WEBVTT

00:00:00.560 --> 00:00:04.336
ผมจะพูดกับคุณ
เกี่ยวกับวิกฤติผู้ลี้ภัยทั่วโลก

00:00:04.360 --> 00:00:08.176
เป้าหมายของผมก็คือ
การแสดงให้คุณเห็นว่าวิกฤตินี้

00:00:08.200 --> 00:00:10.800
สามารถจัดการได้ ไม่ใช่แก้ไขไม่ได้

00:00:11.960 --> 00:00:17.256
และเพื่อแสดงให้คุณเห็นว่า
มันเป็นเรื่องของเราและเกี่ยวข้องกับเรา

00:00:17.280 --> 00:00:20.520
พอ ๆ กับที่เป็นเรื่องที่เหล่าผู้ลี้ภัย
กำลังเผชิญอยู่โดยตรง

NOTE Paragraph

00:00:21.320 --> 00:00:24.136
สำหรับผมแล้ว นี่ไม่ได้เป็นเพียงแค่
ภาระทางหน้าที่การงาน

00:00:24.160 --> 00:00:29.096
เพราะผมดูแลองค์กร NGO 
ที่ช่วยเหลือผู้ลี้ภัยและผู้พลัดถิ่นทั่วโลก

00:00:29.120 --> 00:00:30.320
มันเป็นเรื่องในระดับบุคคล

NOTE Paragraph

00:00:31.320 --> 00:00:33.120
ผมชอบภาพนี้

00:00:33.920 --> 00:00:36.016
ผู้ชายรูปหล่อที่อยู่ด้านขวา

00:00:36.040 --> 00:00:37.240
นั่นไม่ใช่ผมนะครับ

00:00:37.760 --> 00:00:41.336
นั่น ราฟ คุณพ่อของผม 
ที่ลอนดอน ปี ค.ศ. 1940

00:00:41.360 --> 00:00:43.160
กับคุณพ่อของเขาชื่อซามูเอล

00:00:43.920 --> 00:00:46.416
พวกเขาเป็นผู้ลี้ภัยชายยิวจากเบลเยี่ยม

00:00:46.440 --> 00:00:49.480
พวกเขาหนีภัยสงครามตอนที่กองทัพนาซีบุก

00:00:50.800 --> 00:00:52.480
ผมชอบรูปนี้เช่นกัน

00:00:52.480 --> 00:00:55.480
เป็นรูปกลุ่มเด็ก ๆ ผู้ลี้ภัย

00:00:55.480 --> 00:00:58.160
จากโปแลนด์ที่เพิ่งไปถึงเกาะอังกฤษ
ในปี ค.ศ. 1946

00:00:59.000 --> 00:01:02.080
คนที่อยู่ตรงกลางนั่นคือแม่ของผม มาเรียน

00:01:02.640 --> 00:01:05.656
เธอถูกส่งมาเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่

00:01:05.680 --> 00:01:07.176
ในประเทศใหม่

00:01:07.200 --> 00:01:08.456
ด้วยตัวเองของเธอเอง

00:01:08.480 --> 00:01:09.920
ในตอนที่เธออายุ 12 ปี

00:01:10.920 --> 00:01:12.536
ผมรู้ว่า

00:01:12.560 --> 00:01:15.816
หากอังกฤษไม่รับผู้ลี้ภัยเข้าประเทศ

00:01:15.840 --> 00:01:17.040
ในช่วง 1940

00:01:17.800 --> 00:01:20.880
ผมคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้แน่ ๆ

NOTE Paragraph

00:01:22.240 --> 00:01:26.360
แม้จะล่วงเลยมา 70 ปี
วัฏจักรได้เวียนบรรจบครบวง

00:01:26.840 --> 00:01:29.856
เสียงเกิดก่อเป็นกำแพง

00:01:29.880 --> 00:01:32.376
วาทะทางการเมืองเต็มไปด้วยความชัง

00:01:32.400 --> 00:01:36.080
คุณค่าและหลักมนุษยธรรม
ตกเป็นประเด็นร้อน

00:01:36.760 --> 00:01:40.656
ในประเทศต่าง ๆ ที่เมื่อ 70 ปีก่อน
บอกว่า พอเสียที

00:01:40.680 --> 00:01:45.320
กับเหยื่อสงคราม
ผู้ไร้สัญชาติและไร้ความหวัง

00:01:46.600 --> 00:01:49.280
ปีที่แล้ว ทุกนาที

00:01:50.320 --> 00:01:53.656
คนอีก 24 คน ต้องพลัดถิ่น
จากบ้านของพวกเขา

00:01:53.680 --> 00:01:56.200
เนื่องจากความขัดเเย้ง ความรุนแรง 
และการถูกข่มเหง

00:01:57.160 --> 00:01:59.856
การถูกโจมตีด้วยอาวุธเคมีอีกครั้งในซีเรีย

00:01:59.880 --> 00:02:03.336
การออกอาละวาดของกลุ่มตาลีบันในอัฟกานิสถาน

00:02:03.360 --> 00:02:08.639
เด็กหญิงถูกขับไล่จากโรงเรียน
ในภาคอีสานของไนจีเรีย โดย โบโก ฮาราม

00:02:09.800 --> 00:02:13.296
พวกเขานี้ไม่ใช่คนที่ย้ายไปต่างประเทศ

00:02:13.320 --> 00:02:14.560
เพื่อชีวิตที่ดีกว่า

00:02:15.280 --> 00:02:16.960
แต่พวกเขาหนีเอาชีวิตรอด

NOTE Paragraph

00:02:19.080 --> 00:02:20.280
โศกนาฏกรรมที่แท้จริงก็คือ

00:02:21.520 --> 00:02:26.680
ผู้ลี้ภัยที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลก
ไม่อาจมาพูดกับคุณที่นี่ในวันนี้ได้

00:02:27.240 --> 00:02:28.960
พวกคุณหลาย ๆ คนคงรู้จักภาพนี้

00:02:29.800 --> 00:02:32.416
ที่แสดงให้เห็นถึงร่างไร้วิญญาณ

00:02:32.440 --> 00:02:34.536
ของอลัน เคอร์ดิ เด็กชายห้าขวบ

00:02:34.560 --> 00:02:39.016
ผู้ลี้ภัยชาวซีเรียที่เสียชีวิต
ในทะเลเมดิเตอเรเนียน ปี ค.ศ. 2015

