1
00:00:01,000 --> 00:00:11,000
موسیقی

2
00:00:43,000 --> 00:00:46,000
سانسکریت

3
00:00:50,000 --> 00:00:52,000
این یک شعر بزمی برای خدای مادر است

4
00:00:52,000 --> 00:00:55,000
که همه ی ما در هند وقتی که کودک هستیم یاد می گیریم

5
00:00:58,000 --> 00:01:00,000
من این شعر را وقتی چهار سال داشتم آموختم

6
00:01:00,000 --> 00:01:03,000
زمانی که بر زانوی مادرم می نشستم.

7
00:01:05,000 --> 00:01:08,000
در همان سال او مرا با رقص آشنا کرد.

8
00:01:08,000 --> 00:01:10,000
و بدینگونه آشنایی من

9
00:01:10,000 --> 00:01:13,000
با رقص کلاسیک هندی شروع شد.

10
00:01:13,000 --> 00:01:16,000
و از آن زمان چهار دهه می گذرد

11
00:01:17,000 --> 00:01:19,000
من از بهترین و ماهرترین افراد در این عرصه آموخته ام،

12
00:01:19,000 --> 00:01:21,000
در نقاط مختلف کره زمین برنامه اجرا کرده ام،

13
00:01:21,000 --> 00:01:24,000
رقص را به جوانان و پیرترها آموخته ام،

14
00:01:24,000 --> 00:01:26,000
آفریده ام، همکاری کرده ام،

15
00:01:26,000 --> 00:01:28,000
به طراحی و تنظیم رقص پرداخته ام،

16
00:01:28,000 --> 00:01:30,000
و یک فرشینه مزین بافته ام از

17
00:01:30,000 --> 00:01:33,000
یک هنروری، موفقیت و جایزه.

18
00:01:34,000 --> 00:01:37,000
شکوه شاهانه مربوط به سال ۲۰۰۷ بود،

19
00:01:37,000 --> 00:01:39,000
وقتی که نشان این کشور را که

20
00:01:39,000 --> 00:01:41,000
چهارمین برترین جایزه مدنی است، نشان پادمشری،

21
00:01:41,000 --> 00:01:43,000
به دلیل نوآوریم در هنر دریافت کردم.

22
00:01:43,000 --> 00:01:46,000
(تشویق توسط حاضرین)

23
00:01:47,000 --> 00:01:50,000
اما هیچ چیز، هیچ چیزی مرا برای آنچه که

24
00:01:50,000 --> 00:01:53,000
در ماه جولای دوهزار و هشت

25
00:01:53,000 --> 00:01:56,000
قرار بود بشنوم، آماده نساخت.

26
00:01:56,000 --> 00:01:59,000
کلمه ی "کارکینوما" را شنیدم

27
00:01:59,000 --> 00:02:02,000
بلی سرطان سینه

28
00:02:02,000 --> 00:02:05,000
در زمانی که مات و مبهوت در دفتر دکتر نشسته بودم

29
00:02:07,000 --> 00:02:09,000
کلمات دیگری شنیدم،

30
00:02:09,000 --> 00:02:12,000
"سرطان"، "رده و صحنه"، "گرید و نمره"

31
00:02:12,000 --> 00:02:14,000
تا آن زمان کلمه سرطان نشانه ماه تولد

32
00:02:14,000 --> 00:02:16,000
دوست من بود،

33
00:02:16,000 --> 00:02:19,000
صحنه جایی بود که بر روی آن رقص هایم اجرا می شد

34
00:02:19,000 --> 00:02:22,000
و نمره چیزی بود که در مدرسه می گرفتم

35
00:02:24,000 --> 00:02:26,000
در آن روز پی بردم

36
00:02:26,000 --> 00:02:29,000
که یک شریک زندگی جدید نا خوانده و نا خوش آیند دارم

37
00:02:29,000 --> 00:02:32,000
یک شریک جدید در زندگی.

38
00:02:32,000 --> 00:02:34,000
به عنوان یک هنرمند رقص

39
00:02:34,000 --> 00:02:37,000
نه راساس یا ناواساس ها را می شناختم(۹ احساسات در یوگا)

40
00:02:37,000 --> 00:02:39,000
خشم، دلیری

41
00:02:39,000 --> 00:02:41,000
انزجار، طنز

42
00:02:41,000 --> 00:02:43,000
و ترس

43
00:02:43,000 --> 00:02:45,000
فکر کردم که می دانم که ترس چیست.

44
00:02:45,000 --> 00:02:48,000
اما [تنها] آن روز بود که به معنای ترس پی بردم.

