Benim adım Katrina Spade
ve akşam yemeklerinde ölüm
ve ölmekten bahsetmenin gayet normal
karşılandığı sağlıkçı bir ailede büyüdüm.
Fakat ailemin çoğunun aksine
ben tıp okuluna gitmedim.
Bunun yerine tasarlamayı öğrenmek
için mimarlık okuluna gittim.
Orada, öldükten sonra
vücuduma ne olacağı hakkında
merak duymaya başladım.
Yakınlarım ve sevdiklerim
benimle ne yaparlardı?
Eğer varoluş ve ölümlü
olduğumuz gerçeği
moralinizi bozmuyorsa bile,
mevcut cenaze işlerimiz
durumu bozacaktır.
Günümüzde, Amerikalıların neredeyse
%50'si, geleneksel defni tercih ediyor.
Geleneksel defin tahnitle başlar,
defin görevlilerinin,
cesedin vücut sıvılarını boşaltıp
ölü bedeni korumak ve canlıymış
gibi göstermek için tasarlanmış
bir karışımla doldurdukları işlem.
Sonra bildiğiniz gibi,
cenazeler bir tabut içerisinde,
mezarlıktaki beton kaplı bir mezara
defnedilir.
Biz, yaklaşık olarak, ABD mezarlıklarına
bir Golden Gate Köprüsü inşa
edecek kadar metal gömüp
1,800 aileye ev inşa etmeye
yetecek kadar odun kullanıp
ve sekiz olimpik yüzme
havuzunu dolduracak oranda
formaldehit içeren
tahnit sıvısı kullanıyoruz.
Bunun yanı sıra, dünya çapında
mezarlıkların kapasiteleri dolmakta.
Görünüşe göre,
birine sonsuza kadar yatacağı
bir toprak parçası satmak,
mantıklı bir iş değil.
(Kahkaha)
Kimden çıktı bu fikir?
Bazı yerlerde, ne kadar paranız
olursa olsun, arsa satın alamıyorsunuz.
Nihayetinde, ölü yakma
oranları hızla tavan yaptı.
1950'de, ninenizin ölümden
sonra yakılmasını önerecek olsaydınız,
ölüm döşeğinin uzağına
tekmelenmeniz muhtemeldi.
Günümüzde Amerikalıların neredeyse
yarısı ölü yakımını tercih ediyor,
daha basit,
daha uygun
ve doğaya daha az zararlı
olduğunu düşündükleri için.
Eskiden ölü yakımının,
çevreci bir son olduğunu düşünürdüm.
Ama bir düşünün.
Ölü yakımı, ölümümüzün ardından dünyaya
bir şeyler geri verme
ihtimalimizi yok ediyor.
Cesetleri küle dönüştürmek için
enerji ağırlıklı bir işlem uygulanıyor,
havayı kirletiyor ve iklim
değişikliğine katkıda bulunuyor.
Bunlarla birlikte, ABD'deki ölü yakımı
her yıl atmosfere 280
milyon kilogram ağırlığında
karbondioksit yayıyor.
Acı verici gerçek ise,
çoğumuzun bu dünyada yapacağı son şey
onu zehirlemek olacak.
Sanki, doğayla aramıza
mümkün olabildiğince fazla mesafe koyan
bir statükoyu,
bu gerçekliği yok sayarak,
yaratıp kabul etmişiz.
Modern defin işlemlerimiz,
ölümden sonraki doğal sürecin
bedende oluşmasını
engelleyecek şekildedir.
Başka bir ifadeyle, bu işlemlerin amacı
çürümemizi engellemektir.
Ama gerçek şu ki,
doğa, ölüm işinde gerçekten iyidir.
Hepimiz gördük.
Organik malzemeler doğada öldüğünde,
mikrop ve bakteriler onları,
besin açısından zengin toprağa dönüştürüp,
yaşam döngüsünü tamamlar.
Doğada, ölümden yaşam doğar.
Mimarlık okulununda bunu düşünüyordum
ve ölüm işlerini yeniden tasarlamak
için bir plana koyuldum.
Yeryüzüne faydalı olan
ve korkulan bir şeyden ziyade
doğayı rehber olarak kullanan
bir sistem yaratabilir miyim?
Gezegene daha kibar davranan bir şey?
Her şeyden önce o gezegen
bizim bütün yaşamımızı,
yaşayan bedenimizi destekliyor.
