1
00:00:01,525 --> 00:00:04,632
ผมขอเริ่มด้วยคำถามง่าย ๆ

2
00:00:06,000 --> 00:00:09,670
ทำไมคนจนถึงมักตัดสินใจแย่ ๆ

3
00:00:11,742 --> 00:00:13,293
ผมรู้ว่าคำถามนี้โหด

4
00:00:13,427 --> 00:00:15,322
แต่ลองมาดูข้อมูลก่อน

5
00:00:15,416 --> 00:00:17,259
คนจนกู้ยืมมาก ออมน้อย

6
00:00:17,259 --> 00:00:18,942
สูบบุหรี่จัด ออกกำลังกายน้อย

7
00:00:18,956 --> 00:00:19,956
ดื่มเหล้าหนัก

8
00:00:19,956 --> 00:00:21,426
แถมกินอาหารไม่ค่อยมีประโยชน์

9
00:00:22,272 --> 00:00:23,283
ทำไมกันล่ะ

10
00:00:24,451 --> 00:00:26,002
คำอธิบายพื้นฐาน

11
00:00:26,002 --> 00:00:29,252
ถูกสรุปไว้โดยมาร์กาเรต แธตเชอร์
นายกรัฐมนตรีอังกฤษ

12
00:00:29,406 --> 00:00:32,791
เธอเรียกความยากจนว่า
"ความบกพร่องทางบุคลิกภาพ"

13
00:00:32,815 --> 00:00:34,365
(เสียงหัวเราะ)

14
00:00:34,679 --> 00:00:36,585
เรียกง่าย ๆ ว่า การขาดอุปนิสัยที่ดี

15
00:00:37,465 --> 00:00:41,456
แต่ผมเชื่อว่าคนไม่มาก
ที่จะใช้คำทื่อ ๆ แบบนั้น

16
00:00:42,497 --> 00:00:46,347
แต่แนวคิดที่ว่าพวกคนจนน่ะผิดปกติ

17
00:00:46,371 --> 00:00:48,354
ไม่ได้มีแค่คุณแธตเชอร์คนเดียวที่เชื่อ

18
00:00:49,285 --> 00:00:52,488
พวกคุณบางคนอาจคิดว่า
คนจนควรต้องรับผิดชอบ

19
00:00:52,512 --> 00:00:54,265
ในความผิดพลาดของตัวเอง

20
00:00:54,289 --> 00:00:58,186
บางคนอาจแย้งว่า
เราควรช่วยให้พวกเขาตัดสินใจดีขึ้น

21
00:00:58,854 --> 00:01:02,083
แต่ทั้งสองฝ่ายก็มีสมมติฐานเดียวกัน

22
00:01:02,650 --> 00:01:05,224
คือพวกคนจนน่ะผิดปกติ

23
00:01:06,057 --> 00:01:07,915
ถ้าหากเราเปลี่ยนพวกเขาได้

24
00:01:07,939 --> 00:01:10,091
ถ้าสามารถสอนวิธีใช้ชีวิตให้พวกเขา

25
00:01:10,091 --> 00:01:11,808
ถ้าเพียงแต่พวกเขารับฟัง

26
00:01:13,233 --> 00:01:14,930
ด้วยความสัตย์จริงนะครับ

27
00:01:14,954 --> 00:01:18,292
ตัวผมก็คิดแบบนั้นอยู่นานพอสมควร

28
00:01:19,078 --> 00:01:21,192
ผมเพิ่งมาตระหนักไม่กี่ปีมานี้เอง

29
00:01:21,192 --> 00:01:25,109
ว่าที่ผมคิดว่ารู้เกี่ยวกับ
ความยากจน นั้นผิด

30
00:01:26,286 --> 00:01:28,937
ทุกอย่างเริ่มขึ้นเมื่อผมบังเอิญพบงานวิจัย

31
00:01:28,961 --> 00:01:30,569
โดยนักจิตวิทยาอเมริกันกลุ่มหนึ่ง

32
00:01:30,593 --> 00:01:33,146
พวกเขาเดินทาง 8,000 ไมล์ ไปที่อินเดีย

33
00:01:33,170 --> 00:01:34,935
เพื่อทำการศึกษาที่น่าสนใจอย่างยิ่ง

34
00:01:35,245 --> 00:01:38,013
เป็นการทดลองกับชาวไร่อ้อย

35
00:01:38,838 --> 00:01:42,186
คุณควรทราบว่าชาวไร่เหล่านี้
ได้เงินราว 60 เปอร์เซนต์

36
00:01:42,210 --> 00:01:44,343
ของรายได้ทั้งปี
ในคราวเดียว

37
00:01:44,367 --> 00:01:46,075
ทันทีหลังจากเก็บเกี่ยว

38
00:01:46,099 --> 00:01:49,639
ซึ่งแสดงว่าพวกเขาเป็นคนจนช่วงนึง

39
00:01:49,663 --> 00:01:51,457
และเป็นคนรวยในอีกช่วงหนึ่ง

40
00:01:52,595 --> 00:01:56,651
นักวิจัยขอให้พวกเขาทำแบบทดสอบไอคิว
ก่อนและหลังการเก็บเกี่ยว

