Τι κάνει τη ζωή άξια μπροστά στον θάνατο
-
0:01 - 0:04Λίγες μέρες αφού ο σύζυγός μου Πωλ
-
0:04 - 0:07διαγνώστηκε με καρκίνο στον πνεύμονα
στο τελικό στάδιο, -
0:07 - 0:10ήμασταν ξαπλωμένοι
στο κρεβάτι στο σπίτι μας, -
0:10 - 0:12και ο Πωλ είπε,
-
0:12 - 0:13«'Όλα θα πάνε καλά».
-
0:14 - 0:17Θυμάμαι να του απαντώ,
-
0:17 - 0:18«Ναι.
-
0:18 - 0:22Απλά δεν ξέρουμε ακόμα τι σημαίνει καλά».
-
0:23 - 0:27Ο Πωλ κι εγώ γνωριστήκαμε ως πρωτοετείς
φοιτητές της ιατρικής στο Γέιλ. -
0:27 - 0:30Ήταν έξυπνος, ευγενικός και πολύ αστείος.
-
0:31 - 0:35Συνήθιζε να έχει μια στολή γορίλα
στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου του, -
0:35 - 0:37και έλεγε,
«Είναι μόνο για έκτακτες ανάγκες». -
0:37 - 0:38(Γέλια)
-
0:39 - 0:43Ερωτεύτηκα τον Πωλ καθώς τον έβλεπα
πώς φρόντιζε τους ασθενείς του. -
0:43 - 0:46Καθόταν μέχρι αργά και τους μιλούσε,
-
0:46 - 0:49προσπαθώντας να καταλάβει
πώς βιώνουν την ασθένειά τους -
0:49 - 0:52κι όχι μόνο τις τεχνικές λεπτομέρειές της.
-
0:53 - 0:56Αργότερα μου είπε πως με ερωτεύτηκε
όταν με είδε να κλαίω -
0:56 - 1:00πάνω από ένα καρδιογράφημα
μιας σταματημένης καρδιάς. -
1:01 - 1:03Δεν το ξέραμε τότε,
-
1:03 - 1:06αλλά ακόμα και τον πρώτο καιρό
ως φρεσκο-ερωτευμένοι, -
1:06 - 1:09μαθαίναμε πώς να προσεγγίζουμε
τον πόνο μαζί. -
1:11 - 1:13Παντρευτήκαμε και γίναμε γιατροί.
-
1:13 - 1:15Εγώ δούλευα ως παθολόγος
-
1:15 - 1:19και ο Πωλ τελείωνε την εκπαίδευσή του
ως νευροχειρουργός, -
1:19 - 1:21όταν άρχισε να χάνει βάρος.
-
1:22 - 1:28Είχε έναν ανυπόφορο πόνο στην πλάτη
και έναν βήχα που δεν έλεγε να περάσει. -
1:28 - 1:31Και όταν έκανε εισαγωγή στο νοσοκομείο,
-
1:31 - 1:35μια αξονική τομογραφία αποκάλυψε όγκους
στους πνεύμονες και τα οστά του Πωλ. -
1:37 - 1:40Και οι δύο είχαμε φροντίσει ασθενείς
με τρομακτικές διαγνώσεις. -
1:41 - 1:44Τώρα ήταν η σειρά μας.
-
1:47 - 1:49Ζήσαμε με την ασθένεια του Πωλ
για 22 μήνες. -
1:50 - 1:53Έγραψε μια αυτοβιογραφία
για το πώς αντιμετώπισε τη θνησιμότητα. -
1:53 - 1:56Γέννησα την κόρη μας Κέιντι,
-
1:56 - 1:58και την αγαπούσαμε
όπως αγαπούσαμε ο ένας τον άλλο. -
1:59 - 2:03Μάθαμε άμεσα πώς να παλεύουμε
να πάρουμε δύσκολες ιατρικές αποφάσεις. -
2:05 - 2:09Τη μέρα που πήγαμε τον Πωλ
στο νοσοκομείο για τελευταία φορά, -
2:09 - 2:11ήταν η πιο δύσκολη μέρα της ζωής μου.
