Storyreels

(żywa muzyka)

- Kiedy już zakończył się
etap prezentacji i jest akceptacja

reżysera,

film przechodzi z działu opowieści
do działu montażu.

Montażyści składają scenorysy,
dodają nagrane dialogi,

podkładają dźwięki i muzykę,
żeby stworzyć tzw. 'animatik'.

To taka surowa wersja filmu
w formie wideo.

Pokażę wam przykład
takiego krótkiego filmiku

- animatiku
z 'W głowie się nie mieści'

- Pierwszy dzień w szkole,
jeden wielki szał.

Nie mogłam wczoraj zasnąć,
bo rozkminiałam nową strategię.

Proszę bardzo.

Strach, chodź no tu, hę!

- Potrzebuję na cito listę
wszystkich możliwych scenariuszy

pierwszego dnia w szkole.
Co może pójść źle?

- To moja działka, nie bój nic.

Czy ktoś wie jak się pisze
M.E.T.E.O.R.?

- Odraza - masz zadanie, żeby
Riley się wyróżniała,

ale też wtopiła w grupę.

- Animatik (storyreel)
to pierwsza wersja

filmu, który znacie z ekranów.

I wszystko, o czym mówiliśmy

w tej części cyklu 'Pixar w pigułce'
się tu pięknie łączy.

Rozwój postaci, konstrukcja opowieści,
język obrazu,

filmowy elementarz, robienie scenorysów
i wreszcie prezentacja.

Podział kawałków i odpowiednie tempo
są kluczowe przy animatiku.

To znaczy jak długo
mamy się zatrzymać na każdej planszy,

jak zbudować dialog,
żeby był spójny z obrazem

i jak nastrój oraz rytm
dobranej muzyki

i efektów dźwiękowych
może wywołać określone emocje.

Chociaż animacja opowiada obrazem,

zaraz usłyszymy,
i pewnie się zdziwicie,

jak ważną rolę odgrywa tu dźwięk.

Jak dobrać dźwięk?

- Kiedy dostaję plansze
ułożone w sekwencji po raz pierwszy

muszę dobrać całą ścieżkę dźwiękową,

która będzie pasować.

Zanim dodasz dźwięk
i zbudujesz tempo poszczególnych ujęć,

to są tylko rysunki, wiadomo.

Dźwięk i dialogi

oraz wyczucie czasu
nadają im dynamiki

i sprawiają, że film
zaczyna przypominać film.

- Kiedy dostaję swoje plansze,

zaczynam z nich montować
kolejne sekwencje

w zależności od rodzaju ujęcia

często zaczynam od dialogów.

I dobieram czas ich trwania.

Potem dodaję rysunki scenariusza,

i też docinam czas,
żeby to dobrze się zgrało

z dialogami.

A kiedy już mam poczucie,
że rysunki

i dialogi są spójne,

zaczynam budować
ścieżkę dźwiękową.

(pukanie)

Kiedy wszystko działa,

puszczam sobie całość od nowa.

Próbuję się wczuć,
i jeśli działa,

dopiero wówczas dodaję muzykę.

(dzwoneczki)

- Możesz dopracować tempo
każdego ujęcia,

i spróbować się wczuć
w to, co mówią bohaterowie,

jak rozmawiają ze sobą,
żeby stworzyć

takie poczucie, że oglądamy
już prawdziwy film.

Żebyśmy mogli spokojnie usiąść
i go sobie obejrzeć,

i wówczas podjąć decyzję
czy o taki efekt nam chodziło,

czy taki film robimy, no wiesz.

Powtarzamy ten proces osiem,
dziewięć razy

zanim w ogóle zaczniemy
jakiekolwiek prace nad animacją.

- Kiedy to wszystko już tworzy
jakąś spójną całość,

po pierwszych minutach

właściwie zapominasz,
że oglądasz same rysunki.

Bo historia zdążyła Cię już wciągnąć.

I o to nam chodziło,
ale jak widziałeś, zajęło to

masę czasu
i wymagało wielu poprawek.

Zanim dojdziesz do etapu
animatiku, trzeba

ścisłej współpracy
między rysownikami i montażystami.

Posłuchajmy co sami mówią
na ten temat:

Na co uważać kiedy z prezentacji
robisz animatik?

- Udało Ci się sprzedać swój pomysł,
wszyscy pospadali

z krzeseł pękając ze śmiechu
i reżyser mówi:

'Do montażowni!'