41
00:01:57,902 --> 00:02:01,922
สิ่งที่พวกเขาค้นพบทำให้ผมถึงกับอึ้ง

42
00:02:03,159 --> 00:02:07,608
ช่วงก่อนเก็บเกี่ยว
ชาวบ้านทำคะแนนได้ต่ำกว่ามาก

43
00:02:08,457 --> 00:02:10,757
การดำรงชีวิตอย่างยากจนส่งผลให้

44
00:02:10,781 --> 00:02:14,149
ไอคิวลดลง 14 แต้ม

45
00:02:14,173 --> 00:02:16,042
เพื่อให้คุณเห็นภาพชัด

46
00:02:16,066 --> 00:02:18,507
มันเทียบได้กับการอดนอนหนึ่งคืน

47
00:02:18,531 --> 00:02:20,704
หรือมีอาการโรคพิษสุราเรื้อรัง

48
00:02:22,465 --> 00:02:24,249
หลังจากนั้นไม่กี่เดือน ผมได้ข่าวว่า

49
00:02:24,249 --> 00:02:28,515
เอลดาร์ ชาฟีร์ อาจารย์มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน
และหนึ่งในผู้เขียนของการศึกษานี้

50
00:02:28,539 --> 00:02:30,858
จะมาฮอลแลนด์ ประเทศที่ผมอาศัยอยู่

51
00:02:30,882 --> 00:02:32,284
เราพบกันที่อัมสเตอร์ดัม

52
00:02:32,308 --> 00:02:35,859
เพื่อพูดถึงทฤษฎีระดับปฏิวัติวงการของเขา
ที่ว่าด้วยความยากจน

53
00:02:36,390 --> 00:02:38,493
ผมขอสรุปเนื้อหาด้วยคำสองคำ

54
00:02:39,415 --> 00:02:41,432
ความขาดแคลนทางความคิด

55
00:02:42,647 --> 00:02:44,801
กลายเป็นว่าคนมีพฤติกรรมต่างออกไป

56
00:02:44,825 --> 00:02:47,311
เมื่อเข้าใจว่าตนขาดแคลนบางอย่าง

57
00:02:47,335 --> 00:02:49,550
สิ่งนั้นจะเป็นอะไรไม่ใช่สาระสำคัญ

58
00:02:49,574 --> 00:02:52,587
ไม่ว่าจะเป็นการมีเวลา เงิน
หรืออาหาร อย่างไม่เพียงพอ

