будет означать,
что я чувствую себя
в полной безопасности, как дома,
и не больше того.
(Смех)
В китайском квартале в Индии,
где я росла, была школа.
Я училась в ней.
Большинство учеников
в школе были китайцами.
Поэтому большинство моих
друзей были китайцами.
И вообще, у меня были
только китайские друзья,
пока я не закончила школу.
Затем я стала учиться в университете,
и мне пришлось уехать
из своего китайского квартала,
из моего защитного пузыря.
Там у меня появились друзья,
которые не были китайцами.
Одна девушка стала
моей очень хорошей подругой,
моей лучшей подругой и первой,
которая не была китаянкой.
Так вот, она пригласила меня к себе домой.
Она отправила за мной машину.
Когда я добралась до её дома,
который был на другой стороне Калькутты,
она привела меня в гостиную,
посадила меня, дала мне стакан сока
и убежала.
Мне это показалось очень странным.
Я оказалась одна, что же мне делать?
Потом я услышала шум снаружи
и то, как она сказала по-бенгальски:
«Эй, тётушки, поторопитесь!
Тут китаянка в гостиной.
Вы должны её увидеть!»
(Смех)
Вскоре три эти женщины,
большие, грозные, вошли в комнату.
Я слегка испугалась,
но они подошли, сели рядом со мной
и начали поглаживать мои руки,
а потом они сказали друг другу:
«О, она похожа на фарфоровую куклу».
(Смех)
Я не знаю точно, что я тогда чувствовала.
Это было довольно интересно,
потому что мне нравилось внимание,
так что я была очень счастлива.
Но в то же время
я была немного разочарована,
потому что понимала,
что я была для неё
просто трофейной подругой.
Но это не так плохо.
Есть свои преимущества того,
что я китаянка в Индии:
люди постоянно думают, что я иностранка,
так что я могу стоять
в более короткой очереди
на почте, на вокзале,
а иногда даже на контрольно-пропускном
пункте иммиграции.
Меня просто пропускают быстрее,
думая, что я иностранка.
Но это не так плохо.
Я китаянка, я индианка, я человек,
поэтому на меня нельзя навесить ярлык:
китаянка, индианка, киндианка, роджак.
Я Сильвия.
И используя язык хинди и китайский,
я могу говорить с половиной
населения земного шара.
(Смех)
Спасибо большое.
(Аплoдисменты)
Geçen sene ailemle Tac Mahal'e
gitmeye karar verdik.
Seyahat muhteşemdi.
Aileyle bir yerlere gitmek
hep zevkli olmuştur.
Özellikle de bu aile, her biri dünyanın
farklı yerlerinde yaşadığından,
çok sık bir araya gelemiyorsa.
Bir sürü kalenin ve eski binanın
önünden geçtik ve çok güzeldi.
Bazılarının yanında durduk, ortamın
ve etraftakilerin tadını çıkardık.
Heyecanımız gittikçe artıyordu.
Sonunda Tac Mahal'e vardığımızda
içeri girmeye sabırsızlanıyorduk.
O yüzden hemen sıraya girdik.
Gişeye geldiğimizde, bana doğru gelmeyen
bir fiyat söylendiğini düşündüm.
Nedenini sorduğumda
parmağıyla tarifeyi gösterdi.
Ben de ona (Hintçe), "Kardeşim,
ben Hindistanlıyım.
Neden yabancıymışım gibi fazla
fiyat çıkartıyorsun?"
(Kahkaha)
İyi günler hanımlar ve beyler,
benim adım Sylvia, Hindistanlıyım.
Bugün buraya, size çocukluğum
hakkında bir kaç anı anlatmaya
ve Hindistan'da büyümenin benim için nasıl
bir şey olduğundan bahsetmeye geldim.
Bunlar benim anılarım.
Bunlar benim ve benim gibi Çin'de büyümüş
daha başka 12 bin Hindistanlının anısı.
Büyüdüğüm yer olan Hindistan'ın Çin
Mahallesi diğerlerine benzemez.
Çünkü, Çin restoranları ve dükkanları olsa
da büyük oranda bir endüstri şehri.
Her tarafta derici dükkanları var
ve daha önce bir derici gördüyseniz
tuzlanmış ham derinin kokusunun çok
güzel bir şey olmadığını bilirsiniz.
Fakat bu koku bana
ev gibi hissettirir.
Şehrin adı Tangra.
Sadece ham deri işlenmiyor,
ayrıca ayakkabılar, kemerler, ceketler
ve önlükler için de deri üretiyor.
Yani beni bir gün bir ayakkabıcı önünde
bir ayakkabıyı kokladığımı görürseniz,
bilin ki evimde güvendeyim.
(Kahkaha)
Hindistan'da büyüdüğüm yerde,
Çin Mahallesi'nde, bir okul vardı.
Okula oraya gittim.
Okuldaki öğrencilerin çoğu Çinliydi.
Yani arkadaşlarımın
çoğu Çinliydi.
Aslına bakarsanız üniversiteye kadar
sadece Çinli arkadaşlarım oldu.
Sonra üniversite vakti geldi ve şehri,
yuvamı, terk etmem gerekti.
Böylece çok fazla arkadaş edindim,
Çinli olmayan arkadaşlar.
Bir kız vardı,
en iyi arkadaşım, dostum oldu ve bu kız
benim ilk Çinli olmayan arkadaşımdı.
Beni evine davet etti.
Beni alması için
bir araba gönderdi.
Kalküta'nın neredeyse diğer
ucunda olan evine vardığımda,
beni oturma odasına aldı, oturttu,
bir bardak meyve suyu verdi
ve sonra kaçtı.
