Jak to jest być rodzicem w strefie wojny?
-
0:01 - 0:06Na całym świecie ponad 1,5 miliarda ludzi
doświadcza konfliktów zbrojnych. -
0:06 - 0:10W rezultacie muszą uciekać z kraju,
-
0:10 - 0:13co daje ponad 15 milionów uchodźców.
-
0:13 - 0:15Bez wątpienia dzieci
-
0:15 - 0:18to najbardziej niewinne i bezradne ofiary,
-
0:19 - 0:21ale nie tylko z powodu
oczywistych zagrożeń fizycznych, -
0:21 - 0:25tylko przez często niewidoczny
wpływ wojny na rodziny. -
0:26 - 0:29Doświadczenia wojenne dzieci
powodują duże ryzyko -
0:30 - 0:33rozwoju problemów emocjonalnych
i kłopotów z zachowaniem. -
0:34 - 0:36Dzieci, jak możemy się domyślić,
-
0:36 - 0:38martwią się, boją i ryzykują.
-
0:39 - 0:40Ale jest dobra wiadomość.
-
0:40 - 0:44Jakość opieki w rodzinie
-
0:44 - 0:48ma większy wpływ na ich dobrobyt,
-
0:48 - 0:51niż doświadczenia wojenne.
-
0:52 - 0:55Czyli tak naprawdę
można chronić dzieci -
0:55 - 1:01przez ciepłe, bezpieczne rodzicielstwo
w trakcie konfliktu i po jego zakończeniu. -
1:02 - 1:05W 2011 roku zaczęłam studia doktoranckie
-
1:05 - 1:08na wydziale Psychologii
Uniwersytetu w Manchesterze. -
1:09 - 1:10Jak wielu z was
-
1:11 - 1:14oglądałam w telewizji
rozwój kryzysu w Syrii. -
1:15 - 1:17Moja rodzina pochodzi z Syrii
-
1:17 - 1:18i bardzo wcześnie
-
1:18 - 1:21straciłam kilku członków rodziny
w bardzo okropny sposób. -
1:22 - 1:24Siadaliśmy z rodziną przed telewizorem.
-
1:25 - 1:27Wszyscy widzieliśmy te sceny:
-
1:27 - 1:29bomby niszczące budynki,
-
1:29 - 1:30chaos, zniszczenie
-
1:31 - 1:33i ludzi biegających z krzykiem.
-
1:33 - 1:37To właśnie ci biegający z krzykiem ludzie
najbardziej do mnie trafiali, -
1:37 - 1:40zwłaszcza dzieci,
wyglądające na przerażone. -
1:41 - 1:45Byłam mamą dwójki małych,
wyjątkowo ciekawskich dzieci. -
1:45 - 1:47Miały wtedy 5 i 7 lat,
-
1:47 - 1:50to wiek, kiedy zadaje się mnóstwo pytań
-
1:50 - 1:53i oczekuje szczerych,
przekonujących odpowiedzi. -
1:53 - 1:56Zaczęłam się zastanawiać, jakby to było
-
1:56 - 1:59wychowywać je w strefie wojny
i w obozie dla uchodźców. -
2:00 - 2:02Czy dzieci byłyby inne?
-
2:03 - 2:06Czy jasne oczy mojej córki
straciłyby blask? -
2:07 - 2:12Czy mój spokojny i beztroski synek
ze strachu zamknąłby się w sobie? -
2:13 - 2:14Jak bym sobie poradziła?
-
2:15 - 2:17Czy zmieniłabym się?
-
2:19 - 2:21Jako psycholodzy i trenerzy rodziców
-
2:21 - 2:25wiemy, że rodzice uzbrojeni
w umiejętności opieki nad dziećmi -
2:25 - 2:27mogą mieć ogromny wpływ na ich dobrobyt.
-
2:28 - 2:30Nazywamy to treningiem rodziców.
