Tenis, sevgi ve annelik üzerine

Yirmi üçüncü Grand Slam zaferinin ardından, tenis yıldızı Serena Williams gazeteci Gayle Kingle ile, hamilelik haberini yanlışlıkla dünyayla nasıl paylaştığından başlayarak, sıcak, eğlenceli bir söyleşi gerçekleştiriyor.

Lütfen oturun, Serena Williams

veya oturun anne mi demeliyiz?

(Alkışlar)

Eminim siz de benim gibi,

Serena'nın paylaşımını görmüşsünüzdür.

Geçen hafta,
o güzelim sarı mayosuyla

onu gördüğümde
düşünebildiğim tek şey,

"Tanrım, TED'e konuk olana
kadar bekleyemez miydi?"

Bencil davrandım, biliyorum.

Sana o fotoğrafı sordum.

Sen de o fotoğrafı
kimse görmemeliydi dedin.

Bu ne demek?

Aslında, bu bir kazaydı.

Tatildeydim, kendime
biraz zaman ayırıyordum

ve durumumu kontrol etmek,
ilerlememi görmek için

her hafta fotoğrafımı çekiyordum.

Arkadaşlarınla da paylaşmak için mi?

Hayır, aslında
sadece kaydediyordum.

Cidden pek kimseye de söylememiştim,

doğrusu,

kaydediyordum.

Sosyal medya nasıldır bilirsin,
yanlış tuşa basarsın ve --

(Gülüşmeler)

Ve karşımızdadır.

Yarım saat sonra
-ki telefonum pek çalmaz-

telefonumda 4 cevapsız çağrı vardı.

Tuhafıma gitti,

telefonu aldım
ve hayır, olamaz dedim.

Ama bu güzel bir andı.

Tam olarak 5, 6 gün daha
bekleyecektim, -- sorun yok.

Biliyorum, yani tuhaftı.
Gönderide sadece "20 hafta" yazıyordu.

Yani çok fazla bilgi
içerdiği söylenemez.

Kesinlikle, tüm o zaman
boyunca yaptığım şeydi o.

Sadece takip ediyordum.

18, 19 -- her hafta sadece
bir resim çekip kaydetmiştim

ve her şey yolunda gidiyordu.

İlk defa yanlışlıkla paylaşmış oldum.

Demek öyle. Yine de tebrikler.

Teşekkürler.

Sorun değil.

Hamile olduğunu öğrendiğinde
heyecan, korku

ya da endişeye kapıldın mı?

Avustralya Açık Tenis Turnuvası
başlamadan iki gün önce öğrendim,

ki en büyük grand slamlerden biridir.

İki gün önce mi öğrendin?

Evet, iki gün önce.
Artık biliyordum.

Gergindim.

Ne düşüneceğimi bilemiyordum

ama o an tek bildiğim

bulunduğum yere,
Avustralya Açık'a odaklanmak

benim için önemliydi.

Ne yapmam gerektiğinden emin değildim.

Oynayabilecek miydim.

Çok tehlikeli olabilirdi biliyordum,
ilk 12 hafta özellikle.

Bir sürü soru vardı kafamda.

Ama oynamakla kalmadın,
kazandın da, Bayan Williams.

(Alkışlar)

Evet.

Sadece şunu söyleyebilirim,
23 Grand Slam zaferin var.

Teşekkürler.

(Alkış)

Hem de hamileyken!

Sadece
yeni bir handikap arıyordum.

Hamile olduğunu bildiğin için,
oyununda bir farklılık oldu mu?

Oldu. Pek kolay değildi.

Hamilelerin yaşadığı
şeyleri duymuşsundur.

Hastalanırlar ve çabuk yorulurlar.

Sabah bulantın oldu mu?

Hayır olmadı,
o konuda çok şanslıydım.

Normalde gerçekten yorgun oluyor
ve stres altına giriyorlar.

Tüm o enerjiyi alıp

söz gelimi bir torbaya doldurup

fırlatıp atmam gerekiyordu.

