Benim adım Katrina Spade ve akşam yemeklerinde ölüm ve ölmekten bahsetmenin gayet normal karşılandığı sağlıkçı bir ailede büyüdüm. Fakat ailemin çoğunun aksine ben tıp okuluna gitmedim. Bunun yerine tasarlamayı öğrenmek için mimarlık okuluna gittim. Orada, öldükten sonra vücuduma ne olacağı hakkında merak duymaya başladım. Yakınlarım ve sevdiklerim benimle ne yaparlardı? Eğer varoluş ve ölümlü olduğumuz gerçeği moralinizi bozmuyorsa bile, mevcut cenaze işlerimiz durumu bozacaktır. Günümüzde, Amerikalıların neredeyse %50'si, geleneksel defni tercih ediyor. Geleneksel defin tahnitle başlar, defin görevlilerinin, cesedin vücut sıvılarını boşaltıp ölü bedeni korumak ve canlıymış gibi göstermek için tasarlanmış bir karışımla doldurdukları işlem. Sonra bildiğiniz gibi, cenazeler bir tabut içerisinde, mezarlıktaki beton kaplı bir mezara defnedilir. Biz, yaklaşık olarak, ABD mezarlıklarına bir Golden Gate Köprüsü inşa edecek kadar metal gömüp 1,800 aileye ev inşa etmeye yetecek kadar odun kullanıp ve sekiz olimpik yüzme havuzunu dolduracak oranda formaldehit içeren tahnit sıvısı kullanıyoruz. Bunun yanı sıra, dünya çapında mezarlıkların kapasiteleri dolmakta. Görünüşe göre, birine sonsuza kadar yatacağı bir toprak parçası satmak, mantıklı bir iş değil. (Kahkaha) Kimden çıktı bu fikir? Bazı yerlerde, ne kadar paranız olursa olsun, arsa satın alamıyorsunuz. Nihayetinde, ölü yakma oranları hızla tavan yaptı. 1950'de, ninenizin ölümden sonra yakılmasını önerecek olsaydınız, ölüm döşeğinin uzağına tekmelenmeniz muhtemeldi. Günümüzde Amerikalıların neredeyse yarısı ölü yakımını tercih ediyor, daha basit, daha uygun ve doğaya daha az zararlı olduğunu düşündükleri için. Eskiden ölü yakımının, çevreci bir son olduğunu düşünürdüm. Ama bir düşünün. Ölü yakımı, ölümümüzün ardından dünyaya bir şeyler geri verme ihtimalimizi yok ediyor. Cesetleri küle dönüştürmek için enerji ağırlıklı bir işlem uygulanıyor, havayı kirletiyor ve iklim değişikliğine katkıda bulunuyor. Bunlarla birlikte, ABD'deki ölü yakımı her yıl atmosfere 280 milyon kilogram ağırlığında karbondioksit yayıyor. Acı verici gerçek ise, çoğumuzun bu dünyada yapacağı son şey onu zehirlemek olacak. Sanki, doğayla aramıza mümkün olabildiğince fazla mesafe koyan bir statükoyu, bu gerçekliği yok sayarak, yaratıp kabul etmişiz. Modern defin işlemlerimiz, ölümden sonraki doğal sürecin bedende oluşmasını engelleyecek şekildedir. Başka bir ifadeyle, bu işlemlerin amacı çürümemizi engellemektir. Ama gerçek şu ki, doğa, ölüm işinde gerçekten iyidir. Hepimiz gördük. Organik malzemeler doğada öldüğünde, mikrop ve bakteriler onları, besin açısından zengin toprağa dönüştürüp, yaşam döngüsünü tamamlar. Doğada, ölümden yaşam doğar. Mimarlık okulununda bunu düşünüyordum ve ölüm işlerini yeniden tasarlamak için bir plana koyuldum. Yeryüzüne faydalı olan ve korkulan bir şeyden ziyade doğayı rehber olarak kullanan bir sistem yaratabilir miyim? Gezegene daha kibar davranan bir şey? Her şeyden önce o gezegen bizim bütün yaşamımızı, yaşayan bedenimizi destekliyor. Ve ben