vimeo.com/.../61257784

Η Ελλάδα είναι μία από τις κύριες πύλες εισόδου στην Ευρώπη.

Δεν μπορούμε να καλύψουμε ούτε τις βασικές μας ανάγκες,

μερικές φορές μένουμε δίχως φαγητό όλη την ημέρα.

Όπως βλέπετε, κοιμάμαι στο πάρκο.

Αναζητούν ασφάλεια στην Ευρώπη, όμως η Ελλάδα δεν είναι ασφαλής.

Ήρθες στην Ελλάδα; Θα γνωρίσεις την Ελλάδα.

Δίχως δουλειά, δίχως χαρτιά, η Αστυνομία. Είναι δύσκολα.

Βλέπω τρομαγμένους ανθρώπους, πολλούς τρομαγμένους ανθρώπους.

Μερικές φορές, αν βγούμε έξω στο δρόμο, προσπαθούν να μας χτυπήσουν.

Βλέπουμε μια πολλή ανησυχητική αύξηση της ρατσιστικής βίας

και ακούμε για επιθέσεις σχεδόν καθημερινά.

Κατευθείαν στην καρδιά. Μαχαίρια στις καρδιές τους.

Μου αρέσει η Ελλάδα, όμως στους Έλληνες δεν αρέσουν οι αλλοδαποί.

Στους Έλληνες δεν αρέσουν οι αλλοδαποί, ειδικά οι μαύροι,

μισούν τους αλλοδαπούς.

Οι περισσότεροι πρόσφυγες φτάνουν στην Ευρώπη με τα πόδια ή με πλοίο,

φτάνουν στην Ελλάδα, στην Ιταλία και στην Ισπανία.

Σύμφωνα με τους κανονισμούς της ΕΕ, οι αιτήσεις χορήγησης ασύλου πρέπει να γίνουν

στη χώρα μέσω της οποίας οι πρόσφυγες εισέρχονται για πρώτη φορά στην Ευρώπη.

Δεν μπορούν να μεταβούν σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα.

Το 2011 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

ανακάλυψε πως οι αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα

διατρέχουν κίνδυνο απάνθρωπης και ταπεινωτικής μεταχείρισης.

Πρώτα απ' όλα έγινε για τις ελλείψεις στη διαδικασία παροχής ασύλου,

τις συνθήκες κράτησης και τις συνθήκες διαβίωσης στην Ελλάδα.

Ούτε η αστυνομία ούτε το κράτος

μας δίνει έναν ακριβή αριθμό προσφύγων.

Είναι περίπλοκο. Δεν γνωρίζουμε τον ακριβή αριθμό.

Το 2010 η Φρόντεξ εκτίμησε πως το 80% περίπου

από όλους εκείνους που εισήλθαν στην επικράτεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης

εισήλθαν μέσω της Ελλάδας.

Έτσι όλοι εκείνοι οι άνθρωποι δεν είχαν που να μείνουν και λόγω της ανύπαρκτης κοινωνικής πρόνοιας

πολλοί από αυτούς κοιμούνταν στο δρόμο.

Ήταν παγιδευμένοι στην Ελλάδα,

δίχως τη δυνατότητα να φύγουν από τη χώρα ή να παραμείνουν σε αυτή.

Ζητούμε τη βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά.

Κάποιοι κοιμούνται στο δρόμο και τρώνε από τα σκουπίδια.

Δεν τρεφόμαστε σωστά.

Πηγαίνουμε στο σχολείο πεινασμένοι.

Ο δεκαεξάχρονος Μπάρι μένει σε έναν ξενώνα για ανήλικους πρόσφυγες,

μεταξύ των οποίων μένουν ακόμη και μικρά παιδιά οχτώ χρονών.

Οι εικόνες των συνθηκών που επικρατούν στο εσωτερικό του ξενώνα

έχουν τραβηχτεί από ένα διαμένοντα.

Μπορείτε να δείτε την κατάσταση της τουαλέτας.

Ο δεκαεφτάχρονος Γιαζίν μένει στον ίδιο ξενώνα.

Έχω μεγάλο πρόβλημα.

Δεν έχω δουλειά,

δεν έχω λεφτά, δεν έχω ρούχα,

δεν έχω παπούτσια.

Λίγους μήνες αργότερα ο Γιαζίν έλαβε άσχημα νέα

για την οικογένειά του στο Πακιστάν.

Τον περασμένο μήνα βομβάρδισαν το σπίτι μας,

έχασα την οικογένειά μου.

Το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, ο Γιασίν κλείνει τα δεκαοχτώ

και τον αναγκάζουν να φύγει από τον ξενώνα.

Από τότε μένει στο δρόμο.

Νωρίς το πρωί

τα πάρκα της Αθήνας είναι γεμάτα πρόσφυγες που κοιμούνται στα παγκάκια.

Όταν συλλαμβάνονται από την αστυνομία, αφού έχουν διασχίσει τα σύνορα,

αρχικά κρατούνται

και έπειτα αφήνονται ελεύθεροι, στην τύχη τους.

Οι αστυνομικοί μού λένε «Βγες έξω».

Όπως βλέπετε κοιμάμαι στο πάρκο.

Μου λένε «Φύγε, άντε, φύγε!».

Δεν έχω που να πάω, δεν γνωρίζω κανένα.

Κοιμάμαι στο πάρκο.