-
2:31 - 2:33Zastanawiało mnie,
-
2:33 - 2:36czy programy szkoleń rodziców,
byłyby przydatne dla rodzin -
2:36 - 2:39w strefach wojennych
lub w obozach dla uchodźców? -
2:39 - 2:42Czy moglibyśmy do nich dotrzeć
z poradami i szkoleniami, -
2:42 - 2:45które pomogłyby im
w tych trudnych warunkach? -
2:46 - 2:49Zwróciłam się do mojej promotorki
-
2:49 - 2:50profesor Rachel Calam,
-
2:50 - 2:54z pomysłem, by wykorzystać wiedzę
akademicką w prawdziwym świecie. -
2:55 - 2:57Ale nie byłam pewna,
co dokładnie chcę zrobić. -
2:58 - 3:00Ona cierpliwie mnie wysłuchała
-
3:00 - 3:01i ku mojej radości powiedziała:
-
3:02 - 3:04"Jeżeli to chcesz zrobić
i tak wiele to dla ciebie znaczy, -
3:04 - 3:06zróbmy to.
-
3:06 - 3:09Spróbujmy się przekonać,
czy programy dla rodziców -
3:09 - 3:11mogą się przydać
w takich okolicznościach". -
3:12 - 3:15Przez ostatnie 5 lat razem z koleżankami
-
3:15 - 3:17prof. Calam i dr Kim Cartwright
-
3:17 - 3:20pracujemy nad sposobami wspierania rodzin,
-
3:20 - 3:23które doświadczyły wojny i przesiedlenia.
-
3:24 - 3:27By dowiedzieć się, jak pomóc rodzinom
po przejściach wojennych -
3:27 - 3:28we wspieraniu dzieci,
-
3:28 - 3:32po pierwsze należy spytać,
jakie są ich problemy, -
3:32 - 3:33prawda?
-
3:34 - 3:35To wydaje się oczywiste.
-
3:35 - 3:37Ale często tych najbardziej narażonych,
-
3:37 - 3:39tych, którym chcemy pomóc,
-
3:39 - 3:40właśnie się nie pyta.
-
3:40 - 3:42Ileż razy po prostu zakładaliśmy,
-
3:42 - 3:47że wiemy, co komuś pomoże,
bez wcześniejszej rozmowy? -
3:47 - 3:51Pojechałam zatem do obozów
dla uchodźców w Turcji i Syrii, -
3:51 - 3:53usiadłam z rodzinami i słuchałam.
-
3:54 - 3:57Słuchałam o ich wyzwaniach jako rodziców,
-
3:57 - 3:59słuchałam o ich rodzicielskich problemach
-
3:59 - 4:01i słuchałam ich wołania o pomoc.
-
4:02 - 4:04Czasami przerywaliśmy,
-
4:04 - 4:06bo mogłam tylko trzymać ich za ręce
-
4:06 - 4:08i przyłączyć się do ich płaczu i modlitwy.
-
4:09 - 4:11Opowiedzieli mi o swoich zmaganiach,
-
4:11 - 4:15opowiedzieli mi o ciężkich,
wręcz prymitywnych warunkach obozowych, -
4:15 - 4:18które pozwalały się skupiać
tylko na podstawowych zadaniach, -
4:18 - 4:20jak zbieranie czystej wody.
-
4:21 - 4:24Opowiedzieli mi, jak zaczęli
dostrzegać wycofanie dzieci, -
4:24 - 4:27ich smutek, depresję, gniew,
-
4:27 - 4:30moczenie łóżka, ssanie kciuka,
strach przed hałasem, -
4:30 - 4:32strach przed koszmarami...
-
4:32 - 4:35przerażającymi koszmarami.
-
4:35 - 4:39Te rodziny przeszły to,
co my oglądaliśmy w telewizji. -
4:39 - 4:40Matki...