Çünkü ekstra duyguyla
ya da başka bir şeyle

uğraşacak zamanımın
olmadığını anladım.

Çünkü hamile olayım olmayayım,
ki kimse bilmiyordu,

katıldığım her turnuva gibi,

bu turnuvayı da kazanmam gerekiyordu.

Kazanmam bekleniyordu.

Kaybetseydim asıl haber bu olurdu.

Evet, kazanmadığında
asıl haber bu olur.

Evet, kendi adıma,
o an hissettiğim

her türlü olumsuz
durumu ve duyguyu

bir şekilde bastırmak

ve bir sonraki adımı
hesap etmek zorundaydım.

Epey sevenin
ve destekçin var.

Hatta buraya gelirken insanlar
beni havaalanında durdurdu.

Uçuş ekibine, pilota
nereye gittiğimi söyledim.

"Tanrım, hamile olmasına
çok sevindik!" dediler.

Ama o huysuz kitle de hep var.

Yolda biri bana
Ilie Nastase ile ilgili,

çok kaba, yakışıksız
ve ırkçı şeyler söyledi.

Sen ona cevap verdin.

Onun söyledikleri
burada anmaya değmez.

Ama sen cevap verdin. Neden?

Bence hayli yakışıksız yorumlardı.

Sadece o değil.
Ben daima meslektaşlarımı,

çalışma arkadaşlarımı destekledim.

Yaklaşık 20 yıldır profesyonelim.

Kadınları korumak benim için önemli.

Ayrıca genç kızlar da,

tabii ki soyunma odama gelip
fotoğraf çektirmek isteyecekler.

Ben de onlar için

iyi bir öncü, iyi bir örnek
olabilmek istiyorum.

Ayrıca...

(Alkış)

Meslektaşlarım ve benim hakkımda
kaba sözler etmesi bir tarafa,

birbirimiz için ve kendim için
ayağa kalkmamızın

önemli olduğunu hissettim.

O noktada söylemek
istediklerim de vardı:

"Korkmuyorum.
Hiçbir yere gitmiyorum" gibi şeyler.

Ama bu uygunsuz olurdu.

Her şeyin bir yeri ve zamanı var.

Gerçekten, ne yeriydi ne de zamanı.

Hiçbir yere gitmiyorum
dediğin kısmı kestik.

Eylülde 36 yaşına gireceksin,
bebek 36'nda gelecek.

Koçun, yaşın daima
önemli olduğunu söyledi.

Bu teniste çok daha önemli.

Ama geri döneceğinden emin.

Dönmeyi mi yoksa biraz daha

dinlenmeyi mi düşünüyorsun?

Kadınlar turlarda genellikle

Bebek ne kadar zamanını alır?
2 yıl yetecek mi? diyorlar.

Ne düşünüyorsun?

Bunlarla daima
başa çıkmaya çalışıyorum.

Benim için her şey zihinseldir.

Tabii ki geri dönmeyi planlıyorum.
Daha bitmedi.

Ablam, bana ilham veriyor.

Benden 1 yaş büyük.

O hâlâ oynuyorsa ben de oynayabilirim.

(Gülüşme)

Roger Federer de var,
benden yaşça biraz büyük

ve hâlâ kazanmaya devam ediyor,
Yani, ben de yapabilirim, biliyorum.

Bunlar bana güç veriyor
özellikle de son günlerde.

Yapmak istediğim bu, biliyorum.

Benim hikâyem henüz bitmedi.

Antrenörümle bunu konuşuyorduk.

Bunun hayatımın yeni bir parçası
olacağından bahsediyorduk.

Bebeğim tribünlerde olacak.

Umarım çok ağlamaz,
benim için tezahürat yapar.

Dün bebeğine güzel bir mektup yazdın.

Dedin ki, en yaşlı anneden en küçüğe.

En yaşlıdan en küçüğe.
Seni sabırsızlıkla bekliyorum.

Herkes bilir bu hissi.