Μερικές φορές μαζεύεις κάτι από τους κάδους σκουπιδιών για να φας.

Δίχως σπίτι, τίποτα, δεν μπορώ να κάνω τίποτα.

Πραγματικά, εδώ στην Ελλάδα υποφέρουμε πολύ.

Υποφέρουμε.

Υποφέρουμε πολύ.

Είναι δύσκολο ακόμη και να φας, να πληρώσεις για να πιεις νερό, για να φας.

Είναι δύσκολα, είναι δύσκολα για εμάς.

Ο κόσμος πρέπει να βοηθήσει τους πρόσφυγες σε αυτήν τη χώρα.

Η χώρα δεν είναι προετοιμασμένη για να υποδεχτεί πρόσφυγες.

Αφήνουμε τις χώρες μας επειδή εκεί έχουμε προβλήματα,

δεν τις αφήνουμε με τη θέλησή μας.

Κανείς δεν αφήνει τη χώρα του με προθυμία.

Φεύγουμε επειδή υπάρχουν προβλήματα.

Μου δίνουν ένα όπλο, ξέρετε, ένα ΑΚ-47 (Καλάσνικοφ),

μου λένε «πρέπει να πολεμήσεις».

Ο Ναρντίν δεν ήθελε να πολεμήσει.

Η μητέρα του τον έστειλε έξω από τη χώρα για να είναι ασφαλής.

Ξεκίνησε από τη Συρία, περπάτησε εβδομάδες,

ταξίδεψε μέσω Τουρκίας με τα πόδια για να φτάσει στην Ευρώπη.

Μένω στην Αχαρνών, λίγο παρακάτω,

μένω με τους φίλους μου.

Η Αχαρνών είναι μια γειτονιά της Αθήνας

με μια μεγάλη σομαλική κοινότητα.

Καλωσήρθατε στη Σομαλία! Όχι στην Ελλάδα, στη Σομαλία!

Αυτό είναι το μέρος, αυτό είναι το σπίτι που κατοικώ.

Κοιμόμαστε εδώ, δείτε.

Αυτό είναι δικό μου, κοιμάμαι εδώ.

Υπάρχουν άλλα επτά άτομα που κοιμούνται εδώ.

Δεν έχουν όλοι το δικό τους,

μοιραζόμαστε τα στρώματα.

- Ναι, δέκα άνθρωποι. - Δέκα άνθρωποι μέσα σε αυτό το δωμάτιο;

Δεκαοχτώ άνθρωποι μοιράζονται αυτήν τη μικρή γκαρσονιέρα.

Χρειαζόμαστε πραγματικά βοήθεια από άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Θέλουμε πραγματικά να φύγουμε από αυτήν τη χώρα.

Έχουμε αληθινά προβλήματα εδώ.

Έχω κάποιο πρόβλημα με αυτό το μάτι όπως μπορείτε να δείτε.

Προσπάθησα να πάω στο νοσοκομείο τρεις φορές.

Όμως δεν με βοήθησαν καθόλου.

O Ναρντίν κατάφερε να πάρει παραπεμπτικό

και συνταγή για την πάθηση του ματιού του

μετά τη δωρεάν επίσκεψή του στην κλινική των Γιατρών του Κόσμου.

Ξεκινήσαμε να περιθάλπουμε μόνο

μετανάστες και πρόσφυγες ασθενείς.

Μόνο τους τελευταίους έξι μήνες,

με την οικονομική κρίση,

βλέπουμε και πολλούς έλληνες ασθενείς.

Πέρσι, τουλάχιστον, αντιμετωπίσαμε μια ανθρωπιστική κρίση

εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.

Δεν υπάρχουν χρήματα.

Ναι, καταλαβαίνω πως η οικονομική κατάσταση είναι άσχημη.

Θα έπρεπε να μας αφήσετε να φύγουμε!

Είναι πάρα πολύ δύσκολα.

Ψάχνω έναν τρόπο για να φύγω από την Ελλάδα.

Να πάω σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.

Τώρα βλέπουμε ακόμα και αιτούντες άσυλο

που θέλουν να γυρίσουν πίσω στις χώρες τους επειδή

δεν έχουν δουλειά, δεν μπορούν να επιβιώσουν στην Ελλάδα.

Ίσως γυρίσω πίσω στη χώρα μου

επειδή εδώ δεν είναι καλά για μένα.

Η χώρα μου είναι καλύτερη.

Ο Μαχμούντ έκανε φυλακή στο Ιράν.

Με την κατάσταση που επικρατεί εδώ αισθάνεσαι πως

υπάρχει η εξαιρετικά μεγάλη ανάγκη για ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.

Ενεργό αλληλεγγύη.

Γιατί συνήθως οι μετανάστες έρχονται εδώ

και δεν έχουν νόμιμα χαρτιά

επειδή θέλουν να πάνε σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Αν θες να πας σε άλλες χώρες, Γαλλία, Νορβηγία,

το αεροδρόμιο είναι πρόβλημα.

Όταν καταλήγουμε σε μια πολλή φτωχή χώρα,

θα πρέπει να μας αφήνετε να φύγουμε!

Γιατί;

Στο αεροδρόμιο «Φύγετε! Φύγετε!»

Πάντα, γιατί;

Τα άλλα κράτη μέλη θέλουν η Ελλάδα να ελέγχει τα σύνορα

έτσι ώστε οι μετανάστες να μην μεταβαίνουν εκεί παράνομα.

