0:00:01.012,0:00:03.539
در زمانهای قدیم، یک غولی [br]زندگی میکرد،

0:00:04.353,0:00:09.167
یک غول خودخواه که باغش،[br]در تمام آن سرزمین زیباترین بود.

0:00:10.072,0:00:12.053
یک روز غروب، وفتی غول به خانه آمد

0:00:12.077,0:00:14.519
و متوجه شد که کودکان در باغ[br]در حال بازی کردن هستند،

0:00:14.543,0:00:16.136
بسیار عصبانی شد.

0:00:16.773,0:00:20.128
« باغ من فقط مال من است!»

0:00:20.152,0:00:21.570
غول گفت.

0:00:22.359,0:00:24.720
ودیوار بلندی دور تا دور باغش کشید.

0:00:25.886,0:00:30.881
نویسنده اُسکار وایلد داستان [br]«غول خودخواه» را در سال ۱۸۸۸ نوشت.

0:00:31.947,0:00:37.060
تقریبا صد سال بعد، داستان این غول به کودکی[br]من در شهر بروکلین راه پیدا کرد.

0:00:37.084,0:00:38.261
و ماندگار شد.

0:00:39.060,0:00:41.085
من در خانواده ای مذهبی بزرگ شدم،

0:00:41.109,0:00:43.887
و با خواندن انجیل و قرآن بزرگ شدم.

0:00:44.566,0:00:47.990
ساعتهایی که صرف خواندن کتابهای مذهبی [br]و تفریحی میکردم

0:00:48.014,0:00:51.078
بسیار بیشتر از ساعاتی بود که[br]به تماشای تلویزیون میگذشت.

0:00:51.102,0:00:54.315
هر روز، شما می توانستید من[br]و خواهران و برادرانم را بیابید،

0:00:54.339,0:00:57.460
که درگوشهای از آپارتمانمان کز کردهایم[br]و مطالعه میکنیم؛

0:00:57.484,0:00:59.022
گاهی اوقات با ناراحتی،

0:00:59.046,0:01:02.802
زیرا در روزهای تابستانی نیویورک،[br]شیر آتشنشانی باز میشد،

0:01:02.826,0:01:05.993
و با حسادت زیادی، صدای دوستانمان را [br]از پایین میشنیدیم که مشغول

0:01:06.017,0:01:07.551
بازی با آب پرفشار بودند،

0:01:07.575,0:01:11.048
و صدای لذت بردنشان از پنجرههای [br]بازمان به گوش میرسید.

0:01:11.588,0:01:14.716
اما آموختم که هر چه در کتابهایم[br]بیشتر غرق میشوم،

0:01:14.740,0:01:16.875
هرچه زمان بیشتری صرف هرجمله میکنم،

0:01:16.899,0:01:19.524
صدای دنیای بیرون اطرافم را کمتر میشنوم.

0:01:19.960,0:01:22.952
و برخلاف همشیرهایم که سر [br]سریع خواندن کتابها رقابت میکردند،

0:01:22.976,0:01:24.565
من به آرامی مطالعه میکردم --

0:01:24.589,0:01:26.943
خیلی خیلی کند.

0:01:27.816,0:01:31.146
من کودکی بودم که انگشتانم را [br]زیر کلمات حرکت میدادم،

0:01:31.170,0:01:35.672
تا یاد گرفتم این کار را نکنم؛ بچههای بزرگ[br]که از انگشتانشان استفاده نمیکنند.

0:01:36.138,0:01:39.879
در کلاس سوم، ما را مجبور میکردند[br]دست به سینه بنشینیم،

0:01:39.903,0:01:44.241
و فقط برای عوض کردن صفحه کتاب [br]میتوانستیم از هم بازشان کنیم.

0:01:45.061,0:01:47.552
معلم ما آدم بی رحمی نبود.

0:01:47.576,0:01:49.258
آن موقع سال ۱۹۷۰ بود،

0:01:49.282,0:01:52.256
و هدفش این بود که نه تنها [br]به اندازه ی سطح کلاس

0:01:52.280,0:01:53.767
بلکه فراتر از آن بخوانیم.

0:01:54.199,0:01:56.722
و همیشه مجبور میشدیم [br]که تندتر بخوانیم.

0:01:57.769,0:02:01.459
اما در سکوت آپارتمانم، به دور[br]از نگاه خیره معلمم،

0:02:01.483,0:02:03.914
انگشتانم را زیر تک تک آن کلمات میگذاشتم.