59
00:02:53,080 --> 00:02:54,738
คุณทุกคนเข้าใจความรู้สึกนี้ดี

60
00:02:54,762 --> 00:02:56,725
เวลามีงานล้นมือเต็มไปหมด

61
00:02:56,749 --> 00:02:58,765
หรือเวลาไม่ยอมไปพักกินข้าว

62
00:02:58,789 --> 00:03:00,452
แล้วระดับน้ำตาลในเลือดตก

63
00:03:00,476 --> 00:03:03,304
จิตใจคุณจะจดจ่อแต่สิ่งที่คุณขาด

64
00:03:03,328 --> 00:03:05,338
แซนวิชที่ต้องได้กินเดี๋ยวนี้

65
00:03:05,362 --> 00:03:07,624
การประชุมที่จะเริ่มในอีกห้านาที

66
00:03:07,648 --> 00:03:10,527
หรือหนี้ที่ต้องจ่ายพรุ่งนี้

67
00:03:11,048 --> 00:03:14,264
ดังนั้น การคิดเรื่องระยะยาว
จึงยังไม่อยู่ในสมอง

68
00:03:15,835 --> 00:03:18,366
คุณอาจจะเทียบกับคอมพิวเตอร์เครื่องใหม่

69
00:03:18,390 --> 00:03:20,577
ที่เปิดโปรแกรมหนัก ๆ เป็นสิบตัว

70
00:03:21,201 --> 00:03:23,974
เครื่องจะทำงานช้าลงเรื่อย ๆ 
และผิดพลาดบ่อย

71
00:03:23,998 --> 00:03:25,820
จนสุดท้ายก็ค้างไป

72
00:03:25,844 --> 00:03:27,950
ซึ่งไม่ใช่เพราะเครื่องไม่ดี

73
00:03:27,974 --> 00:03:30,594
แต่เพราะมันต้องทำหลายอย่าง
พร้อม ๆ กันต่างหาก

74
00:03:31,459 --> 00:03:34,327
คนจนก็ประสบปัญหาแบบนี้เช่นกัน

75
00:03:34,834 --> 00:03:37,624
ไม่ได้ตัดสินใจโง่ ๆ เพราะพวกเขาโง่

76
00:03:37,648 --> 00:03:39,570
แต่เพราะสภาพแวดล้อมที่พวกเขาอยู่

77
00:03:39,594 --> 00:03:41,938
ทำให้ไม่ว่าใครก็คงตัดสินใจโง่ ๆ เช่นกัน

78
00:03:42,542 --> 00:03:45,490
ตอนนั้นเอง ผมถึงได้เข้าใจขึ้นมาว่า

79
00:03:45,514 --> 00:03:49,480
ทำไมโครงการขจัดความยากจน
ของพวกเราจึงไม่ได้ผล

80
00:03:50,647 --> 00:03:55,171
เช่น การลงทุนด้านการศึกษามักไม่ได้ผล

81
00:03:55,195 --> 00:03:58,007
ความยากจนไม่ใช่การขาดความรู้

82
00:03:58,760 --> 00:04:01,315
ผลวิเคราะห์จากการศึกษา 201 ชิ้น

83
00:04:01,339 --> 00:04:03,651
ว่าด้วยประสิทธิผลใน
การสอนเรื่องการจัดการเงิน

84
00:04:03,675 --> 00:04:07,424
ได้ข้อสรุปว่ามันแทบไม่มีผลใด ๆ

85
00:04:07,448 --> 00:04:08,893
อย่าเข้าใจผมผิดนะครับ

86
00:04:08,917 --> 00:04:11,413
นี่ไม่ได้หมายความว่า
คนจนไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย

87
00:04:11,437 --> 00:04:13,342
พวกเขาฉลาดมากขึ้นแน่นอน

88
00:04:14,012 --> 00:04:15,650
แต่แค่นั้นมันไม่พอครับ

89
00:04:15,674 --> 00:04:18,676
หรืออย่างที่อาจารย์ชาร์ฟีร์บอกผม

90
00:04:18,700 --> 00:04:20,684
"เหมือนเวลาเราสอนคนว่ายน้ำ

91
00:04:20,708 --> 00:04:23,734
แล้วโยนเขาลงทะเลตอนมรสุมเข้า"

92
00:04:24,688 --> 00:04:26,283
ผมยังจำภาพตัวเองนั่งอึ้ง

93
00:04:27,203 --> 00:04:28,458
งุนงง

94
00:04:29,291 --> 00:04:30,448
แล้วจู่ ๆ ก็นึกขึ้นได้ว่า

95
00:04:30,472 --> 00:04:32,775
เราควรจะเข้าใจเรื่องนี้
ตั้งแต่หลายสิบปีก่อนแล้ว

96
00:04:32,775 --> 00:04:35,840
นักจิตวิทยาไม่เห็นต้องใช้
กรรมวิธีซับซ้อนสแกนสมอง

97
00:04:35,840 --> 00:04:37,923
แค่ต้องวัดไอคิวชาวไร่อ้อย

98
00:04:37,923 --> 00:04:40,655
แบบทดสอบไอคิว
ก็มีมามากกว่าร้อยกว่าปีแล้ว

99
00:04:41,219 --> 00:04:44,928
ผมนึกออกด้วยซ้ำ ว่าเคยอ่าน
เรื่องจิตวิทยาของความยากจนมาก่อน

100
00:04:45,547 --> 00:04:49,221
จอร์จ ออร์เวลล์
นักเขียนชั้นครูตลอดกาลคนหนึ่ง

101
00:04:49,245 --> 00:04:52,148
เคยสัมผัสความยากจนในทศวรรษ 1920

102
00:04:52,856 --> 00:04:55,034
เขาเขียนไว้ว่า "แก่นแท้ของความยากจน"

103
00:04:55,058 --> 00:04:57,992
คือมัน "ทำลายอนาคตจนไม่เหลือซาก"

104
00:04:59,147 --> 00:05:01,334
เขาพรึงเพริดมากที่ ผมขอยกคำพูดนะ

105
00:05:01,926 --> 00:05:04,752
"ผู้คนไม่ตระหนักในข้อนี้
แล้วต่างถือสิทธิเทศนาคุณ

106
00:05:04,844 --> 00:05:08,009
และสวดภาวนาให้คุณ
ทันทีที่รายได้คุณลดต่ำกว่าจุด ๆ หนึ่ง"