-
2:13 - 2:16Όταν προς το τέλος γύρισε και μου είπε,
-
2:16 - 2:18«Είμαι έτοιμος»,
-
2:19 - 2:22ήξερα πως δεν ήταν απλά
μια γενναία απόφαση. -
2:22 - 2:24Ήταν η σωστή απόφαση.
-
2:25 - 2:28Δεν ήθελε αναπνευστική συσκευή
και δεν ήθελε να του κάνουν ανάνηψη. -
2:28 - 2:30Εκείνη τη στιγμή,
-
2:30 - 2:32το πιο σημαντικό για τον Πωλ
-
2:34 - 2:36ήταν να κρατάει την κόρη μας.
-
2:37 - 2:41Εννέα ώρες αργότερα ο Πωλ πέθανε.
-
2:44 - 2:46Πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου
ως άνθρωπο της φροντίδας -
2:46 - 2:49-οι περισσότεροι γιατροί
νομίζουν πως είναι- -
2:49 - 2:51και η φροντίδα του Πωλ
έδωσε άλλη σημασία σ' αυτό. -
2:52 - 2:56Να τον βλέπω να αλλάζει ταυτότητα
κατά τη διάρκεια της ασθένειάς του, -
2:56 - 2:59να μαθαίνω να είμαι μάρτυρας
του πόνου του και να τον αποδέχομαι, -
2:59 - 3:02να μιλάμε μαζί για τις επιλογές του --
-
3:02 - 3:04αυτές οι εμπειρίες με δίδαξαν
-
3:04 - 3:09ότι ανθεκτικότητα δεν σημαίνει
να επανέρχεσαι εκεί που ήσουν πριν, -
3:09 - 3:11ή να προσποιείσαι ότι
τα πράγματα δεν είναι δύσκολα. -
3:12 - 3:15Είναι τόσο δύσκολα!
-
3:15 - 3:19Είναι επίπονα, δύσκολα πράγματα.
-
3:19 - 3:21Αλλά είναι ΤΑ πράγματα.
-
3:21 - 3:24Και έμαθα πως όταν τα προσεγγίζουμε μαζί,
-
3:25 - 3:29εμείς αποφασίζουμε τι θα είναι επιτυχία.
-
3:31 - 3:34Ένα από τα πρώτα πράγματα που μου είπε
ο Πωλ μετά τη διάγνωσή του ήταν, -
3:35 - 3:37«Θέλω να ξαναπαντρευτείς».
-
3:38 - 3:42Κι εγώ είπα, «Δηλαδή,
τώρα λέμε ό,τι μας έρθει φωναχτά». -
3:42 - 3:44(Γέλια)
-
3:44 - 3:47Ήταν τόσο σοκαριστικό
-
3:47 - 3:48και θλιβερό...
-
3:49 - 3:51και γενναιόδωρο,
-
3:51 - 3:52και πολύ καθησυχαστικό,
-
3:52 - 3:55γιατί ήταν απόλυτα ειλικρινές,
-
3:55 - 3:58και αυτή η ειλικρίνεια ήταν
ακριβώς ό,τι χρειαζόμασταν. -
3:59 - 4:00Όταν πρωτοαρρώστησε ο Πωλ,
-
4:00 - 4:04συμφωνήσαμε ότι
θα λέγαμε τα πάντα φωναχτά. -
4:05 - 4:08Δουλειές, όπως η σύνταξη διαθήκης,
-
4:08 - 4:10ή το να φέρουμε εις πέρας
όσα είχαμε αποφασίσει -
4:10 - 4:13-δουλειές που πάντα απέφευγα -
-
4:13 - 4:16δεν ήταν τόσο τρομακτικές
όσο φαίνονταν κάποτε. -
4:16 - 4:19Συνειδητοποίησα ότι ολοκληρώνοντας
όσα είχαμε προαποφασίσει, -
4:19 - 4:21ήταν μια πράξη αγάπης,
-
4:21 - 4:23όπως οι γαμήλιοι όρκοι.
-
4:24 - 4:26Είναι μια συμφωνία να φροντίσεις κάποιον,
-
4:26 - 4:28οριστικοποιώντας την υπόσχεση
-
4:28 - 4:31ότι μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος,
-
4:31 - 4:33θα είμαι εκεί.
-
4:34 - 4:37Αν χρειαστεί, θα αποφασίσω εγώ για σένα.