0:02:03.938,0:02:06.804
و آن غول خودخواه دوباره داستانش[br]را برایم تعریف می کرد،

0:02:06.828,0:02:10.704
اینکه چگونه کودکان با دزدکی وارد شدن [br]به باغچه اش به او خیانت کردند،

0:02:10.728,0:02:12.747
چگونه او این دیوار بلند بالا را ساخته بود،

0:02:12.771,0:02:15.262
دیواری که بچه ها را[br]خارج از باغ نگه میداشت،

0:02:15.286,0:02:17.660
اما زمستاتی خاکستری بر[br]سر باغش آوار شد،

0:02:17.684,0:02:20.247
و آنجا ماندگار شد.

0:02:20.784,0:02:23.338
با هر بار دوباره خواندن [br]چیز جدیدی یاد میگرفتم،

0:02:23.362,0:02:26.950
راجع به سنگهای سخت جادههایی که کودکان[br]به ناچار روی آنها بازی میکردند

0:02:26.974,0:02:29.084
وقتی که از آن باغ رانده شدند،

0:02:29.108,0:02:32.496
راجع به نجابت پسر بچهای[br]که یک روز ظاهر شد،

0:02:32.520,0:02:34.662
و حتی درمورد خود غول خودخواه.

0:02:34.686,0:02:37.737
شاید حرفهایش اصلا غضبناک نبودند.

0:02:37.761,0:02:40.032
شاید درخواستی برای همدلی بودند.

0:02:40.056,0:02:41.600
برای درک شدن.

0:02:42.438,0:02:45.738
«باغ من فقط مال من است. »

0:02:47.566,0:02:50.300
چند سال بعد، با نویسندهای [br]به اسم جان گاردنر آشنا شدم،

0:02:50.324,0:02:52.601
او از این موضوع با عنوان «رویای ساختگی»

0:02:52.625,0:02:54.345
یا «رویایی افسانه ای» یاد کرد؛

0:02:54.369,0:02:57.580
و متوجه شدم که درون آن کتاب،[br]نقطهای بود که من قرار داشتم.

0:02:57.604,0:03:01.391
با شخصیتها و دنیایی که نویسنده [br]ساخته بود وقت میگذراندم،

0:03:01.415,0:03:03.007
و به درون آن دعوت شده بود.

0:03:03.031,0:03:06.119
به عنوان یک کودک میدانستم که [br]داستانها باید دوست داشته شده،

0:03:06.143,0:03:08.723
و آرام خوانده شوند،

0:03:08.747,0:03:13.568
و برخی از نویسندگان ماهها حتی سالها [br]وقت صرف نوشتن آن آثار کردهاند.

0:03:13.592,0:03:14.939
و کارم بعنوان خواننده کتاب-

0:03:14.963,0:03:18.169
مخصوصا خوانندهای که میخواهد [br]روزی نویسنده شود--

0:03:18.193,0:03:20.280
این بود که به آن قصه و شرح احترام بگذارم.

0:03:21.445,0:03:27.179
خیلی وقت قبل از اینکه تلگراف،[br]اینترنت یا حتی تلفنی وجود داشته باشد،

0:03:27.203,0:03:31.764
مردمی بودند که از طریق داستان نظرات،[br]اطلاعات و خاطرات را به اشتراک میگذاشتند.

0:03:31.788,0:03:35.359
و این یکی از ابتداییترین از[br]اشکال تکنولوژی پیوندی ما، میباشد.

0:03:35.953,0:03:38.377
و این داستان راجع به چیزی [br]حتی بهتر از رود نیل بود

0:03:38.401,0:03:40.833
که مصریان را در امتداد آن به حرکت درآورد،

0:03:40.857,0:03:43.041
داستانی راجع به یک راه بهتر برای حفظ متوفی

0:03:43.065,0:03:46.462
که بقایای پادشاه توت را تا قرن ۲۱ حفظ کرد.

0:03:46.486,0:03:48.431
و بیش از دو میلیون سال پیش،

0:03:48.455,0:03:52.084
زمانی که انسانهای اولیه شروع به[br]ساخت ابزار از سنگ کردند،

0:03:52.108,0:03:53.759
شخصی باید گفته باشد:«چه میشد اگر؟»

0:03:54.203,0:03:57.203
و فرد دیگری آن قصه را بیاد آورد.