107
00:05:08,907 --> 00:05:12,812
คำพูดของเขายังใช้ได้จนถึงทุกวันนี้

108
00:05:15,145 --> 00:05:17,126
แน่นอน คำถามสำคัญก็คือ

109
00:05:17,150 --> 00:05:18,490
เราทำอะไรได้บ้าง

110
00:05:18,514 --> 00:05:21,309
นักเศรษฐศาสตร์สมัยใหม่
มีคิดทางแก้เก็บไว้บ้าง

111
00:05:21,333 --> 00:05:23,392
เราสามารถช่วยจัดการปัญหางานเอกสาร

112
00:05:23,416 --> 00:05:26,398
หรือส่งข้อความเตือนให้ไปจ่ายหนี้

113
00:05:26,422 --> 00:05:31,129
นักการเมืองสมัยใหม่นิยมมาก
กับทางแก้จำพวกนี้

114
00:05:31,153 --> 00:05:32,856
นั่นเพราะ

115
00:05:32,880 --> 00:05:35,120
มันแทบจะไม่มีค่าใช้จ่ายไงครับ

116
00:05:36,135 --> 00:05:40,145
ผมว่าทางแก้แบบนี้เป็นภาพแทนยุคเราได้ดี

117
00:05:40,169 --> 00:05:42,346
ยุคที่เราเน้นรักษาอาการ

118
00:05:42,370 --> 00:05:44,213
แต่ละเลยสาเหตุของโรค

119
00:05:45,674 --> 00:05:46,928
ผมจึงสงสัยว่า

120
00:05:47,786 --> 00:05:51,133
ทำไมไม่เปลี่ยนสภาพชีวิตคนจนเสียใหม่

121
00:05:51,725 --> 00:05:53,850
หรือถ้าจะให้เปรียบกับคอมพิวเตอร์

122
00:05:53,874 --> 00:05:56,011
ทำไมมัวนั่งซ่อมซอฟต์แวร์

123
00:05:56,035 --> 00:06:00,100
ทั้งที่ปัญหาแก้ได้ง่ายดาย
เพียงแค่เพิ่มความจำเข้าไป

124
00:06:00,124 --> 00:06:03,522
พอผมพูดจบ อาจารย์ชาฟีร์จ้องหน้าผมนิ่ง

125
00:06:04,292 --> 00:06:05,929
หลังเงียบอยู่สองสามวินาที
เขาพูดว่า

126
00:06:06,922 --> 00:06:09,047
"อ๋อ เข้าใจละ

127
00:06:09,660 --> 00:06:13,391
คุณอยากแจกเงินเพิ่มให้คนจน

128
00:06:14,144 --> 00:06:15,995
เพื่อขจัดความยากจนสินะ

129
00:06:16,019 --> 00:06:18,820
อ๋อ ได้ ความคิดดีนะ

130
00:06:19,914 --> 00:06:22,215
แต่ผมเกรงว่าการเมืองฝ่ายซ้าย

131
00:06:22,239 --> 00:06:24,083
แบบที่คุณเห็นในอัมสเตอร์ดัม

132
00:06:24,107 --> 00:06:25,770
จะไม่มีในอเมริกา"

133
00:06:26,522 --> 00:06:30,497
แต่นี่ใช่แนวคิดเก่าแก่
ของฝ่ายซ้ายจริง ๆ หรือ

134
00:06:31,394 --> 00:06:33,381
ผมจำได้ว่าเคยอ่านแผนการเก่า ๆ

135
00:06:33,405 --> 00:06:36,889
ที่นักคิดชั้นนำในอดีตเคยเสนอ

136
00:06:36,913 --> 00:06:40,729
โธมัส มอร์ นักปรัชญาเขียนเป็นนัยถึงแผนนี้
ครั้งแรกในหนังสือของเขา "ยูโทเปีย"

137
00:06:40,753 --> 00:06:42,652
เมื่อกว่า 500 ปีมาแล้ว

138
00:06:43,205 --> 00:06:46,755
ผู้สนับสนุนแผนนี้มีทั้งจากฝ่ายซ้ายและขวา

139
00:06:46,779 --> 00:06:49,549
มีตั้งแต่มาร์ติน ลูเธอร์ คิง
นักต่อสู้เพื่อสิทธิมนุษยชน

140
00:06:49,573 --> 00:06:52,324
จนถึงมิลตัน ฟรีดแมน นักเศรษฐศาสตร์

141
00:06:53,273 --> 00:06:56,093
เป็นแนวความคิดที่เรียบง่ายจนน่าตกใจ

142
00:06:57,243 --> 00:06:59,878
การประกันรายได้พื้นฐาน

143
00:07:01,465 --> 00:07:02,623
คืออะไรหรือครับ

144
00:07:03,004 --> 00:07:04,166
ง่ายมากเลย

145
00:07:04,487 --> 00:07:07,218
เงินรายเดือนจากรัฐ
ที่เพียงพอต่อความต้องการพื้นฐาน

146
00:07:07,218 --> 00:07:09,360
ซึ่งคือ ค่าอาหาร
ที่อยู่อาศัย การศึกษา

147
00:07:09,683 --> 00:07:11,504
เงินนี้เป็นเงินให้เปล่า

148
00:07:11,528 --> 00:07:14,228
จะไม่มีใครคอยพร่ำสอน
ว่าต้องทำยังไงถึงมีสิทธิได้

149
00:07:14,228 --> 00:07:16,270
ไม่มีคนคอยสั่งว่าต้องใช้เงินอย่างไร

150
00:07:16,270 --> 00:07:19,418
การประกันรายได้ไม่ใช่การสงเคราะห์
หากแต่เป็นสิทธิ