Ve ben bunu çizim tahtasının
her yerine koyarken
telefon çaldı.
Arkadaşım Kate'di.
"Tam inekleri kompost eden çiftçileri
duydunuz mu?" dedi.
''Mmm.'' dedim.
(Kahkahalar)
Tarım kurumlarındaki çiftçilerin
yıllardır
çiftlik hayvanı mortalite kompostu
denilen bir şeyi uyguladıklarını
ortaya çıktı.
Mortalite kompostu, azotu yüksek bir
hayvanı aldığınız
ve karbonu yüksek kompostlayıcı
materyallerle kapladığınız yerdir.
Bu aerobik bir süreçtir,
bu nedenle oksijen gerektirir
ve bol miktarda nem gerektirir.
En basit düzenekte, yüksek karbon içeren
odun parçaları ile
kaplanır ve yağmurun
nem sağlaması ve esintilerin oksijen
sağlaması için
dışarı da bırakılır.
9 ay içinde,
geriye kalan besin açısından zengin
organik gübredir.
Et tamamen organik gübreye dönüşmüştür,
kemikler gibi.
Biliyorum.
(Kahkahalar)
Kendimi kesin ayrıştırma ineği derdim
fakat bir bilim insanı olmaktan
çok uzağım
ve bunun doğru olduğunu
söyleyebileceğiniz
şeylerden biri ayrıştırma sürecine
''sihir'' demem.
(Kahkahalar)
Yani, insanlar olarak yapmamız gereken
doğanın işini yapabilmesi için doğru
ortamı oluşturmak.
Antibakteriyel sabunun tersi gibi.
Onlara karşı savaşmaktansa,
mikrop ve bakterileri kollarımızı açıp
karşılayalım.
Yeni moleküllerin içinde birleşen
bu küçük, muhteşem yaratıklar
molekülleri daha küçük molekül
ve atomlara bölüyorlar.
Başka bir deyişle, inek dönüştürüldü.
Artık bir inek değildir.
Doğaya geri döndürüldü.
Gördünüz mü? Bu bir sihir.
Aramayı cevapladıktan sonra
kafamda yanan ampulü
hayal edebilirsiniz.
İnsanları alıp onları toprağa
dönüştürecek
hayvancılık mortalite kompostunun
prensiplerine dayanan
bir sistem tasarlıyordum.
Hızlı geçen 5 yılda
proje asla hayal edemeyeceğim
şekilde kendi yolunda gelişti.
İnsanları toprağa dönüştüren,
hayvancılık mortalitesi kompostunun
bilime dayanarak ölçeklenebilir,
değiştirilebilir, kâr amacı gütmeyen
kentsel bir model yaptık.
Toprak bilimi, ayrışma,
alternatif ölüm bakımı,
hukuk ve mimarlık konularında uzmanlarla
partner olduk ve işbirliği yaptık.
Bu sistemin protitipini yapmak için
bireylerden ve kuruluşlardan
fon topladık ve
dünyanın farklı yerlerinden
binlerce insanın bunun bir seçenek
olmasını istediğini duyduk.
Tamam.
Sonraki birkaç yılda,
Seattle'da tam ölçekli insan geri
dönüşüm tesisi kurmak
bizim amacımız oldu.
(Alkış)
Hayal edin,
halka açık bir park,
cenaze evlerinin bir bölümü,
sevdiğimiz insanların mezarlarının
bir kısmı,
doğanın döngüleri ile tekrardan
bağlanacağımız
ve bedenlere kibarlık ve saygı ile
yaklaşacağımız bir yer.
Altyapı kolaydı.
Dikey bir çekirdeğin içinde,
gövdeler ve ağaç yongaları
hızlandırılmış doğal ayrışma
veya kompost hâline gelir
ve toprağa dönüştürülür.
Biri öldüğünde bedeni insan gübresi
tesisine götürülür.
Ölenler basit bir örtü içinde
sarıldıktan sonra,
aile ve arkadaşları tarafından
doğal ayrıştırma sistemini içeren
çekirdeğin üzerine taşınır.
Tören sırasında,
bedeni çekirdeğin üstüne kibarca koyarlar
ve odun parçalarıyla kaplarlar.
Bu insandan toprağa dönüşü
başlatır.
Sonraki birkaç hafta beden doğal
olarak gübreye döner.