Bir yıl önce de gördüm seni,
hayatına şöyle bir bakıyorum da

altı ayda yaşamını değiştiren
üç şey yaşadın:

hamilelik, muazzam zafer, aşık olmak.

Geçen yıl seni gördüğümde

"Aşk hayatın nasıl?"
falan diye sordum.

Dedin ki, "Asosyal,
inek bir adamla tanıştım.

Tahmin bile edemezsin.''

Adını sordum.

Evet, bu konuşmayı hatırlıyorum.

"Alexis Ohanian" dedin. Ben de
"Onu tanıyorum! Harika biridir." dedim.

''Seni asosyal bir inekle
asla düşünmezdim.'' dedim.

''Ben de öyle.'' dedin.

Doğrusu ben de ummazdım.

Ama benim için en iyisi buymuş.

En iyisi mi? Neden?

Asosyal bir ineğe benziyor mu?

Gömleğine bakın.

(Gülüşmeler)

Gayet hoş biri.

Teknolojiyle ilgilendiği belli.

Çok hoş bir adam.

Onu çok severim.

Kalbini çalmayı nasıl başardı?

Onun doğru kişi olduğunu
nasıl anladın?

Hayır, bunu söylemeyeceğim.

Ama...

(Gülüşmeler)

Söyle Serena söyle!

Yani..

(Gülüşmeler)

Evet.

(Alkış)

Nasıldır bilirsin.

Çok sevecen ve nazik biri,
annem onu çok düşünceli buluyor.

Annem bunu söylediğinde

gerçekten de öyle diye düşündüm.

Küçük şeyler, hayatta
büyük farklar yaratır.

Mesela?

Basit şeyler.

Moda şirketimin her yıl
bir defilesi olur.

Geçen yılki defilede
deli gibi koşuşturdum.

Çünkü defile için her şeyi yaparım,

gereken her şeyi.

Deli gibi koşuşturuyordum.

Onun bu gömleği basit bir jestti.

Bende de aynısından olduğuna
emin olmak istedi.

Yani ilginç bir hikâye.

Tabii o an yaşarken daha güzeldi.

Evlilik teklifi muhteşem miydi?

Yoksa Beyonce şarkısındaki gibi,

"Seviyorsan ona
bir yüzük takmalısın.." gibi miydi?

Bir baskı var mıydı?

Teklifi tahmin ediyor muydun?

Aslında evlilik için
baskı hissetmedim.

Evlilik pek bana göre değil.

Kendi hayatımı seviyorum.

Özgürlüğümü seviyorum.

Bunların evlilikle değiştiğini duydum.

Ama yaptığım her şeyi seviyorum.

Kariyerimi seviyorum.

Bunları engelleyecek şeyleri
hiçbir zaman istemedim.

Daima kariyer odaklı oldum.

Aslında teklifte bulunduğunda,

neredeyse kızgındım.

Neredeyse değil. Kızgındım.

Antrenman dönemimin tam ortasıydı.

"Avustralya Açık'ı kazanmalıyım!''

''Roma'ya uçamam." dedim.

Çünkü beni Roma'ya götürmek istiyordu.

"Olmaz. Kazanmam gerek." dedim.

O kadar odaklanmıştım.

"Hayır, Roma'ya gidemem."
diyen bir kız. Anlıyorum.

Hedefime ulaşmaya odaklanmıştım.

O dönem, geçmek istediğim
bir oyuncu vardı.

Steffi Graf'ın rekorunu kırmak istiyordum.

Benim için anlamı çok büyüktü.

Bir şeyi kafama koyduğumda,

amacıma ulaşmaya
gerçekten kararlıyımdır,

ne olursa olsun.

Senin için kazanmanın

bağımlılık olduğunu söylemiştin.

Öyle.

Bundan kastın ne?

Benim için kazanmak,
büyük bir bağımlılık.

Bunu bir kez deneyimlediğinde,

aynı duyguyu tekrar yaşamak istersin.

İlk şampiyonluğumu kazandığımda,
henüz 17 yaşındaydım.