-
4:40 - 4:43prawie połowa owdowiała z powodu wojny
-
4:43 - 4:45lub nie była pewna,
czy ich mężowie w ogóle żyją, -
4:45 - 4:49opowiadały jak czują się z tym,
że tak źle sobie radzą. -
4:49 - 4:54Widziały, jak ich dzieci się zmieniają
i nie mały pojęcia, jak im pomóc. -
4:54 - 4:57Nie wiedziały, jak odpowiadać
na pytania dzieci. -
4:57 - 5:01Uznałam za niesamowite
i bardzo motywujące, -
5:01 - 5:06że te rodziny tak bardzo chciały
pomóc swoim dzieciom. -
5:06 - 5:08Mimo wszystkich wyzwań,
z jakimi się zmagali, -
5:08 - 5:10starali się pomóc dzieciom.
-
5:10 - 5:14Próbowali szukać pomocy u pracowników NGO,
-
5:14 - 5:16u nauczycieli z obozów dla uchodźców,
-
5:16 - 5:17lekarzy,
-
5:17 - 5:18czy innych rodziców.
-
5:19 - 5:22Jedna z mam, którą poznałam,
choć była w obozie dopiero 4 dni, -
5:22 - 5:24już dwa razy próbowała
-
5:24 - 5:26szukać wsparcia dla 8-letniej córki,
-
5:26 - 5:29której śniły się przerażające koszmary.
-
5:30 - 5:33Niestety, takie próby
są prawie zawsze bezskuteczne. -
5:34 - 5:36Lekarze w obozach, gdy są dostępni,
-
5:36 - 5:38są prawie zawsze zbyt zajęci
-
5:38 - 5:42lub nie mają wiedzy, czy czasu na wsparcie
rodziców w podstawowych sprawach. -
5:42 - 5:46Nauczyciele i inni rodzice
są w w takiej samej sytuacji jak oni, -
5:46 - 5:50są nowymi uchodźcami,
którzy walczą o swoje potrzeby. -
5:51 - 5:54Zaczęłyśmy się zastanawiać.
-
5:54 - 5:57Jak możemy pomóc tym rodzinom?
-
5:57 - 6:01Ich problemy ich przerastały.
-
6:01 - 6:03Kryzys w Syrii uświadomił nam
-
6:03 - 6:08niemożność dotarcia
do pojedynczych rodzin. -
6:08 - 6:10Jak inaczej mogliśmy im pomóc?
-
6:10 - 6:14Jak dotrzeć do rodzin na szeroka skalę
-
6:14 - 6:16bez ogromnych wydatków
-
6:17 - 6:20w tych przerażających czasach?
-
6:21 - 6:24Podczas długich rozmów
jeden z pracowników NGO zasugerował -
6:24 - 6:26coś fajnego i innowacyjnego:
-
6:26 - 6:31by umieszczać ulotki informacyjne
na opakowaniach chleba, -
6:31 - 6:37które w strefie konfliktu w Syrii
dostarczali rodzinom pracownicy socjalni. -
6:37 - 6:39I tak też zrobiliśmy.
-
6:39 - 6:42Opakowania nie zmieniły się
pod względem wyglądu, -
6:42 - 6:45poza faktem, że dodawano do nich
dwie kartki papieru. -
6:45 - 6:50Jedna była ulotką informacyjną
z podstawowymi radami i wiadomościami -
6:50 - 6:53wyjaśniającymi rodzicom,
czego mogą doświadczać -
6:53 - 6:55i przez co przechodzą ich dzieci.
-
6:55 - 6:59I informacje o tym,
jak mogą pomóc sobie i dzieciom, -
6:59 - 7:03na przykład przez poświęcenie czasu
na rozmowę z dzieckiem, -
7:03 - 7:05okazywanie im uczuć,
-
7:05 - 7:07więcej cierpliwości,
-
7:07 - 7:09rozmawianie z dziećmi.
-
7:09 - 7:12Druga kartka zawierała ankietę
z informacjami zwrotnymi -
7:12 - 7:14i oczywiście był też długopis.