00:02:39.040 --> 00:02:43.440
พร้อมคนอีก 3,700 คน
ที่พยายามจะไปให้ถึงยุโรป

00:02:44.440 --> 00:02:46.000
ถัดมาในปี ค.ศ. 2016

00:02:46.720 --> 00:02:49.080
คน 5,000 คน เสียชีวิต

00:02:50.840 --> 00:02:52.040
มันสายเกินไปสำหรับพวกเขา

00:02:53.240 --> 00:02:55.976
แต่มันยังไม่สายเกินไป
สำหรับคนอีกหลายล้านคน

NOTE Paragraph

00:02:56.000 --> 00:02:58.048
มันยังไม่สายเกินไปสำหรับคนอย่างเฟรดริก

00:02:58.640 --> 00:03:02.136
ผมพบเขาในค่ายผู้ลี้ภัยนารูกูซู 
ประเทศแทนซาเนีย

00:03:02.160 --> 00:03:03.360
เขามาจากประเทศบุรุนดี

00:03:03.720 --> 00:03:06.296
เขาต้องการทราบว่า
จะไปเรียนต่อจนจบหลักสูตรได้ที่ไหน

00:03:06.320 --> 00:03:09.416
เขาเรียนมาแล้ว 11 ปี
ต้องการเรียนปีที่ 12 อีกปีเดียว

00:03:09.440 --> 00:03:14.056
เขาบอกผมว่า 
"ผมภาวนาว่าชีวิตของผม

00:03:14.080 --> 00:03:14.786
จะไม่จบลงในค่ายนี้"

NOTE Paragraph

00:03:16.200 --> 00:03:18.480
และมันยังไม่สายเกินไปสำหรับเฮลัด

00:03:19.480 --> 00:03:22.176
พ่อแม่ของเธอเป็นผู้ลี้ภัยชาวปาเลสไตน์

00:03:22.200 --> 00:03:25.000
ใช้ชีวิตอยู่ในค่ายยาร์มูค นอกกรุงดามัสกัส

00:03:25.480 --> 00:03:27.006
เธอคนในครอบครัวผู้ลี้ภัย

00:03:27.040 --> 00:03:29.800
และตอนนี้เธอเองก็เป็นผู้ลี้ภัย
ในเลบานอน

00:03:30.520 --> 00:03:34.160
เธอทำงานช่วยเหลือผู้ลี้ภัยคนอื่น
ให้คณะกรรมการช่วยเหลือนานาชาติ

00:03:34.840 --> 00:03:37.816
ทว่าเธอไม่มีความมั่นคง

00:03:37.840 --> 00:03:39.976
เกี่ยวกับอนาคตของเธอเลยสักนิด

00:03:40.000 --> 00:03:41.680
ว่ามันอยู่ที่ไหนหรือหน้าตาเป็นอย่างไร

NOTE Paragraph

00:03:42.400 --> 00:03:46.296
การบรรยายนี้
เกี่ยวกับเฟรดริก เกี่ยวกับเฮลัด

00:03:46.320 --> 00:03:47.720
และคนอีกหลายล้านที่เหมือนกับพวกเขา

00:03:48.320 --> 00:03:50.256
ทำไมพวกเขาถึงต้องพลัดถิ่น

00:03:50.280 --> 00:03:54.720
รอดชีวิตได้อย่างไร ต้องการความช่วยเหลือแบบไหน
และความรับผิดชอบของเราคืออะไร

00:03:55.600 --> 00:03:57.240
ผมเชื่อว่า

00:03:58.440 --> 00:04:01.000
คำถามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในศตวรรษที่ 21

00:04:01.760 --> 00:04:04.800
เกี่ยวข้องกับหน้าที่ของเรา
ที่มีต่อคนที่เราไม่รู้จัก

00:04:05.320 --> 00:04:08.576
"คุณ" ในอนาคตเกี่ยวข้องกับหน้าที่ของคุณ

00:04:08.600 --> 00:04:09.800
ที่มีต่อคนที่คุณไม่รู้จัก

00:04:10.440 --> 00:04:11.816
คุณรู้ดีกว่าใคร

00:04:11.840 --> 00:04:15.640
ว่าโลกนี้เชื่อมต่อกันมากขึ้นกว่าที่เคย

00:04:16.519 --> 00:04:18.416
ทว่าภัยที่ใหญ่หลวงกว่าเดิม

00:04:18.440 --> 00:04:20.959
กลับเป็นการแบ่งแยกที่กลืนกินพวกเรา

00:04:22.000 --> 00:04:24.256
และไม่มีบททดสอบไหนแล้ว

00:04:24.280 --> 00:04:26.240
ที่จะดีไปกว่าการที่เราปฏิบัติต่อผู้ลี้ภัย

NOTE Paragraph

00:04:26.840 --> 00:04:29.776
นี่คือข้อเท็จจริงครับ คน 65 ล้านคน

00:04:29.800 --> 00:04:33.016
ต้องพลัดถิ่นออกจากบ้านเนื่องจาก
ความรุนแรงและการถูกข่มเหงเมื่อปีก่อน

00:04:33.040 --> 00:04:34.776
ถ้าหากคิดเป็นประเทศ

00:04:34.800 --> 00:04:38.080
นั่นคงจะเป็นประเทศที่มีขนาดใหญ่
เป็นอันดับที่ 21ของโลก

00:04:38.880 --> 00:04:43.776
คนประมาณ 40 ล้านคนเหล่านี้
ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในประเทศบ้านเกิด

00:04:43.800 --> 00:04:45.376
แต่ 25 ล้านคนเป็นผู้ลี้ภัย

00:04:45.400 --> 00:04:48.400
นั่นหมายความว่า พวกเขาข้ามพรมเเดน
ไปยังประเทศเพื่อนบ้าน

00:04:49.120 --> 00:04:53.136
พวกเขาส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในประเทศที่ยากจน