Ama o duyguyu asla unutmadım.

Ne zaman kazansam,

ilk şampiyonluğumdaki
o duyguya ulaşmak isiyorum.

Dünyada buna benzer bir duygu yok.

Yıllar süren bu antrenmanlar,

küçük bir çocuk olmak, oynamak

ve kazanmak harika bir deneyim.

Kendi adıma, bu hisleri
her zaman sevdim.

Elbette, kaybetmenin
verdiği histen hoşlanmıyorum.

Yakınların, yenilgiyi hazmetmede
iyi olmadığını söylüyor.

Çok iyi değilim.

Çok, çok kötüymüşsün.

Hiçbir atlet ya da şampiyon,
kaybetmekten hoşlanmaz.

Bunu anlıyorum.

Ama yenilgi söz konusu olduğunda
çok kötü olduğunu söylüyorlar.

(Gülüşmeler)

Evet, yenilgide de bir numarayım.
Söyleyebileceğim tek şey bu.

(Gülüşmeler)

(Alkış)

Venus'le arandaki dinamiği
hep merak etmişimdir.

Seni tanıyan ve hikâyeni bilen herkes

çok yakın olduğunuzu bilir.

Her zaman en iyi oyununu oynuyorsun.

Ama Venus'le oynarken
ona iyilik olsun diye

bir tık daha kötü mü oynuyorsun,
yoksa onu ezmek için,

en iyi oyununu mu
oynuyorsun?

Ona karşı oynamak
daha mı zor, daha mı kolay?

Venus'le oynamak
kendimle oynamak gibi.

Çünkü birbirimizle oynayarak,
beraber çalışarak büyüdük.

Her zaman zordu bu.

Çünkü benim en zorlu rakibimdi.

O uzun ve hızlı.

Benim gibi, sert vuruyor, servis atıyor.

Duvara karşı oynamak gibi.

Seni tanıyor.

Ben daha vurmadan,
topu nereye vuracağımı biliyor.

Yani pek kolay bir durum değil.

Ama sahaya çıktığımda,

zihnimi bastırıp
kendime şunu diyorum:

''Biliyor musun?

Karşımdaki harika bir oyuncu ama bugün
daha iyi olan taraf ben olmalıyım.

Ablam ya da arkadaşım,
kim olduğunu umursamıyorum.

Bugün, kendimi gösterme
ve daha iyi olma günü.

Şu an bunu dünyadaki herkesten

daha fazla istemek zorundayım."

Sahadayken, Venus için
geri durduğun oluyor mu?

Çünkü siz her zaman
Venus ve Serena olarak bilindiniz.

Evet.

Şimdi ise küçük kardeş
büyüğü geçti.

Bu, suçluluk duygusu mu yaratıyor

yoksa hoşuna mı gidiyor?

Zor bir durum mu senin için?

Öyle hissetmiyorum.

Daima Venus ve Serena olduk
ve olmaya devam edeceğiz.

O benim hayatımın aşkı,
o benim en iyi arkadaşım,

o benim ruh eşim.

Demek istediğim--

Kortta beni bebek arabasıyla

gezdirdiği fotoğraflar var,
ki düşük kalitede oldukları için

paylaşamadım,
yoksa kesin paylaşırdım,

Bana hep göz kulak oldu.

Küçükken harçlığımı dondurmaya
ve abur cubura harcardım,

o ise, parasını okulda benimle paylaşır,

karnımın doymasını sağlardı
ve kendisi parasız kalırdı.

Yani, o bildim bileli

böyle biriydi.

O yüzden aramızda daima

sonsuz sevgi ve saygı mevcut.

Bence insanların, hem başarılı olup
hem de muhteşem bir ilişki

sürdürülebileceğini
bilmesi gerek.

Kortta amansız iki rakibiz

ama maç sonunda el sıkışır,
yine iki en iyi dost oluruz.