0:03:57.227,0:04:00.765
و یا از طریق کلمات یا اشارات و یا نقاشی،

0:04:00.789,0:04:03.754
به نسلهای دیگر انتقال داده شد؛[br]به خاطر آورده شد:

0:04:03.778,0:04:06.646
با چکش ضربه بزن و داستانش را بشنو.

0:04:07.536,0:04:09.472
دنیا رو به پر سر و صداتر شدن است.

0:04:09.496,0:04:11.497
از رادیوکاستها رسیدهایم به

0:04:11.521,0:04:15.839
واکمن و پخش سیدی قابل حمل

0:04:15.863,0:04:17.807
و بعدها آیپد و هر آهنگی که بخواهیم

0:04:17.831,0:04:20.489
و هر زمان که بخواهیم.

0:04:20.513,0:04:23.863
از چهار کانال تلویزیونی دوران کودکی من

0:04:23.887,0:04:27.416
به استریم کردن ویدئو و تلویزیونهای[br]کابلی بینهایت رسیدیم.

0:04:27.440,0:04:32.192
و فناوری ما را زمان و فضا [br]سریعتر و سریعتر پیش میبرد،

0:04:32.216,0:04:35.452
ظاهرا اینطور حس میشود که داستان [br]از مسیر خارج میشود،

0:04:35.476,0:04:37.918
منظورم این است که از خط روایی [br]خارج میشود.

0:04:38.640,0:04:42.256
اما حتی مدیریت ما با داستانها[br]تغییر میکند،

0:04:42.280,0:04:47.847
یا جلوههای پیرامونش از کتاب صوتی گرفته [br]تا اینستاگرام و اسنپچت تغییر شکل میدهد.

0:04:47.871,0:04:50.416
باید انگشتانمان در زیر کلمات را [br]به یاد بیاوریم.

0:04:50.440,0:04:53.059
به خاطر بسپارید که داستان[br]فارغ از ساختاری که دارد،

0:04:53.083,0:04:56.374
همیشه ما را به مکانهایی میبرد که[br]هرگز فکر نمیکردیم برویم،

0:04:56.398,0:04:59.249
به کسانی معرفی میکند که هر گز فکر [br]دیدنشان را نمیکردیم

0:04:59.273,0:05:02.432
و دنیاهایی را نشان ما میدهد که [br]احتمالا گذرمان نمیافتاد.

0:05:03.043,0:05:06.956
پس در حالی که فناوری تندتر و تندتر [br]به حرکتش ادامه میدهد،

0:05:06.980,0:05:09.116
من به چیزی آهستهتر دلخوشم.

0:05:09.562,0:05:13.216
انگشتانم در زیر کلمهها باعث شده [br]برای همه سنین

0:05:13.240,0:05:15.636
کتاب بنویسم، کتابهایی که لازم هستند

0:05:15.660,0:05:17.500
به آهستگی خوانده شوند،

0:05:17.524,0:05:19.008
تا لذت برده شوند.

0:05:19.805,0:05:23.508
عشق من به نگرش عمیق و نزدیک[br]به جهان،

0:05:23.532,0:05:26.799
این که همه وجودم را صرف این کار کنم[br]و با انجام این کار،

0:05:26.823,0:05:30.403
احتمالات خیلی خیلی زیادی را برای [br]روایت کردن ببینم،

0:05:30.427,0:05:32.086
معلوم شد که یک جور استعداد داشت،

0:05:32.110,0:05:34.203
چون سپری کردن اوقات شیرینم

0:05:34.227,0:05:37.062
به من هر آنچه که برای[br]نوشتن لازم بود آموخت .

0:05:37.086,0:05:40.738
و نوشتن به من هر آنچه لازم[br]داشتم برای آفرینش دنیاهایی که آدمها در

0:05:40.762,0:05:44.247
آنجا میتوانستند شنیده و دیده شوند،[br]آموخت،

0:05:44.271,0:05:47.624
جایی که تجربههایشان میتوانست [br]معقول و موجه جلوه کند،

0:05:47.648,0:05:51.065
و جایی که داستانم، از سوی [br]شخصی دیگر خوانده یا شنیده میشد،

0:05:51.089,0:05:54.284
الهامبخش چیزی در آنها میشد [br]که ارتباط بین ما میشد،

0:05:54.308,0:05:55.716
یک گفتگو.