Εδώ είμαστε παγιδευμένοι όπως σε μια φυλακή, είναι φυλακή.

Πήγα στο αεροδρόμιο, τους είπα «Σε αυτό το χαρτί

γράφει πως πρέπει να φύγω από τη χώρα μέσα στις επόμενες τριάντα ημέρες.

Οπότε φεύγω, πάω σε μια άλλη χώρα.»

Με συνέλαβαν, έμεινα τρείς ημέρες στη φυλακή.

Ερχόμαστε εδώ για να πάρουμε χαρτιά αλλά δεν μας τα δίνουν.

Αυτό είναι πρόβλημα.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι και πολλοί πρόσφυγες

που δεν καταφέρνουν να αιτηθούν άσυλο

και πιθανότατα βρίσκονται στους δρόμους της Αθήνας χωρίς χαρτιά.

Συναντάς χιλιάδες ανθρώπους χωρίς χαρτιά εδώ.

Οι περισσότεροι πρόσφυγες υποβάλλουν την αρχική αίτησή

τους για παροχή ασύλου στο αστυνομικό τμήμα της Πέτρου Ράλλη στην Αθήνα.

Οι αιτήσεις υποβάλλονται μια φορά την εβδομάδα.

Εδώ και δυο μήνες έρχομαι εδώ, κάθε εβδομάδα είμαι εδώ.

Και πόσο καιρό βρίσκεσαι εδώ;

Έξι μήνες.

Εδώ και δυο χρόνια κάθε εβδομάδα έρχομαι εδώ.

Δεν δίνουν χαρτιά.

Κάποιοι βρίσκονται εδώ τρία χρόνια, δέκα χρόνια.

Δεν τους δίνουν χαρτιά.

Κοιμόμαστε εδώ, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο,

νύχτα μέρα.

Με ζέστη, με κρύο.

Δίχως σπίτι για να κοιμηθούμε, δίχως νερό, φαγητό, τουαλέτα.

Οι αιτούντες άσυλο παραμένουν στην ουρά μέρα νύχτα,

μερικές φορές περιμένουν μήνες ή, ακόμη, χρόνια

για να υποβάλλουν την αίτησή τους.

Υποστηρίζουν επίσης πως η αστυνομία τους διαλύει με τη βία

για να τους αποτρέψει να υποβάλλουν την αίτησή τους.

Πριν από την άφιξή σας, μας έσπρωχναν.

Όπως συμβαίνει στο δουλεμπόριο.

Ήρθαν οι αστυνομικοί και μας κυνήγησαν για να μας διώξουν.

Επιστρέψαμε και μας κυνήγησαν ξανά.

Η αστυνομικοί δέρνουν, δέρνουν, δέρνουν.

Χτυπούν ανθρώπους.

Λένε πως πρέπει να φύγουμε.

Μείνετε εδώ ακόμα

έτσι ώστε να μη μας κυνηγήσουν ξανά.

Μια διερμηνέας προθυμοποιήθηκε να μας περιγράψει

την εμπειρία της από τη δουλειά της στο αστυνομικό τμήμα,

υπό τον όρο της ανωνυμίας.

Μια ηθοποιός μας μεταφέρει τα λόγια της.

Πιστεύω πως ένα από τα κύρια προβλήματα στο αστυνομικό τμήμα της Πέτρου Ράλλη είναι η πίσω πύλη.

Θεωρητικά η συνέντευξη πρέπει να πραγματοποιείται

τρεις με έξι μήνες μετά από την αίτηση για παροχή ασύλου.

Όμως δεν συμβαίνει έτσι τις περισσότερες φορές.

Μπορεί να περάσουν μέχρι και δυο χρόνια πριν από την πρώτη συνέντευξή τους.

Οπότε πρέπει να έρχονται για να ανανεώνουν τις ροζ κάρτες τους

κάθε τρεις με έξι μήνες.

Έρχονται στις έξι το πρωί

και περιμένουν έξω από τα κάγκελα.

Με βροχή, με χιόνι, με σαράντα βαθμούς

πρέπει να περιμένουν εκεί.

Στις 2:30 με 3:00 εμφανίζεται στα κάγκελα ένας αστυνομικός

και φωνάζει ονόματα δίχως να τηρεί καθόλου την εμπιστευτικότητα των στοιχείων τους.

Οπότε, τους παραδίδουν τις ροζ κάρτες τους

αλλά μερικές φορές τους παραδίδουν απορρίψεις ή εγκρίσεις των αιτήσεών τους.

Κυρίως απορρίψεις,

επειδή, στην πραγματικότητα, δεν έμαθα ποτέ για κάποια θετική απόφαση.

Οπότε, καλούν ονόματα,

και μεταφέρουν μέσα στο κτίριο 10 με 20 άτομα.

Το θέμα είναι πως δεν μεταφράζουν ολόκληρη την απόφαση.

Απλώς τους λένε

«Φεύγεις από τη χώρα»

«Άντε γαμήσου»

ή «Δεν υπάρχει περίπτωση να πάρεις άσυλο»

ή «Δεν έπεισες κανένα με τα ψέματά σου»

Εξτρεμιστικές ομάδες εκμεταλλεύονται αυτές τις καταστάσεις.

Βρίσκουν γόνιμο έδαφος και το εκμεταλλεύονται.