-
4:37 - 4:40Θα σεβαστώ τις επιθυμίες σου.
-
4:41 - 4:45Αυτή η γραφειοκρατία έγινε ένα απτό
κομμάτι της ιστορίας της αγάπης μας. -
4:47 - 4:48Σαν γιατροί,
-
4:48 - 4:51ο Πωλ κι εγώ ήμασταν
σε θέση να καταλάβουμε, -
4:51 - 4:54ακόμα και να αποδεχτούμε, τη διάγνωσή του.
-
4:54 - 4:56Ευτυχώς, δεν θυμώσαμε,
-
4:57 - 5:01γιατί είχαμε δει τόσους πολλούς ασθενείς
σε φοβερές καταστάσεις, -
5:01 - 5:04και γνωρίζαμε ότι ο θάνατος
είναι ένα κομμάτι της ζωής. -
5:06 - 5:08Αλλά είναι άλλο να το ξέρεις.
-
5:08 - 5:09Ήταν μια τελείως διαφορετική εμπειρία
-
5:09 - 5:14να ζεις πραγματικά με τη θλίψη και
την αβεβαιότητα μιας σοβαρής ασθένειας. -
5:15 - 5:16Γίνονται τεράστια άλματα
-
5:16 - 5:18στην αντιμετώπιση
του καρκίνου του πνεύμονα, -
5:18 - 5:23αλλά ξέραμε ότι ο Πωλ είχε πιθανώς
μόνο μήνες ή λίγα χρόνια για να ζήσει. -
5:25 - 5:26Εκείνον τον καιρό,
-
5:26 - 5:29ο Πωλ έγραφε για την μετάβασή του
από γιατρός σε ασθενή. -
5:30 - 5:34Μίλησε για το ότι ένοιωσε
πως βρέθηκε ξαφνικά σε ένα σταυροδρόμι, -
5:34 - 5:37και πως νόμιζε ότι θα μπορούσε
να δει το μονοπάτι, -
5:37 - 5:40επειδή είχε φροντίσει
τόσους πολλούς ασθενείς, -
5:40 - 5:43και θα μπορούσε, ίσως,
να ακολουθήσει τα βήματά τους. -
5:43 - 5:45Αλλά ήταν εντελώς αποσυντονισμένος.
-
5:46 - 5:48«Αντί για μονοπάτι»,
-
5:48 - 5:50ο Πωλ έγραψε,
-
5:50 - 5:56«είδα μόνο μια σκληρή, κενή,
λαμπερή λευκή έρημο. -
5:57 - 6:00Λες και μια αμμοθύελλα
είχε σβήσει οτιδήποτε γνώριμο. -
6:01 - 6:03Έπρεπε να αντιμετωπίσω
τη δική μου θνησιμότητα -
6:04 - 6:08και να προσπαθήσω να καταλάβω
τι έκανε τη ζωή μου ν' αξίζει, -
6:09 - 6:13και χρειαζόμουν τους ογκολόγους μου
να με βοηθήσουν να το κάνω αυτό». -
6:15 - 6:17Οι γιατροί που φρόντισαν τον Πωλ
-
6:18 - 6:22με έκαναν να νιώσω ακόμα μεγαλύτερη
εκτίμηση για τους συναδέλφους μου. -
6:22 - 6:24Κάνουμε μια σκληρή δουλειά.
-
6:24 - 6:29Έχουμε την ευθύνη να έχουν οι ασθενείς
επίγνωση της πρόγνωσής τους -
6:29 - 6:31και των επιλογών της θεραπείας τους,
-
6:31 - 6:33και αυτό δεν είναι εύκολο,
αλλά είναι ακόμα πιο δύσκολο -
6:33 - 6:37όταν αντιμετωπίζεις πιθανώς
μοιραίες ασθένειες όπως ο καρκίνος. -
6:38 - 6:42Κάποιοι άνθρωποι δεν θέλουν να ξέρουν
πόσος χρόνος τους μένει. -
6:42 - 6:43Άλλοι θέλουν.
