1
00:00:00,837 --> 00:00:03,104
ผมอยากคุณมองไปรอบ ๆ ห้องสักหนึ่งนาที

2
00:00:03,128 --> 00:00:05,847
และพยายามมองหาคนที่ดูขี้ระแวงที่สุดในห้อง

3
00:00:05,871 --> 00:00:06,935
(เสียงหัวเราะ)

4
00:00:06,959 --> 00:00:09,411
จากนั้นชี้ตัวคน ๆ นั้นให้ผมที

5
00:00:09,435 --> 00:00:10,470
(เสียงหัวเราะ)

6
00:00:10,494 --> 00:00:11,853
อย่าทำจริงนะครับ

7
00:00:11,877 --> 00:00:12,996
(เสียงหัวเราะ)

8
00:00:13,020 --> 00:00:14,889
แต่ในฐานะนักจิตวิทยาองค์กร

9
00:00:14,913 --> 00:00:16,795
ผมใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในองค์กรหลายแห่ง

10
00:00:16,819 --> 00:00:18,979
และพบคนขี้ระแวงอยู่ทุกที่

11
00:00:19,532 --> 00:00:21,941
ความระแวงเกิดจากคนที่ผมเรียกว่า "ผู้รับ"

12
00:00:21,965 --> 00:00:24,148
ผู้รับ คือคนเห็นแก่ตัวเมื่อมี
ปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น

13
00:00:24,172 --> 00:00:26,433
มีแต่ "คุณทำอะไรให้ฉันได้บ้าง"

14
00:00:26,832 --> 00:00:28,233
ตรงกันข้าม คือ "ผู้ให้"

15
00:00:28,257 --> 00:00:30,797
หรือผู้ที่มักถามผู้อื่นว่า

16
00:00:30,797 --> 00:00:32,397
"ฉันทำอะไร
ให้คุณได้บ้าง"

17
00:00:32,915 --> 00:00:35,496
ผมอยากให้ทุกคนนึกถึง
สไตล์ของคุณ

18
00:00:35,496 --> 00:00:37,449
เราทุกคนล้วนมีช่วงเวลาที่เป็นผู้ให้และรับ

19
00:00:37,537 --> 00:00:40,433
สไตล์ คือ วิธีการที่คุณปฏิบัติต่อ
คนส่วนใหญ่โดยส่วนใหญ่

20
00:00:40,433 --> 00:00:41,591
โหมดอัตโนมัติของคุณ

21
00:00:41,611 --> 00:00:43,153
ผมมีแบบประเมินสั้น ๆ ให้คุณทำ

22
00:00:43,155 --> 00:00:45,494
เพื่อดูว่าคุณมีความเป็นผู้ให้หรือผู้รับ
มากกว่ากัน

23
00:00:45,494 --> 00:00:46,972
และคุณสามารถลองทำได้เลยตอนนี้

24
00:00:47,850 --> 00:00:49,289
[แบบทดสอบความหลงตัวเอง]

25
00:00:49,313 --> 00:00:51,625
[ขั้นตอนที่ 1: ใช้เวลาไตร่ตรองตัวเอง]

26
00:00:51,649 --> 00:00:52,752
(เสียงหัวเราะ)

27
00:00:52,776 --> 00:00:55,634
[ขั้นตอนที่ 2: ถ้าทำถึงขั้นตอนที่ 2 
คุณไม่ใช่พวกหลงตัวเอง]

28
00:00:55,658 --> 00:00:57,217
(เสียงหัวเราะ)

29
00:00:58,082 --> 00:01:01,915
สิ่งที่ผมจะพูดต่อไปนี้จะเป็นสิ่งเดียว
ที่พูดในวันนี้โดยไม่มีข้อมูลยืนยัน

30
00:01:01,939 --> 00:01:05,371
แต่ผมเชื่อว่ายิ่งคุณใช้เวลากว่าจะหัวเราะ
การ์ตูนนี้นานเท่าไหร่

31
00:01:05,395 --> 00:01:07,822
ก็ยิ่งน่ากังวลมากขึ้นว่าคุณจะเป็นผู้รับ

32
00:01:07,846 --> 00:01:08,911
(เสียงหัวเราะ)

33
00:01:08,935 --> 00:01:10,967
แน่นอนว่าไม่ใช่ผู้รับทุกคน
เป็นพวกหลงตัวเอง

34
00:01:10,991 --> 00:01:13,879
บางคนเป็นเพียงผู้ให้
ที่ถูกทำร้ายหลายต่อหลายครั้ง

35
00:01:13,903 --> 00:01:17,227
แต่ก็มีผู้รับอีกประเภท
ที่เราจะไม่พูดถึงในวันนี้

36
00:01:17,251 --> 00:01:19,104
ซึ่งเราเรียกว่า พวกโรคจิต

37
00:01:19,128 --> 00:01:20,279
(เสียงหัวเราะ)

38
00:01:20,303 --> 00:01:23,175
แต่ผมเคยสงสัยว่าจะมีคนแต่ละประเภท
อยู่เท่าไหร่

39
00:01:23,199 --> 00:01:26,008
ผมเลยทำการสำรวจคนกว่า 30,000 คน 
จากหลากหลายอาชีพ

40
00:01:26,032 --> 00:01:27,644
หลากหลายวัฒนธรรมทั่วโลก

41
00:01:27,668 --> 00:01:30,146
และพบว่าคนส่วนใหญ่อยู่ตรงกลาง

42
00:01:30,170 --> 00:01:31,636
ระหว่างการเป็นผู้ให้กับผู้รับ

43
00:01:31,660 --> 00:01:34,005
พวกเขาเลือกแบบที่ 3 
ที่เรียกว่า ผู้แลกเปลี่ยน

44
00:01:34,029 --> 00:01:36,508
ถ้าคุณอยู่กลุ่มนี้ คุณจะพยายาม
บาลานซ์ระหว่างการให้และการรับ