45
00:02:49,000 --> 00:02:52,000
پس از اینکه به ترس شدیدم غلبه کردم

46
00:02:52,000 --> 00:02:54,000
و نیز به احساس عدم کنترلم به اوضاع

47
00:02:54,000 --> 00:02:56,000
شروع به گریستن کردم

48
00:02:56,000 --> 00:02:59,000
و از شوهر دوست داشتنیم (جایانت) پرسیدم.

49
00:02:59,000 --> 00:03:02,000
گفتم، آیا همین بود؟ آیا به پایان راه رسیده ام؟

50
00:03:02,000 --> 00:03:05,000
آیا این پایان پیشه ی من در هنر رقص است؟

51
00:03:05,000 --> 00:03:08,000
واو، که همیشه مایه امیدواری است،

52
00:03:08,000 --> 00:03:11,000
گفت: " نه این تنها یک وقفه است،

53
00:03:11,000 --> 00:03:13,000
مادامی که درحال درمان هستی

54
00:03:13,000 --> 00:03:16,000
و پس از آن به این هنری که در آن از بهترینها هستی باز خواهی گشت. "

55
00:03:17,000 --> 00:03:19,000
در آن زمان دریافتم

56
00:03:19,000 --> 00:03:22,000
که من کسی که فکر می کردم که مهار زندگیم را در دست دارم،

57
00:03:22,000 --> 00:03:25,000
تنها مهار این سه چیز را در دست داشتم:

58
00:03:25,000 --> 00:03:28,000
افکارم، ذهنم --

59
00:03:28,000 --> 00:03:30,000
تصاویری که این افکار می آفریدند--

60
00:03:30,000 --> 00:03:33,000
و اعمالی که از آنها ناشی می شد.

61
00:03:33,000 --> 00:03:35,000
حال این من بودم غوطه ور

62
00:03:35,000 --> 00:03:37,000
در گردابی از احساسات

63
00:03:37,000 --> 00:03:39,000
و نا امیدی و چیزی که در هنگام

64
00:03:39,000 --> 00:03:42,000
وخامت شرایط با با شماست،

65
00:03:42,000 --> 00:03:45,000
می خواستم که به جایی که مکانی شفا بخش، تندرستی و شادی بخش است بروم.

66
00:03:46,000 --> 00:03:48,000
دلم می خواست از جایی که بودم

67
00:03:48,000 --> 00:03:50,000
به جایی که می خواستم باشم بروم،

68
00:03:50,000 --> 00:03:53,000
که برای آن نیاز به چیزی داشتم.

69
00:03:53,000 --> 00:03:56,000
به چیزی نیاز داشتم که مرا از این شرایط بیرون بکشد.

70
00:03:56,000 --> 00:03:58,000
پس اشکهایم را متوقف کردم،

71
00:03:58,000 --> 00:04:01,000
و برای هستی به بلندی اعلام کردم ...

72
00:04:01,000 --> 00:04:04,000
گفتم که سرطان تنها یک ورق از زندگی من است

73
00:04:04,000 --> 00:04:07,000
و من اجازه نمی دهم که این صفحه بر روی باقی مانده ی زندگیم تاثیر بگذارد.

74
00:04:08,000 --> 00:04:10,000
همچین به بلندی به هستی اعلام کردم

75
00:04:10,000 --> 00:04:12,000
که من از سرطانم را از پا در خواهم آورد،

76
00:04:12,000 --> 00:04:14,000
و اجازه نمی دهم که او مرا از پا در آورد.

77
00:04:14,000 --> 00:04:16,000
اما برای رفتن از جایی که بودم

78
00:04:16,000 --> 00:04:18,000
به جایی که می خواستم باشم

79
00:04:18,000 --> 00:04:20,000
به چیزی نیاز داشتم.

80
00:04:20,000 --> 00:04:22,000
به یک ثبات دهنده و لنگر، یک تصویر،

81
00:04:22,000 --> 00:04:24,000
یک میخ،

82
00:04:24,000 --> 00:04:26,000
که این فرایند را تثبیت کند

83
00:04:26,000 --> 00:04:29,000
تا بتوانم از آنجایی که بودم بروم.

84
00:04:29,000 --> 00:04:32,000
و آن را در رقص یافتم،

85
00:04:33,000 --> 00:04:35,000
رقص من، قدرت من، نیروی من، شور من.

86
00:04:35,000 --> 00:04:37,000
رقص من نفس زندگیم.

87
00:04:38,000 --> 00:04:40,000
اما این کار آسانی نبود.

88
00:04:40,000 --> 00:04:43,000
باور کنید، به هیچ وجه کار آسانی نبود.

