[Dit is een geïmproviseerde
talk (en intro),
gebaseerd op een onderwerp
gekozen door het publiek.
De spreker kent de inhoud
van de dia's niet.]
Moderator: Onze volgende spreker --
(Gelach)
is een --
ongelofelijke --
(Gelach)
Is een bijzonder ervaren taalkundige
die in een lab in het MIT werkt,
samen met een kleine groep onderzoekers.
En door onze taal te bestuderen
en de manier waarop we communiceren
met andere mensen,
ontdekte hij het geheim van
menselijke intimiteit.
Hij is hier om zijn inzicht te delen,
dus verwelkom op dit podium:
Anthony Veneziale!
(Applaus)
(Gelach)
Je denkt misschien: 'ik weet
wat je doormaakt.'
Je kijkt misschien naar mij,
hier op de rode stip,
of misschien kijk je
naar me op het scherm.
Er zit een zesde van een seconde
vertraging op.
Zag ik mezelf? Ja hoor!
Ik kon mezelf zien, voor ik me omdraaide
en die kleine vertraging
creëert een soort van tweedeling.
(Gelach)
En een tweedeling is precies
wat er gebeurt met de menselijke taal
en het verwerken van die taal.
Ik werk natuurlijk vanuit
een klein labo bij het MIT.
(Gelach)
En we moeten hard werken
voor elk inzicht dat we kunnen krijgen.
(Gelach)
Dit wordt niet vaak geassocieerd
met een rekenkundige uitdaging,
maar in dit geval ontdekten we
dat aanhoudende visuele
en auditieve registratie
meer met elkaar gemeen hebben
dan we beseften.
En dat kunnen we op de eerste dia zien.
(Gelach)
(Applaus)
Onmiddelijk begin je te denken:
'Is dat een hardgekookt ei?'
(Gelach)
'Is dat misschien de structurele
integriteit van het ei,
dat het het gewicht kan dragen
van wat een rots lijkt te zijn?
Aha! Is dit eigenlijk een echte rots?'
We stellen ons vragen als we
visuele informatie zien.
Maar als we informatie horen,
dan gebeurt er dit:
(Gelach)
De sluizen in onze geest openen zich,
net als de straten van Shanghai.
(Applaus)
Er zijn zoveel stukjes
informatie te verwerken,
zoveel ideeën, concepten, gevoelens
en, natuurlijk, kwetsbaarheden
die we vaak niet wensen te delen.
En dus verbergen we ons.
En we verbergen ons achter iets wat we
graag de sluizen naar intimiteit noemen.
(Gelach)
En wat zou die sluisdeur
tegen kunnen houden?
Op welke dijk is het gebouwd?
Wel, allereerst --
(Gelach)
... ontdekten we dat dat anders is
voor zes verschillende genotypes.
(Applaus)
En natuurlijk kunnen we beginnen
met deze genotypes in te delen
in een neuronormatieve ervaring
en een neurodiverse ervaring.
(Gelach)
Aan de rechterkant van het scherm
zie je pieken van neurodivers denken.
Nu zijn er over het algemeen
slechts twee gemoedstoestanden
die het neurodivers brein kan rangschikken
en bij kan houden, op gelijk welk moment,
waardoor de mogelijkheid voor hen
wordt uitgesloten om zich soms emotioneel
af te stemmen op de huidige situatie.
Maar aan de linkerkant
kun je het neuronormatieve brein zien,
dat vaak een vijftal verschillende soorten
emotionele cognitieve informatie
kan verwerken op eender welk moment.
Dit zijn de lichte variaties die je ziet
bij de delen van 75, 90 en 60 procent
en dan natuurlijk het enorme verschil
met de delen van 25, 40 en 35 procent.
(Gelach)
Maar natuurlijk, wat is
het neurale netwerk
dat meehelpt om deze verschillen
te overbruggen en op te bouwen?
(Gelach)
Angst.
(Gelach)
(Applaus)
En zoals we allemaal weten,
bevindt angst zich in de amygdala
en is het een hele natuurlijke reactie.
Bovendien is het nauw verbonden
met de visuele perceptie.