0:05:56.352,0:05:59.004
و آيا این همه آن چیزی نیست[br]که به دنبالش هستیم--

0:05:59.028,0:06:03.725
یافتن روشی که در خاتمه روز [br]احساس تنهایی در این دنیا نکنیم،

0:06:03.749,0:06:07.647
و روشی که حس کنیم چیزی را [br]قبل از ترک آن، تغییر دادهایم؟

0:06:08.242,0:06:11.364
سنگ به چکش، آدمی به مومیایی.

0:06:11.388,0:06:15.352
ایده به داستان--

0:06:16.641,0:06:19.576
گاهی میخوانیم تا[br]آینده را بفهمیم.

0:06:20.211,0:06:23.132
گاهی میخوانیم تا گذشته را بفهمیم.

0:06:23.156,0:06:27.155
میخوانیم تا گم شویم، ایام سختی را [br]که میگذرانیم فراموش کنیم،

0:06:27.179,0:06:30.128
و میخوانیم تا آدمهای قبل از ما را به [br]خاطر بیاوریم، آنهایی که

0:06:30.152,0:06:31.969
در شرایط سختتری زندگی کردهاند.

0:06:32.643,0:06:34.990
من به همین دلایل مینویسم.

0:06:35.893,0:06:40.006
قبل از آمدن به بروکلین، خانوادهام در[br]گرینویل، کارولینای جنوبی،

0:06:40.030,0:06:42.849
در منطقهای جدا افتاده به اسم [br]نیکولتاون ساکن بود.

0:06:43.749,0:06:46.176
همه ما بازماندگان مردمی بودیم که

0:06:46.200,0:06:48.997
اجازه خواندن و نوشتن نداشتند.

0:06:49.651,0:06:51.081
فکرش را بکنید:

0:06:51.105,0:06:55.076
خطر فهمیدن این که حروف [br]چطور کلمات را تشکیل میدهند،

0:06:55.100,0:06:58.224
خطر خود کلمهها،

0:06:58.248,0:07:02.333
خطر آدمهای باسواد و داستانهای آنها.

0:07:03.666,0:07:06.835
اما خلاف این پیشینه تهدید به مرگ شدن

0:07:06.859,0:07:09.151
به خاطر ادامه دادن به روایت کردن،

0:07:09.175,0:07:11.470
داستانهای ما نمردند،

0:07:11.494,0:07:14.540
چون هنوز داستان دیگری در زیر آن است.

0:07:14.564,0:07:16.675
و همیشه همینطور بوده است.

0:07:16.699,0:07:18.778
تا مادامی که ارنباط برقرار کردهایم،

0:07:18.802,0:07:20.903
روایت ما لایههایی داشته است،

0:07:20.927,0:07:24.593
داستانهایی در زیر داستانها.

0:07:24.617,0:07:29.239
به این شکل بوده و هست که داستانها[br]زنده میمانند.

0:07:29.263,0:07:33.573
و شروع کردم به وصل کردن نقطههایی[br]که باعث شدند نوشتن

0:07:33.597,0:07:35.326
و خواندن را برای مردمان تقریبا

0:07:35.350,0:07:37.511
خاموش بیاموزم،

0:07:38.336,0:07:43.473
پی بردم که داستان من از خودم همواره[br]بزرگتر، قدیمیتر

0:07:43.497,0:07:45.253
و عمیقتر خواهد بود.

0:07:45.277,0:07:47.522
و به همین خاطر ادامه خواهد یافت.

0:07:48.722,0:07:51.286
و در میان این مردم تقریبا خاموش،

0:07:51.310,0:07:54.100
کسانی بودند که هرگز خواندن یاد نگرفتند.

0:07:55.433,0:07:58.933
بازماندگان آنها،نسلهای تازه بیرون آمده [br]از بردهداری،

0:07:59.798,0:08:00.966
اگر در رفاه کافی بودند

0:08:00.990,0:08:04.325
کالج و دانشگاه میرفتند.

0:08:04.758,0:08:08.463
برخی مثل مادربزرگ و همشیرهایم[br]ظاهرا با مطالعه به دنیا میآیند.

0:08:08.487,0:08:10.872
جوری که انگار تاریخ از سر راهشان[br]بیرون رفته است.

0:08:11.546,0:08:15.267
برخی مثل مادرم، سوار واگن مهاجرت کبیر[br]میشوند--

0:08:15.291,0:08:17.772
که در واقع واگنی نبوده--

0:08:17.796,0:08:19.754
و بوسه وداع را نثار جنوب میکنند.