-
6:44 - 6:46Σε κάθε περίπτωση,
δεν έχουμε ποτέ την απάντηση. -
6:48 - 6:51Κάποιες φορές αντικαθιστούμε την ελπίδα,
-
6:52 - 6:55δίνοντας έμφαση
στο καλύτερο δυνατό σενάριο. -
6:56 - 6:58Σε μια έρευνα που έγινε σε γιατρούς,
-
6:58 - 7:02το 55% απάντησε ότι η εικόνα που έδιναν
-
7:02 - 7:05ήταν καλύτερη απ' αυτό
που ειλικρινά πίστευαν, -
7:05 - 7:07όταν περιέγραφαν την πρόγνωση του ασθενή.
-
7:08 - 7:11Είναι ένα ένστικτο
που προέρχεται λόγω καλοσύνης. -
7:12 - 7:14Αλλά οι έρευνες έχουν δείξει
-
7:14 - 7:19πως όταν οι άνθρωποι καταλαβαίνουν
τα πιθανά αποτελέσματα μιας ασθένειας, -
7:19 - 7:21έχουν λιγότερο άγχος,
-
7:21 - 7:23έχουν μεγαλύτερη ικανότητα
να οργανωθούν, -
7:24 - 7:27και ο πόνος είναι μικρότερος
για τις οικογένειές τους. -
7:29 - 7:32Οι οικογένειες μπορεί να δυσκολεύονται
με αυτές τις συζητήσεις, -
7:32 - 7:36αλλά για εμάς η πληροφόρηση
μας βοήθησε πολύ -
7:36 - 7:39να πάρουμε μεγάλες αποφάσεις.
-
7:39 - 7:40Κυρίως,
-
7:41 - 7:43για το αν θα κάναμε παιδί.
-
7:45 - 7:50Μερικοί μήνες ή χρόνια σήμαινε
ότι ο Πωλ δεν θα την έβλεπε να μεγαλώνει. -
7:51 - 7:54Αλλά είχε καλές πιθανότητες
να είναι παρών στην γέννησή της -
7:54 - 7:55και στα πρώτα χρόνια της ζωής της.
-
7:57 - 7:59Θυμάμαι να ρωτάω τον Πωλ
-
7:59 - 8:02αν νόμιζε πως να αποχαιρετήσει ένα παιδί
-
8:02 - 8:05θα έκανε τον θανατό του πιο επώδυνο.
-
8:06 - 8:08Η απάντησή του με κατέπληξε.
-
8:08 - 8:09Είπε,
-
8:10 - 8:13«Δεν θα ήταν υπέροχο αν τον έκανε;»
-
8:16 - 8:17Και το κάναμε.
-
8:18 - 8:21Όχι για να πικάρουμε τον καρκίνο,
-
8:22 - 8:23αλλά γιατί μαθαίναμε
-
8:23 - 8:29ότι να ζεις στο έπακρο
σημαίνει ότι αποδέχεσαι τον πόνο. -
8:32 - 8:34Ο ογκολόγος του Πωλ
προσάρμοσε τις χημειοθεραπείες -
8:34 - 8:38ώστε να συνεχίσει να δουλεύει
ως νευροχειρουργός, -
8:38 - 8:41κάτι που αρχικά
το θεωρούσαμε εντελώς απίθανο. -
8:42 - 8:43Όταν ο καρκίνος εξελίχθηκε
-
8:43 - 8:45και ο Πωλ στράφηκε
από το χειρουργείο στο γράψιμο, -
8:46 - 8:50ο γιατρός ανακουφιστικής φροντίδας
του έγραψε ένα τονωτικό φάρμακο -
8:50 - 8:52για να είναι πιο συγκεντρωμένος.
-
8:53 - 8:56Ρώτησαν τον Πωλ για τις προτεραιότητες
και τις ανησυχίες του. -
8:57 - 9:01Τον ρώτησαν τι ήταν
διατεθειμένος ν' ανταλλάξει. -
9:02 - 9:07Αυτές οι συζητήσεις
είναι ο καλύτερος τρόπος να διασφαλίσεις -
9:07 - 9:11ότι η φροντίδα σου
ταιριάζει με τις αξίες σου. -
9:12 - 9:15Ο Πωλ αστειεύτηκε ότι δεν είναι
σαν τη συζήτηση για το σεξ -
9:15 - 9:16που κάνεις με τους γονείς σου,
-
9:16 - 9:18όπου όλοι θέλουν να είναι σύντομη
-
9:18 - 9:20και μετά κάνουν σαν να μην έγινε ποτέ.