Υπάρχουν ρατσιστές.

Στους ρατσιστές δεν αρέσουν οι μαύροι άνθρωποι.

Έσπασαν τα παράθυρα.

Έριξαν πέτρες στα παράθυρα

ενώ κοιμόμασταν μέσα.

Παρέμειναν εδώ για δέκα λεπτά περίπου

μαζί με την αστυνομία.

Δεν κάνουν τίποτα.

Υπήρχαν περισσότερα από πενήντα άτομα που φώναζαν

«Γυρίστε πίσω στις χώρες σας, μαύροι».

Μαχαίρωσαν ένα αγόρι από εδώ ως εδώ.

Το αγόρι ήθελε να πεθάνει.

Όταν είδα χθες το αγόρι μου είπε

πως η Χρυσή Αυγή ήθελε να τον σκοτώσει.

Επειδή δεν θέλουν αλλοδαπούς.

Καλούν τους εαυτούς τους ναζί, ναζιστική ομάδα.

Η Χρυσή Αυγή είναι ένα ακροδεξιό κόμμα.

Στις εκλογές του 2012 εξασφάλισε δεκαοχτώ έδρες από τις τριακόσιες

στη Βουλή των Ελλήνων με ποσοστό 7% των ψήφων.

Στο διαδίκτυο έχει δημοσιευτεί ένα βίντεο από κινητό

που δείχνει τους υποστηριχτές της Χρυσής Αυγής να απαγγέλουν τον ύμνο τους

και να χαιρετούν ναζιστικά.

Ένα νεοναζιστικό κόμμα, ένα κόμμα που συμμερίζεται τους ναζί

σε μια περιοχή, σε ένα μέρος του κόσμου

όπου οι ναζί προκάλεσαν τεράστιο πόνο πριν από λίγες μόνο δεκαετίες,

δεν είναι λογικό, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει πραγματικά.

«Σύμφωνα με τα αρχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής

όταν ξεκίνησε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος

ο ελληνικός πληθυσμός ήταν 7.344.000.

Μετά το τέλος του Πολέμου ο πληθυσμός μας ήταν 6.805.000.»

Ο Μανώλης Γλέζος, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ,

μαζί με τον Λάκη Σάντα το 1941, σκαρφάλωσαν στο βράχο της Ακρόπολης,

κατέβασαν τη ναζιστική σημαία και ανέβασαν την ελληνική.

Και τώρα βρίσκεται στην ίδια βουλή με τους νεοναζί!

Είναι μια απίστευτη κατάσταση.

Η Χρυσή Αυγή είναι μια γνήσια φασιστική οργάνωση.

Έχει διασυνδέσεις με όλα τα φασιστικά κόμματα σε όλη την Ευρώπη

και όλο τον κόσμο, ακόμα και με την Κου Κλουξ Κλαν.

Στα τέλη του 2012 οι δημοσκοπήσεις έδειχναν αυξανόμενη υποστήριξη

για τη Χρυσή Αυγή και την τοποθετούσαν στην τρίτη θέση.

Το παρακάτω βίντεο τραβήχτηκε με κινητό σε μια

συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής στο Πέραμα.

«Δεχτήκαμε παράπονα που αφορούν τοπικά προβλήματα

στο Κερατσίνι εξαιτίας των Αιγυπτίων.

Αλλά εμείς λέμε πως από εδώ και μπρος θα δίνουν λογαριασμό

για τις πράξεις τους στη Χρυσή Αυγή και στους Έλληνες.»

Την ημέρα μετά από αυτήν τη συγκέντρωση, Αιγύπτιοι μαζεύτηκαν

στο Πέραμα στο σπίτι κάποιων ψαράδων.

Οι Αιγύπτιοι δεν είχαν ποτέ προβλήματα με τους Έλληνες,

το αντίθετο, μάλιστα.

Όμως τελευταία το ακροδεξιό κόμμα Χρυσή Αυγή αυξάνει την επιρροή του

με τις επιθέσεις του σε αλλοδαπούς.

Αυτό είναι το αυτοκίνητο που χρησιμοποιούμε στη δουλειά.

Η οικογένειά μου και εγώ κοιμόμασταν στο σπίτι,

γύρω στις 3:10 τα ξημερώματα ακούσαμε

τις πόρτες και τα παράθυρα να σπάνε.

Άνοιξα το παράθυρο και είδα παραπάνω από 10 με 15 άτομα

με μπλούζες που ανέγραφαν Χρυσή Αυγή.

Ο καθένας τους κρατούσε τουλάχιστον από μια μεταλλική ράβδο.

Ξέχασαν αυτό.

Αν χτυπήσεις κάποιον στο κεφάλι με αυτό, μπορεί να τον σκοτώσεις.

Δεν ξέρω για ποιο λόγο μας το κάνουν αυτό.

Βρίσκομαι στην Ελλάδα εδώ και 20 χρόνια, πληρώνω φόρους.

Ήρθαν από κει,

από εκείνον το δρόμο.

Ήρθαν και είδαν πως ένας

από τους Αιγύπτιους ψαράδες κοιμόταν εδώ.

Αυτό είναι το αίμα του.

Και μετά ακούσαμε τον άντρα να φωνάζει «Βοηθήστε με, βοηθήστε με!»

