WEBVTT

00:00:00.937 --> 00:00:03.214
می خواهم با یک سوال شروع کنم.

00:00:03.238 --> 00:00:05.171
یک اثرهنری از کجا آغاز می شود؟

00:00:06.119 --> 00:00:09.095
در حال حاضر بعضی مواقع
این سوال مضحک به نظر می رسد.

00:00:09.119 --> 00:00:12.683
می تواند به صورت فریب آمیزی
ساده به نظر برسد،

00:00:12.707 --> 00:00:16.397
مثل زمانی که این سوال را در مورد
این اثر پرسیدم «سیاره نمای متحرک»،

00:00:16.421 --> 00:00:18.215
که در سال ۲۰۱۰ ساختم.

00:00:18.239 --> 00:00:20.104
من این سوال را پرسیدم:

00:00:20.128 --> 00:00:23.624
« ساختن سیاره نمای خودتان
چه طور به نظر می رسد؟»

00:00:23.998 --> 00:00:25.831
می دانم شما هر صبح آن سوال را میپرسید،

00:00:25.855 --> 00:00:28.182
اما من این سوال را از خودم پرسیدم.

00:00:28.562 --> 00:00:30.196
و به عنوان یک هنرمند،

00:00:30.220 --> 00:00:33.141
به تلاش هایمان

00:00:33.165 --> 00:00:38.714
خواسته هایمان و اشتیاق پیوسته ای
که طی سالها داشتیم فکر می کردم

00:00:38.738 --> 00:00:41.539
تا معنای دنیای اطرافمان را به واسطه

00:00:41.563 --> 00:00:42.967
اجسام بسازیم.

00:00:43.492 --> 00:00:46.967
و برای من تلاش و پیداکردن نوعی از شگفتی،

00:00:46.991 --> 00:00:52.252
همچنین نوعی از بیهودگی که در
این پیشه به شدت شکننده وجود دارد،

00:00:52.276 --> 00:00:53.728
قسمتی از اثر هنری من است.

NOTE Paragraph

00:00:53.752 --> 00:00:57.244
بنابراین اشیایی را که اطرافم پیدا می کنم 
را در کنار هم جمع می کنم،

00:00:57.268 --> 00:01:00.546
آنها را جمع می کنم تا امتحان کنم و
تجربه هایی را خلق کنم،

00:01:00.570 --> 00:01:04.229
تجربه هایی همه جانبه 
که اتاقها را اشغال می کند،

00:01:04.253 --> 00:01:07.229
که دیوارها، چشم اندازها، ساختمان ها
را اشغال می کند،

00:01:07.253 --> 00:01:10.320
اما در نهایت می خواهم که 
خاطره را اشغال کند.

00:01:10.847 --> 00:01:13.379
و بعد از این ک اثری را ساختم،

00:01:13.403 --> 00:01:18.053
فهمیدم که معمولا یک خاطره از اثر
در ذهنم باقی می ماند.

00:01:18.077 --> 00:01:19.617
و این خاطره من است--

00:01:19.641 --> 00:01:22.281
این نوعی تجربه ناگهانی غافلگیر کننده بود

00:01:22.305 --> 00:01:25.696
غوطه ورشدن درون آن اثرهنری.

00:01:25.720 --> 00:01:28.760
و این با من باقی ماند
و نوعی از خلق مجدد اثم

00:01:28.784 --> 00:01:30.322
تقریبا ده سال بعد.

NOTE Paragraph

00:01:30.346 --> 00:01:34.291
اما می خواهم به عقب بروم 
به استودیوی مدرسه تحصیلات تکمیلی.

00:01:34.315 --> 00:01:37.752
فکر می کنم جالب است، بعضی مواقع 
وقتی که تنه اصلی اثر را شروع می کنید

00:01:37.776 --> 00:01:40.787
فقط احتیاج دارید که
قاب را کاملا تمیز کنید،

00:01:40.811 --> 00:01:41.986
همه چیز را کنار بزنید.