Eğer ben kaybetmişsem,
bu el sıkışma ertesi güne sarkabilir

ama eğer Venus ise --

(Gülüşmeler)

Hiç şey oldu mu, sahada
tam topa vuracakken

"Bu, yedinci sınıftayken
bana şöyle yaptığın için!''

Böyle bir an oldu mu?

Bence böyle bir an,
onun için olabilir.

Çünkü onun bana
hiç kötülüğü olmadı.

Ben en küçük kız kardeşim.

Serena, cidden Venus'ün sana
hiç kötülüğü olmadı mı?

Üç kız kardeşim var.
Benim yaptığım birkaç kötülük var.

Eğer beynimi yıkamadıysa yok.

Yok demek. Ona karşı
katıksız bir sevgin var, biliyorum.

SW: Evet. GK: Demiştim.

Biz hep çok yakın olacak
biçimde yetiştirildik

ve olduk da.

Sadece onunla da değil.

Üç tane daha kız kardeşim var
ve onlarla da çok yakındım.

Büyük bir maç öncesi,
bir araya gelip

''Evet şimdi korta çıkacağız.''
diyorsunuz ve hepsi bu mu?

Komik bir anı anlatayım.
Avustralya Açık'ta

soyunma odasındaydık.

Ben onunla hep uğraşırım.
Üstünü değişirken kameramı çıkardım.

Fotoğraflarını çekmeye başladım,
ki tamamen uygunsuz haldeydi.

Bana çok kızdı.

"Serena kes şunu!" diyordu.
Ben de ona gülüyordum.

Dediğim gibi, böyle bir
ilişkimiz var.

Ama korta çıktığımız an,

amansız iki düşman oluruz.

Ama korttan çıktığımız an,
eski halimize döneriz.

Çünkü günün sonunda,

o daima benim ablam olacak.

Avustralya'da bir daha,

gerçi kim bilir,
uzun süredir oynuyorum

ama 50 yıl sonra
oynuyor olacağımı sanmam.

50 yıl diyelim, garanti olsun.

Bilemiyorum Serena.
Senin gibisi hiç gelmemişti.

Bir düşünsene,
hiç kimse senin gibi

cinsiyet ve ırkı kesiştirmemiş,

böylesine üstünlüğe
ve denetime sahip olmamıştı.

"Ben de onun gibi olmak istiyorum?"
dediğin biri var mıydı küçükken?

Çünkü küçük kızlar
sana bakıp şöyle diyor:

"Onun gibi olmak istiyorum."

Senin özendiğin kişi kimdi?

İlginç bir soru, iyi ki sordun.

Büyüdüğümde en iyi
ben olmalıyım diyordum.

En iyi olmak istiyorsan,
en iyiyle rekabet etmen gerekiyor.

Bu yüzden, çok küçük yaşta
turnelere başladığımda,

Steffi Graf'ı, Monica Seles'i,

hatta Pete Sampras'ı izlerdim.

Yaptıklarına bakardım.

Fark ettim ki, Steffi ve Monica

diğer oyuncularla
pek konuşmuyorlardı.

Yalnız takılıyorlardı.

İyi odaklanmışlardı.

Pete Sampras'ın tekniğine
dikkat ederdim.

''Bunu yapmak istiyorum.'' derdim.

Yaptım da. Bunun en iyisi
olduğunu düşünüyordum.

En iyi olmak istiyorsanız,

insanların etrafında olmalı,

en iyi olanları izlemelisiniz.

Çünkü üst düzeydekileri izlemezseniz,

en iyi olamazsınız.

Senin kadar sıkı çalışan
kimse yok diyorlar.

SW: Çok sıkı çalışırım.
GK: Ben de öyle duydum.

"Ne kadar yetenekli ve atletik." diyorlar.

Aslında değildim.
Yaşıma göre çok ufaktım.

Yaş aldıkça büyümeye başladım.

Çok sıkı çalışmam gerekti.

Bence bu denli
çaba sarf etmemin

bir nedeni, çok çok ufak olmamdı.

Anlıyorum.

Artık ufak değilsin.

Evet, tamamen olgunlaştım.