00:04:53.160 --> 00:04:56.176
ค่อนข้างยากจน หรือมีรายได้ปานกลางถึงต่ำ 
อย่างเช่น เลบานอน

00:04:56.200 --> 00:04:57.480
ที่ซึ่งเป็นที่เฮลัดอาศัยอยู่ในตอนนี้

00:04:58.880 --> 00:05:02.840
ในประเทศเลบานอน ทุก ๆ สี่คนคือผู้ลี้ภัย

00:05:03.560 --> 00:05:06.816
คิดเป็นหนึ่งในสี่ของจำนวนประชากรทั้งหมด

NOTE Paragraph

00:05:06.840 --> 00:05:08.936
และผู้ลี้ภัยอาศัยอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน

00:05:08.960 --> 00:05:11.056
ระยะเวลาเฉลี่ยของการพลัดถิ่น

00:05:11.080 --> 00:05:12.280
คือ 10 ปี

00:05:13.320 --> 00:05:17.680
ผมไปยังค่ายผู้อพยพที่ใหญ่ที่สุดในโลก 
ทางตะวันออกของเคนย่า

00:05:18.080 --> 00:05:19.296
ชื่อว่า ดาดับ

00:05:19.320 --> 00:05:21.456
มันถูกสร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1991 - 92

00:05:21.480 --> 00:05:25.400
ในฐานะ "ค่ายผู้ลี้ภัยชั่วคราว" สำหรับ
ชาวโซมาลีที่หนีภัยสงครามกลางเมือง

00:05:25.920 --> 00:05:27.120
ผมพบ ซิโล

00:05:27.720 --> 00:05:30.536
และถามซิโลอย่างซื่อ ๆ ว่า

00:05:30.560 --> 00:05:32.760
"เคยคิดว่าจะได้กลับไปบ้านที่โซมาลีไหม"

00:05:33.880 --> 00:05:35.840
แล้วเธอก็บอกว่า "หมายความว่าอย่างไรกัน
กลับบ้านเนี่ยนะ

00:05:36.320 --> 00:05:37.520
ฉันเกิดที่นี่"

00:05:38.720 --> 00:05:40.816
และเมื่อผมถามฝ่ายบริหารของค่าย

00:05:40.840 --> 00:05:44.896
ว่าในบรรดาคน 330,000 คนในค่ายนี้
มีคนเกิดที่นี่กี่คน

00:05:44.920 --> 00:05:46.120
พวกเขาให้คำตอบผมว่า

00:05:47.160 --> 00:05:48.680
100,000 คน

00:05:49.840 --> 00:05:52.240
นี่แหละครับ ความหมายของคำว่า 
การพลัดถิ่นระยะยาว

NOTE Paragraph

00:05:53.440 --> 00:05:55.896
ต้นสายปลายเหตุของปัญหา
หยั่งลึกลงไปเกี่ยวกับเรื่อง

00:05:55.920 --> 00:05:58.159
ประเทศอ่อนแอที่ไม่อาจ
ช่วยเหลือประชากรของตัวเองได้

00:05:58.840 --> 00:06:01.256
ระบบการเมืองระหว่างประเทศ

00:06:01.280 --> 00:06:03.560
ที่ย่ำแย่ลงกว่าช่วงไหน ๆ 
ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1945

00:06:04.320 --> 00:06:08.416
และความแตกต่างด้านศาสนา การปกครอง
การปฏิสัมพันธ์กับโลกภายนอก

00:06:08.440 --> 00:06:10.600
ในโลกของชาวมุสลิมกลุ่มหลัก

00:06:12.680 --> 00:06:15.856
นี่คือความท้าทายระยะยาวหลายชั่วอายุคน

00:06:15.880 --> 00:06:19.360
นี่คือสาเหตุที่ผมบอกว่าวิกฤติผู้ลี้ภัย
เป็นเรื่องต่อเนื่อง ไม่ใช่เรื่องชั่วคราว

00:06:20.360 --> 00:06:24.896
มันซับซ้อน และเมื่อปัญหานั้น
ใหญ่โต กินเวลานาน และซับซ้อน

00:06:24.920 --> 00:06:26.800
คนก็มักคิดกันว่าเราทำอะไรไม่ได้หรอก

NOTE Paragraph

00:06:28.120 --> 00:06:30.240
เมื่อสันตปาปาฟรานซิสเยือนแลมเบอดูซ่า

00:06:31.360 --> 00:06:32.936
ใกล้กับชายฝั่งอิตาลีในปี ค.ศ. 2014

00:06:32.960 --> 00:06:36.256
ท่านกล่าวว่าพวกเราทุกคนและประชากรโลก

00:06:36.280 --> 00:06:39.720
ตกเป็นผู้ต้องหาที่ท่านนิยามว่า 
"โลกาภิวัตน์แห่งความนิ่งดูดาย"

00:06:40.760 --> 00:06:41.976
ช่างเป็นวลีที่ตามหลอกหลอน

00:06:42.000 --> 00:06:45.440
มันสื่อว่า
หัวใจของเราแข็งกระด้างราวกับหิน

00:06:46.560 --> 00:06:48.376
ไม่รู้สิครับ คุณคิดว่าอย่างไรกันบ้าง

00:06:48.400 --> 00:06:52.280
คุณมีสิทธิเถียงกับสันตปาปาหรือเปล่า
แม้จะเป็นในงานสัมนา TED ก็เหอะ

00:06:52.880 --> 00:06:54.296
แต่ผมคิดว่ามันไม่ถูกต้อง

00:06:54.320 --> 00:06:56.416
ผมคิดว่าคนต้องการ
ที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง

00:06:56.440 --> 00:07:00.136
พวกเขาแค่ไม่รู้ว่า
มันจะมีทางแก้วิกฤตินี้ได้หรือเปล่า

00:07:00.160 --> 00:07:01.976
และผมอยากจะบอกคุณในวันนี้ว่า

00:07:02.000 --> 00:07:05.108
ถึงแม้จะมีปัญหาอยู่จริง
ทางแก้ก็มีอยู่จริงได้เช่นกัน

