Όταν πρωτοξεκίνησα, αυτό που είχε μεγάλη σημασία για μένα ήταν να χειριστώ την φύση της διαδικασίας. Έτσι, αυτό που έκανα ήταν να γράψω μια λίστα με ρήματα - τυλίγω, διπλώνω, κόβω, κουνώ, στρίβω - οτιδήποτε. Έτσι απλώς δούλευα τα κομμάτια σε σχέση με τη λίστα των ρημάτων σωματικά μέσα σ' ένα χώρο. Αυτό που συμβαίνει όταν το κάνεις αυτό είναι ότι δεν εμπλέκεσαι με την ψυχολογία του αντικειμένου που φτιάχνεις ούτε εμπλέκεσαι με την μετέπειτα εικόνα του αντικειμένου. Έτσι, βασικά, σου δίνει έναν τρόπο εξέλιξης, με το υλικό σε σχέση με την κίνηση του σώματος, σε σχέση με την δημιουργία, που σε αποκόβει από κάθε έννοια μεταφοράς κάθε έννοια εύκολης εικόνας. Νομίζω πως αυτό που κάνουν οι καλλιτέχνες είναι να εφευρίσκουν στρατηγικές που τους επιτρέπουν να βλέπουν μ' ένα τρόπο που δεν έχουν ξαναδεί στο παρελθόν να επεκτείνουν την όρασή τους. Διάφοροι καλλιτέχνες το κάνουν με διαφορετικούς τρόπους: ο Σεζάν το έκανε με τον τρόπο του, προφανώς, ο Πόλοκ το έκανε με τον δικό του τρόπο στάζοντας προς τα κάτω σε ένα οριζόντιο ταμπλό. Όμως νομίζω ότι το ενδιαφέρον σημείο με τους καλλιτέχνες είναι ότι διαρκώς βρίσκουν νέους τρόπους να πληροφορούνται εφευρίσκοντας εργαλεία ή τεχνικές ή διαδικασίες που τους επιτρέπουν να βλέπουν μέσα σε μια υλική παρουσία μ' ένα τρόπο που δεν θα μπορούσες να το δεις αν χρησιμοποιούσες στάνταρ ή ακαδημαϊκούς τρόπους σκέψης. Αυτές οι ελλείψεις προέκυψαν επειδή είχαμε εφεύρει τον τροχό για να φτιάξουμε αυτά τα πράγματα προκειμένου να κατανοήσουμε τι κάναμε. Και παρόλο που είναι μια μικρή εφεύρεση και από μια άλλη άποψη, δεν έχει ποτέ εμφανιστεί στην ιστορία της δημιουργίας μορφών. Δεν ζωγραφίζουμε το περίγραμμα ενός αντικειμένου σαν ένα αχλάδι ή ένα ντόνατ. Αυτό που κάνουμε είναι να προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς θα περιστραφεί ο εσωτερικός όγκος. Φτιάξαμε έναν τροχό για να καταλάβουμε, κι αυτός ο τροχός υποδηλώνει την εξωτερική μορφή του δέρματος. Είναι ο τρόπος να δουλεύεις από το εσωτερικό προς τα έξω. Νομίζω ότι προσπαθεί κανείς διαρκώς να εφευρίσκει τρόπους για να βλέπει μέσα στο δημιούργημά του έτσι δεν μπλέκεσαι σε κάποια αντίληψη σταθερού βήματος σχετικά με το πώς να κάνεις αυτό που κάνεις. Πρέπει με κάποιο τρόπο να εφευρίσκω νέες στρατηγικές για να μην ξαναγυρίζω σε κάτι που είναι απλώς μια ανακλαστική πράξη.