WEBVTT

00:00:00.940 --> 00:00:05.195
Σπαταλήσαμε πολύ χρόνο στο σχολείο 
μαθαίνοντας ορθογραφία.

00:00:06.031 --> 00:00:10.321
Τα παιδιά εξακολουθούν να σπαταλούν
πολύ χρόνο στο σχολείο

00:00:10.321 --> 00:00:12.189
μαθαίνοντας ορθογραφία.

00:00:12.709 --> 00:00:16.361
Για αυτό, θέλω να μοιραστώ 
μαζί σας μια ερώτηση:

00:00:17.683 --> 00:00:21.171
«Είνε απαραίτητη 
μια κενούργια ορθογραφία;»

00:00:21.534 --> 00:00:23.736
Εγώ πιστεύω πως ναι, είναι απαραίτητη.

00:00:23.736 --> 00:00:28.685
Ή καλύτερα: πιστεύω πως είναι απαραίτητο
να απλοποιήσουμε αυτή που ήδη έχουμε.

00:00:29.242 --> 00:00:33.201
Ούτε η ερώτηση ούτε η απάντηση 
είναι καινούργιες για τη γλώσσα μας.

00:00:33.537 --> 00:00:37.802
Κάνουν την εμφάνισή τους 
δια μέσου των αιώνων,

00:00:37.802 --> 00:00:42.805
από το 1492 όταν, στην πρώτη
γραμματική της Ισπανικής γλώσσας,

00:00:43.389 --> 00:00:48.818
ο Αντόνιο ντε Νεμπρίχα έθεσε έναν απλό
και σαφή κανόνα για την ορθογραφία μας:

00:00:49.152 --> 00:00:52.077
«Πρέπει να γράφουμε, όπως προφέρουμε

00:00:52.077 --> 00:00:54.575
και να προφέρουμε όπως γράφουμε».

00:00:54.575 --> 00:00:57.843
Σε κάθε ήχο έπρεπε
να αντιστοιχεί ένα γράμμα,

00:00:57.843 --> 00:01:01.063
κάθε γράμμα έπρεπε 
να αντιπροσωπεύει έναν μόνο ήχο,

00:01:01.063 --> 00:01:04.645
και όσα γράμματα 
δεν αντιπροσώπευαν κανένα ήχο

00:01:04.645 --> 00:01:07.565
θα έπρεπε να καταργηθούν.

00:01:07.565 --> 00:01:10.056
Αυτό το κριτήριο, το φωνητικό κριτήριο,

00:01:10.056 --> 00:01:13.617
που λέει ότι πρέπει να γράφουμε
όπως προφέρουμε,

00:01:13.617 --> 00:01:16.650
είναι και δεν είναι η βάση της ορθογραφίας

00:01:16.650 --> 00:01:19.180
όπως τη χρησιμοποιούμε σήμερα.

00:01:19.180 --> 00:01:22.542
Είναι, διότι η ισπανική,
σε αντίθεση με άλλες γλώσσες

00:01:22.542 --> 00:01:27.062
όπως η αγγλική και η γαλλική, 
πάντα αντιστεκόταν σθεναρά

00:01:27.062 --> 00:01:31.051
στη μεγάλη διαφορά
μεταξύ γραφής και προφοράς.

00:01:31.561 --> 00:01:33.112
Αλλά και δεν είναι,

00:01:33.112 --> 00:01:38.268
διότι όταν τον 18ο αιώνα αποφασίστηκε
πώς θα ενοποιήσουμε τη γραφή μας,

00:01:38.268 --> 00:01:42.435
υπήρξε και άλλο κριτήριο που καθοδήγησε
σε μεγάλο βαθμό τις αποφάσεις.

00:01:42.435 --> 00:01:47.228
Αυτό το κριτήριο ήταν το ετυμολογικό,
αυτό που λέει ότι πρέπει να γράφουμε

00:01:47.228 --> 00:01:50.817
σύμφωνα με τη γραφή των λέξεων
στην πρωτότυπη γλώσσα τους,

00:01:50.817 --> 00:01:52.273
στη λατινική, στην ελληνική.