00:01:42.010 --> 00:01:44.621
و این ممکن است مثل تمیز کردن 
یک قاب تمیز نباشد،

00:01:44.645 --> 00:01:45.845
اما برای من، این بود.

00:01:46.208 --> 00:01:50.006
چون حدود ۱۰ سال در 
رشته نقاشی تحصیل کرده بودم،

00:01:50.030 --> 00:01:51.712
و زمانی که برای آموزش تکمیلی رفتم

00:01:51.736 --> 00:01:54.911
فهمیدم که مهارت را پرورش داده بودم،
اما ایده ای نداشتم.

00:01:54.935 --> 00:01:56.442
این مثل یک مهارت ورزشی بود،

00:01:56.466 --> 00:01:58.512
به این علت که می توانستم سریع شکل بکشم

00:01:58.536 --> 00:01:59.702
اما نمی دانستم چرا.

00:01:59.726 --> 00:02:02.063
می توانستم آن را خوب بکشم
اما مفهوم نداشت.

00:02:02.087 --> 00:02:06.047
و بنابراین تصمیم گرفتم نقاشی ها را تماماً
برای مدتی کنار بگذارم،

00:02:06.071 --> 00:02:08.848
واین سوال را پرسیدم که،

00:02:08.872 --> 00:02:12.592
«چرا و چگونه اجسام برای ما 
ارزشمند می شوند؟»

00:02:12.616 --> 00:02:17.671
چگونه یک پیراهنی که می دانم
هزاران نفر می پوشند،

00:02:17.695 --> 00:02:18.902
یک پیراهن مثل این،

00:02:18.926 --> 00:02:20.839
چطور احساس می شود که مال من است؟

NOTE Paragraph

00:02:20.863 --> 00:02:22.490
بنابراین با این آزمایش شروع کردم،

00:02:22.514 --> 00:02:26.229
تصمیم به جمع آوری
اشیاء ای کردم که ویژگی خاصی داشتند.

00:02:26.253 --> 00:02:28.903
آنها تولید انبوه می شدند
و به آسانی قابل دسترس بودند،

00:02:28.927 --> 00:02:32.276
و کاملا بر اساس اهداف استفاده شان
طراحی شده بودند،

00:02:32.300 --> 00:02:33.603
و نه برای زیبایی شان.

00:02:33.627 --> 00:02:37.077
بنابراین اشیایی مثل خلال دندان، پونز،

00:02:37.101 --> 00:02:38.635
تکه های کاغذ توالت،

00:02:38.659 --> 00:02:43.680
تا ببینم اگر در راهی که انرژیم، زحمتم،
زمانم را بر روی آن گذاشته ام،

00:02:43.704 --> 00:02:48.593
که واقعا رفتار خودش می تواند
یک نوع از ارزش را در اثر ایجاد کند.

00:02:48.617 --> 00:02:51.887
یک ایده دیگر این است، 
من می خواستم کار زنده باشد.

00:02:51.911 --> 00:02:54.019
پس می خواستم آن را روی زمین پیاده کنم،

00:02:54.043 --> 00:02:55.410
که قابی اطرافش نداشته باشد،

00:02:55.434 --> 00:02:58.395
داشتن تجربه، نه اینکه چیزی را 
به دست آورده باشید

00:02:58.419 --> 00:03:00.180
و به شما گفته شده که چیز مهمی بوده

00:03:00.204 --> 00:03:03.489
اما متوجه می شوی این در زمان
خودت بوده است.

NOTE Paragraph

00:03:03.513 --> 00:03:07.381
بنابراین این شبیه یک ایده بسیار قدیمی
در مجسمه سازی می باشد،

00:03:07.405 --> 00:03:11.896
که این است
« ما چگونه به اجسام بی جان روح می بخشیم؟»

00:03:12.405 --> 00:03:14.604
و بنابراین، به مکانی مثل این رفتم،

00:03:14.628 --> 00:03:15.834
جایی که دیواری بود،

00:03:15.858 --> 00:03:17.997
و خودش از نقاشی استفاده می کند

00:03:18.021 --> 00:03:19.695
نقاشی از دیوار خارج شده،

00:03:19.719 --> 00:03:22.315
دیوار به سمت فضا نقاشی می کند
تا یک فضا را بسازد.