89
00:04:43,000 --> 00:04:45,000
چگونه خنده بر چهره نگاه می دارید

90
00:04:45,000 --> 00:04:47,000
وقتیکه از زیبایی [در اثر شیمی درمانی]

91
00:04:47,000 --> 00:04:50,000
در سه روز تمامی موهایتان را از دست می دهید؟

92
00:04:50,000 --> 00:04:53,000
چگونه می شود ناامید نبود

93
00:04:53,000 --> 00:04:56,000
وقتی با بدنی که در اثر شیمی درمانی بسیار ضعیف شده،

94
00:04:56,000 --> 00:04:59,000
حتی بالا رفتن از یک راه پله مانند شکنجه شده بود

95
00:04:59,000 --> 00:05:02,000
برای من که می توانستم سه ساعت بدون وقفه به رقصیدن ادامه دهم؟

96
00:05:04,000 --> 00:05:06,000
چگونه شما از پا در نخواهید آمد

97
00:05:06,000 --> 00:05:09,000
با این همه ناامیدی و زجری که می کشید؟

98
00:05:09,000 --> 00:05:12,000
تنها چیزی که می خواستم این بود که به گوشه بروم و گریه کنم.

99
00:05:12,000 --> 00:05:14,000
اما مدام به خودم گفتم که ترس و اشک

100
00:05:14,000 --> 00:05:17,000
انتخاب های من نیستند.

101
00:05:17,000 --> 00:05:20,000
پس خودم را به استودیوی رقص می کشاندم،

102
00:05:20,000 --> 00:05:23,000
بدنم ، ذهن و روانم را، هر روز به استودیوی رقصم می کشاندم،

103
00:05:23,000 --> 00:05:25,000
و تمامی چیزهایی را که آموخته بودم

104
00:05:25,000 --> 00:05:27,000
وقتی که ۴ سال داشتم، دوباره از اول،

105
00:05:27,000 --> 00:05:30,000
باز تمرین، بازآموزی و نظم دوباره.

106
00:05:30,000 --> 00:05:33,000
بینهایت دردناک بود، اما انجامش دادم.

107
00:05:33,000 --> 00:05:35,000
سخت بود.

108
00:05:36,000 --> 00:05:39,000
تمرکزم را روی مودراهایم گذاشتم (حرکت نمادین دست ها و انگشتان در رقص هندی)

109
00:05:39,000 --> 00:05:41,000
بر روی تصویر پردازی های رقصم،

110
00:05:41,000 --> 00:05:43,000
بر روی اشعار و تشبیه ها

111
00:05:43,000 --> 00:05:45,000
و فلسفه ی رقص به خودی خود.

112
00:05:45,000 --> 00:05:47,000
به آرامی، از آن حال بیرون آمدم

113
00:05:47,000 --> 00:05:50,000
از آن حالت رنجبار ذهنی بیرون آمدم.

114
00:05:51,000 --> 00:05:53,000
اما به چیز دیگری نیز نیاز داشتم.

115
00:05:53,000 --> 00:05:56,000
چیزی نیاز داشتم که مرا آن کیلومتر آخر سفر را ببرد.

116
00:05:56,000 --> 00:05:58,000
و آن را در آن استعاره پیدا کردم

117
00:05:58,000 --> 00:06:01,000
که در زمانی که چهار سال داشتم از مادرم آموختم.

118
00:06:01,000 --> 00:06:04,000
این استعاره ماهش ماهاتمای دورگا بود.

119
00:06:04,000 --> 00:06:06,000
استعاره ای از دورگا.

120
00:06:06,000 --> 00:06:09,000
دورگا، خدای مادر، او که نترس است،

121
00:06:09,000 --> 00:06:12,000
و توسط معبد خدایان آفریده شد.

122
00:06:12,000 --> 00:06:15,000
دورگا، پرشکوه، آراسته، زیبا،

123
00:06:16,000 --> 00:06:18,000
با ۱۸ دست

124
00:06:18,000 --> 00:06:20,000
آماده برای جنگ،

125
00:06:20,000 --> 00:06:23,000
در حالی که شیرش را به آن سو می راند

126
00:06:23,000 --> 00:06:26,000
به سوی کارزار تا مهیشاسور را نابود کند.

127
00:06:27,000 --> 00:06:29,000
دورگا، مظهر

128
00:06:29,000 --> 00:06:31,000
نیروی زنانه ی خلاق،

129
00:06:31,000 --> 00:06:33,000
یا شاکتی.

130
00:06:33,000 --> 00:06:35,000
دورگا، او که نترس است.

131
00:06:35,000 --> 00:06:37,000
من خودم را از آن تصویر دورگا را ساختم

132
00:06:37,000 --> 00:06:39,000
و تمامی ویژگی هایش را، و تمامی جزییاتش را

133
00:06:39,000 --> 00:06:41,000
تصویری ازآن خودم.