Mikroplar ve bakteriler, zengin, dünyevi
toprak olan yeni bir
bir madde oluşturmak için önce
karbon olurlar,
sonra protein.
Bu toprak yeni bir hayat oluşturmak
için kullanılabilir.
Sonunda, bir limon ağacı olabilirsiniz.
(Alkış)
Evet, teşekkürler.
(Alkış)
Şu anda kim limonlu pasta
yapmayı düşünüyor?
(Kahkahalar)
Limon damlası?
Daha güçlü bir şey?
Çekirdeği konuşlandırmaya ek olarak
bu binalar anma hizmetleri ve yaşam
sonu planlaması için
alan sağlayarak yasayı
desteklemeye çalışacaktır.
Geri dönüş potansiyeli çok büyük.
Eski kiliseler ve endüstriyel depolar,
toprak yapabileceğimiz
ve hayatı onurlandırabileceğimiz bir yere
dönüştürülebilir.
Kremasyon oranlarının artması
ve dinsel ilişkinin azalmasıyla
geçen yüz yıl boyunca seyreltilmiş
ayin görüşünü
geri getirmek istiyoruz.
Bizim Seattle'daki tesisimiz
dünyanın her yerinde yapılması için
bir model olabilir.
Güney Afrika, Avustralya,İngiltere
ve daha ötesindeki
topluluklardan haber aldık.
Başkalarının teknik özellikleri
ve düzenleyici en iyi uygulamaları
içerecek tesisleri tasarlamalarına
ve inşa etmelerine yardımcı olacak
bir tasarım aracı oluşturuyoruz.
Bireylere, kuruluşlara,
ve yolun sonunda,
belediyelere kendi şehirlerinde
tesislerini
inşa etmelerine yardım etmek
istiyoruz.
Fikrimiz içinde aynı sistemi içeren
bu mekânların her birinin
diğerlerinden farklı görünmesi
ve hissettirmesi.
Oldukları bölge ve hizmet ettikleri
insanlara göre
dizayn edilmeleri gerekiyor.
Diğer fikir ise destek gösteren
çalışanların bakım ile ilgili
ailelere ve sevdiklerinin bedeninin
hazırlanma sürecine yardım etmeleri.
Kafa karıştıran ve güçsüzleştiren
uygulamaları ortadan kaldırıyor
güzel ve anlamlı ve şeffaf
bir sistem
yaratıyoruz.
Biz insanın ekolojik ölüm
bakımına erişimin
insan hakkı olduğuna inanıyoruz.
Eskilerden gelen sözü bilirsiniz,
eğer bir ineği gübre yapabilirsen,
insanı da yaparsın.
(Kahkahalar)
Doğru olduğu ortaya çıktı.
2014'ten bu yana, Kuzey Carolina'nın
tepelerinde,
Western Carolina Üniversitesi'nde
Adli Antropoloji Bölümü ile
pilot bir proje yürütüyoruz.
Altı donörün vücudu odun
parçaları ile kaplanmış hâlde,
oksijen esintiden sağlanıyordu,
mikroplar ve bakteriler
işlerini yapıyordu.
Pilot programı doğar gübrelemenin
insan vücudunu toprağa çevirmede
kullanmanın münkün olduğunu
göstermemize yardımcı oldu
ve diğere üniversitelerle de çalışıyoruz.
Washington State Üniversitesi'nin
toprak bilimcileri,
mezun öğrencileri,
civaya ne olduğunu anlamamız için
civalı alaşım ile dişleri kaplama
konusunda çalışıyorlar.
Daha sonra, kompostlama sürecinde
kemoterapi ilaçlarına ve ilaçlara ne
olacağını ve ek bir iyileştirme
gerekip gerekmediğini belirlemek
için deneylere başlayacağız.
Bu arada,
dönüştürme, özellikle bu tip dönüştürme
çok fazla sıcaklık ortaya çıkarıyor.
Bir hafta sonra beşinci donörümüzün
bedenini dönüştürmeye başladık,
odun parçası öbeğindeki sıcaklık
158 Fahrenheit dereceye
ulaştı.
Bu ısıyı enerjiyi yaratmak için
veya soğukta ısınmak için
kullandığınızı hayal edin.
Ölüm bakımı devrimi başladı.
Yaşıyor olmak için heyecan verici
bir zaman.
Teşekkürler.
(Alkış)