00:01:52.273 --> 00:01:56.573
Και έτσι έχουμε το βουβό «h»,
το οποίο γράφουμε αλλά δεν προφέρουμε,

00:01:57.018 --> 00:01:59.868
και το μακρύ «b» και κοφτό «v»,

00:01:59.868 --> 00:02:02.352
τα οποία, σε αντίθεση 
με το τι πιστεύουν πολλοί,

00:02:02.352 --> 00:02:06.113
στην ισπανική τους προφορά ποτέ
δεν είχαν διαφορά μεταξύ τους.

00:02:06.473 --> 00:02:11.190
Έτσι έχουμε το τραχύ «g», 
όπως στη λέξη «gente»,

00:02:11.190 --> 00:02:13.748
και το μαλακό, όπως στην λέξη «gato».

00:02:13.748 --> 00:02:17.241
Έτσι έχουμε «c», «s» και «z»,

00:02:17.791 --> 00:02:21.136
τρία γράμματα που σε κάποιες περιοχές
αντιστοιχούν σε έναν ήχο

00:02:21.136 --> 00:02:24.118
και σε άλλες περιοχές σε δύο,
αλλά σε καμία σε τρεις.

00:02:25.700 --> 00:02:28.920
Δεν ήρθα εδώ για να σας πω
κάτι που δεν γνωρίζετε

00:02:28.920 --> 00:02:30.935
από την προσωπική σας εμπειρία.

00:02:31.315 --> 00:02:33.827
Όλοι μας πήγαμε στο σχολείο,

00:02:34.257 --> 00:02:39.109
όλοι μας επενδύσαμε
πολύ χρόνο στη μάθηση,

00:02:39.109 --> 00:02:43.854
μεγάλο ποσοστό αυτού του χρόνου
του εύπλαστου παιδικού μυαλού,

00:02:43.854 --> 00:02:46.402
σε υπαγορεύσεις και στην απομνημόνευση

00:02:46.402 --> 00:02:50.305
ορθογραφικών κανόνων με πολλές εξαιρέσεις.

00:02:50.920 --> 00:02:54.746
Μας μετέδωσαν με πολλούς τρόπους,
έμμεσους και άμεσους,

00:02:54.746 --> 00:03:00.392
την ιδέα ότι η ορθογραφία ήταν κάτι 
πολύ βασικό για τη μόρφωσή μας.

00:03:01.266 --> 00:03:03.503
Ωστόσο, έχω την εντύπωση

00:03:03.503 --> 00:03:07.391
ότι οι δάσκαλοι δεν αναρωτήθηκαν
ποτέ γιατί ήταν τόσο σημαντικό.

00:03:07.391 --> 00:03:10.423
Ακόμη, δεν έκαναν μια πρότερη ερώτηση,

00:03:10.423 --> 00:03:13.649
«Ποιος είναι ο σκοπός της ορθογραφίας;»

00:03:13.968 --> 00:03:16.764
«Σε τι χρησιμεύει η ορθογραφία;»

00:03:18.475 --> 00:03:21.135
Η αλήθεια είναι ότι όταν κάποιος
κάνει αυτή την ερώτηση,

00:03:21.135 --> 00:03:24.715
η απάντηση είναι αρκετά απλή 
και λιγότερο σύνθετη

00:03:24.715 --> 00:03:26.442
από αυτό που συνήθως πιστεύουμε.

00:03:26.663 --> 00:03:31.235
Ο ρόλος της ορθογραφίας 
είναι να ενοποιεί τη γραφή,

00:03:31.239 --> 00:03:33.527
έτσι ώστε όλοι να γράφουμε 
με τον ίδιο τρόπο,

00:03:33.527 --> 00:03:37.888
και να κατανοούμαστε πιο εύκολα 
μέσω του γραπτού λόγου.

00:03:38.369 --> 00:03:41.525
Σε αντιπαραβολή όμως
με άλλες πτυχές της γλώσσας,

00:03:41.525 --> 00:03:43.972
όπως η στίξη για παράδειγμα,

00:03:43.972 --> 00:03:50.124
η ορθογραφία δεν προνοεί καμία 
δυνατότητα προσωπικής έκφρασης.

00:03:50.124 --> 00:03:52.092
Στη στίξη, υπάρχει.