00:03:22.339 --> 00:03:24.395
به این علت من هم به این ایده
علاقه مند بودم

00:03:24.419 --> 00:03:27.780
که این واژه ها مجسمه سازی، نقاشی، نصب

00:03:27.804 --> 00:03:30.766
هیج کدامشان به شکلی که ما واقعا
جهان را می بینیم بیان نشده اند

00:03:30.790 --> 00:03:33.320
بنابراین من می خواستم
این موانع را از بین ببرم،

00:03:33.344 --> 00:03:36.548
هم بین ابزاری که هنرمندان
از آن صحبت می کنند،

00:03:36.572 --> 00:03:40.254
بلکه همچنین ازبین بردن
تجربه های بودن در زندگی و بودن در هنر،

00:03:40.278 --> 00:03:42.148
بنابراین وقتی شما در امور روزانه هستید،

00:03:42.172 --> 00:03:44.453
یا وقتی که در یکی از آثار من هستید،

00:03:44.477 --> 00:03:48.087
و وقتی دیدید و زندگی روزانه را تشخیص دادید

00:03:48.111 --> 00:03:52.373
شما می توانید این تجربه را
وارد زندگی خودتان بکنید،

00:03:52.397 --> 00:03:55.786
و شاید هنر را در زندگی هر روزتان ببینید.

NOTE Paragraph

00:03:56.386 --> 00:03:58.148
من در سال ۹۰ در تحصیلات تکمیلی بودم

00:03:58.172 --> 00:04:01.149
و استودیو من عمدتا با عکسها پر شده بود،

00:04:01.173 --> 00:04:02.323
مثل زندگی من.

00:04:02.347 --> 00:04:05.720
و این ادغام عکسها و اشیاء

00:04:05.744 --> 00:04:09.664
واقعا بخشی از راهی بود که من سعی می کردم
به اشیاء معنی بدهم

00:04:09.688 --> 00:04:12.458
و به این هم علاقه مند بودم
که این چطوری ممکن است تغییر کند.

00:04:12.482 --> 00:04:15.363
طوری که ما واقعا زمان را تجربه می کنیم.

00:04:15.387 --> 00:04:17.807
اگر ما در حال تجربه زمان
از طریق اشیاء باشیم.

00:04:17.831 --> 00:04:22.749
چه اتفاقی می افتد وقتی که عکسها و اشیاء
در فضا با هم ادغام می شود؟

00:04:22.773 --> 00:04:27.082
بنابراین من شروع به انجام
این تجربه ها با عکسها کردم.

00:04:27.106 --> 00:04:30.863
و اگر به ۱۸۸۰ نگاهی بیاندازید،

00:04:30.887 --> 00:04:34.831
زمانی که تبدیل اولین 
عکسها به فیلم شروع شد.

00:04:34.855 --> 00:04:39.965
و این از طریق مطالعات حیوانات انجام شد،

00:04:39.989 --> 00:04:41.146
حرکت حیوانات،

00:04:41.170 --> 00:04:44.276
مثل اسبها درایالات متحده، 
و پرنده ها در فرانسه

00:04:44.300 --> 00:04:45.983
اینها مطالعات حرکت بودند

00:04:46.007 --> 00:04:48.487
بعد به تدریج مثل زوتروپ، 
تبدیل به فیلم شدند.

NOTE Paragraph

00:04:48.511 --> 00:04:51.307
بنابراین تصمیم گرفتم، یک حیوان انتخاب کنم

00:04:51.331 --> 00:04:53.077
و با این ایده مشغول باشم

00:04:53.101 --> 00:04:57.619
که چگونه عکس دیگر برای ما ساکن نباشد، 
حرکت کند

00:04:57.930 --> 00:04:59.113
در فضا حرکت کند.