45
00:01:36,508 --> 00:01:39,950
หมูไปไก่มา ผมจะทำให้คุณถ้าคุณทำให้ผม

46
00:01:39,950 --> 00:01:42,485
ซึ่งดูเหมือนจะเป็นวิธีการที่ปลอดภัย
ในการใช้ชีวิต

47
00:01:42,485 --> 00:01:45,693
แต่มันเป็นวิธีที่ได้ผลและก่อให้เกิดผลดี
ในการใช้ชีวิตรึเปล่า

48
00:01:45,693 --> 00:01:48,817
คำตอบสำหรับคำถามนี้ชัดเจนมาก...

49
00:01:48,841 --> 00:01:49,999
อาจจะครับ

50
00:01:50,023 --> 00:01:51,249
(เสียงหัวเราะ)

51
00:01:51,273 --> 00:01:53,452
ผมศึกษาองค์กรหลายแห่ง

52
00:01:53,476 --> 00:01:54,651
และคนหลายพันคน

53
00:01:54,675 --> 00:01:58,227
ผมให้วิศวกรวัดผลผลิตของพวกเขา

54
00:01:58,251 --> 00:02:00,606
(เสียงหัวเราะ)

55
00:02:00,630 --> 00:02:03,599
ผมศึกษาผลการเรียนของนักศึกษาแพทย์

56
00:02:03,623 --> 00:02:05,598
และรายได้ของพนักงานขาย

57
00:02:05,622 --> 00:02:07,068
(เสียงหัวเราะ)

58
00:02:07,092 --> 00:02:08,744
และโดยไม่คาดคิด

59
00:02:08,768 --> 00:02:12,437
ผมพบว่าคนที่ผลงานแย่ที่สุด
ในแต่ละกลุ่ม คือ ผู้ให้

60
00:02:12,749 --> 00:02:14,793
วิศวกรที่ทำงานเสร็จน้อยที่สุด

61
00:02:14,817 --> 00:02:17,323
คือคนที่ช่วยเหลือคนอื่นมากกว่า
การที่คนมาช่วยตอบแทน

62
00:02:17,347 --> 00:02:19,483
พวกเขายุ่งอยู่กับการทำงานของคนอื่น

63
00:02:19,507 --> 00:02:23,057
พวกเขาไม่มีเวลาและพลังงานที่จะทำงาน
ของตัวเองให้เสร็จ

64
00:02:23,081 --> 00:02:25,490
ในคณะแพทย์ ผลการเรียนที่ต่ำที่สุด
เป็นของนักศึกษาแพทย์

65
00:02:25,490 --> 00:02:27,561
ที่เห็นด้วยมากที่สุดกับข้อความอย่างเช่น

66
00:02:27,561 --> 00:02:30,249
"ฉันชอบที่จะช่วยเหลือผู้อื่น"

67
00:02:31,068 --> 00:02:32,756
ซึ่งชี้ให้เห็นว่าเราควรไว้ใจหมอ

68
00:02:32,756 --> 00:02:35,679
ที่มาเรียนเป็นหมอโดยไม่มีความต้องการ
ที่จะช่วยใครเลย

69
00:02:35,679 --> 00:02:37,040
(เสียงหัวเราะ)

70
00:02:37,040 --> 00:02:39,828
ในการขายก็เช่นกัน
รายได้ที่ต่ำที่สุดเป็นของ

71
00:02:39,852 --> 00:02:41,547
เหล่าพนักงานขายที่ใจกว้างมากที่สุด

72
00:02:41,571 --> 00:02:44,001
ผมติดต่อไปยังหนึ่งในพนักงานขายเหล่านั้น

73
00:02:44,025 --> 00:02:45,632
เป็นคนที่ได้คะแนนผู้ให้สูงสุด

74
00:02:45,656 --> 00:02:48,214
และถามเขาว่า "ทำไมคุณถึงห่วย
ในอาชีพของคุณ?"

75
00:02:48,238 --> 00:02:49,779
ผมไม่ได้ถามแบบนั้นจริง ๆ แต่...

76
00:02:49,803 --> 00:02:50,561
(เสียงหัวเราะ)

77
00:02:50,561 --> 00:02:53,223
"อะไรคือข้อเสียของความใจกว้างในการขาย"

78
00:02:53,247 --> 00:02:56,513
และเขาตอบว่า "คือ ผมใส่ใจลูกค้าของผมมากๆ

79
00:02:56,537 --> 00:02:59,299
ถึงขนาดที่ว่า
ผมจะไม่มีวันขายของห่วยๆ ให้กับพวกเขา"

80
00:02:59,323 --> 00:03:00,724
(เสียงหัวเราะ)

81
00:03:00,748 --> 00:03:01,976
ผมอยากรู้จริง ๆ ว่า

82
00:03:02,000 --> 00:03:05,284
คุณกี่คนที่ระบุตัวเองว่า
เป็นผู้ให้มากกว่าผู้รับหรือผู้แลกเปลี่ยน

83
00:03:05,308 --> 00:03:06,458
ยกมือขึ้นครับ

84
00:03:06,962 --> 00:03:09,911
ครับ อาจจะมีมากกว่านี้
ถ้าผมถามก่อนบอกข้อมูลเหล่านี้