00:03:52.092 --> 00:03:56.113
Με τη στίξη μπορώ να επιλέξω 
να αλλάξω το νόημα σε μια φράση.

00:03:56.113 --> 00:03:57.518
Με τη στίξη

00:03:57.522 --> 00:04:01.558
μπορώ να αποτυπώσω έναν ιδιαίτερο
ρυθμό σε αυτό που γράφω,

00:04:01.558 --> 00:04:03.855
ενώ με την ορθογραφία, δεν μπορώ.

00:04:03.855 --> 00:04:07.416
Στην ορθογραφία, αυτό που γράφω 
είτε είναι σωστό, είτε όχι,

00:04:07.416 --> 00:04:11.165
σύμφωνα με το τι συμφωνεί και τι όχι
με τους ισχύοντες κανόνες.

00:04:11.630 --> 00:04:17.100
Επομένως, δεν θα ήταν πιο συνετό
να απλοποιήσουμε τους ισχύοντες κανόνες,

00:04:17.100 --> 00:04:20.161
προκειμένου να είναι πιο εύκολο
να διδάσκουμε, να μαθαίνουμε

00:04:20.161 --> 00:04:23.161
και να χρησιμοποιούμε
σωστά την ορθογραφία;

00:04:23.691 --> 00:04:28.246
Δεν θα ήταν πιο συνετό να απλοποιήσουμε
τους ισχύοντες κανόνες,

00:04:28.246 --> 00:04:30.006
προκειμένου όλο αυτό τον χρόνο

00:04:30.006 --> 00:04:33.516
που αφιερώνουμε σήμερα
στη διδασκαλία της ορθογραφίας

00:04:33.516 --> 00:04:36.599
να μπορούμε να τον αφιερώσουμε
σε άλλα γλωσσικά ζητήματα

00:04:36.599 --> 00:04:40.582
των οποίων η πολυπλοκότητα
αξίζει χρόνο και προσπάθεια;

00:04:42.433 --> 00:04:47.447
Αυτό που προτείνω δεν είναι
να καταργήσουμε την ορθογραφία

00:04:47.447 --> 00:04:51.274
και να γράφει ο καθένας όπως θέλει.

00:04:51.870 --> 00:04:55.662
Η γλώσσα είναι ένα εργαλείο κοινής χρήσης,

00:04:55.662 --> 00:04:58.070
και για αυτό θεωρώ βασικό

00:04:58.070 --> 00:05:01.566
το να τη χρησιμοποιούμε 
ακολουθώντας κοινά κριτήρια.

00:05:01.566 --> 00:05:03.768
Αλλά επίσης μου φαίνεται βασικό

00:05:03.782 --> 00:05:08.172
να κάνουμε αυτά τα κοινά κριτήρια 
όσο γίνεται πιο απλά,

00:05:08.172 --> 00:05:12.090
κυρίως γιατί αν απλοποιήσουμε
την ορθογραφία μας

00:05:12.090 --> 00:05:14.958
δεν ισοπεδώνουμε τη γλώσσα μας,

00:05:14.958 --> 00:05:17.523
απλοποιώντας την ορθογραφία

00:05:17.527 --> 00:05:21.260
δεν εξασθενούμε καθόλου 
την ποιότητα της γλώσσας.

00:05:22.144 --> 00:05:26.064
Εγώ δουλεύω κάθε μέρα
με τη λογοτεχνία του Χρυσού Αιώνα,

00:05:26.064 --> 00:05:29.605
διαβάζω από Γκαρσιλάσο 
μέχρι Θερβάντες, Γκόνγκορα, Κιέβεδο,

00:05:29.609 --> 00:05:32.647
και μερικές φορές γράφουν 
τη λέξη «hombre» χωρίς το «h»,

00:05:32.647 --> 00:05:35.854
μερικές φορές γράφουν 
«escribir» με κοφτό «v»,

00:05:35.854 --> 00:05:38.361
και μου φαίνεται εντελώς σαφές

00:05:38.361 --> 00:05:43.657
ότι η διαφορά μεταξύ αυτών των κειμένων 
και των δικών μας αφορά την σύμβαση,

00:05:43.661 --> 00:05:47.404
ή καλύτερα την απουσία
σύμβασης στην εποχή τους.

