Hi mijn naam is Tony
en dit is Every Frame a Painting

Het meest basis aspect in filmmaken
dat we hebben is dit:

Shot

Omgekeerd shot

Vrijwel alles wat je kijkt is

Vrijwel alles wat je kijkt is ermee gevuld

En de meeste filmmakers gebruiken het als
een snelle manier om dialoog op te nemen

Houd de acteurs in één plek
gebruik meerdere camera's

Schiet tien opnames,
en maak beslissingen naderhand.

Maar ik denk dat shot

Omgekeerd shot nog steeds krachtig is
als het goed wordt gedaan.

en een goed voorbeeld daarvan is
het werk van Joel & Ethan Coen.

-"We dachten dat je een..."

-"pad was."

Want de Coens zijn meesters van de dialoog
en dat doen ze door de shots simpel te houden

-"Kan ik iets met je delen?"

Dus vandaag, laten we
shot | omgekeerd shot herzien.

Wat kunnen we leren van de manier
waarop de Coens het gebruiken?

-"Maar zeg me dit eens..."

-"zou een idioot hier op zijn gekomen?"

Eén van de eerste dingen die
je opvalt over de Coens

is dat ze dialoog filmen binnen de ruimte 
van het gesprek.

En dat betekent dat de camera meestal
tussen de twee karakters zit.

Zodat ze allebei hun eigen shot krijgen.

-"Ben ik duidelijk?"

Met andere woorden,
ze filmen veel singles.

-"Sorry, ik luisterde niet."

Andere filmmakers, zoals Paul Greengrass,
zetten de camera liever achter de acteurs

Meestal met een lange lens,
zodat het voelt alsof je ze bespioneert

-"Ik wil weten wat er gebeurd is."
-"Wat er gebeurd is?"

-"Jason Bourne is gebeurd, 
je hebt de documenten."

-"Dus hou maar op."

De Coens en Roger Deakins
doen dit niet.

In plaats daarvan filmen ze
bijna alles met wijde lenzen.

-"Ik heb een sterke mening over lenzen
en persoonlijk...

-"...ik zit hier met jou te praten
en jij filmt me vanaf daar..."

"...vanaf de schouder op een single.
Ik doe dat zelden."

-"Want ik vind, de camera wil...

-"Bij mij, ik zou de singles 
hierbinnen filmen.

En als je dat doet, een wijde lens
gebruiken en de camera dichterbij zetten.

Voelt het...

-"Anders, toch? Er is een bepaalde
aanwezigheid."

-"Je bevind je hier met iemand,
in plaats van..."

-"...Ik denk dat het een ander 
psychologisch effect heeft."

Maar wat is het psychologische effect?

Als een lange lens voelt alsof je 
bespioneerd, hoe voelt deze lens dan?

-"Luister, luister, er is iets 
vreselijk mis!"

-"Ik wil geen Santana Abraxas."

-"Ik heb net een auto ongeluk
gehad!"

Ik zou zeggen dat 
er twee gevoelens zijn:

Soort van oncomfortabel

en soort van grappig.

En het past.

Want de Coens isoleren
individuen graag.

Ze gevangen zetten in situaties
waar ze geen controle over hebben.

En omdat de lens hier zit...

-"We hadden een afspraak.
Afspraak is afspraak."

-"Is dat zo Jerry? Vraag die drie stakkers
in Brainerd maar of het een afspraak is."

...zit je met hun gevangen.

Het andere effect werkt visueel

De Coens filmen meestal 
op 27mm of 32mm lenzen.

En ze zoomen vaak in,
om iemands kenmerk te overdrijven.

-"Frank Raffo, mijn zwager,
was de Hoofdkapper."

-"En wat kon hij praten."

Wijde lenzen gebruiken overdrijft niet
alleen iemands gezicht...

...het overdrijft ook voorwaartse camera
beweging, zoals dolly-en naar een close-up

-"Ook een gevoel van actie."

-"Als ik m'n hand dichter en verder
van de camera beweeg..."

-"...zal de wijde-hoek lens
veel meer effect hebben."

-"En als ik beweeg zoals dit."

-"Van misschien komt er niets."

-"Voelt het een stuk levendiger."

-"Maak je een geintje?
We hebben hier een gezin!"

Maar het derde effect van 
singles filmen op deze manier...

...slaat op de omgeving.

Shots zoals dit hebben 
een goede balans...

..tussen de actrice en alles om haar heen.

-"'t zal me verrassen als onze
verdachte uit Brainerd komt."

-"Jah."

Zo krijgen we een goed beeld van
achtergrond personages.

Bedenk hoe goed je deze vrouw kent
van alleen haar kleding en haar werkplek.

-"We kunnen geen informatie uitgeven."

Maar wat de Coens echt uniek maakt

...is het ritme van hun editing."

-"we brengen de aandelen omlaag."

-"Totdat we 50% kunnen kopen."
-"51%."

-"De mezzanine niet meegerekend."

-"Het kan werken!"
-"Het moet werken!"

-"Het zou werken!"
-"Het werkt nu al!"

Veel mensen denken dat het ritme
van de dialoog komt.

Maar het ritme is eigenlijk 
non-verbaal.

Soms, om het ritme te voelen, 
moet je het slecht uitgevoerd zien.

Dit is een film die ze alleen 
geschreven hebben.

Let op de ongemakkelijke stilte
in de dialoog.

-"Niet dat ik oordeel."

-"Wat vreselijk interessant."

-"Maar is er zo'n soort toernament met 
aparte bezigheden?"

Het voelt verkeerd.

Kijk nu hier naar,
wel door hun geregisseerd.

-"Sigaret?"

-"Juist."

En dit is de grondslag voor
veel van hun scenes...

en zo vinden ze non-verbale momenten
waar andere regisseurs niet op letten.

Maar waar komt dit allemaal op neer?

Ik denk dat het een bepaalde toon creëert.

Want aan de ene kant willen de Coens
dat je om deze mensen lacht.

Ze gebruiken ten slotte de wijde lens
om te overdrijven

en ze timen de scene voor humor.

Maar aan de andere kant willen de Coens
dat je met ze te doen hebt.

De frame is groot genoeg dat
je de omgeving kan zien.

en ze brengen de lens dichtbij
mensen aan de grond.

-"Ik ga dood."

-"Doe iets. Help me!"

Het oude gezegde luidt:
Tragedie is een close-up.

Komedie is een wijde shot.

Maar de Coens gooien het door elkaar.

Zowel tragedie als comedie filmen ze
in intieme singles.

-"Ik mis Mike."

en dat is het fascinerende.

Want de dialoog scenes gaan niet alleen 
om de dialoog.

Ze gaan ook om het non-verbale gedrag.

-"Dit betekent misschien 
niet zoveel voor je."

-"Echt wel, ik kan je wat
verhalen vertellen."

-"Daar gaat het om! 
Dat we allemaal verhalen hebben..."

En door de camera hier te zetten,

met een wijde lens,
en door hun eigen ritme te volgen

hebben de Coens een interessante 
benadering voor een basis aspect.

Shot

Omgekeerd shot

--Ondertiteling door Quintijn Monteban--