-
7:14 - 7:18Czy było to zwykłe rozdawanie ulotek,
-
7:18 - 7:21czy raczej sposób na dostarczenie
pierwszej pomocy psychologicznej, -
7:22 - 7:25która zapewnia ciepłe, bezpieczne,
pełne miłości rodzicielstwo? -
7:25 - 7:29Udało nam się rozdać ich 3000
w ciągu tylko tygodnia. -
7:30 - 7:34Co niesamowite,
wskaźnik odpowiedzi wyniósł 60%. -
7:34 - 7:3860% z 3000 rodzin odpowiedziało.
-
7:38 - 7:41Nie wiem, ilu naukowców jest na sali,
-
7:41 - 7:43ale taki wskaźnik odpowiedzi
jest fantastyczny. -
7:43 - 7:46Osiągnięcie czegoś takiego byłoby
nie lada wyczynem w Manchesterze, -
7:46 - 7:49a co dopiero w strefie konfliktu w Syrii,
-
7:49 - 7:53co podkreśla wagę
tych wiadomości dla rodzin. -
7:55 - 7:59Pamiętam, jak niecierpliwie czekaliśmy
na zwrot kwestionariuszy. -
7:59 - 8:02Rodziny zostawiły setki wiadomości,
-
8:02 - 8:04w większości bardzo
pozytywnych i zachęcających. -
8:04 - 8:06Ale moją ulubioną jest:
-
8:06 - 8:09"Dziękuję, że nie zapomnieliście
o nas i naszych dzieciach". -
8:10 - 8:12To bardzo dobrze ilustruje
potencjalne znaczenie -
8:12 - 8:15udzielania psychologicznej
pierwszej pomocy rodzinom -
8:15 - 8:17i zbierania informacji zwrotnych.
-
8:17 - 8:20Wyobraźcie sobie taki wynik
przy użyciu innych środków, -
8:20 - 8:24takich jak dystrybucja mleka dla dzieci,
czy środków higieny dla kobiet, -
8:24 - 8:26nawet paczek z żywnością.
-
8:28 - 8:30Ale przenieśmy to nieco bliżej domu,
-
8:30 - 8:31bo kryzys z uchodźcami
-
8:31 - 8:34wpływa na każdego z nas.
-
8:35 - 8:39Codziennie jesteśmy bombardowani
statystykami i zdjęciami, -
8:39 - 8:41a to nie powinno dziwić,
-
8:41 - 8:42bo do zeszłego miesiąca
-
8:42 - 8:45ponad milion uchodźców
dotarło do Europy. -
8:45 - 8:46Milion.
-
8:47 - 8:50Uchodźcy włączają się
w nasze społeczności, -
8:50 - 8:52zostają naszymi sąsiadami,
-
8:52 - 8:54ich dzieci chodzą do szkół
z naszymi dziećmi. -
8:55 - 8:59Przygotowaliśmy zatem ulotkę
na potrzeby uchodźców w Europie, -
9:00 - 9:02są dostępne za darmo online
-
9:02 - 9:05na terenach o wysokim napływie uchodźców.
-
9:05 - 9:08Na przykład szwedzka służba zdrowia
zamieściła je na swojej stronie -
9:08 - 9:10i w ciągu 45 minut
-
9:10 - 9:13ściągnięto je 343 razy,
-
9:13 - 9:15co wyraźnie pokazuje, jak ważny jest
-
9:15 - 9:18dla wolontariuszy, praktykantów i rodziców
-
9:18 - 9:22swobodny dostęp do informacji
o pomocy psychologicznej. -
9:23 - 9:29W 2013 roku siedziałam na zimnej podłodze
namiotu w obozie dla uchodźców -
9:29 - 9:33i prowadziłam z zebranymi matkami
zogniskowany wywiad grupowy. -
9:33 - 9:36Naprzeciwko miałam starszą kobietę
-
9:36 - 9:41na której kolanach trzymała głowa
może 13-letnia dziewczynka. -
9:42 - 9:45Dziewczynka była cicho przez cały wywiad,
-
9:45 - 9:46nie odzywała się w ogóle,
-
9:46 - 9:48leżała z podkulonymi nogami.