85
00:03:10,525 --> 00:03:14,152
แต่จริงๆ แล้ว 
มีเรื่องหักมุมตรงนี้ครับ

86
00:03:14,176 --> 00:03:17,472
แม้ว่าผู้ให้มักจะเสียสละตัวเอง

87
00:03:17,496 --> 00:03:19,675
แต่พวกเขาทำให้องค์กรดีขึ้น

88
00:03:20,345 --> 00:03:23,112
มีหลักฐานมากมายครับ

89
00:03:23,136 --> 00:03:26,869
มีงานวิจัยหลายต่อหลายชิ้น
ที่ศึกษาความถี่ของพฤติกรรมของผู้ให้

90
00:03:26,893 --> 00:03:29,030
ที่อยู่ในทีมหรือในองค์กร

91
00:03:29,054 --> 00:03:31,554
และพบว่ายิ่งคนให้ความช่วยเหลือ 
และแบ่งปันความรู้

92
00:03:31,554 --> 00:03:33,031
และให้คำแนะนำสอนงานมากเท่าไหร่

93
00:03:33,031 --> 00:03:35,582
องค์กรจะยิ่งดีขึ้นเท่านั้น
ในทุกมิติที่เราศึกษา

94
00:03:35,582 --> 00:03:38,973
ทั้งผลตอบแทนและความพึงพอใจ
ของลูกค้าสูงขึ้น การรักษาบุคลากรดีขึ้น

95
00:03:38,997 --> 00:03:40,842
แม้กระทั่งค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานลดลง

96
00:03:41,407 --> 00:03:44,275
ผู้ให้ใช้เวลาส่วนใหญ่กับการช่วยผู้อื่น

97
00:03:44,299 --> 00:03:45,506
พัฒนาทีมงาน

98
00:03:45,530 --> 00:03:48,006
แล้วก็โชคไม่ดีที่พวกเขา
จะต้องลำบากไปตลอดทาง

99
00:03:48,030 --> 00:03:49,698
ผมอยากจะพูดถึงสิ่งที่ต้องทำ

100
00:03:49,722 --> 00:03:53,043
เพื่อสร้างวัฒนธรรม
ที่ช่วยให้เหล่าผู้ให้ประสบความสำเร็จ

101
00:03:53,564 --> 00:03:56,584
ผมสงสัยว่าหากผู้ให้
คือ ผู้ที่ทำงานแย่ที่สุด

102
00:03:56,608 --> 00:03:58,436
แล้วใครคือผู้ที่ทำงานดีที่สุด

103
00:03:59,438 --> 00:04:02,088
เริ่มที่ข่าวดีที่ว่า
ไม่ใช่ผู้รับครับ

104
00:04:02,112 --> 00:04:05,767
เหล่าผู้รับมักจะเติบโตอย่างรวดเร็ว
แต่ตกต่ำอย่างรวดเร็วในเกือบทุก ๆ อาชีพ

105
00:04:05,791 --> 00:04:07,888
และพวกเขาก็ตกต่ำด้วยน้ำมือของผู้แลกเปลี่ยน

106
00:04:07,912 --> 00:04:11,332
ถ้าคุณเป็นผู้แลกเปลี่ยน คุณเชื่อเรื่องของ
"ตาต่อตา" หรือโลกที่ยุติธรรม

107
00:04:11,356 --> 00:04:12,776
และเมื่อเจอกับเหล่าผู้รับ

108
00:04:12,800 --> 00:04:14,669
คุณจะรู้สึกเหมือนว่าเป็นหน้าที่ของคุณ

109
00:04:14,693 --> 00:04:16,735
ที่จะลงโทษคนคนนั้นให้สาสม

110
00:04:16,759 --> 00:04:17,773
(เสียงหัวเราะ)

111
00:04:17,797 --> 00:04:19,422
เป็นทางเดียวที่จะ
คืนความยุติธรรม

112
00:04:20,108 --> 00:04:22,078
คนส่วนใหญ่เป็นผู้แลกเปลี่ยน

113
00:04:22,102 --> 00:04:23,686
และหมายความว่าหากคุณเป็นผู้รับ

114
00:04:23,710 --> 00:04:25,690
ในที่สุดผลการกระทำจะตามสนองคุณทัน

115
00:04:25,714 --> 00:04:27,352
ทำอะไรก็ได้อย่างนั้น

116
00:04:27,376 --> 00:04:28,982
ถ้าสรุปแบบมีเหตุมีผลก็คือ

117
00:04:29,006 --> 00:04:31,871
ผู้ที่ทำงานได้ยอดเยี่ยม 
คือ เหล่าผู้แลกเปลี่ยน

118
00:04:31,895 --> 00:04:33,413
แต่ก็ไม่ใช่อยู่ดี

119
00:04:33,437 --> 00:04:36,287
ในทุกอาชีพ ในทุกองค์กร
ที่ผมเคยศึกษามา

120
00:04:36,311 --> 00:04:38,473
กลับเป็นเหล่าผู้ให้ อีกแล้วครับ

121
00:04:39,651 --> 00:04:42,809
เรามาดูข้อมูลที่ผมรวบรวมจาก
พนักงานขายหลายร้อยคน

122
00:04:42,833 --> 00:04:43,986
ติดตามดูรายได้ของพวกเขา

123
00:04:44,010 --> 00:04:46,665
จะเห็นได้ว่าเหล่าผู้ให้
อยู่ทั้งสองกลุ่ม

124
00:04:46,689 --> 00:04:48,637
พวกเขาอยู่ในกลุ่มคนส่วนใหญ่
ที่มีรายได้น้อยที่สุด