00:05:47.404 --> 00:05:49.144
Δεν αφορά την ποιότητα.

00:05:50.352 --> 00:05:52.851
Αλλά επιτρέψτε μου 
να επιστρέψω στους δασκάλους

00:05:52.855 --> 00:05:56.170
γιατί είναι πρόσωπα-κλειδιά
σε αυτή την ιστορία.

00:05:56.174 --> 00:06:01.623
Ανέφερα προ ολίγου 
την κάπως παράλογη επιμονή

00:06:01.623 --> 00:06:04.160
με την οποία οι δάσκαλοι 
μας πίεζαν και μας πιέζουν

00:06:04.160 --> 00:06:06.099
στο θέμα της ορθογραφίας.

00:06:06.099 --> 00:06:11.389
Όμως το βέβαιο είναι ότι αυτό
έχει κάποια βάση στην εποχή μας.

00:06:11.915 --> 00:06:17.989
Στην κοινωνία μας, η ορθογραφία
λειτουργεί σαν πήχης που ξεχωρίζει

00:06:17.989 --> 00:06:20.040
τον καλλιεργημένο
από τον μη καλλιεργημένο,

00:06:20.040 --> 00:06:21.818
τον μορφωμένο από τον αμόρφωτο,

00:06:21.818 --> 00:06:26.685
ανεξαρτήτως του περιεχόμενου του κειμένου.

00:06:26.685 --> 00:06:30.047
Κάποιος μπορεί να προσληφθεί
ή όχι σε μια θέση,

00:06:30.047 --> 00:06:32.730
γιατί έβαλε ή παρέλειψε ένα «h».

00:06:32.730 --> 00:06:35.933
Κάποιος άλλος μπορεί να γίνει
αντικείμενο δημόσιου χλευασμού

00:06:35.933 --> 00:06:38.550
για ένα «b» σε θέση
που δεν έπρεπε να είναι.

00:06:38.554 --> 00:06:40.875
Συνεπώς, λαμβάνοντας υπόψιν όλα αυτά,

00:06:40.879 --> 00:06:45.307
είναι φανερό ότι έχει νόημα να αφιερώνουμε
όλο αυτόν τον χρόνο στην ορθογραφία.

00:06:45.822 --> 00:06:48.432
Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε

00:06:48.432 --> 00:06:50.736
ότι κατά τη διάρκεια
της ιστορίας της γλώσσας μας

00:06:50.736 --> 00:06:52.675
υπήρχαν πάντοτε δάσκαλοι,

00:06:52.675 --> 00:06:56.602
ή άνθρωποι που ασχολούνταν 
με την πρωτοβάθμια εκπαίδευση,

00:06:56.602 --> 00:06:59.169
που προώθησαν ορθογραφικές μεταρρυθμίσεις,

00:06:59.169 --> 00:07:01.681
και που συνειδητοποίησαν 
ότι στην ορθογραφία μας

00:07:01.685 --> 00:07:06.017
μερικές φορές υπήρχε ένα εμπόδιο
για τη μετάδοση της γνώσης.

00:07:06.021 --> 00:07:09.679
Στην δική μας περίπτωση, για παράδειγμα,
ο Σαρμιέντο και ο Αντρές Μπέγιο,

00:07:09.679 --> 00:07:12.284
πραγματοποίησαν τη μεγαλύτερη
ορθογραφική μεταρρύθμιση

00:07:12.284 --> 00:07:15.882
που είχε πραγματοποιηθεί ποτέ 
στην ισπανική γλώσσα,

00:07:15.882 --> 00:07:21.312
ήταν εκείνη που έγινε στη Χιλή
στα μέσα του 19ου αιώνα.

00:07:21.802 --> 00:07:26.390
Γιατί, λοιπόν, δεν παίρνουμε τη σκυτάλη
από αυτούς τους δασκάλους

00:07:26.390 --> 00:07:29.817
για να αρχίσουμε να εξελίσσουμε
την ορθογραφία μας;

00:07:29.817 --> 00:07:36.068
Σε αυτή τη μικρή ομάδα των 10.000,
θα ήθελα να προτείνω κάποιες τροποποιήσεις

00:07:36.068 --> 00:07:39.537
που πιστεύω ότι είναι λογικές,
για να γίνει η αρχή.