Ανεβήκαμε στην ταράτσα,

εκεί πέρα,

και δεν μπορούσαμε να δούμε το πρόσωπό του,

έτρεχε τόσο πολύ αίμα που δεν μπορούσαμε να δούμε το πρόσωπό του.

Αυτό είναι απάνθρωπο εκ μέρους τους.

Πότε θα τελειώσει αυτό;

Είναι θλιβερό, απίστευτο,

περίπου 700 με 800 επιθέσεις και πάρα πολλές επιθέσεις με σκοπό να σκοτώσουν ανθρώπους.

Ακολουθούν πάντα ένα μοτίβο σε αυτές τις επιθέσεις.

Μαζεύονται πολλά άτομα

επιτίθενται σε έναν μετανάστη

και χρησιμοποιούν σκυλιά για να τον εκφοβίσουν.

Έλεγαν στο σκύλο να μας κυνηγήσει.

«Πιάσ’ τον! Πιάσ' τον!»

Και γελούσαν, φαίνονταν χαρούμενοι.

Πηγαίνουν σε περιοχές όπου ζουν οι μετανάστες

τους περιμένουν, ειδικά αργά τη νύχτα

και μετά 3 ή 4 ή 5 επιτίθενται σε έναν.

Ήταν πολλοί, με άρπαξαν,

άρχισαν να με χτυπούν.

Κατά μια έννοια δεν είναι τυχαίο

πιστεύω πως είναι οργανωμένο.

Κάποιες μέρες ήταν πολύ έντονες για εμάς,

μια μέρα περίπου τριανταένα άτομα κατέληξαν στο νοσοκομείο.

Είχαν σπασμένα πόδια, χέρια και κεφάλια.

Εγώ προσωπικά έχω δει άτομα που έχουν

χτυπηθεί στο πρόσωπο, στο κεφάλι.

Και φοβούνταν να' ρθουν κατευθείαν,

τους είχαν χτυπήσει το Σάββατο

και έρχονταν την επόμενη εβδομάδα.

Γιατί φοβούνταν να κυκλοφορήσουν στην πόλη.

Εϊ, μαύρε!

Πώς ξέρω ότι έγινε από τη Χρυσή Αυγή;

Απλώς τους ρωτώ ποιος σε χτύπησε και μου απαντούν

«Λευκοί με μαύρα ρούχα που φέρουν συγκεκριμένα διακριτικά.»

Τα άτομα που κυνηγούν μετανάστες

όταν τους βλέπουν στο δρόμο,

φέρουν πάντα ένα διακριτικό της Χρυσής Αυγής.

Μάλιστα στα διαφημιστικά μηνύματά τους στην τηλεόραση

απειλούν τους Έλληνες που μπορεί να βοηθούν μετανάστες

με οποιοδήποτε τρόπο, ή ακόμη και να μιλούν σε έναν μετανάστη.

Απειλούν και αυτούς.

Το όνομα του νεκρού αδερφού μας είναι Σεχζάντ Λουκμάν.

Έμενε στο Περιστέρι τα τελευταία τέσσερα χρόνια.

Πήγαινε στη δουλειά του με το ποδήλατο.

Τον περίμεναν εκεί και μόλις έφτασε

έβγαλαν τα μαχαίρια τους, τα όπλα τους

και σκότωσαν τον αδερφό μας.

Οι δράστες ρατσιστικών επιθέσεων συλλαμβάνονται σπάνια

ωστόσο σε αυτή την περίπτωση η κατάληξη ήταν διαφορετική.

Ένας οδηγός ταξί είδε όλο το περιστατικό

και κάλεσε την αστυνομία.

Τους καλούσε κάθε λεπτό.

Τώρα είναι εδώ, τώρα στρίβουν

από το σημείο του φόνου στο Σύνταγμα.

Τους ακολούθησε για 35-40 λεπτά.

Τελικά, τους συνέλαβαν στο Σύνταγμα.

Και βρήκαν πάνω τους το ματωμένο μαχαίρι.

Στο σπίτι του ενός υπόπτου η αστυνομία βρήκε επίσης

όπλα και φυλλάδια της Χρυσής Αυγής.

Και τώρα η αστυνομία δεν παραδέχεται πως η επίθεση

είχε ρατσιστικά και εθνικιστικά κίνητρα.

Ο «νόμος» δεν τους συνέλαβε ποτέ.

Η σύλληψή τους ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειας του οδηγού ταξί.

Ένας πολύ γενναίος άνδρας. Επιδοκιμάζω τη συμπεριφορά του.

Καθημερινά στο φως της ημέρας γίνονται επιθέσεις,

σε λεωφορεία ή στο δρόμο,

όπου έλληνες πολίτες παρεμβαίνουν και καλούν την Αστυνομία

όταν επιτίθενται σε κάποιον μετανάστη.

Τότε η αστυνομία εμφανίζεται και συλλαμβάνει τους μετανάστες

και μερικές φορές εκφοβίζει και συλλαμβάνει τους πολίτες που την καλούν.

Όπου γίνεται μια επίθεση, υπάρχει πάντα

ένα περιπολικό, ένας αστυνομικός πεζός ή με μηχανή

που όμως δεν είδαν τίποτα.

Μια επίθεση έγινε μπροστά σε αστυνομικούς

που δεν έκαναν τίποτα. Απλά μιλούσαν μεταξύ τους.

Έκαναν πως δεν με έβλεπαν.