125
00:04:48,637 --> 00:04:50,103
และในกลุ่ม
ที่มีรายได้มากที่สุด

126
00:04:50,313 --> 00:04:52,917
เช่นเดียวกับผลการทำงาน
ของเหล่าวิศวกร

127
00:04:52,917 --> 00:04:54,248
และผลการเรียนนักศึกษาแพทย์

128
00:04:54,248 --> 00:04:57,575
เหล่าผู้ให้อยู่กลุ่มที่ต่ำสุดและสูงสุด

129
00:04:57,575 --> 00:04:59,657
ในทุกตัวชี้วัดความสำเร็จ
ที่ผมสามารถวัดได้

130
00:05:00,201 --> 00:05:01,503
สิ่งนี้นำมาซึ่งคำถามที่ว่า

131
00:05:01,527 --> 00:05:04,936
เราจะสร้างโลกที่เหล่าผู้ให้
ก้าวสู่ความเป็นเลิศขึ้นได้อย่างไร?

132
00:05:04,960 --> 00:05:07,783
ผมอยากพูดถึงวิธีการ 
ที่ไม่จำกัดอยู่แค่ในวงการธุรกิจ

133
00:05:07,807 --> 00:05:09,638
แต่ใช้ได้กับองค์กรไม่แสวงหากำไร
โรงเรียน

134
00:05:09,662 --> 00:05:10,955
หรือแม้กระทั่งภาครัฐ

135
00:05:10,979 --> 00:05:12,185
คุณพร้อมรึยัง?

136
00:05:12,209 --> 00:05:13,395
(เสียงเชียร์)

137
00:05:13,419 --> 00:05:15,875
ยังไงผมก็จะพูดอยู่แล้ว
แต่ขอบคุณที่เชียร์

138
00:05:15,875 --> 00:05:17,458
(เสียงหัวเราะ)

139
00:05:17,482 --> 00:05:19,326
สิ่งแรกที่สำคัญมาก ๆ คือ

140
00:05:19,350 --> 00:05:21,997
การมองเห็นว่าเหล่าผู้ให้
คือคนที่มีคุณค่ามากที่สุด

141
00:05:21,997 --> 00:05:24,431
แต่ถ้าพวกเขาไม่ระวังพวกเขาก็จะหมดแรง

142
00:05:24,579 --> 00:05:27,069
คุณจึงต้องคอยดูแลเหล่าผู้ให้
ในที่ทำงานของคุณ

143
00:05:27,093 --> 00:05:31,233
ผมเรียนรู้เรื่องที่สำคัญมากนี้จาก
ผู้มีเครือข่ายดีที่สุด จากนิตยสาร Fortune

144
00:05:32,993 --> 00:05:34,343
ผู้ชายนะครับ ไม่ใช่แมว

145
00:05:34,367 --> 00:05:35,527
(เสียงหัวเราะ)

146
00:05:35,551 --> 00:05:37,307
เขาชื่อ อดัม ริฟท์กิน

147
00:05:37,331 --> 00:05:39,543
เขาเป็นเจ้าของธุรกิจจำนวนมาก
ที่ประสบความสำเร็จ

148
00:05:39,567 --> 00:05:42,361
เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการช่วยผู้อื่น

149
00:05:42,385 --> 00:05:44,721
และเคล็ดลับของเขา คือ ความช่วยเหลือ 5 นาที

150
00:05:45,261 --> 00:05:47,640
อดัมบอกว่า "คุณไม่ต้องเป็นแม่ชีเทเรซ่า
หรือคานธี"

151
00:05:47,640 --> 00:05:48,723
เพื่อเป็นผู้ให้

152
00:05:48,723 --> 00:05:51,226
คุณแค่หาทางทำสิ่งเล็กน้อย
เพื่อเพิ่มคุณค่าที่ยิ่งใหญ่

153
00:05:51,226 --> 00:05:52,583
ให้กับชีวิตของผู้อื่น

154
00:05:53,059 --> 00:05:54,992
อาจจะเป็นสิ่งง่าย ๆ เช่น
การแนะนำ

155
00:05:54,992 --> 00:05:57,383
ให้คนสองคนได้ประโยชน์
จากการรู้จักกัน

156
00:05:57,433 --> 00:06:00,770
อาจจะเป็นการแบ่งปันความรู้
หรือให้ข้อมูลป้อนกลับ

157
00:06:00,770 --> 00:06:03,652
หรือเป็นสิ่งธรรมดา ๆ เช่น การพูดว่า

158
00:06:03,702 --> 00:06:04,931
"คุณรู้มั้ย

159
00:06:04,931 --> 00:06:05,951
ผมจะลองดูว่า

160
00:06:05,951 --> 00:06:10,120
ผมจะจำผู้ที่ไม่เคยมีใครมองเห็นงานของเขา
ได้หรือไม่"

161
00:06:10,462 --> 00:06:12,756
และการให้ความช่วยเหลือ 5 นาทีนั้นสำคัญมาก ๆ

162
00:06:12,780 --> 00:06:15,642
ในการช่วยให้เหล่าผู้ให้กำหนดขอบเขต
และปกป้องตัวเอง

163
00:06:15,962 --> 00:06:17,407
สิ่งที่สองที่สำคัญ

164
00:06:17,431 --> 00:06:19,469
ถ้าอยากสร้างวัฒนธรรม
ช่วยผู้ให้สู่ความสำเร็จ

165
00:06:19,469 --> 00:06:22,192
คือสร้างวัฒนธรรมที่
การขอความช่วยเหลือเป็นเรื่องปกติ

166
00:06:22,192 --> 00:06:24,052
ที่ผู้คนถามคำถามจำนวนมาก

167
00:06:24,536 --> 00:06:27,205
นี่อาจจะแทงใจดำหลาย ๆ คนนิดหน่อย

168
00:06:27,229 --> 00:06:30,268
[คุณต้องเป็นผู้ให้ตลอดเวลา 
ในทุกความสัมพันธ์เลยหรือ?]