00:04:59.137 --> 00:05:03.077
پس یوزپلنگ را به 
عنوان شخصیتم انتخاب کردم.

00:05:03.101 --> 00:05:07.101
به این علت که سریع ترین مخلوق خشکی زی
بر روی زمین است.

00:05:07.125 --> 00:05:08.364
و این رکورد را دارد،

00:05:08.388 --> 00:05:10.363
و من می خواهم از رکوردش استفاده کنم

00:05:10.387 --> 00:05:14.267
تا واقعا نوعی از وسیله سنجش زمان بسازم.

00:05:14.291 --> 00:05:17.646
و این چیزی است که آن
در مجسمه سازی به نظر می رسید

00:05:17.670 --> 00:05:19.029
هنگامی در فضا حرکت می کرد.

00:05:19.053 --> 00:05:22.367
این نوع قاب شکسته عکس در فضا،

00:05:22.391 --> 00:05:25.145
به این علت من برگه دفتر نصب کرده بودم

00:05:25.169 --> 00:05:27.644
و واقعا پروژکتور را روی آن داشتم.

00:05:27.668 --> 00:05:30.831
سپس این آزمایش را انجام دادم
جایی که نوعی از مسابقه را دارید،

00:05:30.855 --> 00:05:33.403
با این وسایل جدید و ویدئو
که می توانستم نمایش بدهم.

00:05:33.427 --> 00:05:35.301
پس شاهین از جلو خارج می شود،

00:05:35.325 --> 00:05:37.149
یوزپلنگ، که در ثانیه می آید،

00:05:37.173 --> 00:05:39.977
و کرگدن که دارد سعی می کند 
از پشت به آنها برسد.

NOTE Paragraph

00:05:40.001 --> 00:05:41.747
سپس یکی از آزمایشات دیگر،

00:05:41.771 --> 00:05:42.984
فکر می کردم که چطور،

00:05:43.008 --> 00:05:47.231
اگر تلاش بکنیم و چیزی را که برایمان
اتفاق افتاده به یاد بیاوریم

00:05:47.255 --> 00:05:49.688
زمانی که حدودا ۱۰ سال داشتیم.

00:05:49.712 --> 00:05:53.386
این بسیار سخت است که هرچیزی را که در
آن سال اتفاق افتاده به یاد بیاوریم.

00:05:53.410 --> 00:05:55.783
برای من، شاید میتوانم در مورد یکی
دو تا فکر کنم

00:05:55.807 --> 00:06:01.073
و آن یک لحظه که در ذهنم بسط یافته است

00:06:01.097 --> 00:06:02.518
تا تمام سال را پر کند.

00:06:02.542 --> 00:06:05.717
بنابراین ما زمان را در
دقایق و ثانیه تجربه نمیکنیم.

00:06:05.741 --> 00:06:09.577
این هنوز ویدئویی است که من گرفتم،

00:06:09.601 --> 00:06:11.371
که روی قطعهای از کاغذ چاپ شده،

00:06:11.395 --> 00:06:14.869
کاغذ پاره شده است و ویدئو 
بر روی آن نمایش داده می شود.

00:06:15.323 --> 00:06:17.028
و من می خواستم این ایده را اجرا کنم

00:06:17.052 --> 00:06:20.910
که چگونه، این نوع از غوطه وری کامل عکسها

00:06:20.934 --> 00:06:22.776
که مارا احاطه کرده است،

00:06:22.800 --> 00:06:26.697
واقعا یک عکس چگونه می تواند بزرگ شود

00:06:26.721 --> 00:06:28.329
ومی تواند ما را شکار کند

NOTE Paragraph

00:06:29.030 --> 00:06:30.284
من همه اینها را داشتم --

00:06:30.308 --> 00:06:34.408
اینها سه تا از ۱۰۰ آزمایشهایی است که
سعی می کردم با عکسها انجام بدهم

00:06:34.432 --> 00:06:35.638
طی تقریبا یک دهه،

00:06:35.662 --> 00:06:37.107
و هیچ وقت نمایششان ندادم،

00:06:37.131 --> 00:06:42.282
فکر می کردم، خب، چگونه آنها را از استودیو
خارج و وارد فضای عمومی بکنم،