Έχω ένα μαύρο φίλο, που δουλεύει μαζί μου,

και μια μέρα ένα αμάξι σταμάτησε ξαφνικά

και τέσσερα άτομα κατέβηκαν από το αυτοκίνητο και του επιτέθηκαν.

Ήταν παρόντες αστυνομικοί και ενώ ο φίλος μου τους καλούσε

εκείνοι απλά κοιτούσαν και δεν έκαναν τίποτα.

Άφησαν τους δράστες να φύγουν.

Είπαν «Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για σένα».

Η αστυνομία δεν λογοδοτεί.

Ούτε το ελληνικό κράτος.

Ενεργούν με την άδεια του κράτους

και της διοίκησης της αστυνομίας.

Πρόκειται για ένα κράτος

που αποτελεί καθαρή συνέχεια ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος.

Πρέπει να θυμόμαστε πως η δικτατορία στην Ελλάδα

τελείωσε το 1974 επισήμως, όμως υπήρξε μετάβαση

και όχι ρήξη που οδήγησε στη μεταδικτατορική εποχή

και σε ένα δημοκρατικό κράτος.

Όταν έπεσε η χούντα το 1974

δεν έγινε πραγματική εκκαθάριση στις αστυνομικές δυνάμεις

και έτσι η ελληνική αστυνομία δεν λειτουργεί

έτσι ώστε να υπηρετεί και να προστατεύει τους πολίτες

όπως θα έπρεπε σε μια δημοκρατική κοινωνία.

Έχω χτυπηθεί από φασιστές πολλές φορές.

Από την αστυνομία όμως έχω χτυπηθεί περισσότερες φορές

από το 1973 και την εξέγερση ενάντια στη δικτατορία.

Ήταν περίπου έντεκα το πρωί

όταν ακούσαμε φωνές να έρχονται απ' έξω

και ανακαλύψαμε πως

ένας ένστολος αστυνομικός και ένας με πολιτικά ρούχα

χτυπούσαν ένα μετανάστη.

Αρχίσαμε να φωνάζουμε από τα παράθυρα

«Σταματήστε τις ρατσιστικές επιθέσεις!»

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα τριάντα αστυνομικοί,

και ΜΑΤ

εμφανίστηκαν από τη μια πλευρά του δρόμου

και περίπου δεκαπέντε άτομα από την άλλη πλευρά.

Αργότερα ανακαλύψαμε πως ήταν μέλη της Χρυσής Αυγής.

Πήραν μαζί τους το μετανάστη.

Μαζεύτηκαν μπροστά από τα γραφεία μας

και άρχισαν να φωνάζουν.

Στην αρχή φώναζαν «Ελάτε κάτω», «προστατεύετε

παράνομους μετανάστες» και «θα σας συλλάβουμε»

ενώ άλλοι φώναζαν «Δεν θα σας συλλάβουμε απλώς

θα σας γαμήσουμε!»

Κάποιοι φώναζαν «Θα σας κάνουμε σαπούνια»,

το γνωστό φασιστικό, ναζιστικό σλόγκαν.

Ήταν τρομακτικό.

Όχι μόνο επειδή υπήρχαν φασιστές

αλλά επειδή μαζί τους βρίσκονταν

ένστολοι αστυνομικοί

σε ντελίριο

που έδερναν, ούρλιαζαν, έβριζαν.

Οι αστυνομικοί με ρώτησαν «Πού είναι τα χαρτιά σου;»

Όταν τους το έδωσα με ρώτησαν

«Αυτό είναι;» Και το έσκισαν.

Μετά μου το έδειξαν έτσι και μου είπαν πως αυτό δεν είναι τίποτα.

Και τους είπα: «Μα μου το σκίσατε!»

Μου επιτέθηκαν.

Έπειτα μου έβγαλαν την μπλούζα και έμεινα χωρίς αυτήν,

Με κοίταξαν και είπαν «Πάρτε τον στο τμήμα»

«Δεν έχει χαρτιά.»

Με πήγαν στο αστυνομικό τμήμα παρόλο που είχα χαρτιά.

Με άφησαν να φύγω μετά από εννέα ώρες.

Έχουμε επίσης μαρτυρίες ανθρώπων που τους

επιτέθηκε η αστυνομία.

Οι αστυνομικοί μας χτυπούν σαν να είμαστε ζώα.
Σαν να είμαστε ζώα.

Έρχονται άνθρωποι

που τους έχουν χτυπήσει οι αστυνομικοί με τα γκλόμπ.

Η Ομόνοια είναι μια γειτονιά στην Αθήνα

με μεγάλη μεταναστευτική παρουσία.

Περπατούσα στην Ομόνοια

όταν άκουσα κραυγές και φωνές

και είδα δύο αστυνομικούς με μαντήλια, τα οποία κάλυπταν τα πρόσωπά τους,

να συλλαμβάνουν ένα μετανάστη.

Εκείνος έπεσε στο έδαφος, τον έπιασαν από τα πόδια

και, ενώ φορούσε χειροπέδες,

άρχισαν να τον σέρνουν στο έδαφος.

Άρχισα να τραβώ τη σκηνή με το κινητό μου.

Εκείνη τη στιγμή γύρισαν προς το μέρος μου

με περικύκλωσαν

ακολούθησε λογομαχία και μου ζήτησαν το κινητό μου.

Με συνέλαβαν και με κράτησαν στο αστυνομικό τμήμα όλη την ημέρα.