-
9:49 - 9:51Pod koniec wywiadu,
-
9:51 - 9:54gdy dziękowałam mamom
za poświęcony czas, -
9:54 - 9:58starsza kobieta wskazała
na dziewczynkę i zapytała: -
9:58 - 9:59"Mogłabyś pomóc nam z...?"
-
10:00 - 10:02Nie do końca pewna,
czego ode mnie oczekuje, -
10:02 - 10:04spojrzałam na dziewczynkę z uśmiechem
-
10:04 - 10:06i powiedziałam po arabsku:
-
10:06 - 10:08"Salaam alaikum. Shu-ismak?"
-
10:08 - 10:09"Jak masz na imię?".
-
10:10 - 10:13Popatrzyła na mnie zdezorientowana
i bez zainteresowania, -
10:13 - 10:14ale potem powiedziała: "Halul".
-
10:15 - 10:19Halul to zdrobnienie od imienia Hala
-
10:19 - 10:23i nazywa się tak tylko
bardzo małe dziewczynki. -
10:23 - 10:27Zdałam sobie sprawę, że Hala pewnie
ma znacznie więcej niż 13 lat. -
10:28 - 10:32Okazało się, że ma 25 lat
i jest mamą trójki dzieci. -
10:33 - 10:37Hala była pewną siebie, bystrą,
entuzjastyczną, kochającą, troskliwą mamą -
10:37 - 10:38dla swoich dzieci,
-
10:38 - 10:40ale wojna zupełnie ją zmieniła.
-
10:41 - 10:45Przeżyła bombardowanie rodzinnego miasta,
-
10:45 - 10:48przeżyła wybuchy.
-
10:48 - 10:51Gdy myśliwce krążyły nad ich domem,
-
10:51 - 10:52zrzucając bomby,
-
10:52 - 10:55dzieci krzyczały przerażone hałasem.
-
10:55 - 10:58Hala gorączkowo zakrywała
uszy dzieci poduszkami, -
10:58 - 10:59by zablokować hałas,
-
10:59 - 11:01sama krzycząc ze strachu.
-
11:02 - 11:04Gdy dotarli do obozu dla uchodźców
-
11:04 - 11:07i byli w końcu
w pewnym sensie bezpieczni, -
11:07 - 11:10zupełnie zdziecinniała.
-
11:11 - 11:13Zupełnie odrzuciła rodzinę,
-
11:14 - 11:16dzieci, męża.
-
11:17 - 11:19Hala po prostu nie mogła więcej znieść.
-
11:21 - 11:23To jest walka rodzica
z bardzo przykrym zakończeniem -
11:24 - 11:25i niestety tak dzieje się często.
-
11:25 - 11:28Ci, którzy doświadczają
konfliktów zbrojnych i przesiedleń, -
11:28 - 11:31zmagają się z poważnymi
problemami emocjonalnymi. -
11:32 - 11:34A z czymś takim wszyscy
możemy się utożsamić. -
11:35 - 11:38Jeśli spotyka cię coś strasznego,
-
11:39 - 11:42jeśli tracisz kogoś lub coś
bardzo ci bliskiego, -
11:43 - 11:46jak będziesz sobie dalej radzić?
-
11:47 - 11:50Będziesz w stanie
dbać o siebie i o rodzinę? -
11:51 - 11:55Biorąc pod uwagę to,
że pierwsze 5 lat życia dziecka -
11:55 - 11:58ma ogromny wpływ na jego rozwój
fizyczny i emocjonalny -
11:58 - 12:03oraz to, że 1,5 miliarda ludzi
doświadcza konfliktów zbrojnych -
12:03 - 12:06i wielu z nich dołączy
do naszych wspólnot, -
12:06 - 12:08nie możemy pozwolić sobie na ignorowanie
-
12:08 - 12:11potrzeb osób doświadczających
wojny i wysiedleń. -
12:13 - 12:15Musimy uznać potrzeby
tych rodzin za priorytet, -
12:15 - 12:20zarówno tych wysiedlanych w swoim kraju,
jak i uchodźców na całym świecie. -
12:21 - 12:26Te potrzeby muszą być priorytetem
dla pracowników NGO, polityków, -
12:26 - 12:30dla WHO, UNHCR oraz każdego z nas,
-
12:30 - 12:34niezależnie od naszej
funkcji w społeczeństwie. -
12:36 - 12:41Gdy zaczniemy zauważać
pojedyncze twarze ofiar konfliktu, -
12:41 - 12:45gdy zaczniemy dostrzegać
ich skomplikowane emocje, -
12:45 - 12:48zaczniemy ich też postrzegać jako ludzi.
