[เสียงพากย์สตรี]
ฉันเป็นคนเก็บตัว...และชอบที่เป็นอย่างนี้
และไม่ใช่มีฉันแค่คนเดียว
มีคนเก็บตัวอยู่ทุกที่
และการดำเนินชีวิตอย่างเงียบ ๆ
ความต้องการเวลาสันโดษ ไม่ใช่ความผิดปกติ
มันเป็นพรสวรรค์
แต่การเป็นคนเก็บตัวนั้น
ไม่ง่ายที่ใครจะมารู้ว่าคุณมีดีอย่างไร
โลกนี้ดูเหมือนจะเข้าข้างแต่คนชอบแสดงออก
เสียงที่ดังถูกมองว่า
เป็นความมั่นใจและมีความสุข
ในขณะที่ทุกคนแย่งกันพูดแต่ไม่มีใครฟัง
โลกที่มีผังที่ทำงานแบบเปิด
มีปาร์ตี้เครือข่ายและคนบุคคลิภาพใหญ่โต
มันง่ายที่คนที่พูดจานิ่มนวลจะถูกมองข้ามไป
ตอนเป็นเด็ก ฉันหายกลืนไปกับฉากหลัง
หลายคนคิดว่าฉันไม่ค่อยมีอะไรจะพูด
หรือแค่ไม่ชอบคนอื่น ๆ
แต่นั่นไม่เป็นความจริง
คนมักจะคิดว่าคนเก็บตัวนั้น
เป็นพวกขี้อายหรือไม่ก็ชอบต่อต้านสังคม
แต่นั่นเป็นความเข้าใจผิด
คนชอบเก็บตัวนั้นก็เหมือนคนอื่น ๆ
ที่คิดว่าการเข้าสังคมเป็นเรื่องสนุก
แต่ในขณะที่เมื่อเวลาผ่านไป
ปาร์ตี้ทำให้คนชอบแสดงออกรู้สึกสดชื่นมีพลัง
คนชอบเก็บตัวกลับต้องการ
ออกจากกลุ่มไปเติมพลัง
มีทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์สนับสนุนเรื่องนี้
เรามีสารเคมีในสมองที่สำคัญสองชนิด
โดปามีนและอซีไทลคอลีน
โดปามีนก็เป็นเหมือนพลังงานที่ถาโถมเวลาที่
เราทำอะไรเสี่ยง ๆ หรือทำความรู้จักคนใหม่ ๆ
และมันทำให้คนที่ชอบแสดงออกรู้สึกดีมาก
แต่คนชอบเก็บตัวนั้นจะไวต่อโดปามีนมากกว่า
และกลายเป็นว่าถูกกระตุ้นมากเกินเร็วเกิน
จึงทำให้เราชอบความรู้สึกที่ค่อย ๆ ปล่อย
ออกมาเวลาที่สมองหลั่งอซีไทลคอลีน
ที่เกิดขึ้นเมื่อเราตั้งใจทำอะไรบางอย่าง
อ่านหนังสือ หรือเพ่งจิต
มันทำให้คนชอบเก็บตัวอย่างเรารู้สึกผ่อนคลาย
ตื่นตัวและเป็นสุข
แต่คนชอบแสดงออกกลับแทบไม่รู้สึกกับมันเลย
แน่นอน เหมือนกับสิ่งอื่น ๆ นั่นแหละ
มันเป็นเหมือนสเกลวัดแบบเลื่อนได้
คุณอาจจะเอนเอียงไปทางใดทางหนึ่ง
หรือเป็นทั้งสองอย่าง
ที่เรียกว่าแบบก้ำกึ่ง
ฉันเข้าใจตัวเองมากขึ้นแล้ว
ฉันรู้สึกขอบคุณที่เป็นแบบนี้
แทนที่จะส่งเสียงจ้อกแจ้กแข่งกัน
ฉันนั่งฟังอย่างอดทนและพูดอย่างมีความหมาย
ฉันมีเพื่อนน้อยคน
แต่ความสัมพันธ์ของเราแน่นหนา
ฉันชอบที่จะใช้เวลาตามลำพัง
มันเป็นเวลาที่ความวุ่นวาย
ของวันอันแสนยาวนานสงบลง
ฉันจะได้สะท้อนและฟังเสียงความคิดของตัวเอง
และย้อนเข้าหาตัวเองได้อีกครั้ง
หลังจากนั้นฉันจึงจะสามารถออกมา
เจอกับโลกภายนอกได้อีกครั้ง
ฉันเรียนรู้กลยุทธ์ที่จะอยู่อย่างสงบได้
ในโลกอันหนวกหู
ด้วยการเปิดเพลงเพื่อสร้างเกราะแห่งความสงบ
หนีไปนั่งในสวนสาธารณะ
ที่เงียบสงบช่วงพักกลางวัน
ฉันรักความงามของ
ความเข้มข้นและวุ่นวายของโลกใบนี้
แต่ในสถานที่อันสงบต่างหาก
ที่ฉันรู้สึกเหมือนได้กลับบ้านจริง ๆ
หากสังคมเห็นค่าของความเป็นคนเก็บตัวมากขึ้น
มันจะทำให้โลกของเราต่างไปจากนี้
คุณสมบัติเฉพาะตัวของคนเก็บตัว
คือความลุ่มลึก เงียบ แกร่ง
อย่างที่ท่านคานธีกล่าวไว้ว่า
"คุณเขย่าโลกได้ด้วยความอ่อนโยน"
[เสียงพากย์ชาย]
ขอบคุณที่รับชม
อย่าลืมสมัครสมาชิกและคลิกกระดิ่งเพื่อรับ
ข้อความเตือนสำหรับวิดีโอคลิปใหม่
พบกันใหม่เร็ว ๆ นี้