Η παρουσία της αστυνομίας είναι συνεχής. Ελέγχουν χαρτιά και συλλαμβάνουν άτομα.

Σε μια γωνία στην Ομόνοια οι αστυνομικοί κρατούσαν

ξένους που θεωρούνταν ύποπτοι για παράνομη είσοδο στη χώρα.

Τα άτομα υπό κράτηση έγνεφαν προς την κάμερα για να τους πλησιάσουμε.

Βγάζεις φωτογραφίες;

Είμαστε δημοσιογράφοι.

Όμως οι αστυνομικοί μάς αρνήθηκαν την κινηματογράφηση των ενεργειών τους.

Ναι, αλλά έβγαλες φωτογραφίες;

Δεν μπορείς να βγάζεις φωτογραφίες, ξέρεις.

Κλείσε τη μηχανή , παρακαλώ.

Η αστυνομία δεν έχει δικαίωμα να απαγορεύει τη κινηματογράφηση

ή τη φωτογράφηση σε δημόσιους χώρους.

Μας το απαγόρευσαν.

Είστε δημοσιογράφοι;

Ναι, είμαστε δημοσιογράφοι από το Λονδίνο.

Η κινηματογράφηση της αστυνομίας είναι παράνομη.

Οι αστυνομικοί δεν έχουν δικαίωμα να ζητήσουν αρχεία

από την κάρτα μνήμης της φωτογραφικής μηχανής ή της κάμερας.

Απαγορεύεται ρητά.

Αν τραβάτε βίντεο, διαγράψτε το.

Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να πειράξουν τις φωτογραφίες ή τη βιντεοκάμερά σας.

Κάτω τα χέρια σου από τη μηχανή μου.

Κατέβασε τη μηχανή σου.

Μου επιτρέπεται να κινηματογραφήσω.

Κάτω τα χέρια σου από τη μηχανή μου.

Πριν από μερικούς μήνες εξελίχτηκε ένα σοβαρό γεγονός

όταν μια ομάδα διαδηλωτών που περιελάμβανε γυναίκες

συλλήφθηκε, κρατήθηκε και βασανίστηκε.

Με μηχανοκίνητη πορεία οι διαδηλωτές πέρασαν από περιοχές της Αθήνας

όπου διαμένουν πολλοί μετανάστες,

και όπου η Χρυσή Αυγή τρομοκρατεί κόσμο κυριολεκτικά,

για να δείξουν πως οι έλληνες πολίτες

είναι αλληλέγγυοι με τους μετανάστες και πως δεν δέχονται

να καταλαμβάνονται και να ελέχγονται οι γειτονιές τους από νεοναζί.

Τους χτυπούσαν, τους χαστούκιζαν και τους έφτυναν,
τους χρησιμοποιούσαν ως τακάκια.

Όταν πήγα να τους επισκεφτώ, σοκαρίστηκα

από αυτά που είδα.

Οι μελανιές αυτές δεν προκαλούνται από ένα χτύπημα.

Αλλά από επαναλαμβανόμενα χτυπήματα με διαφορετικούς τρόπους και μέσα

στα ίδια σημεία του σώματος.

Αυτό γίνεται μόνο όταν υπάρχει πρόθεση

να προκαλέσεις έντονο πόνο σε κάποιον,

όταν θέλεις να τον βασανίσεις.

Αυτό που ακούσαμε από τους

δεκαπέντε συλληφθέντες είναι πως

οι αστυνομικοί που τους προκάλεσαν όλα αυτά τα τραύματα

ισχυρίστηκαν ανοιχτά πως είναι μέλη της Χρυσής Αυγής.

Μου μετέφεραν πως το πιο τρομακτικό ήταν

η κινηματογράφηση όλων αυτών

από τους αστυνομικούς, με τα κινητά τηλέφωνά τους,

και οι ισχυρισμοί τους πως θα δώσουν τα βίντεο και τις φωτογραφίες

στη Χρυσή Αυγή.

Η αστυνομία αρνείται επισήμως το συμβάν.

Η εκτίμησή μου είναι πως

η Χρυσή Αυγή αποτελεί εφεδρική λύση,

από τις τελευταίες εφεδρικές λύσεις του κράτους

για να επιβάλει το φόβο στους πολίτες του και

για να συνεχίσει να υπάρχει και να εξουσιάζει όπως πριν.

Ο φόβος δεν είναι επιλογή.

Όλος ο κόσμος πρέπει να το καταλάβει, δεν πρέπει να τους φοβόμαστε.

Αν τους αφήνουμε να μας φοβίζουν και να μας τρομοκρατούν, τότε κερδίζουν εκείνοι.

Αυτό δεν πρέπει να συμβεί.

Ο κόσμος πρέπει να παλέψει, ν’ αντισταθεί.

Ο κόσμος έχει τη δύναμη να το κάνει.

Τον Ιούνιο του 2012 η ενενηνταεπτάχρονη Κατίνα Σηφακάκη

βαδίζει στη κεφαλή μιας διαδήλωσης στην Αθήνα ενάντια στη Χρυσή Αυγή.

Πάλεψε ενάντια στο φασισμό κατά τον Β’ΠΠ,

πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση.

Ο λαός ήταν ενωμένος, έβαλε στην άκρη τις διαφορές του.

Τον Απρίλιο του 2012 μερικές εκατοντάδες συμμετείχαν σε μια διαδήλωση ενάντια στη Χρυσή Αυγή.