00:06:42.306 --> 00:06:45.459
اما این نوع از انرژی آزمایش حفظ می شود

00:06:45.483 --> 00:06:47.819
که وقتی به آزمایشگاه می روید می بینید،

00:06:47.843 --> 00:06:49.747
که آن را وقتی به استودیو میروید می بینید

00:06:49.771 --> 00:06:51.938
من در شرف یک نمایش بودم و من فقط گفتم،

00:06:51.962 --> 00:06:55.141
باشه، میزم را درست وسط اتاق قرار می دهم

00:06:55.165 --> 00:06:57.458
پس میزم را بردم و وسط اتاق قرار دادم،

00:06:57.482 --> 00:07:01.491
و این واقعا جواب داد، که برای من این 
روش بسیار غافل گیر کننده بود

00:07:01.515 --> 00:07:06.614
در این که این نوعی از سوسوزدن بودن، 
به علت صفحه های ویدئو از دور

00:07:06.638 --> 00:07:08.466
و همه پروژکتورها روی آن بودند

00:07:08.490 --> 00:07:11.022
بنابراین پروژکتورها فضای 
اطرافشان را می ساختند

00:07:11.046 --> 00:07:14.094
اما شما به سمت آن محو می شوید 
سوسوزنان مثل یک شعله

00:07:14.443 --> 00:07:16.506
و سپس در اثر احاطه می شوید

00:07:16.530 --> 00:07:18.847
در اندازه ایی که همه 
به خوبی با آن آشنا هستیم،

00:07:18.871 --> 00:07:24.174
که اندازه بودن جلو میزتحریر یا سینک است

00:07:24.198 --> 00:07:27.563
و سپس در آن غوطه ور می شوید،
بعد به این اندازه باز می گردید

00:07:27.587 --> 00:07:31.523
این مقیاس یک به یک بدن در رابطه با عکس

00:07:31.547 --> 00:07:33.300
اما در این سطح،

00:07:33.324 --> 00:07:37.768
شما این نورپردازی ها روی صفحه را
در باد وزیده بودید،

00:07:37.792 --> 00:07:40.656
و این ادغامی بود از چیزی که یک عکس بوده

00:07:40.680 --> 00:07:42.164
و از چیزی که یک جسم بوده،

NOTE Paragraph

00:07:42.188 --> 00:07:45.450
این چیزی است که اثر به نظر می رسد
وقتی که وارد یک اتاق بزرگتر می شود

00:07:45.474 --> 00:07:47.276
و این نبود تا این اثر را ساختم

00:07:47.300 --> 00:07:52.299
و متوجه شدم من قسمت درونی پلانتاریوم را 
به خوبی ساخته بودم.

00:07:52.323 --> 00:07:54.261
بدون اینکه متوجه آن بشوم.

00:07:54.285 --> 00:07:58.815
و من به عنوان یک بچه به یاد آوردم رفتن
به سمت سیاره نما را دوست داشتم.

00:07:58.839 --> 00:08:00.503
و سپس برگشتن از آسمان سیاره نما

00:08:00.527 --> 00:08:03.990
فقط همیشه این عکسهای جالب 
روی سقف وجود نداشت،

00:08:04.014 --> 00:08:07.958
اما می توانستید خود نورپردازی را ببینید
غژغژ کردن و پوشاندن.

00:08:07.982 --> 00:08:11.125
و این دوربین جالب در وسط اتاق،

00:08:11.149 --> 00:08:15.371
که این بود، در کنار حضار نظاره گر 
که در اطراف شما مشغول تماشا بودند،

00:08:15.395 --> 00:08:18.172
زیرا یک مخاطب در چرخه آن زمان بود

00:08:18.196 --> 00:08:21.133
و تماشای آنها و تجربه، 
بخشی از یک مخاطب بود

00:08:21.157 --> 00:08:24.926
این عکسی است که من از وب سایت دانلود کردم

00:08:24.950 --> 00:08:28.148
مردمی که عکس گرفتند 
خودشان بخشی از اثر بودند

00:08:28.172 --> 00:08:29.322
این عکس را دوست دارم

00:08:29.346 --> 00:08:32.481
به این علت که می بینید چگونه نقش ها 
در اثر ترکیب می شوند.