0:08:20.362,0:08:23.272
اما در اینجا داستانی درون آن داستان هست:

0:08:23.296,0:08:25.805
کسانی که رفتند و آنهایی که ماندند

0:08:25.829,0:08:28.269
تاریخ یک روایت را با خود حمل کردند،

0:08:28.293,0:08:32.776
با این دانش که نوشتن تنها روش ادامه دادن [br]آن نبود،

0:08:32.800,0:08:37.028
این که میتوانستند در خاتمه روز [br]طولانی در ایوانها یا روی سه پایههای خود

0:08:37.052,0:08:39.581
بنشیند و برای بچههایشان[br]قصهای آرام ببافند.

0:08:40.330,0:08:44.524
آنها میدانستند که در گرمای داغ[br]چیدن پنبه و برداشت تنباکو

0:08:44.548,0:08:46.302
داستانهای خود را آواز بخوانند،

0:08:46.326,0:08:50.274
می توانستند داستانها را موعظه کرده و [br]در لحافهای چهل تکه وصله و پینه کنند،

0:08:50.298,0:08:54.128
دردناکترین قصهها را به[br]چیزی خندهدار بدل کنند،

0:08:54.152,0:08:56.836
و از طریق آن خنده، تاریخ یک مملکت را به [br]بیرون بدمند

0:08:56.860,0:08:59.485
که بارها و باره سعی کرد

0:08:59.509,0:09:01.033
جسم و روح و

0:09:01.057,0:09:02.676
داستانهایشان را

0:09:02.700,0:09:04.032
بدزدد.

0:09:05.954,0:09:09.536
بنابراین به عنوان یک کودک آموختم[br]انگشتی نامرئی را تصور کنم

0:09:09.560,0:09:12.956
که من را از کلمهای به کلمهی دیگر می برد،

0:09:12.980,0:09:15.356
از جملهای به جملهی دیگر،

0:09:15.380,0:09:17.908
از ناآگاهی به دانستن.

0:09:18.742,0:09:22.322
بنابراین در حالی که فناوری با سرعت رو به[br]حرکت است،

0:09:22.346,0:09:24.268
من به کندی به خواندن ادامه میدهم،

0:09:26.054,0:09:29.809
با این دانش که به اثر نویسنده[br]و قدرت مانای داستان

0:09:29.833,0:09:32.422
احترام می گذارم.

0:09:32.446,0:09:35.673
و به آرامی میخوانم تا صدای [br]رسایی باشم

0:09:35.697,0:09:39.468
و کسانی را که قبل از من بودند [br]به خاطر بیاورم،

0:09:39.492,0:09:45.698
که احتمالا نخستین مردمی بودند که[br]بالاخره یاد گرفتند آتش را مهار کنند

0:09:45.722,0:09:48.117
و دور نیروی جدید خود حلقهای از

0:09:48.926,0:09:52.713
زبانه آتش و نور و گرما بکشند.

0:09:53.853,0:09:57.546
و به آرامی میخوانم تا غول از خود راضی [br]را به یاد بیاورم

0:09:57.570,0:09:59.872
که چطور سرانجام آن دیوار را خراب کرد

0:09:59.896,0:10:02.356
و اجازه داد بچه ها در باغش آزادانه بدوند.

0:10:03.325,0:10:07.377
و به آرامی میخوانم تا به اجدادم [br]ادای احترام کنم.

0:10:07.401,0:10:09.517
که به هیچ وجه اجازه خواندن نداشتند.

0:10:10.171,0:10:12.760
آنها هم باید حلقه های آتشین داشته باشند،

0:10:12.784,0:10:16.154
که به آرامی صحبت از رویاها،

0:10:16.178,0:10:18.726
امیدها و آینده آنها کند.

0:10:20.417,0:10:25.001
هر بار که داستانی را میخوانیم، مینویسیم [br]یا بازگو میکنیم

0:10:25.025,0:10:27.300
به داخل حلقه آنها گام میگذاریم

0:10:28.339,0:10:30.509
و آن شکست ناپذیر باقی میماند.

0:10:31.515,0:10:35.098
و قدرت داستان ادامه پیدا میکند.

0:10:36.047,0:10:37.200
متشکرم.

0:10:37.224,0:10:40.407
(تشویق)