NOTE Paragraph

00:07:05.800 --> 00:07:07.136
ทางที่หนึ่ง

00:07:07.160 --> 00:07:10.736
ผู้ลี้ภัยเหล่านี้จำเป็นต้องทำงาน
ในประเทศที่พวกเขาอาศัยอยู่

00:07:10.760 --> 00:07:14.016
และประเทศที่พวกเขาอาศัยอยู่นั้น
ต้องการการสนับสนุนทางเศรษฐกิจอย่างมาก

00:07:14.040 --> 00:07:15.920
ในยูกันดาปี ค.ศ. 2014 พวกเขาศึกษาพบว่า

00:07:16.680 --> 00:07:19.576
80% ของผู้ลี้ภัยในเมืองหลวงแคมปาลา

00:07:19.600 --> 00:07:22.336
ไม่ต้องรับความช่วยเหลือด้านมนุษยชน
เพราะพวกเขามีงาน

00:07:22.360 --> 00:07:23.789
พวกเขาได้รับการสนับสนุนให้งาน

NOTE Paragraph

00:07:24.400 --> 00:07:26.176
ทางออกที่สอง

00:07:26.200 --> 00:07:30.256
การศึกษาสำหรับเด็ก
คือสิ่งจำเป็น ไม่ใช่สิ่งฟุ่มเฟือย

00:07:30.280 --> 00:07:31.920
เมื่อคุณต้องพลัดถิ่นเป็นเวลานาน ๆ

00:07:33.480 --> 00:07:37.576
สถานะของเด็กฟื้นฟูกลับมาได้ หากได้รับ
ความช่วยเหลือทางสังคมและจิตใจ

00:07:37.600 --> 00:07:39.336
ควบคู่ไปกับทักษะ
ในการการอ่านเขียนและคำนวณ

00:07:39.360 --> 00:07:40.560
ผมได้เห็นมาด้วยตาของตัวเอง

00:07:42.680 --> 00:07:46.016
ทว่าครึ่งหนึ่งของเด็กผู้ลี้ภัยทั้งโลก
ที่อยู่ในวัยประถมศึกษา

00:07:46.040 --> 00:07:48.016
ไม่ได้รับการศึกษาเลยแม้แต่น้อย

00:07:48.040 --> 00:07:51.416
และสามให้สี่ของเด็กมัธยม 
ไม่ได้รับการศึกษาเลยเเม้แต่น้อย

00:07:51.440 --> 00:07:52.640
มันบ้าไปแล้ว

NOTE Paragraph

00:07:53.760 --> 00:07:56.256
ทางออกที่สาม

00:07:56.280 --> 00:07:59.736
ผู้ลี้ภัยส่วนใหญ่อยู่ในย่านชุมชน
ในตัวเมือง ไม่ใช่ในค่าย

00:07:59.760 --> 00:08:02.416
คุณหรือผมต้องการอะไร
ถ้าหากเราเป็นผู้ลี้ภัยในเมือง

00:08:02.440 --> 00:08:05.440
เราต้องการเงิน
เพื่อจ่ายค่าเช่าบ้านหรือซื้อเสื้อผ้า

00:08:05.440 --> 00:08:08.440
อนาคตของระบบด้านมนุษยธรรม

00:08:08.800 --> 00:08:10.176
หรือส่วนสำคัญของมัน

00:08:10.200 --> 00:08:12.856
คือการมอบเม็ดเงินให้พวกเขา
เพื่อให้โอกาสกับผู้ลี้ภัย

00:08:12.880 --> 00:08:14.856
นั่นจะเป็นการช่วยพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่น

NOTE Paragraph

00:08:14.880 --> 00:08:16.856
และทางออกที่สี่

00:08:16.880 --> 00:08:19.616
ซึ่งยังเป็นที่ถกเถียง
แต่เราจำเป็นต้องพูดถึงมัน

00:08:19.640 --> 00:08:23.136
ผู้ลี้ภัยที่ได้รับความเสี่ยงที่สุด
สมควรได้รับการเริ่มต้นใหม่

00:08:23.160 --> 00:08:25.240
และชีวิตใหม่ในประเทศใหม่

00:08:26.120 --> 00:08:27.320
รวมถึงในประเทศตะวันตก

00:08:28.080 --> 00:08:31.640
ตัวเลขหลักแสน ไม่ถึงหลักล้าน
อาจดูไม่ค่อยมากเท่าไร

00:08:32.320 --> 00:08:35.000
แต่มีนัยที่สำคัญมาก

00:08:35.880 --> 00:08:38.576
ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เราจะกีดกันผู้ลี้ภัย

00:08:38.600 --> 00:08:40.416
แบบที่คณะบริหารงานของทรัมป์เสนอ

00:08:40.440 --> 00:08:43.640
แต่เวลาที่เราต้องโอบกอด
ผู้ที่เป็นเหยื่อของความโหดร้าย

00:08:44.159 --> 00:08:45.376
และจำไว้นะครับว่า

NOTE Paragraph

00:08:45.400 --> 00:08:47.960
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:08:52.480 --> 00:08:56.216
หากใครมาถามคุณว่า "พวกเขาถูกตรวจสอบ
มาอย่างเหมาะสมหรือเปล่า"

00:08:56.240 --> 00:08:59.440
นั่นเป็นคำถามที่สมเหตุสมผล
และเป็นคำถามที่ควรถาม

00:09:00.280 --> 00:09:04.416
ความจริงก็คือ ผู้ลี้ภัยที่เดินทางเข้ามา
เพื่อลงหลักปักฐาน

00:09:04.440 --> 00:09:08.096
ถูกตรวจสอบมามากกว่าคนกลุ่มไหน
ที่เดินทางเข้ามาในประเทศของพวกเรา

00:09:08.120 --> 00:09:10.256
ดังนั้น ในขณะที่มันสมเหตุสมผล
ที่จะถามคำถามนั้น

00:09:10.280 --> 00:09:14.160
มันไม่สมเหตุสมผลที่จะบอกว่า
ผู้ลี้ภัยกับผู้ก่อการร้ายคือสิ่งเดียวกัน