00:07:40.207 --> 00:07:42.634
Καταργούμε το άφωνο «h».

00:07:42.634 --> 00:07:47.708
Εκεί που γράφουμε ένα «h»
και δεν προφέρουμε τίποτα,

00:07:47.708 --> 00:07:49.636
ας μη γράφουμε τίποτα.

00:07:49.636 --> 00:07:52.568
Δυσκολεύομαι να καταλάβω
αυτό το συναισθηματικό δέσιμο

00:07:52.568 --> 00:07:57.679
που μας αναγκάζει να ανεχόμαστε
την δυσκολία που προκαλεί το άφωνο «h».

00:07:57.679 --> 00:08:00.118
Το μακρύ «b» και το κοφτό «v»
που λέγαμε πριν,

00:08:00.118 --> 00:08:02.648
ποτέ δεν διέφεραν στην Ισπανική γλώσσα,

00:08:02.648 --> 00:08:03.820
(Χειροκρότημα)

00:08:03.820 --> 00:08:07.304
ας διαλέξουμε ένα από τα δύο, 
ας το συζητήσουμε,

00:08:07.304 --> 00:08:11.324
ο καθένας θα έχει τις προτιμήσεις του,
ο καθένας θα πει τα επιχειρήματά του.

00:08:11.324 --> 00:08:13.866
Κρατάμε το ένα, καταργούμε το άλλο.

00:08:13.866 --> 00:08:16.935
«G» ή «j», ξεχωρίζουμε τις ιδιότητές τους,

00:08:16.935 --> 00:08:21.451
στο «g» μένει ο ήπιος ήχος,
«gato», «mago», «águila»,

00:08:21.451 --> 00:08:29.295
και το «j» διατηρεί τον τραχύ ήχο,
«jarabe», «jirafa», «gente», «argentino».

00:08:30.425 --> 00:08:35.773
Τα «c», «s» και «z» είναι μια
ενδιαφέρουσα περίπτωση,

00:08:35.773 --> 00:08:39.665
γιατί ενώ το φωνητικό κριτήριο
πρέπει να είναι οδηγός,

00:08:39.665 --> 00:08:42.832
δεν μπορεί να είναι απόλυτος κανόνας.

00:08:42.832 --> 00:08:47.532
Σε μερικές περιπτώσεις οι διαφορές
στην προφορά πρέπει να διατηρούνται.

00:08:47.532 --> 00:08:50.452
Όπως έλεγα προηγουμένως, «c», «s» και «z»

00:08:50.456 --> 00:08:53.946
σε κάποιες περιπτώσεις αντιστοιχούν
σε έναν ήχο, αλλού σε δύο,

00:08:53.946 --> 00:08:58.868
αν από τρία γράμματα κατεβούμε
σε δύο, θα είμαστε όλοι καλύτερα.

00:09:00.241 --> 00:09:05.138
Κάποιοι ίσως θεωρήσουν 
αυτές τις αλλαγές κάπως δραστικές.

00:09:05.142 --> 00:09:07.301
Δεν είναι όμως και τόσο δραστικές.

00:09:07.301 --> 00:09:10.629
Η Βασιλική Ισπανική Ακαδημία
και όλες οι ακαδημίες της γλώσσας,

00:09:10.633 --> 00:09:15.537
επίσης πιστεύουν ότι η ορθογραφία
πρέπει να τροποποιηθεί.

00:09:15.537 --> 00:09:17.472
Ότι ναι μεν η γλώσσα είναι συνδεδεμένη

00:09:17.472 --> 00:09:20.472
με την ιστορία, την παράδοση και τα έθιμα,

00:09:20.472 --> 00:09:25.124
αλλά είναι επίσης ένα πρακτικό
εργαλείο καθημερινής χρήσης

00:09:25.124 --> 00:09:30.022
και ότι μερικές φορές οι δεσμοί 
με την ιστορία, την παράδοση και τα έθιμα

00:09:30.022 --> 00:09:35.061
μεταμορφώνονται σε εμπόδιο
στη χρήση της σήμερα.