134
00:06:41,000 --> 00:06:44,000
قدرت گرفته از سنبلهای افسانه ی او

135
00:06:44,000 --> 00:06:47,000
و شوری که تمرین های من بود،

136
00:06:47,000 --> 00:06:50,000
من یک تمرکز بی نظیر را وارد رقصم کردم.

137
00:06:50,000 --> 00:06:52,000
تمرکزی تا آن حد بی نظیر

138
00:06:52,000 --> 00:06:55,000
که من تنها چند هفته بعد از عمل جراحی شروع به رقص کردم.

139
00:06:55,000 --> 00:06:58,000
من مادامی که در حال انجام سیکل های شیمی و تشعشع درمانی بودم به رقصیدن ادامه دادم،

140
00:06:58,000 --> 00:07:01,000
علارقم واهمه ی متخصص تومورشناسم.

141
00:07:01,000 --> 00:07:03,000
من در بین سیکل های شیمی و تشعشع درمانی هم به رقصیدن ادامه دادم،

142
00:07:03,000 --> 00:07:05,000
و به او نق زدم تا این سیکل ها را با

143
00:07:05,000 --> 00:07:08,000
برنامه ی رقص من میزان کند.

144
00:07:10,000 --> 00:07:12,000
کاری که من انجام دادم

145
00:07:12,000 --> 00:07:14,000
این بود که توجهم را از سرطان گرفته بودم

146
00:07:14,000 --> 00:07:17,000
و آن را روی رقصم گذاشته بودم.

147
00:07:18,000 --> 00:07:21,000
بله، سرطان به یک ورق از زندگی من تبدیل شده بود.

148
00:07:23,000 --> 00:07:25,000
داستان من

149
00:07:25,000 --> 00:07:27,000
داستان غلبه بر شکستها،

150
00:07:27,000 --> 00:07:29,000
موانع و چالشهاست

151
00:07:29,000 --> 00:07:31,000
که زندگی به سوی شما پرتاب می کند.

152
00:07:31,000 --> 00:07:34,000
داستان من داستان قدرت تفکر است.

153
00:07:34,000 --> 00:07:37,000
داستان من داستان قدرت انتخاب است

154
00:07:37,000 --> 00:07:39,000
داستان قدرت تمرکز است.

155
00:07:39,000 --> 00:07:42,000
قدرت اینکه وقتی خودمان را

156
00:07:42,000 --> 00:07:45,000
متوجه چیزی می کنیم که تا این حد ما را زنده می کند،

157
00:07:45,000 --> 00:07:47,000
تا این حد ما را تکان می دهد،

158
00:07:47,000 --> 00:07:50,000
حتی چیزی مانند سرطان در مقابل آن بی اهمیت می شود.

159
00:07:50,000 --> 00:07:52,000
داستانم قدرت استعاره است

160
00:07:52,000 --> 00:07:54,000
داستان قدرت یک تصویر است.

161
00:07:54,000 --> 00:07:56,000
این تصویر برای من دورگا بود،

162
00:07:56,000 --> 00:07:59,000
او که نترس است.

163
00:07:59,000 --> 00:08:01,000
او را سیمهاناندی هم خطاب می کردند،

164
00:08:01,000 --> 00:08:03,000
او که سورا بر شیر بود.

165
00:08:05,000 --> 00:08:07,000
همانگونه که من سوار بودم،

166
00:08:07,000 --> 00:08:09,000
همانگونه که از نیروی باطنیم سواری گرفتم

167
00:08:09,000 --> 00:08:11,000
مقاومت داخلیم،

168
00:08:11,000 --> 00:08:14,000
مصلح به آنچه درمان پزشکی می تواند فراهم کند

169
00:08:14,000 --> 00:08:16,000
و به درمان ادامه دادم،

170
00:08:16,000 --> 00:08:18,000
مادامی که سوار به سمت کارزار سرطان می تاختم،

171
00:08:18,000 --> 00:08:21,000
از سلولهای سرکش سرطانیم می خواستم که میدان را خالی کنند،

172
00:08:23,000 --> 00:08:26,000
من می خواهم که از من، نه به عنوان یک جان بدر برده از سرطان،

173
00:08:26,000 --> 00:08:28,000
که به عنوان یک غلبه گر و شکست دهنده ی سرطان یاد شود.

174
00:08:28,000 --> 00:08:30,000
هم اکنون گزیده ای از رقصم را برای شما ارایه می کنم.

175
00:08:30,000 --> 00:08:33,000
" سیمهاناندانی."

176
00:08:33,000 --> 00:08:36,000
(تشویق حاضرین)

177
00:08:36,000 --> 00:08:45,000
(موسیقی)

178
00:15:09,000 --> 00:15:44,000
(تشویق حاضرین)