NOTE Paragraph

00:09:15.120 --> 00:09:16.336
ทีนี้ สิ่งที่เกิด --

NOTE Paragraph

00:09:16.360 --> 00:09:19.736
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:09:19.760 --> 00:09:22.896
เมื่อผู้ลี้ภัยไม่มีงานทำก็คือ

00:09:22.920 --> 00:09:24.776
พวกเขาไม่สามารถส่งลูกเข้าโรงเรียนได้

00:09:24.800 --> 00:09:27.856
พวกเขาไม่มีเม็ดเงิน พวกเขาไม่อาจ
สร้างโอกาสได้อย่างถูกต้องตามกฎหมาย

00:09:27.880 --> 00:09:29.960
สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือพวกเขาเสี่ยงเดินทาง

00:09:30.440 --> 00:09:35.176
ผมไปที่เลสบอส เกาะแสนสวยในประเทศกรีก
เมื่อสองปีก่อน

00:09:35.200 --> 00:09:37.056
มันเป็นบ้านของคน 90,000 คน

00:09:37.080 --> 00:09:40.560
ในหนึ่งปี ผู้ลี้ภัย 500,000 คน
เดินทางผ่านเกาะเเห่งนี้

00:09:41.240 --> 00:09:43.056
และผมอยากจะให้ได้เห็นสิ่งที่ผมเห็น

00:09:43.080 --> 00:09:46.416
เมื่อผมขับรถข้ามไปยังตอนเหนือของเกาะ

00:09:46.440 --> 00:09:49.920
กองเสื้อชูชีพของผู้ที่รอดมาถึงชายฝั่ง

00:09:50.840 --> 00:09:52.416
และเมื่อผมมองดูให้ละเอียด

00:09:52.440 --> 00:09:54.896
มันมีเสื้อชูชีพเล็ก ๆ สำหรับเด็กด้วย

00:09:54.920 --> 00:09:56.296
สีเหลืองนั่น

00:09:56.320 --> 00:09:57.560
ผมถ่ายภาพนี้มา

00:09:58.480 --> 00:10:01.616
คุณอาจไม่เห็นตัวหนังสือตรงนี้ 
แต่ผมจะอ่านให้คุณฟังครับ

00:10:01.640 --> 00:10:04.710
"คำเตือน: เสื้อนี้ไม่ป้องกันการจมน้ำ"

00:10:05.920 --> 00:10:07.480
ในศตวรรษที่ 21

00:10:08.440 --> 00:10:10.696
เด็ก ๆ ได้รับเสื้อชูชีพ

00:10:10.720 --> 00:10:12.856
เพื่อเดินทางไปยุโรปอย่างปลอดภัย

00:10:12.880 --> 00:10:16.216
แม้ว่าเสื้อชูชีพเหล่านั้น
จะไม่ช่วยชีวิตพวกเขาได้

00:10:16.240 --> 00:10:18.840
หากพวกเขาพลัดตกจากเรือ
ที่พาพวกเขาไปยังที่หมาย

NOTE Paragraph

00:10:20.800 --> 00:10:24.200
นี่ไม่เป็นเพียงแค่วิกฤติ มันคือบททดสอบ

00:10:25.760 --> 00:10:28.680
มันคือบททดสอบที่อารยธรรมทั้งหลาย
ได้เผชิญผ่านมาหลายยุคสมัย

00:10:29.560 --> 00:10:31.120
มันคือบททดสอบความเป็นมนุษย์

00:10:32.000 --> 00:10:34.296
มันคือบททดสอบพวกเราในโลกตะวันตก

00:10:34.320 --> 00:10:36.520
ถึงตัวตนและจุดยืนของเรา

00:10:39.160 --> 00:10:41.800
มันคือบททดสอบนิสัยใจคอของเรา
ไม่ใช่แค่นโยบายของเรา

00:10:42.960 --> 00:10:45.136
และเรื่องผู้ลี้ภัยก็เป็นประเด็นสำคัญ

00:10:45.160 --> 00:10:47.480
พวกเขาดั้นด้นมาจากเเดนไกล

00:10:48.160 --> 00:10:49.600
พวกเขาผ่านเรื่องราวน่าหดหู่

00:10:50.080 --> 00:10:52.176
พวกเขามักนับถือศาสนาที่ต่างจากเรา

00:10:52.200 --> 00:10:55.376
นั้นคือเหตุผล 
ว่าทำไมเราควรให้การช่วยเหลือผู้ลี้ภัย

00:10:55.400 --> 00:10:56.840
ไม่ใช่เหตุผลที่จะปฏิเสธพวกเขา

00:10:57.400 --> 00:11:00.600
มันคือเหตุผลที่เราช่วยพวกเขา
เพราะมันบ่งบอกความเป็นเรา

00:11:02.480 --> 00:11:04.320
มันเผยให้เห็นคุณค่าของเรา

00:11:05.120 --> 00:11:10.080
ความรู้สึกเห็นอกเห็นใจกับความเอื้อเฟื้อ
คือเสาหลักของอารยธรรม

00:11:11.320 --> 00:11:13.736
ความรู้สึกเห็นอกเห็นใจนั้นมาเป็นการกระทำ

00:11:13.760 --> 00:11:16.000
และใช้ชีวิตของเราบนหลักศีลธรรมพื้นฐาน

NOTE Paragraph

00:11:16.960 --> 00:11:19.216
ในสมัยปัจจุบันนี้ เราไม่มีข้ออ้าง

00:11:19.240 --> 00:11:23.336
เราไม่อาจปฏิเสธได้ว่าพูดว่า
เราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่จูบา ในซูดานใต้

00:11:23.360 --> 00:11:24.936
หรืออะเลปโป ประเทศซีเรีย

00:11:24.960 --> 00:11:27.856
มันอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ของเรา

00:11:27.880 --> 00:11:29.256
ที่อยู่ในมือของเรา

00:11:29.280 --> 00:11:31.856
ความไม่รู้ไม่ใช่ข้ออ้างเลย

00:11:31.880 --> 00:11:36.280
หากเราช่วยเขาไม่ได้ก็แสดงว่า
เราไม่มีหลักนำทางศีลธรรมเลย