151
00:07:19,613 --> 00:07:21,516
ไม่ถือเป็นตราบาปหรือมลทินใด ๆ

152
00:07:22,322 --> 00:07:25,002
หลังเข้าใจธรรมชาติของความยากจนที่แท้

153
00:07:25,026 --> 00:07:26,546
ผมเลิกสงสัยไม่ได้เลย

154
00:07:27,208 --> 00:07:30,048
นี่คือแนวคิดที่เรารอคอยจริงหรือ

155
00:07:30,698 --> 00:07:32,879
มันง่ายแค่นี้จริงหรือ

156
00:07:34,348 --> 00:07:36,148
ตลอดสามปีหลังจากนั้น

157
00:07:36,172 --> 00:07:38,710
ผมไล่ตามอ่าน
ข้อมูลเรื่องการประกันรายได้

158
00:07:38,710 --> 00:07:42,337
ผมค้นคว้าข้อมูล
การทดลองที่เกิดขึ้นทั่วโลก

159
00:07:42,474 --> 00:07:45,292
ไม่นานผมก็เจอข้อมูลของเมืองแห่งหนึ่ง

160
00:07:45,292 --> 00:07:48,334
ที่เคยทดลองและขจัดความยากจนได้สำเร็จ

161
00:07:48,334 --> 00:07:49,240
แต่แล้ว

162
00:07:50,398 --> 00:07:51,898
แทบทุกคนกลับลืมเลือนมันไป

163
00:07:51,957 --> 00:07:53,507
(ตอนสอง: เมืองที่ไร้ความยากจน)

164
00:07:53,586 --> 00:07:56,245
เรื่องนี้เริ่มต้นที่เมืองดอฟิน
ประเทศแคนาดา

165
00:07:57,051 --> 00:08:02,631
ปี 1974 ชาวเมืองทุกคนมีประกันรายได้พื้นฐาน

166
00:08:02,655 --> 00:08:05,390
เพื่อรับรองว่าไม่มีใครตกไป
ต่ำกว่าเส้นความยากจน

167
00:08:05,414 --> 00:08:07,010
ตอนแรกเริ่มการทดลอง

168
00:08:07,034 --> 00:08:10,507
นักวิจัยกลุ่มใหญ่เดินทางมาเมืองนี้

169
00:08:11,367 --> 00:08:13,898
ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดีเป็นเวลาสี่ปี

170
00:08:14,511 --> 00:08:17,943
แต่แล้วก็มีรัฐบาลใหม่ได้รับเลือกตั้งเข้ามา

171
00:08:17,967 --> 00:08:21,477
คณะรัฐบาลใหม่เห็นว่า
การทดลองราคาแพงนี้ไร้ประโยชน์

172
00:08:21,501 --> 00:08:25,754
เมื่อรู้แน่ว่าไม่เหลืองบให้วิเคราะห์ผล

173
00:08:25,778 --> 00:08:30,620
เหล่านักวิจัยเก็บเอกสาร
ลงกล่อง 2,000 กว่าใบและจากไป

174
00:08:32,175 --> 00:08:34,965
ผ่านไป 25 ปี

175
00:08:34,989 --> 00:08:37,677
เอเวอลิน ฟอร์เจต์ อาจารย์ชาวแคนาดา

176
00:08:37,701 --> 00:08:38,917
ไปพบเอกสารเหล่านั้นเข้า

177
00:08:38,941 --> 00:08:42,908
เธอใช้เวลา 3 ปีวิเคราะห์ข้อมูล
ด้วยวิธีการทางสถิติต่าง ๆ นานา

178
00:08:42,932 --> 00:08:44,518
ไม่ว่าจะทำอย่างไร

179
00:08:44,542 --> 00:08:47,278
ผลลัพธ์ที่ได้เหมือนเดิมทุกครั้ง

180
00:08:47,968 --> 00:08:51,786
การทดลองประสบความสำเร็จอย่างยิ่ง

181
00:08:53,231 --> 00:08:54,471
เอเวอลิน ฟอร์เจต์ค้นพบว่า

182
00:08:54,495 --> 00:08:56,579
ชาวเมืองดอฟินร่ำรวยขึ้น

183
00:08:56,579 --> 00:08:58,504
มิหนำซ้ำยังฉลาด
และสุขภาพแข็งแรงกว่าเดิม

184
00:08:58,648 --> 00:09:02,164
นักเรียนมีผลการเรียนดีขึ้นชัดเจน

185
00:09:03,156 --> 00:09:07,384
อัตราการรักษาตัวในโรงพยาบาล
ลดลงมากถึง 8.5 เปอร์เซ็นต์

186
00:09:08,122 --> 00:09:09,932
การใช้ความรุนแรงในครัวเรือนลดลง

187
00:09:09,956 --> 00:09:11,747
เช่นเดียวกับปัญหาสุขภาพจิต

188
00:09:12,153 --> 00:09:14,209
ชาวเมืองไม่ได้ลาออกจากงานนะครับ

189
00:09:14,509 --> 00:09:18,243
คนที่ทำงานน้อยลงนิดหน่อย
คือแม่เพิ่งคลอด และเด็กนักเรียน