00:08:32.505 --> 00:08:36.926
بنابراین سایه بازدید کنندگان را 
در برابر نورپردازی دارید،

00:08:36.950 --> 00:08:39.688
و همچنین نورپردازی را از میان
پیراهن یک فرد می بینید،

00:08:39.712 --> 00:08:43.150
بنابراین خود تصویرگری هایی وجود داشت
که خودشان ایجاد شدند،

00:08:43.174 --> 00:08:44.325
وسپس نصب شدند،

00:08:44.349 --> 00:08:48.181
و مثل نوعی از فرآیند چرخشی
تشکیل عکس احساس می شد،

00:08:48.205 --> 00:08:49.934
و نوعی از پایان آن،

NOTE Paragraph

00:08:49.958 --> 00:08:53.529
اما این به من یادآوری می کرد 
و مرا به سیاره نما باز میگرداند،

00:08:53.553 --> 00:08:54.855
و آن قسمت داخلی

00:08:54.879 --> 00:08:56.831
و من نقاشی را دوباره شروع کردم.

00:08:56.855 --> 00:09:01.061
و فکر کردن به اینکه واقعا نقاشی کردن 
برای من چگونه است،

00:09:01.085 --> 00:09:03.919
در مورد تصاویر درونی که همه ما داریم

00:09:03.943 --> 00:09:05.688
بسیاری از تصاویر درونی وجود دارند.

00:09:05.712 --> 00:09:08.688
و بسیار متمرکزیم به چیزهایی که
بیرون از چشم هایمان وجود دارند.

00:09:09.204 --> 00:09:12.701
و چگونه ما حافظه را در ذهنمان نگه می داریم

00:09:12.725 --> 00:09:15.546
چگونه عکسهای خاصی 
از هیچ جا بیرون می آیند.

00:09:15.570 --> 00:09:17.618
یا می توانند طی زمان از بین بروند.

00:09:17.642 --> 00:09:21.118
و من این مجموعه را،
مجموعه «پس از تصویر» نامیدم.

00:09:21.142 --> 00:09:25.347
که مرجعی برای این ایده بود که اگر 
همه ما الان چشمهایمان را ببندیم

00:09:25.371 --> 00:09:27.950
شما می توانید این سوسو زدن نور
که درنگ می کند را ببینید

00:09:27.974 --> 00:09:30.117
و وقتی بازشان می کنیم
آن دوباره درنگ می کند-

00:09:30.141 --> 00:09:31.656
این همیشه اتفاق می افتد.

00:09:31.680 --> 00:09:37.161
و بعد از تصویر چیزی است که 
یک عکس هرگز جایگزین نمی شود،

00:09:37.185 --> 00:09:39.415
هیچ وقت احساس نمی کنید در یک عکس است.

00:09:39.439 --> 00:09:43.106
و این واقعا شما را به یاد 
محدودیتهای لنز دوربین می اندازد.

00:09:43.130 --> 00:09:46.304
و این ایده از گرفتن عکسهایی 
بیرون از من بود --

00:09:46.328 --> 00:09:47.482
این استودیوی من است --

00:09:47.506 --> 00:09:51.990
و سپس تلاش برای فهمیدن اینکه چطورآنها
درون من را نمایش می دهند.

