Δεν καταλάβατε τίποτα, ε; (Γέλια) Υπάρχουν 63 εκατομμύρια κουφοί στην Ινδία που το περνάνε αυτό κάθε μέρα, κάθε χρόνο και προσπαθούν να καταλάβουν ό,τι δεν ακούν. Υπάρχει μεγάλη έλλειψη επίγνωσης και κοινωνικό στίγμα όταν έχεις παιδί με αναπηρία. Οι γονείς τρέχουν από 'δω κι από 'κει προσπαθώντας να καταλάβουν πώς να μεγαλώσουν το παιδί τους. Τους έχουν πει, "Αν και το παιδί σας δεν ακούει, ο λάρυγγάς του είναι εντάξει. Οι φωνητικές του χορδές είναι μια χαρά και μπορεί να μάθει να μιλά." Τότε ξεκινά το ταξίδι χρόνων προσπαθώντας να διδάξουν αυτό το μικρό παιδί πώς να αρθρώνει λέξεις που δεν ακούει. Ακόμα και με την οικογένεια του, αυτό το παιδί θέλει να επικοινωνεί με τους γονείς του. Θέλει να παίρνει μέρος στις συζητήσεις. Αλλά δεν μπορεί και δεν καταλαβαίνει γιατί κανείς δεν τον ακούει. Οπότε νιώθει απομονωμένος και χάνει μια κρίσιμη ικανότητα που απαιτείται όταν μεγαλώνουμε. Πάει στο σχολείο και σκέφτεται, "ελπίζω ότι τα πράγματα θα είναι αλλιώς." Και βρίσκει τους δασκάλους να ανοιγοκλείνουν το στόμα τους και να γράφουν περίεργα πράγματα στον πίνακα. Χωρίς να καταλαβαίνει, επειδή δεν ακούει, τα αντιγράφει, τα επαναλαμβάνει στις εξετάσεις και με λίγους χαριστικούς βαθμούς τελειώνει το σχολείο. Ποιες είναι οι πιθανότητες να δουλέψει; Αυτό το παιδί δεν έχει πραγματική παιδεία. Πρέπει να βλέπει τις λέξεις κι έχει λεξιλόγιο 30-40 λέξεις. Έχει ανασφάλεια κι ίσως είναι θυμωμένος με όλο τον κόσμο, γιατί νιώθει ότι τον έχει αφήσει ανάπηρο συστηματικά. Πού θα δουλέψει; Θα είναι ανειδίκευτος εργάτης, συχνά σε πολύ βίαιες συνθήκες. Εκεί ξεκινά το ταξίδι της "γέννησης" μου το 2004. Όπως είπε η Κέλλυ, δεν έχω μέλος στην οικογένεια που είναι κουφό. Απλώς ένα περίεργο τράβηγμα και καμία λογική σκέψη. Ήρθα σ' αυτό τον κόσμο κι έμαθα νοηματική γλώσσα. Τότε ήταν πρόκληση. Κανείς δεν ήθελε... Κανείς δεν ήξερε... "Ρούμα, τι είναι αυτό που θες να μάθεις; Είναι γλώσσα;" Η εκμάθηση της νοηματικής γλώσσας μου έδωσε πρόσβαση σ' αυτή την κοινότητα που είναι εξωτερικά σιωπηλή, αλλά είναι γεμάτη πάθος και περιέργεια, ως οπτικοί τύποι στη μάθηση. Άκουσα την ιστορία τους για το τι ήθελαν να κάνουν. Κι ένα χρόνο μετά, το 2005, με λίγες οικονομίες περίπου $5.000 από ασφαλιστικό συμβόλαιο, άνοιξα αυτό το κέντρο, σε ένα μικρό διαμέρισμα δύο υπνοδωματίων με μόνο έξι μαθητές. Τους δίδασκα Αγγλικά στη νοηματική γλώσσα. Οι δυσκολίες, αυτό που ήταν αναγκαίο εκείνη την ώρα ήταν πώς θα κάνω αυτά τα παιδιά που μόλις έβγαλαν το σχολείο να βρουν πραγματική δουλειά σε εταιρεία. Αξιοπρεπή δουλειά, που θα αποδεικνύει ότι οι κουφοί δεν είναι χαζοί. Οπότε οι δυσκολίες ήταν τεράστιες. Οι κουφοί κάθονταν έτσι για χρόνια, στη βαρεμάρα και το σκοτάδι. Έπρεπε να πιστέψουν στον εαυτό τους. Οι γονείς έπρεπε να πειστούν ότι το παιδί δεν είναι κουφό και χαζό. Κι είναι ικανό να σταθεί στα δυο του πόδια. Όμως το σημαντικότερο, ο εργοδότης θα προσλάμβανε κάποιον που δεν μπορεί να μιλήσει, δεν μπορεί να ακούσει, να διαβάσει ή να γράψει; Έκατσα με κάτι φίλους μου απ' τον κλάδο και τους είπα την