Het is minder nauw verbonden
met verbale perceptie,
dus zullen onze angstreceptoren
sneller reageren
dan ons cognitief taalgebruik
rond het mondelinge en woorden
en taalverwijzingen.
Als we dus deze angstmomenten zien,
zetten we een stap terug.
We struikelen in een bepaalde richting,
meestal weg van de intimiteit.
(Gelach)
Nu is er natuurlijk een verschil
tussen de mannelijke perceptie
en de vrouwelijke perceptie
en die van transgenders en degene
ertussenin. Iedereen dus
en zelfs degene buiten het genderspectrum.
(Gelach)
Maar angst is het centrale,
onderliggende fundament
van al onze reactiesystemen.
De vecht-of-vluchtreactie
is een van de oudste,
volgens sommigen zelfs reptielbrein-
reacties op onze omgeving.
Hoe kunnen we ons bevrijden en losmaken
van de hoorns van de amygdala?
(Gelach)
Wel, ik wil je het geheim
graag nu vertellen.
(Applaus)
Dit klinkt allemaal veel te logisch.
(Gelach)
Het geheim ligt erin
om onze rug naar elkaar toe te draaien.
En ik weet dat dat klinkt
als het compleet tegenovergestelde
van wat je verwachtte,
maar wanneer je in een relatie
je rug naar je partner toekeert
en met jouw rug op hun rug leunt --
(Gelach)
dan elimineer je visuele signalen.
(Gelach)
(Applaus)
Je staat gemakkelijker open
om eerst te falen.
En eerst falen --
(Gelach)
weegt veel zwaarder door
dan de moeite die we doen
om beroep te doen op anderen,
op onze partners en op onszelf.
We geven miljarden dollars uit
aan kledij, aan make-up,
aan de laatste brillentrends,...
Maar waar we geen geld
en tijd aan besteden,
is in verbinding maken met elkaar
op een manier die oprecht is
en eerlijk
en ontdaan van die visuele receptoren.
(Applaus)
(Gelach)
Dat klinkt vermoeiend, niet?
(Gelach)
Maar we willen hier fanatiek over zijn.
We willen niet gewoon
in de zetel blijven zitten.
Zoals een historicus eerder vandaag zei:
"Het is belangrijk om op te staan
en die bank soms te vermijden."
En hoe kunnen we dat doen?
Wel inderdaad,
ijs is hier heel belangrijk.
Inzicht, jezelf inleven en sympathie:
I, J, S.
(Applaus)
En als we deze ijsmethode gebruiken,
groeien de mogelijkheden
ons boven het hoofd.
Eigenlijk worden ze kleiner dan jij.
Op een moleculair niveau
geloof ik dat dat inzicht
het verbindende thema is
voor elke talk
die je tot nu toe bij TED zag
en voort zal duren als we beginnen
aan deze reis, hier,
op deze kleine planeet,
op de richel, op de klif,
terwijl we inzien dat, inderdaad,
de dood onvermijdelijk is.
(Gelach)
Of het ons allen
tegelijkertijd zal overkomen
is, denk ik, de variabele
waarnaar we informeren.
(Gelach)
Ik denk dat we
wat meer tijd zullen krijgen
als we ijs gebruiken
en we met onze ruggen
tegen elkaar aanleunen
en samenwerken,
terwijl we de angst achter ons laten
en werken naar --
(Gelach)
dit deel knippen ze er wel uit --
(Gelach)
een gerijpte liefdeservaring,
mededogen,
intimiteit gebaseerd op een waarheid
die je deelt vanuit je verbeelding
en het hart dat we allemaal kunnen raken,
zintuiglijk voelen,
ons mogelijk een sentimentele
ervaring geven
die we niet gewoon weggooien
omdat ze verkleurd is.
Maar laat ons de ervaring
die we opgelopen hebben, in twee delen,
laat ons zaaien wat het hart, de kern,
het zaadje van dat ene idee
in elk van ons is.
En laat ons dit rug aan rug
aan elkaar doorgeven.
Heel erg bedankt.
(Applaus)