00:09:35.595 --> 00:09:38.725
Αυτό εξηγεί το γιατί η γλώσσα μας,

00:09:38.729 --> 00:09:44.625
πολύ περισσότερο από άλλες,
που μιλιούνται γεωγραφικά κοντά μας,

00:09:44.625 --> 00:09:48.238
τροποποιήθηκε ιστορικά,

00:09:48.238 --> 00:09:51.975
για παράδειγμα, πήγαμε από
«orthographia» σε «ortografía»,

00:09:51.975 --> 00:09:56.090
πήγαμε από «theatro» σε «teatro»,
πήγαμε από «quantidad» σε «cantidad»,

00:09:56.090 --> 00:09:58.594
πήγαμε από «symbolo» σε «símbolo»,

00:09:58.594 --> 00:10:03.923
και μόλις άρχισαν να αποσύρονται
μερικά άφωνα «h»,

00:10:03.923 --> 00:10:06.187
στο λεξικό της Βασιλικής Ακαδημίας

00:10:06.191 --> 00:10:11.964
«arpa», «armonia» μπορούν
να γραφούν με «h» ή δίχως «h»

00:10:11.968 --> 00:10:13.878
και είμαστε όλοι μια χαρά.

00:10:15.455 --> 00:10:18.212
Πιστεύω επίσης

00:10:18.216 --> 00:10:24.176
ότι τώρα είναι η ιδιαίτερα κατάλληλη
στιγμή για να κάνουμε αυτή τη συζήτηση.

00:10:25.338 --> 00:10:29.269
Πάντα μας λένε ότι η γλώσσα 
αλλάζει αυθόρμητα,

00:10:29.273 --> 00:10:31.368
από κάτω προς τα πάνω,

00:10:31.368 --> 00:10:34.588
ότι οι χρήστες είναι αυτοί
που φτιάχνουν νέες λέξεις,

00:10:34.588 --> 00:10:38.022
αυτοί που εισάγουν
γραμματικές τροποποιήσεις,

00:10:38.036 --> 00:10:39.644
και ότι η Αρχή,

00:10:39.644 --> 00:10:46.003
σε κάποιες χώρες η Ακαδημία, σε άλλες 
ένα λεξικό, σε άλλες ένα υπουργείο,

00:10:46.003 --> 00:10:49.655
μετά από πολύ καιρό τις δέχεται
και τις ενσωματώνει.

00:10:50.561 --> 00:10:54.238
Αυτό αληθεύει μόνο σε κάποια
επίπεδα της γλώσσας,

00:10:54.242 --> 00:10:57.633
αληθεύει σε επίπεδο λεξιλογίου,
σε επίπεδο λέξεων,

00:10:57.637 --> 00:11:00.951
αλλά αληθεύει λιγότερο 
σε επίπεδο γραμματικής,

00:11:00.951 --> 00:11:05.329
και σχεδόν καθόλου, θα έλεγα,
σε επίπεδο ορθογραφίας,

00:11:05.329 --> 00:11:09.197
που ιστορικά άλλαζε από πάνω προς τα κάτω.

00:11:09.201 --> 00:11:11.279
Ήταν πάντα οι Αρχές

00:11:11.279 --> 00:11:15.680
αυτές που καθόριζαν τους κανόνες
και πρότειναν τροποποιήσεις.

00:11:17.129 --> 00:11:21.943
Γιατί είπα ότι αυτή η στιγμή
είναι ιδιαιτέρως κατάλληλη;

00:11:21.957 --> 00:11:23.356
Μέχρι σήμερα,

00:11:23.356 --> 00:11:30.145
η γραφή είχε μια χρήση πιο περιορισμένη
και ιδιαίτερη, από τον προφορικό λόγο.

00:11:30.145 --> 00:11:34.581
Αλλά στην εποχή μας, στην εποχή
των μέσων κοινωνικής δικτύωσης,

00:11:34.581 --> 00:11:37.729
αυτό άλλαξε ριζικά.

00:11:38.294 --> 00:11:41.411
Ποτέ ξανά δεν είχαμε γράψει
τόσο, όσο γράφουμε τώρα,

00:11:41.411 --> 00:11:45.936
ποτέ ξανά δεν είχαν γράψει τόσοι άνθρωποι
και να διαβάστηκαν από τόσους.