Yalnız kalmıştım, çok garipti,
ne yapmam gerekirdi ki?
Sonra dışardan gelen
patırtılar duydum.
Kızın Bengal dilinde şöyle
dediğini duydum:
"Teyzelerim, çabuk! Oturma
odasında Çinli bir kız var.
Görmeniz lazım."
(Kahkaha)
Çok geçmeden heybetlice üç
teyzesi içeri girdi.
Biraz korkmuştum.
Fakat sonra yanıma gelip oturdular,
kollarımı okşadılar
ve birbirlerine şöyle dediler:
"Aa, porselen bebek gibi."
(Kahkaha)
O zaman nasıl hissetmiştim
tam hatırlamıyorum.
İlginç bir durumdu.
Çünkü ilgi hoşuma gitmişti
ve gerçekten mutlu olmuştum.
Ama aynı zamanda biraz da
hayal kırıklığına uğramıştım.
Çünkü arkadaşım için öylesine
bir arkadaştım.
Ama her şey kötü de değil.
Hindistan'da bir Çinli olmanın
faydaları da var:
İnsanlar beni yabancı sandığı için
postanede, istasyonda
daha az sıra bekliyorum,
hatta bazen polis kontrol noktalarında.
Yabancıyım diye hızlıca
başlarından savıyorlar.
Ama o kadar da
kötü değil.
Bir Çinliyim, Hindistanlıyım,
insanım.
Öyle basitçe etiketlenemem:
Çinli, Hindistanlı, "Çindistanlı",
Rojak diye.
Ben Sylvia'yım.
Hey! İşe bakın ki Hintçe
ve Çince bildiğim için
dünya nüfusunun
yarısıyla konuşabilirim.
(Kahkaha)
Çok teşekkür ederim.
(Alkış)
去年我和我的家人
决定去泰姬陵参观。
这段旅程很棒,
和家人外出总是乐趣横生。
尤其是在一家人不能经常团聚时——
我们住在世界的不同地方。
我们穿过了许多城墙和老建筑,
这种体验真是太棒了。
我们在一些建筑前停留,
感受它的氛围,
享受漂亮的周边环境。
就像在逐渐蓄力,
等待旅途的高潮。
在最终抵达了泰姬陵时,
我们兴奋地走了进去。
我们很快地排好队,
到了柜台时,
那人给我报了一个
似乎不太对的价格。
当我们提出质疑时,
他只是指了指价目表。
然后,我跟他说,
(印地语)“兄弟,我是印度人。
你为什么觉得我是外国人,
要多收我钱呢?”
(笑声)
女士们、先生们,下午好,
我叫 Sylvia,是印度人。
在此,我想讲述几个我的童年故事,
以及在印度长大
对我是种怎样的经历。
这些是我的故事,
或许也是 12000 个
像我这样在印度长大的
印籍华裔的故事——
我在印度的唐人街长大,
这里和任何其他唐人街都不一样,
没错,它的确有
不少餐厅和中式小店,
但它主要还是一个工业城镇。
大量的制革厂随处可见,
如果你去过制革厂,
你就知道那种盐渍生皮的味道
并不是那么好闻,
但那种臭味对我来说熟悉又亲切。
我所居住的唐人街
叫做坦戈拉(Tangra)。
这里不仅处理生皮,
还制造用于鞋子、皮带、
夹克和围裙的皮革。
某天,如果你在某间鞋店里看见我
拿着一只鞋举到面前,
抚摸鞋面、嗅闻味道,
这只是说明我想家了,
没有别的意思。
(笑声)
在印度长大时,
唐人街里有一所学校。
我就在那儿上学。
在那所学校上学的
大部分学生都是华裔。
我的大多数朋友也是华裔——
实际上我只有华裔朋友,
直到我从初级学院毕业。
然后我上了大学,
需要走出我的唐人街,
走出我的保护区。
正是在这里,
我交到了很多非华裔的朋友。
有位姑娘成为了我很要好的朋友,
她是我的好闺蜜,
也是我的第一位非华裔朋友。
她邀请我去她家,
并派了一辆车来接我。
当我来到
她位于加尔各答另一边的家时,
她带我来到客厅,
让我坐下,给了我一杯果汁,
就跑开了。
我觉得很奇怪——好吧,
那现在我该做点什么呢?
然后我就听到外面有一阵喧哗,
听见她用孟加拉语说,
“嘿阿姨,快点!
客厅里有个中国女孩。
你们一定要见见她。”
(笑声)
很快就有三位身材高大、
令人生畏的阿姨
走进了客厅。
我有点儿被吓到了,
但她们过来,挨着我坐下,
开始抚摸我的胳膊,
然后她们交头接耳地说,
“噢,她就像一个瓷娃娃。”
(笑声)
我不知道那时的我
究竟是怎样的感受。
这是一种很有趣的体验,
因为我受到了关注,
所以我非常开心;
但同时也有点失望,
因为我意识到
我只是一个她可以拿来炫耀的朋友。
不过倒并没有那么糟。
作为一名印度华裔,
我自然遇到过某些特殊待遇:
人们一直误以为我是外国人,
因此在邮局、车站,
有时甚至在出入境检查时,
我可以避开长长的队伍。
因为我是“外国人”,
他们会匆匆让我通过。
所以对我来说一切还算顺利。
我是华裔,也是印度人,
更是一个独立的人,
我不能被简化成一个标签:
中国人、印度人、中印混血、
罗惹(马来语的“混合物”)。
我是 Sylvia。
可别忘了,用印地语和汉语,
我能和世界上一半的人口交流。
(笑声)
非常感谢。
(掌声)