169
00:06:30,292 --> 00:06:31,316
(เสียงหัวเราะ)

170
00:06:31,340 --> 00:06:33,071
สิ่งที่คุณเห็นในเหล่าผู้ให้
ที่ประสบความสำเร็จ

171
00:06:33,095 --> 00:06:36,215
คือพวกเขารู้ว่า
การเป็นผู้รับเป็นเรื่องที่ยอมรับได้

172
00:06:36,754 --> 00:06:39,331
ถ้าคุณบริหารองค์กร
คุณสามารถทำให้มันง่ายขึ้นได้

173
00:06:39,331 --> 00:06:41,352
อย่างเรื่องการขอความช่วยเหลือ

174
00:06:41,352 --> 00:06:43,478
ผมและเพื่อนร่วมงาน
ศึกษาโรงพยาบาลหลายแห่ง

175
00:06:43,478 --> 00:06:47,044
เราพบว่าในบางชั้น
พยาบาลขอความช่วยเหลือกันบ่อยครั้ง

176
00:06:47,044 --> 00:06:49,309
และน้อยมากในชั้นอื่น ๆ

177
00:06:49,309 --> 00:06:52,509
ปัจจัยที่โดดเด้งขึ้นมา
ในชั้นที่การขอความช่วยเหลือเป็นเรื่องปกติ

178
00:06:52,509 --> 00:06:53,374
เป็นบรรทัดฐาน

179
00:06:53,374 --> 00:06:56,013
คือ การมีพยาบาลหนึ่งคนที่มีหน้าที่แค่

180
00:06:56,013 --> 00:06:58,534
ช่วยพยาบาลคนอื่น ๆ ในหน่วยอย่างเดียว

181
00:06:58,558 --> 00:06:59,939
เมื่อหน้าที่เอื้อ

182
00:06:59,963 --> 00:07:02,944
พยาบาลกล่าวว่า "มันไม่น่าอาย 
ไม่อันตรายที่จะขอความช่วยเหลือ

183
00:07:02,944 --> 00:07:05,024
มันกลับได้รับการสนับสนุน"

184
00:07:06,263 --> 00:07:09,089
การขอความช่วยเหลือไม่ใช่แค่สำคัญต่อ
การปกป้องความสำเร็จ

185
00:07:09,113 --> 00:07:10,512
และความเป็นอยู่ที่ดีของผู้ให้

186
00:07:10,536 --> 00:07:13,122
มันยังสำคัญและทำให้
ผู้อื่นมีพฤติกรรมเป็นผู้ให้มากขึ้น

187
00:07:13,122 --> 00:07:14,681
เพราะข้อมูลบอกเราว่า

188
00:07:14,705 --> 00:07:18,105
การให้กว่าร้อยละ 75 ถึง 90 ในองค์กร

189
00:07:18,129 --> 00:07:19,407
เริ่มจากการขอ

190
00:07:19,996 --> 00:07:21,444
แต่คนส่วนใหญ่กลับไม่ขอ

191
00:07:21,468 --> 00:07:23,216
เพราะไม่อยากถูกมองว่า
ไม่มีความสามารถ

192
00:07:23,240 --> 00:07:25,931
พวกเขาไม่รู้จะหันไปหาใคร
พวกเขาไม่อยากเป็นภาระของใคร

193
00:07:25,931 --> 00:07:27,784
แต่ถ้าไม่มีใครขอความช่วยเหลือ

194
00:07:27,784 --> 00:07:29,993
คุณจะพบแต่ผู้ให้ที่หัวเสียจำนวนมาก
ในองค์กร

195
00:07:29,993 --> 00:07:32,030
ที่ชอบการเสนอตัวและให้ความช่วยเหลือ

196
00:07:32,030 --> 00:07:34,896
ถ้าเพียงแค่พวกเขารู้ว่าการให้
เป็นประโยชน์กับใคร อย่างไร

197
00:07:35,413 --> 00:07:37,211
แต่ผมคิดว่าสิ่งที่สำคัญที่สุด

198
00:07:37,235 --> 00:07:39,525
หากอยากสร้างวัฒนธรรม
ของผู้ให้ที่ประสบความสำเร็จ

199
00:07:39,525 --> 00:07:42,531
คือการรอบคอบเวลาที่คุณจะให้ใครเข้าทีม

200
00:07:42,571 --> 00:07:45,577
ผมคิดว่า เมื่ออยากได้วัฒนธรรม
ของความใจกว้างที่สร้างผลลัพธ์

201
00:07:45,601 --> 00:07:47,573
คุณควรสรรหาผู้ให้จำนวนเยอะ ๆ

202
00:07:47,597 --> 00:07:51,267
แต่ผมก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่า 
จริง ๆ แล้วนั่นไม่ถูกต้อง

203
00:07:51,715 --> 00:07:54,190
ว่าผลกระทบทางลบของ
การมีผู้รับในองค์กรต่อวัฒนธรรม

204
00:07:54,214 --> 00:07:57,083
มักรุนแรงเป็นสองถึงสามเท่าของ
ผลกระทบทางบวกของการมีผู้ให้