NOTE Paragraph

00:11:37.080 --> 00:11:40.160
มันยังแสดงให้เห็นอีกว่า
ว่าเราเข้าใจประวัติศาสตร์ของเราหรือไม่

00:11:40.960 --> 00:11:43.456
สาเหตุที่ผู้ลี้ภัยมีสิทธิทั่วโลก

00:11:43.480 --> 00:11:46.256
ก็เพราะความเป็นผู้นำที่ไม่ธรรมดา
ของชาวโลกตะวันตก

00:11:46.280 --> 00:11:48.616
ทั้งรัฐบุรุษและสตรี
ยุคภายหลังสงครามโลกครั้งที่สอง

00:11:48.640 --> 00:11:50.600
ที่ทำให้มันกลายเป็นสิทธิสากล

00:11:51.640 --> 00:11:55.280
การเพิกเฉยต่อการปกป้องผู้ลี้ภัย
ก็เท่ากับเราละทิ้งอดีตของเรา

00:11:56.400 --> 00:11:57.616
นี่ยังเป็น --

NOTE Paragraph

00:11:57.640 --> 00:11:59.336
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:11:59.360 --> 00:12:03.376
การเผยถึงพลังของประชาธิปไตย

00:12:03.400 --> 00:12:05.656
ในฐานะที่พำนักที่ไกลจากเผด็จการ

00:12:05.680 --> 00:12:07.880
คุณได้ยินนักการเมืองมากี่คนแล้วที่พูดว่า

00:12:08.760 --> 00:12:13.080
"เราเชื่อในพลังจากสิ่งที่เราทำ
ไม่ใช่พลังของเราที่จะทำการใด ๆ "

00:12:13.600 --> 00:12:17.280
ซึ่งหมายถึงคือจุดยืนของเรา
สำคัญยิ่งกว่าลูกระเบิดที่เราทิ้ง

00:12:18.360 --> 00:12:20.160
ผู้ลี้ภัยแสวงหาที่พึ่งพิง

00:12:20.800 --> 00:12:24.640
มองว่าโลกตะวันตก
เป็นแดนสวรรค์ที่ให้ความหวัง

00:12:26.720 --> 00:12:28.640
ชาวรัสเซีย ชาวอิหร่าน

00:12:29.480 --> 00:12:31.776
ชาวจีน ชาวเอริเทรีย ชาวคิวบา

00:12:31.800 --> 00:12:34.400
พวกเขาเข้ามายังโลกตะวันตก
เพื่อความปลอดภัย

00:12:35.480 --> 00:12:37.160
เรากลับผลักไสเพราะเห็นเขาเป็นภัยคุกคาม

NOTE Paragraph

00:12:38.120 --> 00:12:40.376
และมันได้เผยถึงตัวตนอีกอย่างของเรา

00:12:40.400 --> 00:12:42.734
ว่าเราจะลดอัตตายอมรับ
ความผิดพลาดของตัวเราเองไหม

00:12:43.320 --> 00:12:45.176
ผมไม่ใช่คนหนึ่ง

00:12:45.200 --> 00:12:48.536
ที่เชื่อว่าปัญหาทุกอย่างในโลก
มีเกิดจากน้ำมือของชาวโลกตะวันตก

00:12:48.560 --> 00:12:49.776
มันไม่ใช่แบบนั้น

00:12:49.800 --> 00:12:52.160
แต่เมื่อเราทำผิดพลาด
เราควรรู้ว่าเราทำผิด

00:12:52.880 --> 00:12:55.376
มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา

00:12:55.400 --> 00:12:57.656
ซึ่งรับผู้ลี้ภัยมากกว่าประเทศอื่น


00:12:57.680 --> 00:13:00.960
รับผู้ลี้ภัยจากเวียดนาม
มากกว่าประเทศใด ๆ

00:13:01.960 --> 00:13:03.160
มันบอกเล่าประวัติศาสตร์ที่เคยเกิดขึ้น

00:13:04.200 --> 00:13:06.880
แต่มันยังมีประวัติศาสตร์ที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่นาน
ในอิรักและอัฟกานิสถาน

00:13:07.560 --> 00:13:11.296
คุณไม่สามารถชดเชย
นโยบายการต่างประเทศที่ผิดพลาดได้

00:13:11.320 --> 00:13:12.896
ด้วยวิถีแห่งมนุษยธรรม

00:13:12.920 --> 00:13:16.816
แต่เมื่อคุณทำบางอย่างเสียหาย
คุณก็มีหน้าที่ต้องให้ความช่วยเหลือซ่อมแซม

00:13:16.840 --> 00:13:19.120
และนั่นเป็นหน้าที่ของพวกเรา ตอนนี้

NOTE Paragraph

00:13:21.520 --> 00:13:23.656
คุณจำตอนต้นของการบรรยายนี้ได้ไหม

00:13:23.680 --> 00:13:26.176
ผมบอกว่าผมต้องการอธิบายว่า
วิกฤติการณ์ผู้ลี้ภัย

00:13:26.200 --> 00:13:27.840
สามารถจัดการได้ ไม่ใช่แก้ไขไม่ได้

00:13:29.040 --> 00:13:31.656
จริงอยู่ ผมต้องการให้คุณคิดใหม่

00:13:31.680 --> 00:13:34.400
แต่ก็อยากให้คุณลงมือทำด้วย

00:13:35.680 --> 00:13:37.856
หากคุณเป็นนายจ้าง

00:13:37.880 --> 00:13:39.080
รับผู้ลี้ภัยเข้าทำงาน

00:13:40.440 --> 00:13:43.256
หากคุณโดนโน้มน้าวจากการโต้เถียง

00:13:43.280 --> 00:13:44.776
อธิบายชี้แจงความเชื่อเก่า ๆ นั้น

00:13:44.800 --> 00:13:47.040
ให้ครอบครัว เพื่อนฝูง หรือเพื่อนร่วมงาน 
เมื่อพวกเขากล่าวถึงมัน

