[เสียงพากย์สตรี] ฉันเป็นคนเก็บตัว...และชอบที่เป็นอย่างนี้ และไม่ใช่มีฉันแค่คนเดียว มีคนเก็บตัวอยู่ทุกที่ และการดำเนินชีวิตอย่างเงียบ ๆ ความต้องการเวลาสันโดษ ไม่ใช่ความผิดปกติ มันเป็นพรสวรรค์ แต่การเป็นคนเก็บตัวนั้น ไม่ง่ายที่ใครจะมารู้ว่าคุณมีดีอย่างไร โลกนี้ดูเหมือนจะเข้าข้างแต่คนชอบแสดงออก เสียงที่ดังถูกมองว่า เป็นความมั่นใจและมีความสุข ในขณะที่ทุกคนแย่งกันพูดแต่ไม่มีใครฟัง โลกที่มีผังที่ทำงานแบบเปิด มีปาร์ตี้เครือข่ายและคนบุคคลิภาพใหญ่โต มันง่ายที่คนที่พูดจานิ่มนวลจะถูกมองข้ามไป ตอนเป็นเด็ก ฉันหายกลืนไปกับฉากหลัง หลายคนคิดว่าฉันไม่ค่อยมีอะไรจะพูด หรือแค่ไม่ชอบคนอื่น ๆ แต่นั่นไม่เป็นความจริง คนมักจะคิดว่าคนเก็บตัวนั้น เป็นพวกขี้อายหรือไม่ก็ชอบต่อต้านสังคม แต่นั่นเป็นความเข้าใจผิด คนชอบเก็บตัวนั้นก็เหมือนคนอื่น ๆ ที่คิดว่าการเข้าสังคมเป็นเรื่องสนุก แต่ในขณะที่เมื่อเวลาผ่านไป ปาร์ตี้ทำให้คนชอบแสดงออกรู้สึกสดชื่นมีพลัง คนชอบเก็บตัวกลับต้องการ ออกจากกลุ่มไปเติมพลัง มีทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์สนับสนุนเรื่องนี้ เรามีสารเคมีในสมองที่สำคัญสองชนิด โดปามีนและอซีไทลคอลีน โดปามีนก็เป็นเหมือนพลังงานที่ถาโถมเวลาที่ เราทำอะไรเสี่ยง ๆ หรือทำความรู้จักคนใหม่ ๆ และมันทำให้คนที่ชอบแสดงออกรู้สึกดีมาก แต่คนชอบเก็บตัวนั้นจะไวต่อโดปามีนมากกว่า และกลายเป็นว่าถูกกระตุ้นมากเกินเร็วเกิน จึงทำให้เราชอบความรู้สึกที่ค่อย ๆ ปล่อย ออกมาเวลาที่สมองหลั่งอซีไทลคอลีน ที่เกิดขึ้นเมื่อเราตั้งใจทำอะไรบางอย่าง อ่านหนังสือ หรือเพ่งจิต มันทำให้คนชอบเก็บตัวอย่างเรารู้สึกผ่อนคลาย ตื่นตัวและเป็นสุข แต่คนชอบแสดงออกกลับแทบไม่รู้สึกกับมันเลย แน่นอน เหมือนกับสิ่งอื่น ๆ นั่นแหละ มันเป็นเหมือนสเกลวัดแบบเลื่อนได้ คุณอาจจะเอนเอียงไปทางใดทางหนึ่ง หรือเป็นทั้งสองอย่าง ที่เรียกว่าแบบก้ำกึ่ง ฉันเข้าใจตัวเองมากขึ้นแล้ว ฉันรู้สึกขอบคุณที่เป็นแบบนี้ แทนที่จะส่งเสียงจ้อกแจ้กแข่งกัน ฉันนั่งฟังอย่างอดทนและพูดอย่างมีความหมาย ฉันมีเพื่อนน้อยคน แต่ความสัมพันธ์ของเราแน่นหนา ฉันชอบที่จะใช้เวลาตามลำพัง มันเป็นเวลาที่ความวุ่นวาย ของวันอันแสนยาวนานสงบลง ฉันจะได้สะท้อนและฟังเสียงความคิดของตัวเอง และย้อนเข้าหาตัวเองได้อีกครั้ง หลังจากนั้นฉันจึงจะสามารถออกมา เจอกับโลกภายนอกได้อีกครั้ง ฉันเรียนรู้กลยุทธ์ที่จะอยู่อย่างสงบได้ ในโลกอันหนวกหู ด้วยการเปิดเพลงเพื่อสร้างเกราะแห่งความสงบ หนีไปนั่งในสวนสาธารณะ ที่เงียบสงบช่วงพักกลางวัน ฉันรักความงามของ ความเข้มข้นและวุ่นวายของโลกใบนี้ แต่ในสถานที่อันสงบต่างหาก ที่ฉันรู้สึกเหมือนได้กลับบ้านจริง ๆ หากสังคมเห็นค่าของความเป็นคนเก็บตัวมากขึ้น มันจะทำให้โลกของเราต่างไปจากนี้ คุณสมบัติเฉพาะตัวของคนเก็บตัว คือความลุ่มลึก เงียบ แกร่ง อย่างที่ท่านคานธีกล่าวไว้ว่า "คุณเขย่าโลกได้ด้วยความอ่อนโยน" [เสียงพากย์ชาย] ขอบคุณที่รับชม อย่าลืมสมัครสมาชิกและคลิกกระดิ่งเพื่อรับ ข้อความเตือนสำหรับวิดีโอคลิปใหม่ พบกันใหม่เร็ว ๆ นี้