-
12:48 - 12:51Zaczniemy widzieć potrzeby tych rodzin,
-
12:51 - 12:53a są to prawdziwe potrzeby człowieka.
-
12:54 - 12:57Gdy potrzeby tych rodzin będą priorytetem,
-
12:57 - 13:00pomoc dzieciom
w organizacjach humanitarnych -
13:00 - 13:05będzie priorytetem i podkreśli się rolę
rodziny we wspieraniu dzieci. -
13:06 - 13:09Zdrowie psychiczne rodziny
będzie widoczne jasno i wyraźnie -
13:09 - 13:11w programach międzynarodowych.
-
13:11 - 13:15Dzieci rzadziej będą trafiać
do opieki społecznej -
13:15 - 13:16w krajach docelowych,
-
13:16 - 13:19bo ich rodziny dostaną wsparcie
od samego początku. -
13:21 - 13:23Będziemy bardziej otwarci,
-
13:23 - 13:25bardziej gościnni, troskliwi
-
13:25 - 13:29i bardziej ufni wobec tych,
którzy do nas trafiają. -
13:30 - 13:32Musimy zaprzestać wojen.
-
13:33 - 13:37Musimy zbudować świat, gdzie dzieci mogą
marzyć o samolotach zrzucających prezenty -
13:37 - 13:39nie bomby.
-
13:39 - 13:43Dopóki nie zakończymy konfliktów zbrojnych
szalejących na świecie, -
13:43 - 13:46rodziny wciąż będą przesiedlane,
-
13:46 - 13:48a dzieci bezbronne.
-
13:48 - 13:51Ale ulepszając wsparcie
rodziców i opiekunów, -
13:51 - 13:56możemy zmniejszyć wpływ wojny
na psychologiczne problemy -
13:56 - 13:58u dzieci i rodzin.
-
13:59 - 14:00Dziękuję.
-
14:00 - 14:02(Brawa)
- Title:
- Jak to jest być rodzicem w strefie wojny?
- Speaker:
- Aala El-Khani
- Description:
-
Jak rodzice chronią dzieci i pomagają im znów poczuć się bezpiecznie, podczas gdy ich domy są równane z ziemią? W tej pełnej ciepła prelekcji psycholog Aala El-Khani dzieli się historią o pomaganiu rodzinom uchodźców z Syrii i czego się od nich nauczył. Pyta: „Jak pomóc kochającym rodzicom dać ich dzieciom ciepłe i bezpieczne wychowanie, jakiego potrzebują?”.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 14:16
Rysia Wand approved Polish subtitles for What it's like to be a parent in a war zone | ||
Rysia Wand accepted Polish subtitles for What it's like to be a parent in a war zone | ||
Rysia Wand edited Polish subtitles for What it's like to be a parent in a war zone | ||
Rysia Wand edited Polish subtitles for What it's like to be a parent in a war zone | ||
Rysia Wand edited Polish subtitles for What it's like to be a parent in a war zone | ||
Hanna Dziedusiewicz edited Polish subtitles for What it's like to be a parent in a war zone | ||
Hanna Dziedusiewicz edited Polish subtitles for What it's like to be a parent in a war zone | ||
Hanna Dziedusiewicz edited Polish subtitles for What it's like to be a parent in a war zone |