-
9:21 - 9:24Ξανακάνεις τη συζήτηση
καθώς αλλάζουν τα πράγματα. -
9:24 - 9:27Συνεχίζεις να τα λες όλα φωναχτά.
-
9:28 - 9:30Θα είμαι για πάντα ευγνώμων,
-
9:30 - 9:32γιατί οι γιατροί του Πωλ ένιωσαν
-
9:32 - 9:35πως δεν ήταν δουλειά τους
να μας δώσουν απαντήσεις που δεν είχαν, -
9:35 - 9:39ή μόνο να προσπαθούν
να φτιάξουν τα πράγματα για εμάς, -
9:39 - 9:42αλλά να συμβουλεύσουν τον Πωλ
στις επίπονες αποφάσεις, -
9:42 - 9:48όταν το σώμα του κατέρρεε,
αλλά όχι και η θέλησή του να ζήσει. -
9:49 - 9:52Αργότερα, αφού πέθανε ο Πωλ,
-
9:52 - 9:55έλαβα πολλά μπουκέτα λουλούδια,
-
9:55 - 9:57αλλά έστειλα μόνο ένα,
-
9:57 - 9:59στον ογκολόγο του Πωλ,
-
9:59 - 10:03γιατί είχε υποστηρίξει τους στόχους του
-
10:03 - 10:06και τον είχε βοηθήσει
να ζυγιάσει τις επιλογές του. -
10:07 - 10:12Εκείνη ήξερε ότι το να ζεις σημαίνει
περισσότερα από το να είσαι απλά ζωντανός. -
10:14 - 10:17Λίγες εβδομάδες πριν,
ένας ασθενής ήρθε στην κλινική μου. -
10:17 - 10:20Μια γυναίκα που αντιμετώπιζε
μια σοβαρή, χρόνια ασθένεια. -
10:21 - 10:24Καθώς μιλούσαμε για τη ζωή της
και την υγεία της, μου είπε, -
10:24 - 10:27«Λατρεύω την ομάδα μου
της ανακουφιστικής φροντίδας. -
10:28 - 10:31Μου έμαθαν ότι δεν πειράζει να λέω όχι».
-
10:32 - 10:34Σκέφτηκα πως, ναι, έτσι είναι.
-
10:35 - 10:37Αλλά πολλοί ασθενείς δεν το νοιώθουν.
-
10:39 - 10:41Η Compassion and Choices έκανε μια έρευνα
-
10:41 - 10:44όπου ρώτησαν ανθρώπους για το πώς
θα ήθελαν να είναι η φροντίδα τους. -
10:45 - 10:49Πολλοί άνθρωποι ξεκίνησαν
ν' απαντούν με τις λέξεις, -
10:49 - 10:51«Λοιπόν, αν είχα την επιλογή...»
-
10:52 - 10:54ΑΝ είχα την επιλογή.
-
10:55 - 10:57Όταν διάβασα αυτό το «αν»,
-
10:57 - 10:59κατάλαβα καλύτερα
-
10:59 - 11:02γιατί ένας στους τέσσερις ανθρώπους
-
11:02 - 11:07λαμβάνει υπερβολική
ή ανεπιθύμητη ιατρική φροντίδα, -
11:07 - 11:12ή βλέπει έναν συγγενή του να λαμβάνει
υπερβολική ή ανεπιθύμητη ιατρική φροντίδα. -
11:14 - 11:16Δεν είναι επειδή οι γιατροί
δεν το καταλαβαίνουν. -
11:16 - 11:17Καταλαβαίνουμε.
-
11:18 - 11:20Καταλαβαίνουμε τις πραγματικές
ψυχολογικές συνέπειες -
11:20 - 11:23στους ασθενείς και τις οικογένειές τους.
-
11:24 - 11:26Το θέμα είναι ότι
τις αντιμετωπίζουμε κι εμείς. -
11:27 - 11:32Οι μισές νοσοκόμες της εντατικής
και το ένα τέταρτο των γιατρών -
11:32 - 11:35έχουν σκεφτεί να παρατήσουν
τη δουλειά τους, -
11:35 - 11:37εξαιτίας του άγχους που νοιώθουν
-
11:37 - 11:40επειδή παρείχαν φροντίδα
σε κάποιους ασθενείς τους, -
11:40 - 11:43που δεν ταίριαζε με τις αξίες του ασθενή.