205
00:07:57,530 --> 00:07:58,524
ลองคิดดูนะครับ

206
00:07:58,524 --> 00:08:00,368
ปลาเน่าตัวเดียว เหม็นไปทั้งข้อง

207
00:08:00,392 --> 00:08:03,202
แต่ไข่ดีฟองเดียว
ไม่ทำให้ได้ไข่ดีทั้งโหล

208
00:08:03,912 --> 00:08:04,792
ผมไม่รู้ว่าคืออะไร

209
00:08:04,932 --> 00:08:06,284
(เสียงหัวเราะ)

210
00:08:06,464 --> 00:08:07,767
แต่ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจ

211
00:08:08,161 --> 00:08:11,234
แค่ลองให้ผู้รับเข้ามาในทีม
เพียงแค่หนึ่งคน

212
00:08:11,234 --> 00:08:14,320
และคุณก็จะเห็นว่า ผู้ให้ในทีม
จะเลิกให้ความช่วยเหลือคนอื่น

213
00:08:14,510 --> 00:08:17,038
พวกเขาจะพูดว่า "ฉันอยู่ท่ามกลาง
เหล่าสิงสาราสัตว์

214
00:08:17,038 --> 00:08:18,418
ทำไมฉันต้องช่วย?"

215
00:08:18,798 --> 00:08:20,498
แต่ถ้ารับผู้ให้เข้ามาในทีม
หนึ่งคน

216
00:08:20,498 --> 00:08:23,028
คุณจะไม่เห็นความใจกว้าง
ที่แผ่กระจายออกไป

217
00:08:23,028 --> 00:08:24,434
โดยมาก คนจะพูดว่า

218
00:08:24,434 --> 00:08:25,993
"เยี่ยม! เขาทำงานทั้งหมดได้"

219
00:08:26,659 --> 00:08:29,337
การคัดเลือกที่มีประสิทธิภาพ
และการสร้างทีม


220
00:08:29,521 --> 00:08:31,897
จึงไม่ใช่การรับผู้ให้เข้ามา

221
00:08:31,966 --> 00:08:33,942
แต่เป็นการกรองผู้ให้ออกไป

222
00:08:34,886 --> 00:08:35,980
ถ้าคุณทำเช่นนั้นได้ดี

223
00:08:35,980 --> 00:08:37,491
องค์กรจะมีแต่ผู้ให้ 
และผู้แลกเปลี่ยน

224
00:08:37,865 --> 00:08:38,637
ผู้ให้ก็จะใจกว้าง

225
00:08:38,637 --> 00:08:41,302
เพราะไม่ต้องกังวลถึง
ผลของการให้

226
00:08:41,482 --> 00:08:44,110
และข้อดีของผู้แลกเปลี่ยน คือ
พวกเขาทำตามบรรทัดฐาน

227
00:08:45,080 --> 00:08:48,007
แล้วคุณจะตรวจจับผู้รับ
ก่อนจะสายได้อย่างไร

228
00:08:48,737 --> 00:08:51,665
เราไม่ค่อยเก่งเรื่องการมองหาเหล่าผู้รับ

229
00:08:51,665 --> 00:08:53,262
โดยเฉพาะเมื่อแรกพบ

230
00:08:53,426 --> 00:08:55,282
มีลักษณะบุคลิกภาพที่
มักจะทำให้เราสับสน

231
00:08:55,562 --> 00:08:57,254
นั่นคือ ความประนีประนอม

232
00:08:57,254 --> 00:08:59,653
หนึ่งในบุคลิกภาพ
ที่มีอยู่ทุกวัฒนธรรม

233
00:08:59,653 --> 00:09:02,858
คนที่ประนีประนอมจะดูอบอุ่นและเป็นมิตร
พวกเขาน่าคบ สุภาพ

234
00:09:02,858 --> 00:09:05,151
คุณจะเจอพวกเขาได้เยอะในแคนาดา

235
00:09:05,151 --> 00:09:06,462
(เสียงหัวเราะ)

236
00:09:06,642 --> 00:09:10,059
ซึ่งเป็นที่ที่มีการประกวด
ระดับชาติ

237
00:09:10,059 --> 00:09:12,500
เพื่อเฟ้นหาคำขวัญของแคนาดา
และเติมประโยคนี้สมบูรณ์

238
00:09:12,500 --> 00:09:14,934
"เป็นชาวแคนาดาดั่ง..."

239
00:09:14,934 --> 00:09:16,383
ผมว่าคำขวัญที่ชนะเลิศน่าจะเป็น

240
00:09:16,383 --> 00:09:18,451
"เป็นชาวแดนาดาดั่งเมเปิลไซรัป" 
หรือ "...ดั่งฮอกกี้น้ำแข็ง"

241
00:09:18,451 --> 00:09:21,516
แต่ไม่ครับ ชาวแคนาดาโหวตให้
คำขวัญประจำชาติ คือ

242
00:09:21,656 --> 00:09:22,525
ผมไม่ได้ล้อเล่น

243
00:09:22,549 --> 00:09:25,550
"เป็นชาวแคนาดาให้ได้มากที่สุด
ในทุกโอกาส"

244
00:09:25,550 --> 00:09:29,065
(เสียงหัวเราะ)