00:13:48.440 --> 00:13:50.696
หากคุณมีเงิน บริจาคให้กับองค์กร

00:13:50.720 --> 00:13:53.496
ที่สร้างความเปลี่ยนแปลงให้กับผู้ลี้ภัยทั่วโลก

00:13:53.520 --> 00:13:54.720
หากคุณเป็นพลเมือง

00:13:56.040 --> 00:13:58.376
ให้คะแนนเสียงกับนักการเมือง

00:13:58.400 --> 00:14:02.016
ที่จะนำแนวทางการแก้ปัญหาที่ผมพูดถึง
มาปฏิบัติให้เกิดผลจริง

NOTE Paragraph

00:14:02.040 --> 00:14:06.256
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:14:06.280 --> 00:14:08.456
หน้าที่ที่เรามีต่อคนที่ไม่รู้จัก

00:14:08.480 --> 00:14:10.456
แสดงตัวตนของมันออกมา

00:14:10.480 --> 00:14:13.016
ในแบบที่ไม่เอิกเริกแต่ยิ่งใหญ่

00:14:13.040 --> 00:14:14.760
เรียบง่ายแต่น่าเชิดชู

00:14:15.800 --> 00:14:17.200
ในปี ค.ศ. 1942

00:14:18.600 --> 00:14:20.976
คุณป้าและคุณยายของผม
อาศัยอยู่ในกรุงบรัสเซล

00:14:21.000 --> 00:14:22.280
ภายใต้การปกครองของเยอรมัน

00:14:24.000 --> 00:14:25.600
ท่านได้รับคำสั่งจากกองกำลังนาซี

00:14:26.360 --> 00:14:30.200
ให้ไปรวมตัวกันที่สถานีรถไฟบรัสเซล

00:14:32.280 --> 00:14:35.360
คุณยายของผมฉุกคิดขึ้นว่า
ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากล

00:14:36.720 --> 00:14:39.216
ท่านร้องขอญาติ ๆ

00:14:39.240 --> 00:14:41.360
ไม่ให้ไปที่สถานีรถไฟบรัสเซล

00:14:42.240 --> 00:14:43.800
ญาติของท่านบอกว่า

00:14:45.440 --> 00:14:48.216
"ถ้าหากเราไม่ไป หากเราไม่ทำตามคำสั่ง

00:14:48.240 --> 00:14:49.907
เราก็ต้องเดือดร้อนแน่"

00:14:50.760 --> 00:14:52.696
คุณคงรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

00:14:52.720 --> 00:14:55.244
กับบรรดาญาติที่เดินทาง
ไปที่สถานีรถไฟบรัสเซล

00:14:56.160 --> 00:14:57.446
พวกเขาไม่ได้เจอกันอีกเลย

00:14:58.160 --> 00:14:59.800
แต่คุณยายและป้าของผม

00:15:00.720 --> 00:15:03.256
พวกท่านไปยังหมู่บ้านเล็ก ๆ

00:15:03.280 --> 00:15:04.640
ตอนใต้ของบรัสเซล

00:15:05.720 --> 00:15:09.256
ที่ซึ่งพวกเขาเคยไปพักผ่อนเมื่อสิบปีที่แล้ว

00:15:09.280 --> 00:15:12.936
พวกเขาไปที่บ้านของชาวนาคาธอลิก
ในพื้นที่คนหนึ่ง

00:15:12.960 --> 00:15:15.040
ชื่อ เมอซิเออร์ มัวริส

00:15:15.840 --> 00:15:17.880
และขอร้องให้เขารับพวกท่านไว้

00:15:18.880 --> 00:15:20.536
ชาวนาคนนั้นตกลง

00:15:20.560 --> 00:15:22.280
และเมื่อสงครามสิ้นสุด

00:15:22.920 --> 00:15:26.520
ชาวยิว 17 คน อาศัยอยู่ในหมู่บ้านนั้น

NOTE Paragraph

00:15:28.360 --> 00:15:30.336
ตอนที่ผมเป็นวัยรุ่น ผมขอป้าของผมว่า

00:15:30.360 --> 00:15:32.400
"ป้าพาผมไปพบกับ เมอซิเออร์ มัวริส ได้ไหม"

00:15:33.400 --> 00:15:36.616
ท่านตอบว่า "ได้สิ 
เขายังมีชีวิตอยู่ ไปเยี่ยมเขากัน"

00:15:36.640 --> 00:15:38.440
มันคงเป็นช่วงราว ๆ ยุค 83 หรือ 84

00:15:39.320 --> 00:15:40.696
เราเดินทางไปพบเขา

00:15:40.720 --> 00:15:43.536
และตามประสาเด็กวัยรุ่น

00:15:43.560 --> 00:15:44.816
เมื่อผมพบเขา

00:15:44.840 --> 00:15:48.296
สุภาพบุรุษผมสีดอกเลาคนนั้น

00:15:48.320 --> 00:15:49.520
ผมพูดกับเขาว่า

00:15:51.160 --> 00:15:52.360
"ทำไมคุณถึงทำแบบนั้นล่ะ

00:15:53.400 --> 00:15:56.160
ทำไมคุณถึงยอมเสี่ยง"

00:15:57.240 --> 00:15:58.976
เขามองผมแล้วก็ยักไหล่

00:15:59.000 --> 00:16:00.520
และตอบเป็นภาษาฝรั่งเศสว่า

00:16:01.240 --> 00:16:02.576
"On doit"

00:16:02.600 --> 00:16:03.800
"เราต้องทำ"

00:16:04.280 --> 00:16:06.520
มันอยู่ในจิตวิญญาณของเขา

00:16:07.120 --> 00:16:08.376
มันเป็นไปตามธรรมชาติ

00:16:08.400 --> 00:16:12.616
ประเด็นที่ผมอยากจะบอกก็คือ มันควร
เป็นธรรมชาติและจิตวิญญาณของเราเช่นกัน