-
11:45 - 11:48Αλλά οι γιατροί δεν μπορούν
να σεβαστούν τις επιθυμίες σας, -
11:48 - 11:51μέχρι να μάθουν ποιες είναι αυτές.
-
11:52 - 11:56Θα θέλατε να έχετε μηχανική υποστήριξη
αν αυτό σας προσέφερε παράταση ζωής; -
11:57 - 12:01Ανησυχείτε περισσότερο
για την ποιότητα του χρόνου ζωής -
12:01 - 12:02αντί για την ποσότητα;
-
12:03 - 12:06Και οι δυο επιλογές
είναι συμπονετικές και γενναίες, -
12:07 - 12:09αλλά είναι δική μας επιλογή.
-
12:10 - 12:13Αυτό ισχύει όταν οδεύουμε
προς το τέλος της ζωής -
12:13 - 12:15και για την ιατρική φροντίδα
κατά τη διάρκειά της. -
12:16 - 12:18Αν είσαι έγκυος,
θέλεις να κάνεις γενετικό έλεγχο; -
12:18 - 12:21Πρέπει να αντικαταστήσεις
το γόνατό σου ή όχι; -
12:22 - 12:25Θέλεις να κάνεις αιμοκάθαρση
στην κλινική ή στο σπίτι; -
12:27 - 12:28Η απάντηση είναι:
-
12:29 - 12:30Εξαρτάται.
-
12:31 - 12:35Ποια ιατρική φροντίδα θα σε βοηθήσει
να ζήσεις όπως θες εσύ; -
12:37 - 12:39Ελπίζω να θυμάστε αυτή την ερώτηση
-
12:39 - 12:42την επόμενη φορά που θα πάρετε
μια απόφαση για τη φροντίδα σας. -
12:43 - 12:47Να θυμάστε ότι πάντα έχετε επιλογή
-
12:47 - 12:53και πως δεν πειράζει να πείτε όχι
σε μια θεραπεία που δεν σας ταιριάζει. -
12:55 - 12:58Υπάρχει ένα ποίημα του Γ. Σ. Μέργουιν.
-
12:58 - 13:00Είναι μόλις δύο φράσεις
-
13:00 - 13:03και απεικονίζει το πώς νοιώθω τώρα.
-
13:05 - 13:08«Η απουσία σου έχει περάσει μέσα μου
-
13:08 - 13:11Σαν κλωστή μες από μια βελόνα·
-
13:12 - 13:15οτιδήποτε κάνω
είναι ραμμένο με το χρώμα της». -
13:17 - 13:21Αυτό το ποίημα φέρνει στο νου μου
την αγάπη μου για τον Πωλ, -
13:22 - 13:23και ένα νέο σθένος
-
13:24 - 13:27που προήλθε από την αγάπη μου
για εκείνον και την απώλειά του. -
13:28 - 13:31Όταν ο Πωλ είπε, «Όλα θα πάνε καλά»,
-
13:32 - 13:36δεν σήμαινε ότι θα θεραπεύαμε
την ασθένειά του. -
13:37 - 13:42Αντιθέτως, μάθαμε να αποδεχόμαστε
τη χαρά και τη λύπη ταυτόχρονα. -
13:43 - 13:47Να ανακαλύπτουμε την ομορφιά και το νόημα,
-
13:47 - 13:51επειδή όλοι γεννιόμαστε
-
13:52 - 13:54και παρ' όλο που όλοι πεθαίνουμε.
-
13:55 - 13:57Και παρόλη τη θλίψη
και τις άυπνες νύχτες, -
13:58 - 14:00αποδεικνύεται ότι υπάρχει χαρά.
-
14:00 - 14:03Αφήνω λουλούδια στον τάφο του Πωλ
-
14:03 - 14:06και βλέπω το δίχρονό μας
να τρέχει στο γρασίδι. -
14:07 - 14:10Ανάβω φωτιές στην παραλία
-
14:10 - 14:13και βλέπω το ηλιοβασίλεμα
με τους φίλους μας. -
14:14 - 14:17Η άσκηση και ο διαλογισμός
με έχουν βοηθήσει πολύ. -
14:19 - 14:20Και κάποια μέρα,
-
14:20 - 14:22ελπίζω να ξαναπαντρευτώ.