245
00:09:29,805 --> 00:09:31,550
สำหรับท่านที่เป็นคนประนีประนอมสูง

246
00:09:31,550 --> 00:09:33,341
หรือไม่ก็มีเชื้อสายชาวแคนาดา

247
00:09:33,341 --> 00:09:34,918
คุณจะเข้าใจทันที

248
00:09:34,918 --> 00:09:36,835
ผมจะพูดได้อย่างไรว่าผมเป็นคนอย่างหนึ่ง

249
00:09:36,845 --> 00:09:39,536
ในขณะที่ปรับตัวตลอดเวลา
เพื่อเอาใจคนอื่น

250
00:09:40,240 --> 00:09:42,260
คนที่ไม่ประนีประนอมจะไม่ค่อยทำแบบนั้น

251
00:09:42,260 --> 00:09:44,743
พวกเขาจะโต้แย้ง
ขี้สงสัย และท้าทาย

252
00:09:45,063 --> 00:09:47,924
และมีแนวโน้มที่จะเรียนกฎหมาย
มากกว่าคนอื่น

253
00:09:47,924 --> 00:09:49,272
(เสียงหัวเราะ)

254
00:09:49,272 --> 00:09:51,429
นั่นไม่ใช่มุข
นั่นเป็นเรื่องจริง

255
00:09:51,429 --> 00:09:52,448
(เสียงหัวเราะ)

256
00:09:52,448 --> 00:09:55,211
ผมมักคิดว่า
คนประนีประนอม คือ ผู้ให้

257
00:09:55,211 --> 00:09:57,984
และคนไม่ประนีประนอม
คือ ผู้รับ

258
00:09:57,984 --> 00:09:59,425
แต่แล้วผมก็รวบรวมข้อมูล

259
00:09:59,425 --> 00:10:01,719
และอึ้งเมื่อไม่พบ
ความสัมพันธ์กันเลย

260
00:10:02,259 --> 00:10:04,806
เพราะกลายเป็นว่า
ความประนีประนอมหรือไม่นั้น

261
00:10:04,806 --> 00:10:05,769
เป็นเพียงเปลือกนอก

262
00:10:05,769 --> 00:10:07,676
หรือการพูดคุยกับคุณ
น่าพึงใจเพียงใด

263
00:10:07,676 --> 00:10:10,291
แต่การให้และการรับเป็นเรื่องของ
แรงจูงใจภายใน

264
00:10:10,291 --> 00:10:12,987
ค่านิมยมของคุณคืออะไร
เจตนาของคุณต่อผู้อื่นคืออะไร

265
00:10:12,987 --> 00:10:15,243
หากคุณอยากจะตัดสินผู้อื่นได้อย่างแม่นยำ

266
00:10:15,243 --> 00:10:18,769
คุณต้องรอให้ถึงเวลาที่
ผู้ให้คำปรึกษาทุกคนในห้องรอคอย

267
00:10:18,769 --> 00:10:20,030
แล้ววาดตารางเมทริกซ์ 2X2

268
00:10:20,030 --> 00:10:24,469
(เสียงหัวเราะ)

269
00:10:25,481 --> 00:10:27,729
เรามักหาผู้ให้ที่ประนีประนอมเจอได้ง่าย

270
00:10:27,729 --> 00:10:30,776
พวกเขาจะตอบรับคำขอทุกอย่าง

271
00:10:31,566 --> 00:10:34,330
เรามักมองเห็นผู้รับที่ไม่ประนีประนอม
ได้อย่างรวดเร็ว

272
00:10:34,330 --> 00:10:38,633
แม้ว่าคุณอาจจะเรียกพวกเขาด้วยชื่อ
ที่ค่อนข้างต่างออกไป

273
00:10:39,953 --> 00:10:41,764
(เสียงหัวเราะ)

274
00:10:41,764 --> 00:10:43,778
เรามักลืมคนอีกสองประเภท

275
00:10:43,778 --> 00:10:46,640
เรามีผู้ให้ที่ไม่ประนีประนอมอยู่ในองค์กร

276
00:10:47,190 --> 00:10:49,239
คนที่แข็งนอก

277
00:10:49,239 --> 00:10:51,844
แต่ลึกๆ แล้วนึกถึงประโยชน์ของผู้อื่น

278
00:10:52,917 --> 00:10:54,239
หรือที่วิศวกรเรียกว่า

279
00:10:54,239 --> 00:10:55,662
"อ๋อ ผู้ให้ที่ไม่ประนีประนอม

280
00:10:55,662 --> 00:11:00,092
เหมือนกับคนที่มี User Interface ที่แย่
แต่มีระบบปฏิบัติการที่ยอดเยี่ยม

281
00:11:00,092 --> 00:11:01,202
(เสียงหัวเราะ)

282
00:11:01,202 --> 00:11:02,562
ถ้านั่นช่วยให้เข้าใจมากขึ้น

283
00:11:02,562 --> 00:11:04,021
(เสียงหัวเราะ)

284
00:11:04,321 --> 00:11:07,484
ผู้ให้ที่ไม่ประนีประนอม
ถูกมองข้ามมากที่สุดในองค์กร

285
00:11:07,484 --> 00:11:09,717
เพราะพวกเขาให้ข้อคิดเห็น
ตรงไปตรงมา

286
00:11:09,717 --> 00:11:12,953
ที่ไม่มีใครอยากได้ยิน
แต่ทุกคนต้องฟัง

287
00:11:12,953 --> 00:11:14,883
เราต้องทำให้ดีกว่านี้
เพื่อเห็นค่าพวกเขา

288
00:11:14,883 --> 00:11:17,095
มากกว่าที่จะปิดกั้นพวกเขาอย่างรวดเร็ว

289
00:11:17,116 --> 00:11:19,088
และพูดว่า "แอ๊ น่ารำคาญ

290
00:11:19,088 --> 00:11:20,852
ต้องเป็นพวกผู้รับที่เห็นแก่ตัวแน่"

