[Dit is een geïmproviseerde talk (en intro), gebaseerd op een onderwerp gekozen door het publiek. De spreker kent de inhoud van de dia's niet.] Moderator: Onze volgende spreker -- (Gelach) is een -- ongelofelijke -- (Gelach) Is een bijzonder ervaren taalkundige die in een lab in het MIT werkt, samen met een kleine groep onderzoekers. En door onze taal te bestuderen en de manier waarop we communiceren met andere mensen, ontdekte hij het geheim van menselijke intimiteit. Hij is hier om zijn inzicht te delen, dus verwelkom op dit podium: Anthony Veneziale! (Applaus) (Gelach) Je denkt misschien: 'ik weet wat je doormaakt.' Je kijkt misschien naar mij, hier op de rode stip, of misschien kijk je naar me op het scherm. Er zit een zesde van een seconde vertraging op. Zag ik mezelf? Ja hoor! Ik kon mezelf zien, voor ik me omdraaide en die kleine vertraging creëert een soort van tweedeling. (Gelach) En een tweedeling is precies wat er gebeurt met de menselijke taal en het verwerken van die taal. Ik werk natuurlijk vanuit een klein labo bij het MIT. (Gelach) En we moeten hard werken voor elk inzicht dat we kunnen krijgen. (Gelach) Dit wordt niet vaak geassocieerd met een rekenkundige uitdaging, maar in dit geval ontdekten we dat aanhoudende visuele en auditieve registratie meer met elkaar gemeen hebben dan we beseften. En dat kunnen we op de eerste dia zien. (Gelach) (Applaus) Onmiddelijk begin je te denken: 'Is dat een hardgekookt ei?' (Gelach) 'Is dat misschien de structurele integriteit van het ei, dat het het gewicht kan dragen van wat een rots lijkt te zijn? Aha! Is dit eigenlijk een echte rots?' We stellen ons vragen als we visuele informatie zien. Maar als we informatie horen, dan gebeurt er dit: (Gelach) De sluizen in onze geest openen zich, net als de straten van Shanghai. (Applaus) Er zijn zoveel stukjes informatie te verwerken, zoveel ideeën, concepten, gevoelens en, natuurlijk, kwetsbaarheden die we vaak niet wensen te delen. En dus verbergen we ons. En we verbergen ons achter iets wat we graag de sluizen naar intimiteit noemen. (Gelach) En wat zou die sluisdeur tegen kunnen houden? Op welke dijk is het gebouwd? Wel, allereerst -- (Gelach) ... ontdekten we dat dat anders is voor zes verschillende genotypes. (Applaus) En natuurlijk kunnen we beginnen met deze genotypes in te delen in een neuronormatieve ervaring en een neurodiverse ervaring. (Gelach) Aan de rechterkant van het scherm zie je pieken van neurodivers denken. Nu zijn er over het algemeen slechts twee gemoedstoestanden die het neurodivers brein kan rangschikken en bij kan houden, op gelijk welk moment, waardoor de mogelijkheid voor hen wordt uitgesloten om zich soms emotioneel af te stemmen op de huidige situatie. Maar aan de linkerkant kun je het neuronormatieve brein zien, dat vaak een vijftal verschillende soorten emotionele cognitieve informatie kan verwerken op eender welk moment. Dit zijn de lichte variaties die je ziet bij de delen van 75, 90 en 60 procent en dan natuurlijk het enorme verschil met de delen van 25, 40 en 35 procent. (Gelach) Maar natuurlijk, wat is het neurale netwerk dat meehelpt om deze verschillen te overbruggen en op te bouwen? (Gelach) Angst. (Gelach) (Applaus) En zoals we allemaal weten, bevindt angst zich in de amygdala en is het een hele natuurlijke reactie. Bovendien is het nauw verbonden met de visuele perceptie. Het is minder nauw verbonden met verbale perceptie, dus zullen onze angstreceptoren sneller reageren dan ons cognitief taalgebruik rond het mondelinge en woorden en taalverwijzingen. Als we dus deze angstmomenten zien, zetten we een stap terug. We struikelen in een bepaalde richting, meestal weg van de intimiteit. (Gelach) Nu is er natuurlijk een verschil tussen de mannelijke perceptie en de vrouwelijke perceptie en die van transgenders en degene ertussenin. Iedereen dus en zelfs degene buiten het genderspectrum. (Gelach) Maar angst is het centrale, onderliggende fundament van al onze reactiesystemen. De vecht-of-vluchtreactie is een van de oudste, volgens sommigen zelfs reptielbrein- reacties op onze omgeving. Hoe kunnen we ons bevrijden en losmaken van de hoorns van de amygdala? (Gelach) Wel, ik wil je het geheim graag nu vertellen. (Applaus) Dit klinkt allemaal veel te logisch. (Gelach) Het geheim ligt erin om onze rug naar elkaar toe te draaien. En ik weet dat dat klinkt als het compleet tegenovergestelde van wat je verwachtte, maar wanneer je in een relatie je rug naar je partner toekeert en met jouw rug op hun rug leunt -- (Gelach) dan elimineer je visuele signalen. (Gelach) (Applaus) Je staat gemakkelijker open om eerst te falen. En eerst falen -- (Gelach) weegt veel zwaarder door dan de moeite die we doen om beroep te doen op anderen, op onze partners en op onszelf. We geven miljarden dollars uit aan kledij, aan make-up, aan de laatste brillentrends,... Maar waar we geen geld en tijd aan besteden, is in verbinding maken met elkaar op een manier die oprecht is en eerlijk en ontdaan van die visuele receptoren. (Applaus) (Gelach) Dat klinkt vermoeiend, niet? (Gelach) Maar we willen hier fanatiek over zijn. We willen niet gewoon in de zetel blijven zitten. Zoals een historicus eerder vandaag zei: "Het is belangrijk om op te staan en die bank soms te vermijden." En hoe kunnen we dat doen? Wel inderdaad, ijs is hier heel belangrijk. Inzicht, jezelf inleven en sympathie: I, J, S. (Applaus) En als we deze ijsmethode gebruiken, groeien de mogelijkheden ons boven het hoofd. Eigenlijk worden ze kleiner dan jij. Op een moleculair niveau geloof ik dat dat inzicht het verbindende thema is voor elke talk die je tot nu toe bij TED zag en voort zal duren als we beginnen aan deze reis, hier, op deze kleine planeet, op de richel, op de klif, terwijl we inzien dat, inderdaad, de dood onvermijdelijk is. (Gelach) Of het ons allen tegelijkertijd zal overkomen is, denk ik, de variabele waarnaar we informeren. (Gelach) Ik denk dat we wat meer tijd zullen krijgen als we ijs gebruiken en we met onze ruggen tegen elkaar aanleunen en samenwerken, terwijl we de angst achter ons laten en werken naar -- (Gelach) dit deel knippen ze er wel uit -- (Gelach) een gerijpte liefdeservaring, mededogen, intimiteit gebaseerd op een waarheid die je deelt vanuit je verbeelding en het hart dat we allemaal kunnen raken, zintuiglijk voelen, ons mogelijk een sentimentele ervaring geven die we niet gewoon weggooien omdat ze verkleurd is. Maar laat ons de ervaring die we opgelopen hebben, in twee delen, laat ons zaaien wat het hart, de kern, het zaadje van dat ene idee in elk van ons is. En laat ons dit rug aan rug aan elkaar doorgeven. Heel erg bedankt. (Applaus)