-
14:25 - 14:28Το πιο σημαντικό είναι να βλέπω
την κόρη μας να μεγαλώνει. -
14:29 - 14:33Έχω σκεφτεί πολύ τι θα της πω
-
14:33 - 14:34όταν μεγαλώσει.
-
14:36 - 14:38«Κέιντι,
-
14:39 - 14:42να συμμετέχουμε πλήρως στην εμπειρία
-
14:42 - 14:44της ζωής και του θανάτου,
-
14:44 - 14:46της αγάπης και της απώλειας,
-
14:46 - 14:48είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε.
-
14:49 - 14:54Δεν γίνεσαι άνθρωπος παρ΄όλο τον πόνο.
-
14:56 - 14:58Γίνεσαι μέσα από τον πόνο.
-
14:59 - 15:01Όταν προσεγγίζουμε τον πόνο μαζί,
-
15:02 - 15:04όταν αποφασίζουμε να μην του κρυβόμαστε,
-
15:05 - 15:07οι ζωές μας δεν συρρικνώνονται,
-
15:07 - 15:08αλλά διευρύνονται».
-
15:10 - 15:13Έχω μάθει ότι ο καρκίνος
δεν είναι πάντα μια μάχη. -
15:14 - 15:16Ή αν είναι,
-
15:16 - 15:20ίσως να είναι μια μάχη για κάτι
διαφορετικό από ό,τι νομίζαμε. -
15:21 - 15:23Η δουλειά μας δεν είναι
να παλέψουμε με τη μοίρα, -
15:24 - 15:26αλλά να βοηθήσουμε
ο ένας τον άλλο στην πορεία. -
15:27 - 15:29Όχι ως στρατιώτες,
-
15:30 - 15:31αλλά ως ποιμένες.
-
15:34 - 15:36Έτσι το κάνουμε να είναι εντάξει,
-
15:36 - 15:38ακόμα κι αν δεν είναι.
-
15:39 - 15:41Με το να το λέμε φωναχτά,
-
15:41 - 15:44με το να βοηθάμε
ο ένας τον άλλο στην πορεία. -
15:45 - 15:47Και μια στολή γορίλα δεν έκανε ποτέ κακό.
-
15:48 - 15:50Σας ευχαριστώ.
-
15:50 - 15:51(Χειροκρότημα)
- Title:
- Τι κάνει τη ζωή άξια μπροστά στον θάνατο
- Speaker:
- Λούσυ Καλανίθι
- Description:
-
Σε αυτή την πολύ συγκινητική ομιλία, η Λούσυ Καλανίθι μιλάει για την ζωή και τον σκοπό της, λέγοντας την ιστορία του θανόντα συζύγου της Πωλ, ενός νεαρού νευροχειρουργού που κατέφυγε στη συγγραφή μετά την διάγνωση καρκίνου σε τελικό στάδιο. «Το να παίρνουμε μέρος σε όλα τα κομμάτια της εμπειρίας -- τη ζωή και τον θάνατο, την αγάπη και την απώλεια -- είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε», λέει η Καλανίθι. «Το να είσαι άνθρωπος δεν συμβαίνει παρά τον πόνο -- συμβαίνει μέσα σε αυτόν».
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 16:09
Lucas Kaimaras approved Greek subtitles for What makes life worth living in the face of death | ||
Lucas Kaimaras edited Greek subtitles for What makes life worth living in the face of death | ||
Lucas Kaimaras edited Greek subtitles for What makes life worth living in the face of death | ||
Miriela Patrikiadou accepted Greek subtitles for What makes life worth living in the face of death | ||
Miriela Patrikiadou edited Greek subtitles for What makes life worth living in the face of death | ||
Miriela Patrikiadou edited Greek subtitles for What makes life worth living in the face of death | ||
Evgenia Syrianou edited Greek subtitles for What makes life worth living in the face of death | ||
Evgenia Syrianou edited Greek subtitles for What makes life worth living in the face of death |