Από τότε χιλιάδες διαδηλωτές βγήκαν στο δρόμο

για να διαδηλώσουν ενάντια στις ρατσιστικές επιθέσεις,

για να δείξουν την αλληλεγγύη τους σε πρόσφυγες και μετανάστες.

Αυτές οι ομάδες, οι αντιφασιστές και η Αριστερά

αποτελούν ελπίδα για τους μετανάστες.

Υπήρξε μια πολύ δυνατή και ποικίλα απάντηση,

που πέρασε απαρατήρητη στο διεθνή τύπο,

σε τοπικό επίπεδο,

σε γειτονιές και πλατείες σε όλη την Ελλάδα.

Ενωμένοι θα διαδηλώσουμε

ενάντια στους διαταραγμένους δολοφόνους φασιστές.

Δεν τους φοβόμαστε.

Η ελληνική κοινωνία είναι δημοκρατική, αυθόρμητη

και αγαπά την ελευθερία.

Δεν έχουν μείνει λεφτά για να λειτουργήσουν οι πιο βασικές υπηρεσίες.

Δεν υπάρχουν λεφτά για να λειτουργήσουν σωστά τα νοσοκομεία,

τα νηπιαγωγεία και άλλες υπηρεσίες.

Απουσιάζουν ακόμα και οι πιο βασικές δομές

για την καθημερινή ζωή των πολιτών.

Έχει δοθεί οδηγία στους έλληνες γιατρούς

να μην θεραπεύουν μετανάστες δίχως νόμιμα χαρτιά.

Πέρσι εργαζόμουν σε ένα νοσοκομείο και

ενώ είχαμε αυτή την οδηγία δεν την ακολουθήσαμε ποτέ.

Ορκιστήκαμε να βοηθούμε τους ανθρώπους.

Χρησιμοποιούμε ένα κινητό ιατρείο.

Δεχόμασταν ασθενείς κοντά σε ένα γραφείο της Χρυσής Αυγής.

Μέλη της από το μπαλκόνι μας έδειχναν με το δάχτυλο με τρόπο που εννοεί

θα σας πιάσουμε, θα σας δείξουμε.

Σε πολλά διεθνή μέσα η Χρυσή Αυγή

παρουσιάζεται ως αντισυστημική, ή ακόμη,

ως ένα κόμμα που προσπαθεί να έρθει σε ρήξη με το σύστημα,

να φέρει κάποιου είδους ριζοσπαστική αλλαγή,

ενώ στην ουσία είναι η συνέχεια

της ίδιας πολιτικής με άλλα μέσα.

Πριν από τις τελευταίες εκλογές, ακούσαμε ομιλίες, όπως του Σαμαρά,

που έφτανε στο σημείο να δηλώνει «Χρειάζεται να καθαρίσουμε την Ελλάδα από τους μετανάστες».

Όροι που κατά κάποιο τρόπο υποδηλώνουν την εθνική καθαρότητα

είναι ακριβώς το είδος της γλώσσας που χρησιμοποιεί η Χρυσή Αυγή.

όταν για παράδειγμα ο Σαμαράς έλεγε

«Χρειάζεται να καθαρίσουμε τους δρόμους από τους μετανάστες»

ήταν η περίοδος που η Χρυσή Αυγή άρχισε να χτυπάει μετανάστες στους δρόμους.

Η επιλογή των λέξεων «να καθαρίσουμε τους δρόμους» από τον Πρωθυπουργό

αποτελεί έναν άμεσο παραλληλισμό μεταξύ μεταναστών και βρωμιάς ή σκουπιδιών.

Η χρήση στο δημόσιο λόγο για τη μετανάστευση όρων ασθενείας,

φυσικής καταστροφής ή μόλυνσης,

φέρει το έμμεσο μήνυμα πως οι μετανάστες αποτελούν απειλή για την κοινωνία.

Οι άνθρωποι μετακινούνται, είναι απεγνωσμένοι

λόγω των παραβάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,

λόγω της φτώχιας, της κλιματικής αλλαγής.

Για όλους αυτούς τους λόγους, οι άνθρωποι μετακινούνται.

Φτάνω στη χώρα και μου δίνουν ένα χαρτί που γράφει

πως σε τριάντα ημέρες πρέπει να φύγω από τη χώρα.

Δεν ξέρω που να πάω τώρα, μετά από αυτές τις τριάντα ημέρες,

Θα πρέπει να φύγω από τη χώρα, να γυρίσω στη Σομαλία…

Περίπου δέκα άνθρωποι ήρθαν από

το Ιράν, το Αφγανιστάν και το Ιράκ το 2000.

Και τώρα έχουμε χιλιάδες.

Αυτό δεν έγινε απρόβλεπτα.

Δεν τους αφήσαμε καμιά επιλογή στις χώρες τους, οπότε ήρθαν εδώ.

Οι περισσότεροι από αυτούς δεν ήθελαν να έρθουν στην Ελλάδα.

Θέλω να πάω σε μια χώρα καλύτερη από αυτήν εδώ.

Δεν είμαστε ζώα, είμαστε άνθρωποι.

Περπατάμε, τρώμε, μιλάμε.

Οπότε, ικετεύω εσάς τους δυο και

όποιους μας δουν εδώ, μιλήστε, πείτε τους πως πρέπει να μας επιτρέψουν να φύγουμε.