bunu çizim tahtasının her yerine koyarken telefon çaldı. Arkadaşım Kate'di. "Tam inekleri kompost eden çiftçileri duydunuz mu?" dedi. ''Mmm.'' dedim. (Kahkahalar) Tarım kurumlarındaki çiftçilerin yıllardır çiftlik hayvanı mortalite kompostu denilen bir şeyi uyguladıklarını ortaya çıktı. Mortalite kompostu, azotu yüksek bir hayvanı aldığınız ve karbonu yüksek kompostlayıcı materyallerle kapladığınız yerdir. Bu aerobik bir süreçtir, bu nedenle oksijen gerektirir ve bol miktarda nem gerektirir. En basit düzenekte, yüksek karbon içeren odun parçaları ile kaplanır ve yağmurun nem sağlaması ve esintilerin oksijen sağlaması için dışarı da bırakılır. 9 ay içinde, geriye kalan besin açısından zengin organik gübredir. Et tamamen organik gübreye dönüşmüştür, kemikler gibi. Biliyorum. (Kahkahalar) Kendimi kesin ayrıştırma ineği derdim fakat bir bilim insanı olmaktan çok uzağım ve bunun doğru olduğunu söyleyebileceğiniz şeylerden biri ayrıştırma sürecine ''sihir'' demem. (Kahkahalar) Yani, insanlar olarak yapmamız gereken doğanın işini yapabilmesi için doğru ortamı oluşturmak. Antibakteriyel sabunun tersi gibi. Onlara karşı savaşmaktansa, mikrop ve bakterileri kollarımızı açıp karşılayalım. Yeni moleküllerin içinde birleşen bu küçük, muhteşem yaratıklar molekülleri daha küçük molekül ve atomlara bölüyorlar. Başka bir deyişle, inek dönüştürüldü. Artık bir inek değildir. Doğaya geri döndürüldü. Gördünüz mü? Bu bir sihir. Aramayı cevapladıktan sonra kafamda yanan ampulü hayal edebilirsiniz. İnsanları alıp onları toprağa dönüştürecek hayvancılık mortalite kompostunun prensiplerine dayanan bir sistem tasarlıyordum. Hızlı geçen 5 yılda proje asla hayal edemeyeceğim şekilde kendi yolunda gelişti. İnsanları toprağa dönüştüren, hayvancılık mortalitesi kompostunun bilime dayanarak ölçeklenebilir, değiştirilebilir, kâr amacı gütmeyen kentsel bir model yaptık. Toprak bilimi, ayrışma, alternatif ölüm bakımı, hukuk ve mimarlık konularında uzmanlarla partner olduk ve işbirliği yaptık. Bu sistemin protitipini yapmak için bireylerden ve kuruluşlardan fon topladık ve dünyanın farklı yerlerinden binlerce insanın bunun bir seçenek olmasını istediğini duyduk. Tamam. Sonraki birkaç yılda, Seattle'da tam ölçekli insan geri dönüşüm tesisi kurmak bizim amacımız oldu. (Alkış) Hayal edin, halka açık bir park, cenaze evlerinin bir bölümü, sevdiğimiz insanların mezarlarının bir kısmı, doğanın döngüleri ile tekrardan bağlanacağımız ve bedenlere kibarlık ve saygı ile yaklaşacağımız bir yer. Altyapı kolaydı. Dikey bir çekirdeğin içinde, gövdeler ve ağaç yongaları hızlandırılmış doğal ayrışma veya kompost hâline gelir ve toprağa dönüştürülür. Biri öldüğünde bedeni insan gübresi tesisine götürülür. Ölenler basit bir örtü içinde sarıldıktan sonra, aile ve arkadaşları tarafından doğal ayrıştırma sistemini içeren çekirdeğin üzerine taşınır. Tören sırasında, bedeni çekirdeğin üstüne kibarca koyarlar ve odun parçalarıyla kaplarlar. Bu insandan toprağa dönüşü başlatır. Sonraki birkaç hafta beden doğal olarak gübreye döner. Mikroplar ve