Twoje rysunki będą skanowane
i przesłane

do działu montażu,
gdzie zostaną opracowane z muzyką

i jakimiś pierwszymi dialogami.

Wszyscy czekacie jak na szpilkach
na fantastyczny kawałek,

oglądacie, i klapa,
dialogi bez ikry

i zadajesz sobie pytanie
co się stało z tym dowcipem?

- To już nie to samo

co opowiadałeś w czasie prezentacji

i zastanawiasz się co jest?

- Teraz sobie z tego żartujemy,

ale były momenty,
kiedy wszyscy zachodzili w głowę:

'Co się stało?'

'To było naprawdę super zabawne,

więc jakim cudem
teraz wcale nie jest?'

- Czasem trudno powiedzieć,
ale wprowadzenie innych elementów

czasem daje taki efekt.

W czasie Twojego występu
jesteś w pełni zaangażowany,

a teraz po prostu oglądasz
to jako widz.

- Czasem wystarczy
zmienić ustawienia kwestii.

Na rysunku coś może być bardzo,
naprawdę bardzo zabawne,

ale kiedy nad tym posiedzisz
za długo, coś wytniesz,

albo skrócisz o kawałek,

cały efekt komediowy siada.

- Dlatego właśnie robimy sobie
takie wewnętrzne pokazy.

Oglądamy film w nowym kontekście
raz na jakiś czas,

co trzy czy cztery miesiące.

Po co? Żeby sprawdzić,
czy ciągle jest to zabawne

dowcipne, poruszające
jakieś czułe struny.

Dlatego, że autor może taki być,
dowcipny, zabawny,

serdeczny, więc sprawdzamy
czy pomysł w praniu

zachowuje te same emocje.
Czy potrafi je wzbudzić u widza,

który będzie film oglądał w kinie.

Jak widzisz, wiele elementów
opowiadania historii

i robienia filmów
się łączy przy animatiku.

Tak naprawdę, to dział montażu
jest ostatecznie odpowiedzialny

za końcową wersję filmu.

To oni trzymają 'nożyczki',
jakby nie było.

Zawsze mnie zastanawiało
jak montażyści współpracują

z reżyserami.

Jak wygląda współpraca
montażystów i reżysera?

- Pamiętam kiedy Andrew Stanton,
w czasie pierwszej narady z reżyserem

po tym jak mu pokazałem
jedną ze scen,

powiedział mi coś,
co zapamiętałem jako naprawdę

świetną radę na przyszłość,

'Jako montażysta animacji,

zanim w ogóle zaczniesz
bawić się w montaż,

powinieneś wczuć się
w klimat tej sceny, by go potem odtworzyć.

Na ten klimat ma wpływ
kilka czynników - tempo,

zestawiony z dźwiękiem,
który wydaje dana postać,

tak jak odgłosy w WALL-E,
czy też teksty

i ścieżki dialogowe Dory,

i musisz się naprawdę
wejść w buty,

w rolę postaci,
w jej sposób myślenia

w jej odczucia

w danym momencie,
żeby zrozumieć

jego czy jej punkt widzenia.

Dlaczego dokonuje takich
a nie innych wyborów

w tej konkretnej chwili.

I od tego warto zacząć.

Potem można się zająć
resztą, analizować itd.

Po tym, co mi powiedział
wziąłem na warsztat kolejną scenę

i pokazałem mu następnego dnia.

Było dużo lepiej,

bo wreszcie zrozumiałem
na czym polega moje zadanie.

I szczerze mówiąc
korzystam z tego do dziś

zawsze jak realizuję
jakąś scenę czy kadr.

- Skoro masz już względne pojęcie
na czym polega animatik,

spróbuj sam stworzyć
coś podobnego na bazie

wybranej sekwencji z Twojego filmu.

Żeby to zrobić wcale nie potrzebujesz
jakichś mega aplikacji.

Wystarczą te bezpłatne,

dostępne na smartfonach.
Serio.

I na tym będziemy chyba kończyć
tę część zajęć z serii

'Pixar w pigułce'
na temat budowania opowieści.

Wszyscy mamy coś ważnego
do opowiedzenia.

Mamy nadzieję, że teraz jeszcze
macie potrzebne narzędzia,

żeby znaleźć w sobie
potencjał do opowiadania.

Zobacz co proponujemy
w kolejnym ćwiczeniu.

A dla wytrwałych mamy
jeszcze jedno super wideo

na zakończenie.
Taki mały bonus :)