291
00:11:21,692 --> 00:11:24,019
อีกประเภทที่เรามักลืม 
ประเภทที่อันตรายที่สุด

292
00:11:24,019 --> 00:11:27,198
นั่นคือ ผู้รับที่ประนีประนอม
หรือพวกจอมปลอม

293
00:11:28,314 --> 00:11:29,980
คนที่เป็นมิตรกับคุณเมื่ออยู่ต่อหน้า

294
00:11:29,980 --> 00:11:32,055
และแทงข้างหลังเมื่อคุณเผลอ

295
00:11:32,055 --> 00:11:34,455
(เสียงหัวเราะ)

296
00:11:34,455 --> 00:11:37,473
ผมมีวิธีที่ชอบในการจับ
คนพวกนี้ตอนสัมภาษณ์

297
00:11:37,473 --> 00:11:38,937
คือ การถามคำถามว่า

298
00:11:38,937 --> 00:11:40,823
"ขอให้คุณบอกชื่อคนสี่คน

299
00:11:40,823 --> 00:11:44,035
ที่คุณได้ช่วยส่งเสริมให้
เขาก้าวหน้าในงาน?"

300
00:11:44,405 --> 00:11:46,134
ผู้รับจะบอกชื่อคนสี่คน

301
00:11:46,134 --> 00:11:48,507
ที่มีอิทธิพลเหนือกว่าเขา

302
00:11:48,927 --> 00:11:51,998
เพราะผู้ให้เก่งเรื่องประจบประแจง
และสร้างความเสียหาย

303
00:11:52,761 --> 00:11:55,797
ผู้ให้มักจะบอกชื่อคนที่อยู่ต่ำกว่าเขา

304
00:11:56,245 --> 00:11:57,745
คนที่ไม่มีอำนาจเท่า

305
00:11:57,745 --> 00:11:59,241
คนที่ไม่สามารถทำประโยชน์
ให้ได้

306
00:11:59,571 --> 00:12:02,303
พูดกันตรง ๆ ทุกคนรู้ว่า
คุณเรียนรู้ลักษณะคน

307
00:12:02,303 --> 00:12:04,427
ได้จากวิธีปฏิบัติต่อ
พนักงานเสิร์ฟในร้านอาหาร

308
00:12:04,427 --> 00:12:05,476
หรือคนขับรถ Uber

309
00:12:07,246 --> 00:12:08,489
และถ้าเราทำได้

310
00:12:08,489 --> 00:12:09,995
ถ้าเราสามารถสกัดผู้รับ
ออกจากองค์กร

311
00:12:09,995 --> 00:12:12,523
ถ้าเราทำให้การขอความช่วยเหลือ
เป็นเรื่องปลอดภัย

312
00:12:12,523 --> 00:12:14,619
ถ้าเราสามารถปกป้อง
ผู้ให้จากการหมดแรง

313
00:12:14,619 --> 00:12:17,677
และทำให้เป็นเรื่องโอเค
หากพวกเขาจะมุ่งไปสู่เป้าหมายของตัวเอง

314
00:12:17,677 --> 00:12:20,098
และช่วยเหลือคนอื่น

315
00:12:20,098 --> 00:12:22,508
เราจะสามารถเปลี่ยนคำนิยามความสำเร็จ

316
00:12:22,928 --> 00:12:26,059
แทนที่จะพูดว่า มันเป็นเรื่องของ
การชนะในทุกสนาม

317
00:12:26,059 --> 00:12:29,555
ทุกคนจะเริ่มตระหนักว่า
ที่จริงความสำเร็จเป็นเรื่องของการช่วยเหลือ

318
00:12:30,565 --> 00:12:32,599
ผมเชื่อว่า หนทางสู่ความสำเร็จ
ที่มีความหมายที่สุด

319
00:12:32,599 --> 00:12:34,382
คือการช่วยให้ผู้อื่นประสบความสำเร็จ

320
00:12:34,982 --> 00:12:36,396
และหากเราส่งต่อความเชื่อนี้

321
00:12:36,396 --> 00:12:39,081
เราจะสามารถเปลี่ยนความหวาดระแวง
ไปอย่างสิ้นเชิง

322
00:12:39,301 --> 00:12:40,566
ที่จริงมีคำเรียกนะครับ

323
00:12:40,566 --> 00:12:41,589
เรียกว่า โพรนอยด์ (Pronoia)

324
00:12:42,777 --> 00:12:44,753
หรือความหลงเชื่อว่า

325
00:12:44,753 --> 00:12:47,330
คนอื่น ๆ อยากให้เรามีความสุข

326
00:12:47,330 --> 00:12:48,810
(เสียงหัวเราะ)

327
00:12:50,805 --> 00:12:53,068
ลับหลังเรา

328
00:12:53,068 --> 00:12:56,321
พวกเขาพูดถึงแต่สิ่งดีงามเกี่ยวกับเรา

329
00:12:57,481 --> 00:13:01,297
สิ่งที่ยิ่งใหญ่ในวัฒนธรรมของผู้ให้
คือ นั่นไม่ใช่ภาพหลอน

330
00:13:01,297 --> 00:13:02,463
แต่เป็นความจริง

331
00:13:03,443 --> 00:13:06,177
ผมอยากอยู่ในโลกที่
ผู้ให้ประสบความสำเร็จ

332
00:13:06,177 --> 00:13:08,333
และหวังว่าคุณจะช่วยผม
สร้างโลกแบบนั้นขึ้นมา

333
00:13:08,573 --> 00:13:09,509
ขอบคุณครับ

334
00:13:09,509 --> 00:13:14,794
(เสียงปรบมือ)