190
00:09:18,267 --> 00:09:19,712
ที่ได้เรียนสูงกว่าเดิม

191
00:09:20,888 --> 00:09:22,763
การทดลองคล้ายคลึงกัน

192
00:09:22,787 --> 00:09:25,183
ต่างก็ให้ผลลัพธ์ที่เหมือนกันทั่วโลก

193
00:09:25,207 --> 00:09:27,485
ตั้งแต่สหรัฐอเมริกาไปจนถึงอินเดีย

194
00:09:29,450 --> 00:09:30,284
ดังนั้น

195
00:09:31,435 --> 00:09:33,070
สิ่งที่ผมได้เรียนรู้คือ

196
00:09:33,795 --> 00:09:35,711
พอพูดถึงความยากจน

197
00:09:36,421 --> 00:09:41,275
พวกเรา คนรวยทั้งหลาย
ควรเลิกแสร้งทำเป็นรู้ดีกว่าใคร

198
00:09:42,199 --> 00:09:45,166
เราควรเลิกบริจาครองเท้าและตุ๊กตาหมีให้คนจน

199
00:09:45,201 --> 00:09:46,774
ให้กับคนที่เราไม่เคยเห็นหน้า

200
00:09:46,967 --> 00:09:49,987
และควรยกเลิกตำแหน่งงาน
ที่มีข้าราชการชอบทำเป็นสั่งสอน

201
00:09:50,061 --> 00:09:51,702
ในเมื่อเราเอาเงินเดือนของคนพวกนั้น

202
00:09:51,702 --> 00:09:53,882
ไปแจกจ่ายให้คนจน
ซึ่งพวกเขาควรจะช่วยอยู่แล้ว

203
00:09:53,906 --> 00:09:56,382
(เสียงปรบมือ)

204
00:09:56,446 --> 00:09:59,319
ข้อดีของเงินน่ะ

205
00:09:59,358 --> 00:10:01,801
คือคนเราสามารถใช้ซื้อสิ่งของจำเป็น

206
00:10:01,894 --> 00:10:05,268
ไม่ใช่ของที่พวกผู้เชี่ยวชาญ
คิดเอาเองว่าจำเป็น

207
00:10:05,910 --> 00:10:08,521
นึกดูสิครับว่ามีนักวิทยาศาสตร์ฉลาดล้ำ

208
00:10:08,685 --> 00:10:11,225
ผู้ประกอบการและนักเขียน
อย่างจอร์จ ออร์เวลล์ อยู่กี่คน

209
00:10:11,225 --> 00:10:13,805
ที่ตอนนี้หมดแรงหมดใจ
เพราะความขัดสน

210
00:10:14,219 --> 00:10:16,675
ลองนึกดูว่าเราจะปลดปล่อย
ศักยภาพได้สักแค่ไหน

211
00:10:16,779 --> 00:10:19,518
หากเราขจัดความยากจนให้หมดสิ้นไป

212
00:10:19,572 --> 00:10:23,924
ผมเชื่อว่าการประกันรายได้พื้นฐาน
เป็นเหมือนการลงทุนในศักยภาพของประชาชน

213
00:10:25,093 --> 00:10:27,137
และเราเลี่ยงไม่ได้ที่จะไม่ทำ

214
00:10:27,161 --> 00:10:30,006
เพราะความยากจนมีราคาแพงเหลือเกิน

215
00:10:30,546 --> 00:10:33,938
ดูสิ่งที่ต้องจ่ายจากความยากจน
ของเด็กในสหรัฐฯ สิครับ

216
00:10:33,962 --> 00:10:38,194
ตัวเลขคาดการณ์คือปีละ 5 แสนล้านเหรียญ

217
00:10:38,218 --> 00:10:41,166
ทั้งด้านค่าบริการสุขภาพ
อัตราการเลิกเรียนกลางคันที่สูง

218
00:10:41,190 --> 00:10:42,573
และอาชญากรรมที่เพิ่มขึ้น

219
00:10:42,597 --> 00:10:46,477
นี่คือการผลาญศักยภาพโดยเสียเปล่า

220
00:10:48,365 --> 00:10:50,566
เปลี่ยนมาพูดเรื่องที่เห็นตำตากันดีกว่า

221
00:10:51,326 --> 00:10:54,338
ต้องทำยังไงถึงจะมีประกันรายได้พื้นฐาน

222
00:10:55,052 --> 00:10:58,151
ราคามันอาจจะถูกกว่าที่คุณคิด

223
00:10:58,175 --> 00:11:01,739
เมืองดอฟีนทดลอง
โดยอาศัยเกณฑ์ภาษีเงินได้ติดลบ

224
00:11:01,763 --> 00:11:03,701
แปลว่าเมืองจะเติมเงินเพิ่มให้

225
00:11:03,701 --> 00:11:06,207
เมื่อรายได้คุณเองตกไป
ต่ำกว่าเส้นความยากจน

226
00:11:06,231 --> 00:11:07,593
ในสถานการณ์แบบนั้น

227
00:11:07,617 --> 00:11:10,131
นักเศรษฐศาสตร์ประเมินไว้อย่างดีว่า

228
00:11:10,155 --> 00:11:13,180
จะมีต้นทุนสุทธิ 1.75 แสนล้านเหรียญ

229
00:11:13,204 --> 00:11:18,111
หนึ่งในสี่ของงบการทหารในสหรัฐฯ
หรือเพียง 1 เปอร์เซ็นต์ของจีดีพี