Ama küçükken nedendir bilmem
yaşıma göre gerçekten ufaktım.

Belki de Venus mısır gevreğinin
hepsini yiyordu.

İnsanların konuştuğu bir diğer
özelliğin de vücudun.

Vücudun tüm kadın
ve erkeklere diz çöktürür.

Olumlu anlamda söylüyorum.

Vücuduna dair çok şey söylendi.

Sanat eseri, maskülen, ihtişamlı
olduğu söylendi.

Eşi benzeri olmamıştı şu ana dek.

Büyürken vücudunla ilgili
bir sorun yaşadın mı,

yoksa vücudunla hep
barışık mıydın?

İlginç bir durum. Çünkü,
kamuoyunun gözü önünde

büyüyen genç bir kızsanız,

dikkatli bakışların odağı oluyorsunuz.

Ergen yaşlarda bir kadın olarak

vücudumla hiç barışık değildim.

Sevmiyordum görünüşümü.

Kaslarımın olmasını yadırgıyordum.

Ağırlık çalışmayı bıraktım.

Buna bir son vereceğim diyordum.

Ama Amerika Açık'ı kazanınca,

vücudumun, hedeflerime ulaşmamı
sağladığını fark ettim

ve onunla barışık olmak istedim.

Vücudumun değerini anladım.

Hep sağlıklı biriyim.

Gerçekten şanslı biriyim.

Bir tek ben değil,
benim yaşadıklarımı

yaşayan diğer insanlar,
diğer genç kızlar da

vücuduyla mutlu,
kendileriyle barışık olmalı

diye düşünüyorum.

İnsanlar ne derse desin,

maskülen ya da her neyse,
çok fazla, çok az vb.

Kendimi sevdiğim sürece
tüm söylenenlerle barışığım.

(Alkışlar)

Kazanmak sana çok şey öğretti biliyorum.

Peki kaybetmek ne öğretti?

Kaybetmekten nefret ederim
ama beni bugüne kaybetmek getirdi.

Şu an olduğum kişiyi
yenilgilerime borçluyum,

ki bazıları çok acı incitmiştir.

Ama hiç birini silmek istemezdim.

Çünkü her yenilgim,

bir sonraki yenilgimin süresini uzattı.

Çünkü yenilgilerimden çok şey öğrendim.

Konuştuğum herkesi cesaretlendiriyorum.

Diyorum ki, kaybediyorsan
ya da kötü bir şey oluyorsa,

sporda, işte ya da okulda,

bundan ders al.

Geçmişi değil şu anı yaşa

ve gelecekte aynı hataları tekrarlama.

Benim yaşam anlayışım bu.

Şu sıralar düğününü planlıyorsun.

Catskills ya da Poconos
gibi bir yerde

yurtdışı düğünü mü yapacaksın,
yoksa Florida'da mı olacak?

Ne düşünüyorsun?

Büyük mü küçük mü?

Aslında çok büyük değil,
orta boy olmasını istiyoruz.

Ama sonra diyoruz ki,
x ya da y kişisini çağırmasak olmaz.

Bu yüzden orta boy düşünüyoruz.

Eğlenceli bir kişiliğe sahibim.
Umarım bugün de öyleyimdir.

Çok ciddi biri değilim.

Dans etmeyi seviyorsun.

Peki Serena Williams için
sırada ne var?

Sırada...

Biliyorsunuz, anne olacağım.

Fit kalacağım,
korta geri dönüp tenis oynayacağım

ve moda işime de devam edeceğim.

Çok eğlenceli olacak.

Bebeğin cinsiyetini öğrendin mi?

Hayır. Sanıyorum ya kız
ya da erkek olacak.

Yarı yarıya şans, ama öyle sanıyorum.

Gayle unisex bir isim.

Alexis ve sen nasıl isterseniz,
sizi kutluyoruz!

SW: Teşekkürler.
GK: Rica ederim.

Tebrikler, Serena Williams
SW: Çok teşekkürler.

Herkese teşekkürler.

(Alkışlar)