NOTE Paragraph

00:09:52.014 --> 00:09:53.400
پس واقعا سریع،

00:09:53.424 --> 00:09:57.600
من بسیار سریع به دنبال این می روم که یک
فرآیند چگونه ممکن است گسترش داده شود

00:09:57.624 --> 00:09:58.776
برای اثر بعدی،

00:09:58.800 --> 00:10:01.347
پس این ممکن است با یک طرح ساده شروع شود،

00:10:01.371 --> 00:10:03.716
یا یک عکس که در حافظه من مانده است

00:10:03.740 --> 00:10:04.903
از قرن هجدهم --

00:10:04.927 --> 00:10:07.175
این «کولوسئوم» پیرانزی است

00:10:07.830 --> 00:10:10.196
یا مدلی به اندازه یک توپ بسکتبال --

00:10:10.220 --> 00:10:11.839
آن را اطراف یک توپ بسکتبال ساختم.

00:10:11.863 --> 00:10:14.974
اندازه آن توسط لیوان قرمز 
پشت آن ثابت می شود.

00:10:14.998 --> 00:10:17.998
و این مدل می تواند در یک قطعه بزرگتر
قرار گیرد به عنوان یک بذر،

00:10:18.022 --> 00:10:20.378
و این بذر می تواند
به یک کار بزرگتر رشد کند.

00:10:20.402 --> 00:10:23.735
و این قطعه می تواند یک فضای 
بسیار بسیار بزرگ را اشغال کند.

00:10:24.077 --> 00:10:29.456
اما می تواند به سمت یک ویدئو باریک شود
این چیزی است که من فقط از آیفونم ساختم،

00:10:29.480 --> 00:10:33.085
از گودالی بیرون از استودیویم، 
در یک شب بارانی

00:10:34.457 --> 00:10:38.444
بنابراین این یک بعد از تصویر
نقاشی ساخته شده در حافظه من هست،

00:10:38.468 --> 00:10:42.118
حتی این نقاشی هم می تواند پاک شود
مثل حافظه،

NOTE Paragraph

00:10:42.142 --> 00:10:45.690
بنابراین این مقیاس بسیار کوچک یک عکس است،

00:10:45.714 --> 00:10:46.967
از دفتر طراحی من

00:10:46.991 --> 00:10:48.752
می بینید که چگونه می تواند منفجر شود

00:10:48.776 --> 00:10:51.776
در یک ایستگاه مترو که اندازه سه بلوک است.

00:10:52.149 --> 00:10:54.593
و می توانید ببینید چطور 
وارد ایستکاه مترو می شود

00:10:54.617 --> 00:10:58.880
مثل یک سفر از میان صفحه های
دفتر طراحی است،

00:10:58.904 --> 00:11:04.039
نوعی از اثر دفترچه روزانه را می بینید
که در فضای عمومی نوشته شده،

00:11:04.063 --> 00:11:06.753
و در حال برگرداندن صفحه های ۲۰ سال
کار هنری هستید.

00:11:06.777 --> 00:11:09.007
در حالی که از مترو می گذرید.

00:11:09.031 --> 00:11:12.666
اما حتی این طرح واقعا
یک خاستگاه متفاوت دارد،

00:11:12.690 --> 00:11:18.918
خاستگاهی درون یک مجسمه دارد که از
ساختمانی ۶ طبقه بالا میرود.

00:11:18.942 --> 00:11:22.125
و اندازه آن در ۲۰۰۲ به اندازه یک گربه است

00:11:22.149 --> 00:11:25.268
من به این علت به یاد می آورم که
در آن زمان دو گربه سیاه داشتم.

00:11:25.617 --> 00:11:28.395
و این عکسی از اثری در ژاپن است

00:11:28.419 --> 00:11:30.705
می توانید بعد از تصویر را
در این مترو ببینید.

00:11:30.729 --> 00:11:32.498
یا اثری در ونیز

00:11:32.522 --> 00:11:35.387
عکس را جایی می بینید که
روی دیوار کشیده شده.

00:11:35.411 --> 00:11:39.696
یا چگونه مجسمه ای که در سال ۲۰۰۱ در 
موزه هنرهای معاصر سان فرانسیسکو ساختم،

00:11:39.720 --> 00:11:42.188
و این نوع از خط های پویا را ابداع کردم،

00:11:42.212 --> 00:11:45.141
چگونه آن را دزدیدم تا 
این خط های پویا را ابداع کنم

00:11:45.165 --> 00:11:48.117
هنگاهی که از خود مترو پایین می آیید.