230
00:11:18,135 --> 00:11:21,689
ขอแค่นี้ คุณจะพาคนยากคนจนทั่วอเมริกา
ขึ้นมาอยู่เหนือเส้นความยากจนได้

231
00:11:22,566 --> 00:11:25,707
คุณจะขจัดความยากจนหมดสิ้น

232
00:11:26,142 --> 00:11:27,944
เราควรตั้งเป้าอย่างนี้สิครับ

233
00:11:28,366 --> 00:11:29,450
(เสียงปรบมือ)

234
00:11:29,494 --> 00:11:32,756
หมดเวลาของการ
มักน้อยค่อย ๆ พัฒนา

235
00:11:32,780 --> 00:11:36,088
ผมว่าถึงเวลาที่เราต้องคิดการใหญ่

236
00:11:36,112 --> 00:11:39,312
อีกทั้งรายได้พื้นฐานไม่ได้เป็นแค่นโยบาย

237
00:11:39,336 --> 00:11:43,974
แต่คือการเปลี่ยนความคิด
ว่างานคืออะไรกันแน่

238
00:11:43,998 --> 00:11:45,668
และในแง่นั้น

239
00:11:45,692 --> 00:11:47,484
ไม่เพียงแต่แนวคิดนี้จะปลดปล่อยคนจน

240
00:11:48,532 --> 00:11:50,000
แต่ยังช่วยพวกเราที่เหลือด้วย

241
00:11:51,261 --> 00:11:53,507
ทุกวันนี้ คนนับล้านรู้สึกว่า

242
00:11:53,531 --> 00:11:56,037
งานที่ทำไร้ค่าหรือไม่มีความสำคัญ

243
00:11:56,061 --> 00:11:58,878
การสำรวจความเห็นของพนักงาน 230,000 คน

244
00:11:58,902 --> 00:12:00,808
จาก 142 ประเทศ

245
00:12:00,832 --> 00:12:05,497
พบว่ามีคนแค่ 13 เปอร์เซ็นต์ที่ชอบงานของตน

246
00:12:06,600 --> 00:12:10,267
การสำรวจความเห็นอีกแหล่งพบว่า
มีผู้ใช้แรงงานที่อังกฤษถึง 37%

247
00:12:10,291 --> 00:12:13,221
คิดว่างานที่ตัวเองทำไม่จำเป็น

248
00:12:14,387 --> 00:12:16,681
เหมือนที่แบรด พิตต์พูดในเรื่องไฟท์คลับ

249
00:12:16,705 --> 00:12:20,361
"เรามักทนทำงานที่เกลียด
เพื่อมาซื้อของที่ไม่จำเป็น"

250
00:12:20,385 --> 00:12:21,863
(เสียงหัวเราะ)

251
00:12:21,887 --> 00:12:23,284
อย่าเพิ่งเข้าใจผมผิดนะ

252
00:12:23,308 --> 00:12:25,862
ผมไม่ได้พูดถึงครู คนเก็บขยะ

253
00:12:25,886 --> 00:12:27,368
หรืองานดูแลผู้คน

254
00:12:27,392 --> 00:12:29,006
ถ้าพวกเขาหยุดทำงาน

255
00:12:29,030 --> 00:12:30,347
พวกเราเจอปัญหาแน่นอน

256
00:12:30,990 --> 00:12:34,615
ผมพูดถึงผู้เชี่ยวชาญ
เงินเดือนสูง ประวัติย่อหรู

257
00:12:34,639 --> 00:12:36,444
ที่มีรายได้จากการเป็น

258
00:12:36,468 --> 00:12:38,963
ผู้วางกลยุทธ์การประชุม
ระดมสมองเรื่องมูลค่าเพิ่ม

259
00:12:38,963 --> 00:12:41,781
จากงานร่วมสร้างสรรค์
ที่ก่อความพลิกผันในสังคมเครือข่าย

260
00:12:41,781 --> 00:12:43,174
(เสียงหัวเราะ)

261
00:12:43,174 --> 00:12:44,232
(เสียงปรบมือ)

262
00:12:44,232 --> 00:12:45,602
หรืองานเทือกนั้น

263
00:12:46,006 --> 00:12:49,020
ลองนึกดูสิว่าเราผลาญ
ความสามารถคนไปแค่ไหน

264
00:12:49,044 --> 00:12:52,694
เพราะเราบอกลูกหลานว่าต้อง
"ทำงานเลี้ยงชีพ"

265
00:12:53,638 --> 00:12:57,380
หรือสิ่งที่นักคณิตศาสตร์หัวกะทิ
เขียนระบายบนเฟซบุ๊กเมื่อไม่กี่ปีก่อน

266
00:12:57,380 --> 00:12:59,266
"บรรดาอัจฉริยะของรุ่นผม

267
00:12:59,290 --> 00:13:02,843
ต้องมาจมปลักกับ
การคิดหาวิธีให้คนคลิกดูโฆษณา"