bakteriler, zengin, dünyevi toprak olan yeni bir bir madde oluşturmak için önce karbon olurlar, sonra protein. Bu toprak yeni bir hayat oluşturmak için kullanılabilir. Sonunda, bir limon ağacı olabilirsiniz. (Alkış) Evet, teşekkürler. (Alkış) Şu anda kim limonlu pasta yapmayı düşünüyor? (Kahkahalar) Limon damlası? Daha güçlü bir şey? Çekirdeği konuşlandırmaya ek olarak bu binalar anma hizmetleri ve yaşam sonu planlaması için alan sağlayarak yasayı desteklemeye çalışacaktır. Geri dönüş potansiyeli çok büyük. Eski kiliseler ve endüstriyel depolar, toprak yapabileceğimiz ve hayatı onurlandırabileceğimiz bir yere dönüştürülebilir. Kremasyon oranlarının artması ve dinsel ilişkinin azalmasıyla geçen yüz yıl boyunca seyreltilmiş ayin görüşünü geri getirmek istiyoruz. Bizim Seattle'daki tesisimiz dünyanın her yerinde yapılması için bir model olabilir. Güney Afrika, Avustralya,İngiltere ve daha ötesindeki topluluklardan haber aldık. Başkalarının teknik özellikleri ve düzenleyici en iyi uygulamaları içerecek tesisleri tasarlamalarına ve inşa etmelerine yardımcı olacak bir tasarım aracı oluşturuyoruz. Bireylere, kuruluşlara, ve yolun sonunda, belediyelere kendi şehirlerinde tesislerini inşa etmelerine yardım etmek istiyoruz. Fikrimiz içinde aynı sistemi içeren bu mekânların her birinin diğerlerinden farklı görünmesi ve hissettirmesi. Oldukları bölge ve hizmet ettikleri insanlara göre dizayn edilmeleri gerekiyor. Diğer fikir ise destek gösteren çalışanların bakım ile ilgili ailelere ve sevdiklerinin bedeninin hazırlanma sürecine yardım etmeleri. Kafa karıştıran ve güçsüzleştiren uygulamaları ortadan kaldırıyor güzel ve anlamlı ve şeffaf bir sistem yaratıyoruz. Biz insanın ekolojik ölüm bakımına erişimin insan hakkı olduğuna inanıyoruz. Eskilerden gelen sözü bilirsiniz, eğer bir ineği gübre yapabilirsen, insanı da yaparsın. (Kahkahalar) Doğru olduğu ortaya çıktı. 2014'ten bu yana, Kuzey Carolina'nın tepelerinde, Western Carolina Üniversitesi'nde Adli Antropoloji Bölümü ile pilot bir proje yürütüyoruz. Altı donörün vücudu odun parçaları ile kaplanmış hâlde, oksijen esintiden sağlanıyordu, mikroplar ve bakteriler işlerini yapıyordu. Pilot programı doğar gübrelemenin insan vücudunu toprağa çevirmede kullanmanın münkün olduğunu göstermemize yardımcı oldu ve diğere üniversitelerle de çalışıyoruz. Washington State Üniversitesi'nin toprak bilimcileri, mezun öğrencileri, civaya ne olduğunu anlamamız için civalı alaşım ile dişleri kaplama konusunda çalışıyorlar. Daha sonra, kompostlama sürecinde kemoterapi ilaçlarına ve ilaçlara ne olacağını ve ek bir iyileştirme gerekip gerekmediğini belirlemek için deneylere başlayacağız. Bu arada, dönüştürme, özellikle bu tip dönüştürme çok fazla sıcaklık ortaya çıkarıyor. Bir hafta sonra beşinci donörümüzün bedenini dönüştürmeye başladık, odun parçası öbeğindeki sıcaklık 158 Fahrenheit dereceye ulaştı. Bu ısıyı enerjiyi yaratmak için veya soğukta ısınmak için kullandığınızı hayal edin. Ölüm bakımı devrimi başladı. Yaşıyor olmak için heyecan verici bir zaman. Teşekkürler. (Alkış)