00:11:46.520 --> 00:11:50.577
Μέσα σε αυτά τα μέσα δικτύωσης,
για πρώτη φορά βλέπουμε,

00:11:50.577 --> 00:11:54.764
σε μεγάλο βαθμό, καινούργιες 
χρήσεις της ορθογραφίας.

00:11:54.764 --> 00:11:59.369
Ακόμα και άτομα μορφωμένα,
που ξέρουν τέλεια ορθογραφία,

00:11:59.369 --> 00:12:03.429
όταν γράφουν στα μέσα δικτύωσης
συμπεριφέρονται αρκετά παρόμοια

00:12:03.433 --> 00:12:07.144
με την πλειοψηφία των χρηστών.

00:12:07.144 --> 00:12:11.100
Δηλαδή δεν δίνουν τόση σημασία
στη σωστή ορθογραφία,

00:12:11.104 --> 00:12:15.835
όση στην αποτελεσματικότητα
και την ταχύτητα της επικοινωνίας.

00:12:16.285 --> 00:12:21.738
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν τρόποι γραφής
χωρίς κανόνες, με προσωπικό στυλ,

00:12:21.738 --> 00:12:24.769
και πιστεύω ότι αξίζει
να τους δώσουμε σημασία,

00:12:24.773 --> 00:12:27.310
γιατί πιθανώς μας δείχνουν

00:12:27.310 --> 00:12:31.803
ότι αφού η εποχή μας βάζει
την γραφή σε καινούργιο πλαίσιο,

00:12:31.807 --> 00:12:36.460
πρέπει να της δώσει και νέα κριτήρια.

00:12:36.464 --> 00:12:41.679
Πιστεύω ότι θα ήταν λάθος 
να απορρίψουμε αυτούς τους νέους τρόπους,

00:12:41.679 --> 00:12:46.758
θεωρώντας τους σημάδια της πολιτιστικής
παρακμής της εποχής μας.

00:12:46.758 --> 00:12:49.307
Αντιθέτως, πιστεύω ότι πρέπει
να τους παρατηρήσουμε,

00:12:49.307 --> 00:12:51.607
να τους οργανώσουμε 
και να τους αιτιολογήσουμε

00:12:51.607 --> 00:12:57.248
μέσα από κανόνες πιο συναφείς
με τις ανάγκες της εποχής μας.

00:12:58.741 --> 00:13:02.473
Περιμένω κάποιες αντιρρήσεις.

00:13:03.496 --> 00:13:04.937
Υπάρχουν αυτοί που θα πούν

00:13:04.937 --> 00:13:10.076
ότι αν απλοποιήσουμε την ορθογραφία,
θα χάσουμε την ετυμολογία.

00:13:10.907 --> 00:13:14.122
Στην πραγματικότητα, αν θέλαμε
να διατηρήσουμε την ετυμολογία

00:13:14.122 --> 00:13:16.466
δεν θα το κάναμε αυτό 
μέσω της ορθογραφίας,

00:13:16.466 --> 00:13:20.735
και επίσης θα έπρεπε να μάθουμε
λατινικά, ελληνικά, αραβικά.

00:13:21.199 --> 00:13:26.668
Όταν απλοποιήσουμε την ορθογραφία,
θα βρίσκουμε την ετυμολογία

00:13:26.668 --> 00:13:31.519
στο ίδιο μέρος όπου τη βρίσκουμε
και τώρα, στα ετυμολογικά λεξικά.

00:13:32.174 --> 00:13:35.136
Μια δεύτερη αντίρρηση θα ήταν:

00:13:35.140 --> 00:13:36.963
«Αν απλοποιήσουμε την ορθογραφία

00:13:36.963 --> 00:13:39.179
δεν θα μπορούμε να ξεχωρίσουμε

00:13:39.179 --> 00:13:42.580
τις λέξεις που σήμερα διαφέρουν
σε ένα μόνο γράμμα».

00:13:42.580 --> 00:13:46.674
Αυτό είναι αλήθεια, αλλά
δεν αποτελεί πρόβλημα.