NOTE Paragraph

00:11:48.141 --> 00:11:50.768
و این ادغام رسانه ها وقعا برای من جالب است

00:11:50.792 --> 00:11:54.435
بنابراین چگونه یک خط را می کشید که 
مثل یک مجسمه فشار را به خود می کشد

00:11:54.459 --> 00:11:55.862
و به سمت چاپ بیرون می دهد؟

00:11:55.886 --> 00:11:58.425
یا بعد از استفاده ازخط
مثل ترسیمی در یک مجسمه

00:11:58.449 --> 00:12:00.734
تا یک چشم انداز مهیج را خلق کند؟

00:12:00.758 --> 00:12:04.251
یا چگونه یک نقاشی فرآیند 
پرینت را تقلید می کند؟

00:12:05.013 --> 00:12:08.173
چگونه نصب از لنز دوربین استفاده می کند

00:12:08.197 --> 00:12:09.952
تا یک چشم انداز را طرح کند؟

00:12:10.308 --> 00:12:15.300
چگونه نثاشی روی یک ریسمان 
به یک لحظه در دانمارک

00:12:15.324 --> 00:12:17.202
در میان سفر تبدیل می شود؟

00:12:18.180 --> 00:12:20.601
و چگونه روی هی لاین می توان اثری را آفرید

00:12:20.625 --> 00:12:23.649
که خودش را درون طبیعت استتار می کند؟

00:12:23.673 --> 00:12:27.298
و تبدیل به یک زیستگاه برای طبیعت 
اطراف خودش می شود؟

NOTE Paragraph

00:12:28.729 --> 00:12:31.776
من با دو اثر که در حال ساختن آنها هستم 
خاتمه خواهم داد.

00:12:31.800 --> 00:12:33.688
این اثر «سقوط آسمان» نامیده می شود.

00:12:33.712 --> 00:12:37.180
که قرار است به صورت دائمی
در دره هادسن قرار بگیرد

00:12:37.204 --> 00:12:40.450
این نوع از سیاره نما بالاخره پایین می آید

00:12:40.474 --> 00:12:42.744
و خودش را به زمین می رساند.

00:12:42.768 --> 00:12:46.280
و این اثر از سال ۲۰۱۳ است که 
قرار است دوباره نصب شود،

00:12:46.304 --> 00:12:49.978
زندگی جدیدی را در
بازگشایی موزه هنر مدرن داشته باشد.

00:12:50.280 --> 00:12:53.804
و این اثر که ابزار خودش مجسمه است

00:12:53.828 --> 00:12:56.526
بنابراین پاندول هنگامی که تاپ می خورد،

00:12:56.550 --> 00:12:59.426
به عنوان یک ابزار استفاده می شود
تا این اثر را خلق کند

00:12:59.450 --> 00:13:02.335
پس هر توده از اشیاء

00:13:02.359 --> 00:13:07.912
یک سانتی متر بالا می روند تا 
به نوک آن پاندول برسند.

00:13:07.936 --> 00:13:11.871
بنابراین شما ترکیبی از سکون
این تاب زیبا را دارید،

00:13:11.895 --> 00:13:15.808
و همچنین فشاری که به صورت پیوسته می تواند
خود اثر را خراب کند.

NOTE Paragraph

00:13:16.474 --> 00:13:19.736
و واقعا اهمیت ندارد که این آثار
کجا پایان می رسند،

00:13:19.760 --> 00:13:22.547
به این علت که دلیل اصلی برای من

00:13:22.571 --> 00:13:25.625
این است که آنها در طول زمان 
در حافظه شما به پایان می رسند،

00:13:25.649 --> 00:13:29.177
و ایده هایی را ورای خودشان ایجاد می کنند.

NOTE Paragraph

00:13:29.817 --> 00:13:30.968
متشکرم.

NOTE Paragraph

00:13:30.992 --> 00:13:37.612
(تشویق)