ιστορία μου, τι σημαίνει να είσαι κουφός. Και κατάλαβα ότι υπήρχαν τομείς σε εταιρείες όπου οι κουφοί μπορούν να δουλέψουν και να είναι χρήσιμοι. Με λιγοστούς πόρους φτιάξαμε το πρώτο πρόγραμμα μαθημάτων επαγγελματικής εκπαίδευσης για κουφούς. Η εύρεση εκπαιδευτών ήταν ένα πρόβλημα. Οπότε εκπαίδευσα τα παιδιά μου, τους μαθητές μου, να διδάξουν τους κουφούς. Κι είναι μια δουλειά που ανέλαβαν με υπευθυνότητα κι υπερηφάνεια. Ο εργοδότης ήταν ακόμα δύσπιστος. Παιδεία, προσόντα, απολυτήριο. "Δεν μπορούμε να τον προσλάβουμε." Ήταν μεγάλο πρόβλημα. "Ακόμα κι αν τον προσλαμβάναμε, πώς θα επικοινωνούμε μαζί του; Ούτε ακούει ούτε μιλά." Τους είπα, "Σας παρακαλώ, μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα τη φορά; Μπορούμε να εστιάσουμε σ' αυτά που μπορεί να κάνει; Είναι πολύ καλός οπτικός τύπος. Μπορεί να δουλέψει. Και... αν πετύχει, ωραία. Αν δεν πετύχει, τουλάχιστον θα ξέρουμε." Θα ήθελα να σας πω μια ιστορία για τον Βίσου Καπούρ. Ήρθε σ' εμάς το 2009 χωρίς να ξέρει καμία γλώσσα. Δεν ήξερε καν τη νοηματική γλώσσα. Ό,τι επεξεργαζόταν ο εγκέφαλός του ήταν μέσα απ' τα μάτια του. Η μητέρα του ήταν σε απόγνωση και είπε, "Ρούμα, μπορώ να τον αφήνω στο κέντρο για δύο ώρες; Είναι πολύ δύσκολο για μένα να τον κουμαντάρω. Ξέρεις, να τον κουμαντάρω όλη την ώρα." Οπότε είπα, "Εντάξει." Ήταν σαν εξυπηρέτηση. Μας πήρε έναν πολύ επίπονο ενάμισι χρόνο να δώσουμε στον Βίσου μια γλώσσα. Όταν άρχισε να επικοινωνεί κι είχε αίσθηση του εαυτού του και καταλάβαινε ότι υπήρχε... Δεν μπορούσε να ακούσει, αλλά μπορούσε να κάνει πολλά άλλα. Ανακάλυψε ότι του αρέσει να ασχολείται με υπολογιστές. Τον ενθαρρύναμε, τον παρακινήσαμε και τον βάλαμε στα μαθήματα πληροφορικής. Πέρασε όλα τα τεστ κι ήμουν πολύ αγχωμένη. Μια μέρα βρέθηκε ανοιχτή θέση σε μια πολύ γνωστή εταιρεία πληροφορικής κι έτσι για την δημοσιότητα και την εμπειρία, είπα, "Ας πάει κι ο Βίσου στη συνέντευξη για τη δουλειά." Ο Βίσου πήγε και πέρασε όλα τα τεχνικά τεστ. Ακόμα και τότε είπα, "Ελπίζω να μπορεί να μείνει για τουλάχιστον έξι μήνες." Από τότε πέρασε ενάμισι χρόνος. Ο Βίσου είναι ακόμα εκεί και δεν είναι μόνο, 'ο καημένος που δουλεύει με άτομα που ακούν.' Κέρδισε δύο φορές βραβείο ως ο καλύτερος υπάλληλος του μήνα. (Χειροκρότημα) Θέλω να σας πω ότι σήμερα, μας παίρνει περίπου ενάμισι χρόνο να προετοιμάσουμε έναν κουφό να μπει στον πραγματικό κόσμο που ξέρουμε. Σε μικρό διάστημα έξι χρόνων, 500 από τους υπέροχους μαθητές μου εργάζονται σε μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες βιομηχανίας: σε γραφικό σχέδιο, σε εταιρείες πληροφορικής, σε ξενοδοχειακά, σε μη αναμενόμενες δουλειές όπως στην ασφάλεια και στις τράπεζες. Επίσης σε εμπορικά καταστήματα και στην εξυπηρέτηση πελατών. (Χειροκρότημα) Μιλάνε πρόσωπο με πρόσωπο στον κόσμο στα KFC, σε καφετέριες. Θα σας αφήσω με μια μικρή σκέψη, ότι η αλλαγή είναι εφικτή. Και ξεκινά με μια μικρή αλλαγή στην αντίληψή μας. Σας ευχαριστώ πολύ. (Χειροκρότημα) Αυτό σημαίνει χειροκρότημα. Είναι διεθνές νεύμα για το χειροκρότημα. Σας ευχαριστώ πολύ.