00:16:12.640 --> 00:16:13.840
บอกตัวเองครับ

00:16:15.080 --> 00:16:17.576
วิกฤติผู้ลี้ภัยนี้จัดการได้

00:16:17.600 --> 00:16:19.176
ไม่ใช่เรื่องที่เเก้ไขไม่ได้

00:16:19.200 --> 00:16:20.520
เราทุก ๆ คน

00:16:21.320 --> 00:16:25.216
มีส่วนต้องช่วยรับผิดชอบ

00:16:25.240 --> 00:16:29.416
เพราะนี่คือการกู้ตัวตนและคุณค่าของเรา

00:16:29.440 --> 00:16:32.296
เช่นเดียวกับการกู้ชีวิตของเหล่าผู้ลี้ภัย

NOTE Paragraph

00:16:32.320 --> 00:16:33.616
ขอบคุณมากครับ

NOTE Paragraph

00:16:33.640 --> 00:16:36.760
(เสียงปรบมือ)

NOTE Paragraph

00:16:45.120 --> 00:16:47.976
บรูโน กิอัสซานิ: ขอบคุณครับ เดวิด
เดวิด มิลิแบนด์: ขอบคุณครับ

NOTE Paragraph

00:16:48.000 --> 00:16:49.576
บรูโน: เป็นคำแนะนำที่หนักแน่นมากครับ

00:16:49.600 --> 00:16:52.776
การเรียกร้องให้ทุกคนมีส่วนรับผิดชอบ
ก็หนักแน่นมาก ๆ เช่นกัน

00:16:52.800 --> 00:16:55.016
แต่ผมรู้สึกไม่สบายใจกับแนวคิดหนึ่ง

00:16:55.040 --> 00:16:59.056
จากคำพูดของคุณที่ว่า "ความเป็นผู้นำ
ที่ไม่ธรรมดาของชาวโลกตะวันตก"

00:16:59.080 --> 00:17:00.936
ซึ่งเมื่อประมาณ 60 กว่าปีก่อน

00:17:00.960 --> 00:17:03.016
นำมาซึ่งการสนทนาเกี่ยวกับสิทธิมนุษยชน

00:17:03.040 --> 00:17:05.760
และข้อกำหนดต่าง ๆ เกี่ยวกับผู้ลี้ภัย ฯลฯ

00:17:07.240 --> 00:17:09.616
ความเป็นผู้นำนั้น
เกิดขึ้นหลังจากเหตุการณ์ร้าย

00:17:09.640 --> 00:17:13.616
และเกิดขึ้นในกรอบการตกลงทางการเมือง

00:17:13.640 --> 00:17:15.776
ตอนนี้เรามีความเห็นทางการเมือง
ที่แตกต่างกัน

00:17:15.800 --> 00:17:18.536
เรามีความคิดที่ต่างกันมาก
ในเรื่องปัญหาผู้ลี้ภัย

00:17:18.560 --> 00:17:20.520
ทีนี้ ความเป็นผู้นำในปัจจุบันควรมาจากไหน

NOTE Paragraph

00:17:21.160 --> 00:17:23.616
เดวิด: ครับ คุณมีสิทธิ์ที่จะพูดว่า

00:17:23.640 --> 00:17:26.040
ความเป็นผู้นำที่ก่อกำเนิดขึ้นในยามสงคราม

00:17:26.760 --> 00:17:29.016
มีอารมณ์ จังหวะจะโคน

00:17:29.040 --> 00:17:30.296
และทัศนคติ

00:17:30.320 --> 00:17:33.000
ที่ต่างไปจากความเป็นผู้นำ
ที่ก่อกำเนิดขึ้นในยามสันติ

00:17:33.560 --> 00:17:37.296
ฉะนั้น คำตอบของผมก็คือ 
ความเป็นผู้นำต้องมาจากระดับพื้นฐาน

00:17:37.320 --> 00:17:38.776
ไม่ใช่จากส่วนบน

00:17:38.800 --> 00:17:42.136
ผมต้องการบอกว่า หัวข้อหลัก ๆ 
ในงานสัมนาสัปดาห์นี้

00:17:42.160 --> 00:17:45.976
เป็นเรื่องเกี่ยวกับการทำให้อำนาจ 
มีความเป็นประชาธิปไตย

00:17:46.000 --> 00:17:48.176
เราก็ต้องรักษา
ความเป็นประชาธิปไตยของเรา

00:17:48.200 --> 00:17:50.696
แต่เราก็ต้องนำความเป็น
ประชาธิปไตยของเราออกมาใช้งาน

00:17:50.720 --> 00:17:52.536
และเมื่อคนพูดกับผมว่า

00:17:52.560 --> 00:17:54.416
"มีคนที่ต่อต้านแนวคิดเรื่องผู้ลี้ภัย"

00:17:54.440 --> 00:17:55.696
สิ่งที่ผมตอบกลับไปหาก็คือ

00:17:55.720 --> 00:17:57.816
"ไม่ครับ นั่นเป็นขั้วความเห็น

00:17:57.840 --> 00:17:59.056
และในตอนนี้

00:17:59.080 --> 00:18:01.080
ผู้ที่หวาดกลัวกำลังเสียงดัง

00:18:01.104 --> 00:18:02.616
กว่าคนที่เห็นด้วย"

00:18:02.640 --> 00:18:06.616
ฉะนั้นคำตอบของผมก็คือ
เราจะสนับสนุน กระตุ้น

00:18:06.640 --> 00:18:08.416
และให้ความมั่นใจกับความเป็นผู้นำ

00:18:08.440 --> 00:18:10.216
เมื่อเราเดินหน้าไปด้วยกัน

00:18:10.240 --> 00:18:13.536
ผมคิดว่าเมื่อคุณมีหน้าที่
มองหาความเป็นผู้นำ

00:18:13.560 --> 00:18:14.896
คุณต้องมองลึกลงไปข้างใน

00:18:14.920 --> 00:18:16.616
ผลักดันคนในสังคมของคุณ

00:18:16.880 --> 00:18:19.880
เพื่อพยายามสร้างเงื่อนไข
เพื่อการลงหลักปักฐานในหลาย ๆ รูปแบบ

NOTE Paragraph

00:18:19.880 --> 00:18:22.096
บรูโน: ขอบคุณครับ เดวิด 
ขอบคุณที่มาที่ TED นะครับ

NOTE Paragraph

00:18:22.120 --> 00:18:25.520
(เสียงปรบมือ)