00:13:46.678 --> 00:13:49.259
Η γλώσσα μας έχει ομώνυμα,

00:13:49.259 --> 00:13:52.609
λέξεις με πάνω από μια έννοια
και δεν μπερδευόμαστε:

00:13:52.609 --> 00:13:56.649
banco, παγκάκι όπου καθόμαστε,
banco, η τράπεζα όπου καταθέτουμε λεφτά,

00:13:56.649 --> 00:13:59.926
traje, το κοστούμι που φοράμε,
trajimos, τα πράγματα που κουβαλάμε.

00:13:59.926 --> 00:14:06.443
Στις περισσότερες περιπτώσεις, 
τα συμφραζόμενα λύνουν κάθε αμφιβολία.

00:14:07.176 --> 00:14:10.154
Αλλά υπάρχει μια τρίτη αντίρρηση,

00:14:12.078 --> 00:14:18.496
πιστεύω η πιο κατανοητή
και η πιο συγκινητική,

00:14:18.496 --> 00:14:22.509
και είναι: «Εγώ δεν θέλω να αλλάξω.

00:14:22.509 --> 00:14:26.256
Έτσι διδάχτηκα και έτσι συνήθισα,

00:14:26.260 --> 00:14:30.703
όταν διαβάζω μια λέξη γραμμένη
με ορθογραφία απλοποιημένη

00:14:30.703 --> 00:14:32.586
με πονάνε τα μάτια μου».

00:14:32.586 --> 00:14:34.389
(Γέλια)

00:14:34.389 --> 00:14:39.256
Αυτή η αντίρρηση, κατά βάθος
εκφράζει τον καθένα από μας.

00:14:39.945 --> 00:14:41.764
Τι πιστεύω ότι πρέπει να κάνουμε;

00:14:41.764 --> 00:14:44.342
Ό,τι κάναμε πάντα
σε αυτές τις περιπτώσεις,

00:14:44.342 --> 00:14:46.632
οι αλλαγές γίνονται κοιτώντας μπροστά,

00:14:46.636 --> 00:14:49.891
διδάσκουμε στα παιδιά
τους καινούργιους κανόνες:

00:14:49.891 --> 00:14:54.420
όσοι δεν συμφωνούμε, μας αφήνουν
να γράφουμε όπως έχουμε συνηθίσει,

00:14:54.420 --> 00:14:58.748
και περιμένουμε τον χρόνο
να θεμελιώσει τους νέους κανόνες.

00:14:59.232 --> 00:15:02.674
Η επιτυχία στην πραγματοποίηση
των ορθογραφικών μεταρρυθμίσεων,

00:15:02.674 --> 00:15:06.088
που αγγίζουν βαθειά ριζωμένες συνήθειες,


00:15:06.088 --> 00:15:11.468
βρίσκεται στη σύνεση, τη συγκατάθεση, 
τη σταδιακή αλλαγή και την ανεκτικότητα.

00:15:11.471 --> 00:15:16.003
Δεν μπορούμε να αφήσουμε
βαθιά ριζωμένες παλιές συνήθειες

00:15:16.003 --> 00:15:18.430
να μας εμποδίσουν να προχωρήσουμε μπροστά.

00:15:18.782 --> 00:15:22.297
Ο καλύτερος φόρος τιμής που μπορούμε
να αποδώσουμε στο παρελθόν

00:15:22.297 --> 00:15:24.810
είναι να βελτιώσουμε αυτό που μας δόθηκε.

00:15:25.256 --> 00:15:27.870
Για αυτό πιστεύω ότι πρέπει
να συμφωνήσουμε,

00:15:27.870 --> 00:15:30.801
ότι οι ακαδημίες μας
πρέπει να συμφωνήσουν,

00:15:30.815 --> 00:15:33.863
να καθαρίσουν την ορθογραφία μας,

00:15:33.863 --> 00:15:39.024
από όλες τις συνήθειες που υιοθετήσαμε
χωρίς να μας εξυπηρετούν.

00:15:39.717 --> 00:15:43.183
Είμαι πεπεισμένη ότι αν το κάνουμε αυτό,

00:15:43.183 --> 00:15:47.235
σε έναν ταπεινό αλλά
πολύ σημαντικό τομέα, τη γλώσσα,

00:15:47.235 --> 00:15:52.408
θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές
ένα καλύτερο μέλλον.

00:15:52.408 --> 00:15:56.708
(Χειροκρότημα)