268
00:13:04,699 --> 00:13:05,944
ตัวผมเป็นนักประวัติศาสตร์

269
00:13:06,992 --> 00:13:09,061
ถ้าประวัติศาสตร์สอนอะไรเราได้บ้าง

270
00:13:09,085 --> 00:13:11,877
นั่นคือสอนว่ามันไม่จำเป็นต้องเป็นแบบนี้

271
00:13:11,901 --> 00:13:13,292
วิธีที่เราจัดโครงสร้างสังคม

272
00:13:13,316 --> 00:13:16,273
และเศรษฐกิจนั้นสามารถเปลี่ยนแปลงได้

273
00:13:16,297 --> 00:13:18,653
ความคิดสามารถเปลี่ยนโลกได้จริง

274
00:13:18,677 --> 00:13:21,188
ผมคิดด้วยว่าในช่วงสองสามปีมานี้

275
00:13:21,212 --> 00:13:22,641
มันยิ่งชัดแจ่มแจ้งทีเดียว

276
00:13:22,665 --> 00:13:24,618
ว่าเราคงสถานะเช่นนี้ต่อไปไม่ได้

277
00:13:24,642 --> 00:13:26,217
ว่าเราต้องการแนวคิดใหม่

278
00:13:28,499 --> 00:13:31,712
ผมรู้ว่าหลาย ๆ คนมองแง่ร้าย

279
00:13:31,736 --> 00:13:33,799
เกี่ยวกับอนาคต
ที่ความไม่เทียมจะรุนแรงขึ้น

280
00:13:33,823 --> 00:13:35,100
คนจะเกลียดกลัวคนต่างชาติ

281
00:13:35,124 --> 00:13:36,320
และมีปัญหาโลกร้อน

282
00:13:36,986 --> 00:13:39,204
แต่แค่การรู้อุปสรรคที่ต้องสู้
นั้นยังไม่พอ

283
00:13:39,228 --> 00:13:40,840
เรายังต้องมีสิ่งยึดมั่น

284
00:13:40,864 --> 00:13:43,398
มาร์ติน ลูเธอร์ คิงไม่ได้พูดว่า
"ข้าพเจ้าฝันร้าย"

285
00:13:43,422 --> 00:13:45,295
(เสียงหัวเราะ)

286
00:13:45,319 --> 00:13:46,478
เขามีความฝัน

287
00:13:46,502 --> 00:13:47,581
(เสียงปรบมือ)

288
00:13:47,605 --> 00:13:48,757
ฉะนั้นแล้ว...

289
00:13:49,835 --> 00:13:51,060
นี่คือฝันของผมครับ

290
00:13:52,303 --> 00:13:53,941
ผมเชื่อมั่นในอนาคต

291
00:13:53,965 --> 00:13:56,318
ที่คุณค่าของผลงานเรา
ไม่ได้ถูกกำหนด

292
00:13:56,342 --> 00:13:57,819
ด้วยจำนวนค่าตอบแทน

293
00:13:57,843 --> 00:13:59,875
แต่ด้วยปริมาณความสุขที่คุณส่งต่อ

294
00:13:59,899 --> 00:14:01,876
และความหมายที่คุณมอบแก่มัน

295
00:14:01,900 --> 00:14:03,132
ผมเชื่อมั่นในอนาคต

296
00:14:03,156 --> 00:14:06,686
ที่ซึ่งการศึกษาไม่ได้มีเพื่อ
เตรียมคุณให้พร้อมทำงานไร้ประโยชน์

297
00:14:06,686 --> 00:14:08,450
แต่เพื่อชีวิตที่ควรค่า

298
00:14:09,204 --> 00:14:10,483
ผมเชื่อมั่นในอนาคต

299
00:14:10,507 --> 00:14:13,601
ที่ชีวิตอันปราศจากความยากจนไม่ใช่อภิสิทธิ์

300
00:14:13,625 --> 00:14:15,638
หากแต่เป็นสิทธิที่ทุกคนพึงมี

301
00:14:15,662 --> 00:14:17,127
นั่นแหละครับ

302
00:14:17,151 --> 00:14:18,182
นั่นแหละครับ

303
00:14:18,216 --> 00:14:20,516
เราทำการวิจัยแล้ว มีหลักฐานยืนยัน

304
00:14:20,516 --> 00:14:21,703
และมีเครื่องมือพร้อม

305
00:14:21,727 --> 00:14:25,636
โธมัส มอร์ เขียนเรื่องรายได้พื้นฐาน
เป็นครั้งแรกเมื่อ 500 กว่าปีที่แล้ว

306
00:14:25,660 --> 00:14:29,715
ร้อยปีต่อมาหลังจอร์จ ออร์เวลล์
ค้นพบธรรมชาติของความยากจนที่แท้

307
00:14:29,739 --> 00:14:32,180
เราต้องปรับมุมมองของเราใหม่

308
00:14:32,204 --> 00:14:35,193
เพราะความยากจนไม่ใช่
การขาดอุปนิสัยที่ดี

309
00:14:36,723 --> 00:14:39,291
แต่ความยากจนคือการขาดเงิน

310
00:14:39,291 --> 00:14:40,475
ขอบคุณครับ

311
00:14:40,529 --> 00:14:43,412
(เสียงปรบมือ)